زمینه و هدف: پریکاردیال افیوژن یکی از مهمترین عوارض اعمال جراحی قلب می‌باشد. اتصال Chest tube تعبیه شده در مدیاستن یا پلور بیماران به دستگاه ساکشن برای تخلیه بهتر و مداوم ترشحات پریکارد یا پلور پس از اتمام جراحی، از جمله مباحث مهم در تکنیک‌های جراحی است که می‌تواند در میزان تخلیه ترشحات در بیماران و در نتیجه میزان Outcome جراحی در این بیماران تفاوت ایجاد کند.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از فروردین 1396تا اسفند 1397در بیمارستان چمران شهر اصفهان انجام گرفته است تعداد 91 بیمار کاندید اعمال جراحی قلب وارد مطالعه شدند. بیماران تحت دو گروه اتصال Chest tube به ساکشن و بدون ساکشن تقسیم شدند. اطلاعات مربوط به طول مدت جراحی، مدت اینتوبیشن، فراوانی پریکاردیال افیوژن و تامپوناد در این بیماران جمع‌آوری شد و تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه نشان داده شد که فراوانی پریکاریال افیوژن در گروه با ساکشن به‌صورت معناداری کمتر از بدون ساکشن بود (01/0P=). همچنین فراوانی تامپوناد نیز در گروه با ساکشن به‌صورت معناداری کمتر بوده است (04/0P=). همچنین طول زمان اینتوباسیون بیماران پس از عمل جراحی در ICU به شکل معناداری در گروه با ساکشن کمتر بوده است (001/0P<).
نتیجه‌گیری: استفاده از ساکشن در جراحی‌های قلب می‌تواند منجر به تاثیر معنادار آماری بر کاهش پریکاردیال افیوژن و تامپوناد در بیماران شود. از این‌رو استفاده از این روش در اعمال جراحی قلب به جراحان توصیه می‌شود.
