مجله دانشکده پزشکی

---

در یک مطالعه توصیفی بر روی 791 مورد زایمان طبیعی در طول مدت 6 ماه (از مهر ماه لغایت اسفند ماه 73) در بیمارستان دکتر شریعتی طول مدت مرحله فعال دردهای زایمانی در خانمهای باردار بررسی گردید. 140 بیمار (69 نولی پار و 71 مولتی پار) دارای معیارهای مطالعه شامل جنین واحد، نمایش سفالیک، سن حاملگی 42-37 هفته، دیلاتاسیون دهانه رحمی 4-3 سانتی متر و کمتر در هنگام مراجعه، پیشرفت خودبخود دردهای زایمانی بدون نیاز به استفاده از اکسی توسین، و فورسپس و سزارین مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط طول مدت مرحله اول در نولی پارها 2/31 و در مولتی پارها 1/86 ساعت بود. متوسط طول مدت مرحله دوم در نولی پارها 35 و در مولتی پارها 17/5 دقیقه بود. سن و پاریتی مادر اثرات مستقل و نیز فزاینده (additive) بر طول مدت لیبر داشتند. در مولتی پارها وزن جنینی >3500 gr و در نولی پارها >4000 gr موجب افزایش طول مدت لیبر می شد.

---

259 مورد متوالی کولپوسکوپی انجام شده در خلال سالهای 76-74 مورد بررسی قرار گرفت. 58 مورد به علت عدم دسترسی به پاسخ بیوپسی کنار گذاشته شد. از 201 مورد باقیمانده 167 مورد همخوانی و 34 مورد ناهمخوانی بین پاسخ پاپ اسمیر و بیوپسی مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده، حساسیت 42/2%، ویژگی 94%، PPV=60.8 ،NPV=89.3%، میزان منفی کاذب، 57/8% و میزان مثبت کاذب، 5/3% به دست آمد. جهت بالا بردن حساسیت آزمون غربالگری سرطان دهانه رحم، انجام همزمان پاپ اسمیر و HPV-DNA توصیه می شود.

---

با توجه به شیوع مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و عوارض شناخته شده آن و وجود بعضی از گزارشات حاشیه ای مبنی بر ارتباط تعداد گلبولهای قرمز هسته دار (nRBC) با مایع آمنیوتیک مکونیومی، به منظور تعیین رابطه تعداد nRBC خون بند ناف نوزادان تازه بدنیا آمده ترم با مایع آغشته به مکونیوم این تحقیق روی خانمهای حامله ترم که جهت زایمان در اتاق زایمان بیمارستان شریعتی در 1379 بستری شدند انجام شد. با انجام محاسبات لازم، تعداد نمونه تعیین و خانمهای حامله ای که دارای عوامل تاثیرگذار بر روی تعداد nRBC نوزاد تازه بدنیا آمده بودند از مطالعه حذف شدند. پس از پاره شدن پرده آمنیون، گروه مورد، نوزادان با مایع آمنیوتیک مکونیومی و گروه شاهد، نوزادان با مایع آمنیوتیک شفاف بودند. سن و تعداد زایمان مادر، سن حاملگی، وزن زمان تولد نوزاد، آپگار دقیقه پنجم، عاقبت جنین در 48 ساعت اول و همچنین الگوی ضربان قلب جنین و هموگلوبین نوزاد در بدو تولد بررسی و ثبت شد. تعداد nRBC به روش استاندارد در خون بندناف نوزاد تازه بدنیا آمده اندازه گیری و نمونه های مورد و شاهد برحسب تعداد nRBC کمتر یا بیشتر از 10 طبقه بندی و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. تحقیق روی 117 مادر و نوزاد شامل 50 مورد با مایع آمنیوتیک مکونیومی و 67 مورد با مایع شفاف انجام گرفت. فاکتورهای مادری و نوزادی مشابه بودند. میزان nRBC در گروه شاهد 4.8±3.75 و در گروه مورد 12.04±22.7 بود (P<0.01) و نوزادان با مایع شفاف 9 درصد و نوزادان با مایع مکونیومی 32 درصد تعداد nRBC غیرطبیعی (بیشتر یا مساوی 10) داشتند (P<0.01). تعداد nRBC خون بندناف با دفع داخل رحمی مکونیوم افزایش می یابد و مطرح کننده اینست که نوزادان با مایع مکونیوم در معرض هیپوکسی هستند. تحقیق همگروهی برای بررسی تاثیر نوع زایمان بر عاقبت نوزادان مکونیومی و ارزیابی علت هیپوکسی جنین در مادران حامله بدون عارضه را نیز توصیه می کنیم.

---

مقدمه: تجویز بتامتازون به خانم های با ریسک زایمان زودرس در سرکوب آدرنال نقش دارد.

مواد و روش ها: این مطالعه به شیوه ای مداخله ای (Interventional study) روی 25 زن باردار در معرض زایمان زودرس انجام شده است. در دو هفته متوالی دو کورس بتامتازون هربار دوازده میلی گرم بتامتازون عضلانی و تکرار آن 24 ساعت بعد تزریق گردید. یک هفته بعد از هر تزریق، تست ACTH انجام شد که تست اول بین سن حاملگی 31-30 هفته و بعدی یک هفته بعد تکرار شد. سطح کورتیزول پایه قبل از تزریق دوز اول بتامتازون و سپس هفته آینده قبل و 30 دقیقه بعد از انجام هر تست ACTH، اندازه گیری گردید.

یافته ها: همه خانم های شرکت کننده باردار، کورتیزول پایه نرمال داشتند. سطح کورتیزول با هر تزریق بتامتازون از µg/dl 0.77±24.32 به µg/dl 1.73±7.33 (یک هفته بعد از کورس دوم بتامتازون) رسید (P<0.0001). میانگین کورتیزول بعد از تست ACTH همچنین از µg/dl 1.44±23.93 به µg/dl 2.69±19.53 کاهش یافت (P<0.007) (یک هفته بعد از کورس دوم بتامتازون) 3 خانم حامله یک هفته بعد از اولین کورس دچار ساپرس آدرنال شدند و 15 مورد بعد از کورس دوم سرکوب آدرنال را تجربه کردند. کورتیزول کمتر از 6µg/dl و هیچگونه علامتی دال بر حمله آدیسون در قبل از بارداری یا حوالی زایمان رخ نداد.

بحث و نتیجه گیری: تجویز بتامتازون قبل از زایمان به خانم هایی که در معرض زایمان زودرس هستند سرکوب قابل اندازه گیری آدرنال ایجاد می کند و تعداد خانم هایی که آدرنال آنها سرکوب شده است با تکرار بتامتازون هفتگی افزایش می یابد.

---

مقدمه: تاکی پنه گذرای نوزادیTTN) ) در زایمان طبیعی 1/1%- 57/0% گزارش شده است. به نظر می رسد که این رقم در موارد سزارین افزایش می یابد به همین علت فراوانی تاکی پنه گذرای نوزادی (TTN) متعاقب سزارین در زایمانهای ترم و همچنین ارتباط خطر احتمالی با آن در بیمارستان دکتر شریعتی تعیین شد.
مواد و روشها: در یک تحقیق گذشته نگر با مطالعه 762 مادر و774 نوزاد که به طریقه سزارین زایمان و متولد شده بودند، سن مادر، سن حاملگی، جنس نوزاد، موارد ابتلای مادر به دیابت و آسم و میزان موارد (TTN) مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط بین (TTN) و ابتلای مادران به دیابت و آسم توسط آزمونهای آماری کای اسکوئر و دقیق فیشر سنجیده شد.
یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که از 774 نوزاد متولد شده، 11 مورد (4/1%) دارای (TTN) بودند. در بین گروه نوزادان مبتلا به (TTN) و سالم از لحاظ دیابت مادر {8% در برابر 8/1% (014/0 P=و 95/0(CI=} و آسم مادر {30% در برابر 1% (005/0P= و 95/0 CI=)} اختلاف معنی دارآماری وجود داشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه شواهدی فراهم می کند مبنی بر اینکه فراوانی TTN عوامل خطر محسوب می شوند. 

---

با توجه به شیوع نسبتاً بالای حاملگی‌های پس از موعد و عوارض آن و مطالعات محدود در ایران این تحقیق با هدف بررسی فراوانی، نحوه برخورد و عواقب حاملگی‌های طولانی انجام شد.

روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی در خانم‌های باردار بستری در بیمارستان شریعتی تهران در سال 82-1380 صورت گرفت و معیار ورود به مطالعه وجود سن حاملگی بیش از 40 هفته تمام بود. پرسش‌نامه حاوی متغیرهای مورد بررسی در بایگانی تکمیل و داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t، χ2 و Mann whitney U test تحلیل شدند.

یافته‌ها: در 98 نفر واجد شرایط تحقیق شیوع حاملگی‌های پس از موعد و دیررس 3/3% به‌دست آمد. موارد postdate بیش از پست‌ترم و میانگین Bishop score برابر 31/4 بود. در 1/87% جواب تست‌های بررسی سلامت جنین طبیعی بود. (73/36%)36 مورد تحت آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول قرار گرفته بودند که در 50% موفقیت‌آمیز بود. میانه طول مدت آماده‌سازی سرویکس در مولتی پار به نسبت نولی پار به میزان معنی‌داری کوتاه‌تر بود (004/0=p، 4در برابر7 ساعت). میزان زایمان طبیعی و سزارین در موارد اینداکشن دردهای زایمانی با اکسی‌توسین و آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول از نظر آماری تفاوت معنی‌دار نداشت (9/0=p) میانگین ضریب آپگار، 5/9 و همگی بیش از شش بودند. موردی از هیپوگلیسمی، هیپوکلسمی نوزاد، بستری در NICU و مرگ و میر پری‌ناتال دیده نشد. متوسط روزهای بستری نوزاد (8-1) 84/1 روز بود.

نتیجه‌گیری: شیوع حاملگی‌های پس از موعد 3/3% و یک دلیل عمده آن اشتباه در تعیین سن حاملگی است. با آماده‌سازی سرویکس و القاء دردهای زایمانی می‌توان از تطویل حاملگی کاست هرچند که تأثیر مثبت آن روی عاقبت نوزادی هنوز مشخص نیست.

---

با افزایش سن فرد مسن در معرض انواع بیماری‌ها قرار می‌گیرد. از جمله استئوپروز که به‌خصوص زنان یائسه را تهدید کرده و در بسیاری از موارد می‌تواند موجب معلولیت طولانی مدت و مرگ شود. آگاهی از عوامل پیشگیری‌کننده و عملکرد به آنها نقش به‌سزایی در پیشگیری از استئوپروز دارد. در این مطالعه میزان آگاهی، باور و رفتار زنان در ارتباط با این بیماری بررسی و در سنین مختلف مقایسه گردیده است.

روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 390 نفر خانم مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی در سه گروه سنی باروری، قبل از یائسگی و یائسگی، از طریق پر کردن پرسش‌نامه انجام شد. و میزان آگاهی، باور و رفتار خانم‌ها بررسی و در گروه‌های مختلف سنی بوسیله آزمون 2 مقایسه گردید و 05/0p< معنی‌دار در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: از390 زن مورد مطالعه 30 -15% با واژه پوکی استخوان بیگانه بودند و 380 نفر آنان هیچ رفتار یا باور خوبی نداشته‌اند. در مورد میزان آگاهی و باورها در مورد پوکی استخوان بین گروه‌های مختلف سنی ارتباط محسوسی دیده شد (001/0=p) ولی در مورد رفتارها چنین نبود. میزان آگاهی از فعالیت فیزیکی در جلوگیری از پوکی استخوان در بین سنین مختلف ارتباط محسوسی نشان ‌داد (014/0=p) ولی ارتباط معنی‌داری با رفتارها و باورها نداشت. در گروه‌های مختلف سنی بین 95-93% احتمال خطر این بیماری را به مراتب کمتر از بیماری‌های قلبی عروقی و کنسر پستان می‌دانستند.

نتیجه‌گیری: 30-15% خانم‌ها با واژه پوکی استخوان بیگانه بودند و در کل میزان آگاهی در مورد عوامل پیشگیری‌کننده از استئوپروز کم بود و گرچه 75-22% افراد زیر 54 سال از عوامل ایجاد کننده استئوپروز آگاهی داشتند ولی رفتار مناسبی ارائه نشده است.