مجله دانشکده پزشکی

---

مقدمه: هدف از این بررسی، مطالعه و ارزیابی ارتباط بین هیپرهموسیستئینمی و استرس اکسیداتیو با شدت ضایعات آترواسکلروزیس است.
مواد وروشها: بیماران ( 52 مرد و 36 زن) از افراد بستری در بیمارستان شهید مدنی تبریز که با آنژیوگرافی، بیماری شریان کرونری آنها مشخص شده بود ا نتخاب شدند ( شدت ضایعات توسط آنژیوگرافی بر حسب درصدهای مختلف کوچکتر از 50%، 70-51% و 90-71% و 100- 91% به دست آمده بود و همینطور وسعت ضایعات نیز با نتایج بدست آمده از آنـژیـوگرافی به ترتیب برحسب تعداد رگهای گرفتار، یک رگ، دو رگ، سه رگ ،It main lesion طبقه بندی شد). گروه کنترل ( 15 مرد و 24 زن ) از افراد سالم با سن و جنس کنترل شده (جواب آنژیوگرافی منفی) انتخاب شد. سطوح سرمی هموسیستئین با متد الیزا (مدل awareness state fax-2100 ) اندازه گیری شدند .ظرفیت تام آنتی اکسیدانت نمونه‌ها توسط اتوآنالیزر (مدلCoBAS MIRA Plus ) با استفاده از کیت راندوکس تعیین شدند.. ارتباط بین پارامترهای اندازه گیری شده و وسعت ضایعات آتروسکلروتیک با استفاده از آنالیز آماری در دو گروه محاسبه شدند.
یافته‌‌ها: میانگین سطوح هموسیستئین در گروه‌های کنـترل و بیماران 47/9 ± 56/18 و 22/10 ± 38/20 µ mol/L بـود و اختلافها معنی دار نبـودند (05/0 < P) . در گروه بیماران میانگین ظرفیت آنتـی‌اکسیدانت 12/ 0 ± 34/ 1 mmol/L و در حالیـکه آن در گـروه کنـتـرل 12/0± 39/1 mmol/L بود (/0

نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه اختلاف مهمی بین سطوح هموسیستئین و توتال آنتی‌اکسیدانت در گروه‌های بیماران و کنترل دیده نشـد و با وجـود عــدم ارتباط بین پارامتــرهای مطالعه شده و وسـعت ضایعــات عــروق کرونری پیشنهاد می‌شود که هیپرهموسیستئینمی رل مهمی در پشرفت ضایعات آترواسکلروزیس ندارد.

---

زمینه و هدف: ارتباط بین بیماری عروق کرونری با آترواسکلروز شرایین محیطی و تعیین شاخص‌های غیرتهاجمی جهت وجود و شدت این بیماری مورد توجه می‌باشد. برخی مطالعات گزارش کرده‌اند که ضخامت انتیما- مدیای شرایین محیطی می‌تواند کمک‌کننده باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ضخامت انتیما- مدیای شرایین کاروتید و فمورال مشترک با شدت آترواسکلروز در قوس آئورت و شدت بیماری عروق کرونری در افراد کاندید بای‌پس عروق کرونری است.

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی، شدت بیماری عروق کرونری، درجه آترواسکلروز قوس آئورت و ضخامت انتیما- مدیای شرایین کاروتید و فمورال مشترک روی 115 کاندید بای‌پس کرونری تعیین شد.

یافته‌ها: رابطه مستقیم ضعیف و معنی‌داری بین ضخامت انتیما- مدیای شریان کاروتید مشترک (193/0ρ=، 039/0p=) و فمورال مشترک (206/0ρ=، 028/0p=) با تعداد عروق کرونری درگیر وجود داشت؛ همچنین ارتباط مستقیم و ضعیفی بین ضخامت انتیما- مدیا شرایین و کاروتید مشترک و تعداد عروق کرونر درگیر وجود دارد. متوسط این دو متغیر بین سه گروه بیماری عروق کرونری تفاوت معنی‌داری نداشت. رابطه معنی‌داری بین‌ضخامت انتیما- مدیای شرایین کاروتید و فمورال مشترک با شدت آترواسکلروز قوس‌آئورت مشاهده نشد. بین وجود پلاک آترواسکلروتیک در شرایین کاروتید و فمورال مشترک با شدت بیماری عروق کرونری ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. موارد با آترواسکلروز شدید قوس آئورت در بیماران 3VD به‌طور معنی‌داری بیشتر بود.

نتیجه‌گیری: ضخامت انتیما- مدیای شرایین کاروتید و یا فمورال مشترک ممکن است با افزایش شدت بیماری عروق کرونر بیشتر شود، ولی این متغیرها جایگزینی برای پیش‌بینی شدت بیماری عروق کرونر نیستند.