۵۱ نتیجه برای انصاری
ناصر انصاری ،
دوره ۱، شماره ۸ - ( ۱-۱۳۲۲ )
چکیده
ناصر انصاری ،
دوره ۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۲۳ )
چکیده
ناصر انصاری، بیژن جانبخش،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۲-۱۳۲۹ )
چکیده
ناصر انصاری، مفیدی، شجاع زاده،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۲-۱۳۲۹ )
چکیده
ناصر انصاری، مفیدی، احسان الله شفا،
دوره ۸، شماره ۶ - ( ۲-۱۳۲۹ )
چکیده
ناصر انصاری، م. مینو،
دوره ۸، شماره ۸ - ( ۱-۱۳۳۰ )
چکیده
انصاری، مفیدی،
دوره ۹، شماره ۸ - ( ۱-۱۳۳۱ )
چکیده
عباس انصاری، حسن محمدیها، ناصر ملک نیا،
دوره ۳۷، شماره ۵ - ( ۱-۱۳۶۰ )
چکیده
در پنج گروه افراد سالم و بیمار دیابتی چاق و لاغر ضمن انجام آزمایش تحمل گلوکز میزان انسولین ونوکلئوتیدهای حلقوی پلاسما اندازه گیری گردید. نتیجه مطالعات نشان داد که تغییرات نوکلئتیدها در دیابتی های لاغر- چاق هیپرانسولینمی و چاق هیپوانسولینمی متفاوت است و هر دسته درمان خاصی را اقتضا می کند.
محمد انصاری، ابراهیم جوادی، محسن وثوقی، وحید نیک اقبال،
دوره ۵۵، شماره ۶ - ( ۵-۱۳۷۶ )
چکیده
ال-فوکوز (۶-داکسی ال-گالاکتوز) تنها قندی است که به حال ال-داکسی در ساختمان گلیکوپروتئین ها و در موقعیت غیر احیا انتهائی در این ترکیبات قرار دارد. آنزیمهای آلفا-ال-فوکوزیداز و فوکوزیل ترانسفراز در افزایش یا کاهش سطح سرمی این قند مستقیما دخالت دارند. تومورها ممکن است در اثر رهاسازی گلیکوپروتئین های ناشی از رشد بی رویه بافت، موجب القا آنزیم رها کننده ال-فوکوز گردند، یا در اثر مکانیسم های دفاعی، قسمتی از گلیکوپروتئین ها را آزاد وسپس فوکوز حاوی خود را رها کنند. غلظت ال-فوکوز در ادرار نشانگر ترشح متابولیکی گلیکوپروتئین ها و فیلتره شدن فوکوز آنها در ادرار است. در این بررسی سطح ادراری ال-فوکوز ۳۰ بیمار سرطانی بستری در بیمارستان امام خمینی تهران که تحت نظر پزشکان متخصص مربوطه بوده اند و ۴۰ نفر اشخاص سالم به عنوان شاهد مقایسه این تغییر قابل ملاحظه در بیماران یاد شده در بررسی های وسیع تر شاید ما را به جهت شناسائی زودرس اشخاص مستعد به سرطان رهنمون سازد که از این رهگذر بتوان در درمان به موقع و قبل از متاستاز اقدام موثر به عمل آورد.
رضا انصاری، رضا ملک زاده، جواد میکائیلی، سیدمسعود طبیب، مرتضی خطیبیان، بهروز زیاد علیزاده،
دوره ۵۶، شماره ۶ - ( ۴-۱۳۷۷ )
چکیده
مطالعات مختلف نشان داده است که تخلیه روزانه چهار لیتر مایع آسیت همراه با انفوزیون وریدی آلبومین یک روش موثر در درمان بیماران سیروتیک با آسیت شدید می باشد. هدف ما در این مطالعه بررسی نیاز و اهمیت مصرف آلبومین وریدی در این روش درمانی است. ۳۷ بیمار سیروتیک با آسیت شدید را که از تاریخ مهر ۷۴ لغایت مهر ۷۶، جهت درمان به بیمارستانهای دکتر شریعتی، سینا و امام خمینی مراجعه نموده بودند، در یک مطالعه بالینی مقایسه ای در دو گروه A و B قرار دادیم. در گروه A تعداد ۱۶ بیمار تحت درمان با پاراسنتز (روزانه ۴ لیتر تا تخلیه کامل آسیت) و انفوزیون وریدی همزمان آلبومین (۷ گرم به ازای هر لیتر مایع آسیت تخلیه شده) قرار گرفتند. در گروه B تعداد ۲۱ بیمار تحت درمان با پاراسنتز بدون انفوزیون وریدی آلبومین قرار گرفتند و پس از تخلیه کامل آسیت، بیماران با دستور دیورتیک تراپی سرپایی مرخص شدند. طی مدت بستری و پیگیری تست های کبدی، کلیوی، الکترولیت های سرم و علائم حیاتی بیماران، مکرر بررسی شد و عوارض بوجود آمده در بیماران دو گروه A و B مورد مقایسه قرر گرفت. تخلیه روزانه چهار لیتر مایع آسیت بدون استفاده از آلبومین وریدی تغییر مشخصی در تست های کبدی، کلیوی، الکترولیت و آلبومین سرم بوجود نیاورد. یک بیمار در هر گروه دچار نارسایی کلیه شد. ۲ بیمار از گروه A و ۳ بیمار از گروه B، هیپوناترمی بدون علامت پیدا کردند. یک بیمار از گروه A به علت آنسفالوپاتی کبدی در حین پاراسنتز مایع آسیت فوت نمود. پاراسنتز روزانه چهار لیتر مایع آسیت بدون تجویز آلبومین یا سایر افزایش دهنده های حجم داخل عروقی روشی موثر و بی خطر در درمان آسیت بیماران سیروتیک می باشد و از اتلاف هزینه و وقت بیماران جلوگیری می نماید.
منصور جمالی زواره ای، ناهید صدیقی، زهرا علیزاده، علی منتظری، صغری جاروندی، مریم انصاری،
دوره ۵۷، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۷۸ )
چکیده
آسپیراسیون سوزنی پستان FNA) Fine needle aspiration) یک روش ارزان در تشخیص بالینی توده های پستانی است که بطور متداول در کشورهای زیادی انجام می شود. این تکنیک تا حد زیادی به اپراتور آن وابسته است، در نتیجه در گزارشهای ارائه شده در این زمینه تفاوتهای زیادی وجود دارد. به منظور ارزیابی کارآیی FNA در این مرکز، ۱۹۸ بیمار خانم که از شهریور ۷۶ تا شهریور ۷۷ بعلت توده پستان FNA شده بودند، وارد مطالعه شدند. این بیماران در گروه سنی ۱۴ تا ۸۶ سال بودند. نتایج امتحان سیتولوژیک که بصورت مثبت قطعی، مشکوک، منفی قطعی و نمونه ناکافی گزارش شده بود، در دو گروه مثبت و منفی طبقه بندی شدند. ۵۰ نفر از این بیماران که بیوپسی شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و نتیجه امتحان سیتولوژیک و پاتولوژیک آنان با یکدیگر مقایسه شد. بدین ترتیب حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی به ترتیب معادل مقادیر زیر بدست آمد: ۹۳%، ۷۳%، ۶۵% و ۹۵%. یک مورد منفی کاذب و ۷ مورد مثبت کاذب وجود داشت. یک مورد منفی کاذب در تشخیص بافت شناسی، Infiltrative Ductal Carcinoma و بیش از نیمی از موارد مثبت کاذب، در تشخیص بافت شناسی، فیبروآدنوم بوده اند. از این ۷ مورد مثبت کاذب سیتولوژی، ۶ مورد از نظر کلینیکی خوش خیم بوده اند، بنابراین با مقایسه نتایج فوق با آمار مشابه خارجی، بنظر می رسد با بکارگیری این روش ساده و ارزان و تلفیق نتایج آن با نمای بالینی بیمار، بتوان در موارد زیادی خط مشی درمانی بیمار را مشخص نمود.
کوروش فولادساز، محمدجواد رسائی، محمد انصاری،
دوره ۵۷، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۷۸ )
چکیده
در حال حاضر تکنیک های ایمونوشیمی نقش بسیار مهم و ارزنده ای در سنجش های کیفی و کمی ترکیبات مایعات بدن ایفا نموده و تهیه آنتی بادی علیه ایمونوژن ها، اولین گام در تهیه کیتهای ایمونوشیمی می باشد. در این مطالعه تولید و تخلیص آنتی بادی پلی کلونال علیه هورمون ملاتونین بررسی شده است. این هورمون وظایف متعدد و مهمی در حالت های فیزیولوژیک و پاتولوژیک از جمله در بیماری میگرن، سیروز و سرطان سینه و غیره دارا بوده و از مهمترین ترشحات غده پینه آل می باشد. این غده، ارگانی دور بطنی مغز بوده و طبق مطالعات هیستولوژیک و آناتومیک، ارگانی ترشحی می باشد و مواد فعال بیولوژیکی مانند ملاتونین، اکسی توسین، سروتونین و غیره را ترشح می کند. در این مطالعه هورمون ملاتونین به عنوان هاپتن در نظر گرفته شده و با اتصال آن به آلبومین سرم گاوی به صورت ایمونوژن درآمده سپس با ایمونویزاسیون سه خرگوش سفید نیوزلندی و تزریقات بوستر در فواصل منظم تیتر آنتی بادی با استفاده از منحنی های چکربورد (Checkerboard) مشخص گردید که تیتر آنتی بادی ۱/۲۰۰۰ می باشد. با استفاده از ملاتونین متصل به آنزیم پنی سیلیناز به عنوان آنتی ژن نشان دار، تیتر آنتی ژن نشان دار ۱/۲۰۰ بدست آمد. در نهایت آنتی بادی با درجه خلوص بسیار زیاد بدست آمد که در سنجش های ایمونوشیمیایی مانند RIA ،ELISA ،EIA می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
حسین جباری، علی اکبر امیرزرگر، محبوبه حاجی عبدالباقی، بهروز نیک بین، فریده خسروی، محمدحسین نیک نام، بیتا انصاری، بتول مرادی، علیرضا یلدا،
دوره ۶۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه: بیماری سل گسترده ترین اپیدمی عفونی است که دنیای امروز دچار آن است. تخمین زده می شود که یک سوم جمعیت دنیا با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس آلوده شده اند که منجر به ۱۰-۸ میلیون مورد جدید سل و سه میلیون مرگ در سال در سراسر دنیا می شود. مطالعات اپیدمیولوژیک بیانگر این است که ترکیب ژنتیکی بعضی از گروه های نژادی ممکن است زمینه ای مساعد در ابتلا به عفونت و پیشرفت آن ایجاد کند.
مواد و روش ها: در این مطالعه که بصورت تحلیلی و به روش مورد-شاهد (Case-control) صورت گرفته است سعی شد تا نسبت به شناسایی فاکتورهای ژنتیک مستعد کننده (و/یا محافظت کننده) در بیماران و افراد کنترل ایرانی در ابتلا به بیماری سل اقدام گردد. بدین منظور تعداد ۴۰ نفر بیمار سل ریوی خلط مثبت درمان شده یا در حال دریافت درمان به همراه ۱۰۰ نفر شاهد فاقد بیماری های زمینه ای و نیز سل ریوی از نظر فراوانی آلل های HLA class II (شامل DQB۱ و DQA۱ و HLA-DRB) به روش PCR-ssp برای اولین بار در ایران مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاصل بیانگر نقش مستعد کننده آلل HLA-DQA۱*۰۱۰۱ و نقش محافظت کننده آلل های DQA۱*۰۳۰۱ و DQA۱*۰۵۰۱ از لوکوس DQA۱، نقش مستعد کننده آلل HLA-DRB۱*۰۷ و نیز نقش محافظت کننده آلل HLA-DRB*۵۲ (که یک Public antigen محسوب می شود) از لوکوس DRB با P.value های اصلاح شده (Pc) از نظر آماری معنی دار می باشد. در این مطالعه از لوکوس DQB۱ آلل محافظت کننده یا مستعد کننده آماری معنی داری یافت نشد. همچنین تفاوت معنی دار آماری هاپلوتیپی در گروه بیمار و شاهد بدست نیامد.
نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به نتایج بدست آمده آلل های HLA-DR/DQ می توانند در ابتلا و یا مقاومت در برابر ابتلا به بیماری نقش بارزی داشته باشند.
رویا کلیشادی، مهین هاشمی پور، نضال صراف زادگان، غلامحسین صدری، رضوان انصاری، حسن علیخاصی، نصرالله بشردوست، رضوان پشمی، صدیقه رفیعی طباطبائی، مریم شهاب،
دوره ۶۱، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه: چاقی یک عامل خطرساز مهم برای تصلب شرائین، مقاومت به انسولین، دیابت، پرفشاری خون، برخی سرطان ها و بیماری های کیسه صفرا می باشد. نزدیک به ۸۰% نوجوانان چاق در سنین بزرگسالی نیز دچار چاقی خواهند بود. بنا به اهمیت موضوع، بررسی فراوانی اضافه وزن و چاقی در بین دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان و ارتباط آن با عوامل تغییرپذیر محیطی در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: افراد مورد بررسی، ۱۰۰۰ دختر و ۱۰۰۰ پسر ۱۱ تا ۱۸ ساله انتخاب شده توسط نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، والدین آنها (۲۰۰۰ نفر) و مسئولین و دبیران مدارس (۵۰۰ نفر) در مناطق شهری و روستایی دو استان اصفهان و مرکزی بودند. یافته ها توسط نرم افزار SPSS v۱۰/win تجزیه و تحلیل شده اند.
یافته ها: براساس صدک های شاخص توده بدنی (BMI)، فراوانی اضافه وزن (صدک ۸۵?BMI و صدک BMI<۹۵) و چاقی (BMI?۹۵) در دختران بطور معنی داری بیش از پسران و بترتیب ۱,۱±۱۰.۶۷% و ۰.۱±۲.۹% و در برابر ۰.۹±۷.۳۷ و ۰.۱±۱.۸۷ بود (P<۰.۰۵). میانگین BMI بطور معنی داری در نواحی شهری (۵.۲±۲۵.۳۸) بیش از نواحی روستایی (۷.۱±۲۳.۲۵) بود (P<۰.۰۵). مادران دانش آموزان با BMI بیش از صدک ۸۵ سطح پایین تری از تحصیلات نسبت به سایر مادران داشتند، سال های تحصیل مادران بترتیب ۲.۱±۹.۲ در برابر ۲.۴±۱۱.۵% بود (P<۰.۰۵). میانگین کل انرژی مصرفی بین افراد دارای اضافه وزن یا چاقی و افراد دارای وزن طبیعی متفاوت نبود (kcal ۹۰±۱۸۲۵ در برابر kcal ۸۵±۱۸۱۵ و P>۰.۰۵) ولی درصد انرژی کسب شده از مواد نشاسته ای بطور معنی داری در گروه اول بیش از گروه دیگر بود (۶۹.۴% در برابر ۶۳.۲% و P<۰.۰۵). در دانش آموزان دارای اضافه وزن یا چاقی فعالیت های ورزش منظم خارج از مدرسه بطور معنی داری کمتر از سایرین و زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون بطور معنی داری بیش از سایر دانش آموزان بود (۲۰±۳۰۰ در برابر ۳۰±۲۴۰ دقیقه در روز، P<۰.۰۵). ارتباط خطی بین دفعات مصرف برنج، نان، ماکارونی، غذاهای آماده و میان وعده های چرب و شور با BMI نشان داده شد (P<۰.۰۵ و ?=۰.۰۵-۰.۰۶)، همبستگی معنی داری بین صدک های BMI و تری گلیسرید، لیپوپروتئین کلسترول با چگالی بالا و فشار خون سیستولیک بدست آمده و ضریب همبستگی پیرسون بترتیب ۰.۳۸، ۰.۳۲- و ۰.۴۷ بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: اجرای مداخلات در جهت اصلاح شیوه زندگی جهت جلوگیری و کنترل اضافه وزن از دوران کودکی حتی در کشورهای در حال توسعه حایز اهمیت می باشد. برای موفق بودن در این امر، تاثیرات اجتماعی فرهنگی و اقتصادی باید در نظر گرفته شود.
داریوش فهیمی، ناهیده خسروشاهی، سیدمهدی آل حسین، مجید امین نژاد، مجتبی انصاری،
دوره ۶۱، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه: پیلونفریت حاد یکی از شایعترین عفونت های باکتریال در کودکان است که ممکن است منجر به صدمه کلیوی شود. ریفلاکس وزیکواورترال یک فاکتور مهم آسیب نسج کلیه است ولی تنها عامل نیست.
مواد و روش ها: این مطالعه، بمنظور تعیین رابطه بین یافته های اسکن DMSA و VCUG که یک تا دو هفته پس از اتمام درمان انجام شده بود و در صورتیکه اسکن اول یافته مثبتی داشت، اسکن دوم شش ماه بعد انجام شده بود، صورت پذیرفت. درجه ریفلاکس براساس طبقه بندی جهانی ریفلاکس تعیین گردید (گرید I تا V). وجود یک یا چند نقطه کاهش جذب ماده رادیواکتیو توسط قشر کلیه در اسکن DMSA یافته مثبت تلقی شد (نقص کورتیکال). درصورتیکه این کاهش جذب در اسکن دوم نیز باقی مانده بود به آن اسکار گفته شد.
یافته ها: نقص کورتیکال و ریفلاکس بترتیب در ۴۲ واحد کلیه (۴۲%) و ۲۶ واحد کلیه (۲۶%) مشاهده شد. از ۲۶ واحد کلیه دارای ریفلاکس ۱۴ واحد نقص کورتیکال در اسکن اول داشتند (۵۴%) و ۱۲ واحد دیگر اسکن طبیعی داشتند. از ۷۴ واحد کلیه بدون ریفلاکس ۲۸ واحد نقص کورتیکال داشتند (۳۸%) و ۴۶ واحد اسکن طبیعی داشتند (P=۰,۱۵). اسکار در ۲۵ واحد کلیه (از ۴۲ واحد کلیه که در اسکن اول نقص کورتیکال داشتند) مشاهده شد (۶۲%).
نتیجه گیری و توصیه ها: بنابراین بنظر می رسد انجام VCUG بتنهایی نمی تواند برای ارزیابی کلیه های در معرض خطر اسکار بدنبال پیلونفریت حاد کافی باشد و اسکن DMSA ممکن است اطلاعات تکمیلی در این زمینه فراهم سازد.
کوروش فولادساز، محمد انصاری، محمدجواد رسایی،
دوره ۶۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: میگرن نوعی سردرد راجعه مزمن ارثی می باشد. در حال حاضر میلیون ها نفر در جهان از این بیماری باستانی رنج می برند و بار اقتصادی عظیمی را بر جامعه تحمیل می نماید. علت اصلی انجام این مطالعه این است که برطبق شواهد و مقالات موجود هورمون ملاتونین بعنوان مهمترین محصول ترشحی غده پینه آل، قادر است در پیشگیری از بروز حملات میگرن موثر باشد.
مواد و روش ها: در این پژوهش غلظت ملاتونین شب هنگام سرم بیماران مبتلا به میگرن و افراد شاهد توسط کیت الایزا (ELISA) مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. ۵۰ بیمار میگرنی (اکثرا خانم ها و در محدوده سنی ۴۰-۲۰ سال) که برطبق معیارهای IHS مورد تایید متخصص مغز و اعصاب بودند با گروه شاهد (اکثرا آقایان و در محدوده سنی ۴۴-۱۸ سال) مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: آنالیز آماری نشان می دهد که غلظت ملاتونین شب هنگام افراد میگرنی (۲۸,۴±۳۲.۹) نسبت به افراد شاهد (۵۶.۸±۷۵.۶) کمتر است و از مقایسه غلظت های ملاتونین سرم افراد شاهد و مبتلایان به میگرن با استفاده از t-test به روش کیت ELISA با P=۰.۰۰۶۴ اختلاف معنی داری را نشان می دهد.
نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به نتایج فوق بنظر می رسد که ترشحات غده پینه آل نقش مهمی در همزمان نمودن موجود با شرایط محیطی و سردردهای میگرنی دارد.
حمیدرضا صادقی پور، میترا ثمرخواه، محمد عفت پناه، اعظم بحیرائی، شهناز خاقانی، ربابه انصاری طرقی،
دوره ۶۲، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: این مطالعه بمنظور تعیین تاثیر روش های پیشگیری از بارداری هورمونی و غیر هورمونی بر ترکیب شیر مادر و رشد شیرخواران زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی جنوب تهران صورت گرفت. مواد و روش ها: برای این منظور، مطالعه ای آینده نگر از دی ماه ۱۳۷۸ لغایت اسفند ۱۳۷۹ انجام گردید. ۲۰۰ مادر شیرده دارای مشخصات واحد پژوهش با روش نمونه گیری انتخاب شدند و باتوجه به روش پیشگیری از بارداری انتخابی خود در دو گروه هورمونی و غیر هورمونی قرار گرفتند. ۶۷ نفر روش های هورمونی و ۱۳۳ نفر روش های غیر هورمونی را برگزیده بودند.
یافته ها: در طی مطالعه روند رشد شیرخواران (افزایش دور سر، افزایش قد و افزایش وزن) در بین دو گروه استفاده کننده از روش های هورمونی و غیر هورمونی پیشگیری از حاملگی اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. همچنین از نظر تاثیر روش های فوق بر ترکیب شیر مادر، گلوکز، کلسیم، پروتئین، منیزیم، فسفر، سدیم و پتاسیم شیر مادران تغییر معنی داری نداشت ولی تری گلیسیرید شیر مادر در گروه غیر هورمونی در مرحله دوم (مطابق با ۶,۵ ماهگی کودک) به میزان معنی داری بیشتر بود. سایر ترکیبات شیر مادر در بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: این پژوهش نشان داد که استفاده از روش های مدرن پیشگیری از حاملگی بر رشد نوزادان متولد شده و ترکیب شیر مادر تاثیر سو ندارد.
نورالدین نخستین انصاری، محمدرضا هادیان، حسین باقری، صوفیا نقدی، شهره جلایی، طاهره خسرویان عرب،
دوره ۶۴، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۸۵ )
چکیده
زمینه و هدف: اسپاستیسیته یک اختلال حرکتی است که با افزایش وابسته به سرعت در رفلکس های کششی تونیک (تون عضله) و تشدید تاندون جرک بعلت افزایش تحریک‌پذیری رفلکس کششی بعنوان جزئی از سندرم نورون محرکه فوقانی مشخص می‌شود. ارزیابی کلینیکی در درمان و تعیین پیشرفت بیماران اسپاستیک ضروری می‌باشد. در حال حاضر، پذیرفته شده‌ترین مقیاس کلینیکی برای ارزیابی تون عضلانی، مقیاس اصلاح شده اشورت است. هدف تحقیق، بررسی پایایی مقیاس اصلاح شده اشورت (اینترریتر ریلایبیلیتی) و مقایسه پایایی در اندام فوقانی و تحتانی، عضلات پروگزیمال و دیستال اندام‌ها بود.
روش بررسی: در این مطالعه ۳۰ بیمار، ۱۴ زن و ۱۶ مرد با میانگین سنی۴۰/۵۹ مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران توسط دو فیزیوتراپیست خانم و با تجربه ارزیابی شدند. اداکتورهای شانه، فلکسورهای آرنج و فلکسورهای مچ دست از اندام فوقانی و اداکتورهای هیپ، عضلات چهار سر رانی و پلانتار فلکسورهای مچ پا از اندام تحتانی تست شدند. برای تعیین سطح توافق بین معاینه کننده‌ها از Cohen&aposs kappa Test و برابری کاپاها از آزمون مجذور کای استفاده شد.
یافته‌ها: پایایی مقیاس اصلاح شده اشورت در عضلات ادوکتور شانه و فلکسورآرنج "نسبتاً متوسط" (مقدار کاپا به ترتیب ۳۷۲/۰ و ۰,۳۶۹)، فلکسور مچ دست "خوب" (۶۱۲/۰)، ادوکتور هیپ " نسبتا متوسط" (۳۵۰/۰)، اکستانسوزانو و پلانتارفلکسور مچ پا" متوسط " (مقدار کاپا به ترتیب ۵۱۸/۰ و ۵۴۲/۰)، میانگین کاپا بین عضلات اندام فوقانی (۵۰۵/۰) و تحتانی (۵۱۶/۰) معنی‌دار نبود (p>۰.۰۵). مقدار کاپا در عضلات دیستال اندام فوقانی ۶۱۲/۰ (خوب) و در عضلات پروگزیمال آن ۳۷۲/۰ (نسبتاً متوسط) بود که این اختلاف معنی‌دار بود (p<۰.۰۵ =۳۳.۸۷, df=۱,²X). مقدار کاپا در عضلات دیستال اندام تحتانی ۰.۵۴۲ (متوسط) و در عضلات پروگزیمال آن ۳۵۰/۰ (نسبتاً متوسط) بود که این اختلاف معنی‌دار نبود (p>۰.۰۵ =۱.۳۱۵, df=۱,²X).
نتیجه‌گیری: اینتر ریتر ریلایبیلیتی مقیاس اصلاح شده اشورت خوب نیست. اندام در میزان پایایی اثر ندارد و در اندام فوقانی بر خلاف اندام تحتانی بین عضلات پروگزیمال و دیستال اختلاف معنی‌دار است. هنگام استفاده از مقیاس باید محدودیت‌های آن را در نظر گرفت.
محبوبه حاجی عبدالباقی، علی اکبر امیرزرگر، مهرداد خالدی، فریده خسروی، مهرناز رسولی نژاد، زهرا احمدی نژاد، عبدالرضا سودبخش، سیروس جعفری، بیتا انصاری پور، بهروز نیک بین،
دوره ۶۴، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۸۵ )
چکیده
زمینه و هدف: درک بهتر مکانیسم‌های ایمونوپاتولوژیک بیماری سل برای تولید واکسن‌های نوین و داروهای ایمونومدولاتور جایگزین ضروری می‌باشد. بدین منظور مطالعه زیر شامل اندازه‌گیری سایتوکاین‌های Th۱ (اینترفرون- گاما و اینترلوکین- ۲) و Th۲ (اینترلوکین- ۴ و اینترلوکین- ۱۰) در سرم بیماران مبتلا به سل ریوی با اسمیر خلط مثبت و مقایسه آن با افراد سالم PPD مثبت طراحی گردید.
روش بررسی: جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران HIV منفی که براساس تعریف WHO مبتلا به سل ریوی خلط مثبت بوده و در بخش‌های عفونی بیمارستان امام خمینی تهران بستری شدند یا به مراکز بهداشتی- درمانی جنوب تهران مراجعه نمودند، بود. گروه شاهد شامل افراد سالم و PPD مثبت بود که در تماس نزدیک با بیماران مبتلا به سل ریوی خلط مثبت قرار داشتند. در این تحقیق ۳۴ بیمار مبتلا به عفونت فعال سل ریوی (شامل ۱۷ مرد و ۱۷ زن) و ۲۳ فرد سالم با تست پوستی PPD برابر با ۱۰ میلی‌متر یا بیشتر (شامل ۱۲ مرد و ۱۱ زن) مورد مطالعه قرار گرفتند میانگین سنی افراد بیمار ۷۳/۴۱ سال و افراد سالم ۷۴/۲۷ بود.
یافته‌ها: میانگین سطح اینترفرون- گاما در سرم افراد مبتلا به سل ریوی بطور معنی‌دار از نظر آماری بالاتر از میانگین سطح آن در افراد سالم PPD مثبت بود در حالیکه در مورد اینترلوکین-۲، اینترلوکین-۴ و اینترلوکین-۱۰ این میزان در افراد سالم بطور معنی‌دار از نظر آماری بالاتر از افراد بیمار بدست آمد. مقایسه میانگین سطح این سایتوکاین‌ها قبل از درمان و حین درمان (حدود ۲ ماه بعد از شروع درمان) نشان داد که اگرچه در مورد اینترفرون-گاما و اینترلوکین-۴ این میزان افزایش یافت، در مورد اینترلوکین-۲ و اینترلوکین-۱۰ کاهش در این مقادیر مشاهده شد. این تغییرات فقط در مورد اینترلوکین-۱۰ از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد. سن و جنس بر تغییرات سایتوکاین‌ها قبل از درمان و حین درمان تأثیری نداشته است.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصله از اندازه‌گیری سایتوکاین‌های Th۱ و Th۲ در سرم بیماران مبتلا به سل ریه با نتایج حاصله از مطالعات انجام گرفته در محیط کشت سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی تحریک شده با آنتیژنهای مایکوباکتریوم توبرکلوزیس متفاوت می‌باشد. لذا اندازه‌گیری همزمان آنها در سرم و در محیط کشت و همچنین در مایع بلور و مایع BAL پیشنهاد می‌شود.
سید صادق بنی عقیل، عبدالفتاح صراف نژاد، علی اکبر امیر زرگر، فریده خسروی، بیتا انصاری پور، بتول مرادی، شهین درخوش، بهروز نیک بین،
دوره ۶۴، شماره ۱۱ - ( ۷-۱۳۸۵ )
چکیده
عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B (HBV) Hepatitis B Virus طیف وسیعی از بیماران، شامل ناقلین بدون علامت، هپاتیت حاد، هپاتیت مزمن و سیروز کبدی را در برمی‌گیرد. از علل ایجاد‌کننده عفونت مزمن هپاتیت B می‌توان فاکتورهای ویرولانس ویروس، فاکتورهای ایمونولوژیک و ژنتیک میزبان را نام برد. از مهمترین فاکتورهای ژنتیکی میزبان آنتیژنهای HLA می‌باشند و ارتباط آنتیژنهای HLA با هپاتیت مزمن نشان داده شده است. در این مطالعه فراوانی آللهای HLA در گروه شاهد و کنترل مورد بررسی و مقایسه آماری قرار گرفته‌اند.
روش بررسی: این مطالعه به‌صورت تحلیلی و به روش Case-Control انجام گرفته است. در این بررسی تعداد ۵۰ بیمار مبتلا به هپاتیت B مزمن از نژاد ترکمن که حداقل شش ماه HBsAg مثبت بودند و ۶۵ نفر گروه کنترل سالم ترکمن (اهدا کننده سالم) انتخاب شدند و آللهای HLA کلاس دو (DRB, DQA۱ DQB۱) با روش PCR - SSP تعیین گردید.
یافته‌ها: فراوانی آلل HLA-DRB۱*۰۳۰۱ (۰۰۰/۰P=)، HLA-DQB۱*۰۶۰۴ (۰۰۰/۰P=) و HLA-DQA۱*۰۵۰۱ (۰۳۲/۰P=) در بیماران به‌طور معنی‌داری از گروه کنترل بیشتر بوده است در حالی که فراوانی آللهای HLA-DRB۱*۱۳۰۱ (۰۰۹/۰P=)، HLA-DRB۱*۱۵۰۱ (۰۰۷/۰P=)، HLA-DQA۱*۰۴۰۱ (۰۰۰/۰P=)، HLA-DQB۱*۰۴۰۱ (۰۱۶/۰P=) و DQA۱*۰۱۰۲ (۰۰۸/۰P=) در گروه کنترل بیشتر بوده است.
نتیجه‌گیری: این تحقیق نشان می‌دهد که احتمالاً برخی از آللهای HLA - Class IIدر استعداد ابتلا به هپاتیت B مزمن و برخی دیگر، در پیشگیری از مزمن شدن بیماری نقش بارزی داشته باشند.
