4 نتیجه برای اولا
بلقیس اولادی،
دوره 58، شماره 1 - ( 1-1379 )
چکیده
بیمار معرفی شده، خانمی بود 28 ساله با سابقه نازایی اولیه 8 ساله که یکبار سقط ناقص سه ماهه اول داشت، که منجر به کورتاژ شده بود. متعاقب آن تحت درمان با بروموکریپتین باردار شده بود که در نه ماهگی منجر به مرگ داخل رحمی گردید. متعاقب زایمان طبیعی یک نوزاد پسر ماسره، جفت چسبندگی غیر طبیعی و کامل به دیواره رحم داشت. باتوجه به اینکه این خانم از لحاظ حاملگی در رده بیماران پرخطر محسوب می شد و حفظ رحم برای او حیاتی بود اقدام به درمان محافظه کارانه با متوترکسات شد که منجر به خروج کامل جفت گردید. با حفظ رحم، بیمار ظرف 15 ماه مجددا باردار شد که ماحصل آن نوزاد پسر با آپگار اسکور 10-9 و خروج کامل جفت در مرحله سوم زایمان بود.
لیلی صفدریان، نسرین نیرومند، فاطمه رمضان زاده، بلقیس اولادی،
دوره 59، شماره 2 - ( 2-1380 )
چکیده
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
FA
مطالعه در حال انجام که از سال 1373 شروع شده، یک مطالعه از
نوع کارآزمایی بالینی (clinical
trial) است که
عوارض مختلف استفاده از IUD را در دو گروه از زنانی که اواخر دوره بعد از زایمان (6-5 هفته)
هستند و غیر از این زمان را مورد بررسی قرار می دهد. در این مطالعه عارضه خونریزی
غیر طبیعی، قاعدگی سنگین، دیسمنوره، خروج خودبخود IUD، حاملگی خارج رحم و حاملگی طی 6 ماه از
جایگذاری IUD
مورد بررسی قرار گرفته است. سن بیماران در گروه بعد از زایمان 47-17 سال و متوسط
23 سال در 77 بیمار بوده است. سن مراجعین در گروه غیر این زمان 47-16 سال و متوسط
28 سال و در 414 مراجعه کننده بدست آمده است. تعداد حاملگی، تعداد زایمان و تعداد
فرزند زنده در هر دو گروه یکسان بوده است. متوسط سیکل قاعدگی در گروه بعد از
زایمان و غیر این زمان 30 روز است. میزان خونریزی غیر طبیعی 15 روز بعد از
جایگذاری در هر دو گروه بدون اختلاف معنی دار، میزان خونریزی غیر طبیعی 30 روز بعد
از جایگذاری در هر دو گروه بدون اختلاف معنی دار بودند. میزان خونریزی غیر طبیعی
1-3 ماه بعد از جایگذاری در گروه غیر این زمان بیشتر بوده ولی اختلاف معنی داری با
هم نداشتند. میزان خونریزی غیر طبیعی 6-4 ماه بعد جایگذاری اختلاف معنی داری داشته
و در گروه غیر این زمان بیشتر بوده است (P=0.03). قاعدگی سنگینی یک ماه بعد جایگذاری
اختلاف معنی دار داشته و در گروه غیر این زمان بیشتر بوده است (P=0.01). قاعدگی سنگین سه
ماه بعد جایگذاری IUD در گروه غیر این زمان به نحو معنی داری بیشتر بوده است (P=0.02). در مورد قاعدگی
سنگین 4-6 بعد از جایگذاری IUD اختلاف معنی داری در دو گروه وجود نداشت. اگرچه در گروه غیر این
زمان بیشتر بود. میزان دیسمنوره در 30 روز بعد از جایگذاری با (P=0.05) اختلاف معنی دار
داشتند و در گروه غیر این زمان بیشتر بود. در میزان دیسمنوره 3-1 ماه بعد جایگذاری
و 6-4 ماه بعد جایگذاری اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. خروج خود بخود IUD
15 روز بعد
جایگذاری در 4 مورد غیر این زمان و 1 مورد انتهای پست پارتوم اتفاق افتاد ولی
اختلاف معنی دار نبود. خروج خود بخود IUD یک ماه بعد جایگذاری در 3 مورد غیر این
زمان و یک مورد پست پارتوم دیده شد که اختلاف معنی دار نداشتند. خروج خود بخود IUD سه ماه بعد جایگذاری
در یک مورد غیر این زمان دیده شده و 6 ماه بعد از جایگذاری نیز در یک مورد غیر این
زمان اتفاق افتاد که اختلاف معنی دار نبود. هیچ موردی از حاملگی طبیعی و حاملگی
نابجا طی 6 ماه بررسی انجام شده در دو گروه وجود نداشت. نتایج بدست آمده دلالت بر
این می کند که استفاده از IUD در انتهای دوره پست پارتوم با خونریزی غیرطبیعی کمتر، قاعدگی
سنگین کمتر دیسمنوره کمتری همراه بوده و خروج خود بخود آن مشابه گروه غیر این زمان
است.
محمود پرهام، داود اولاد دمشقی، حسین ثقفی، اعظم سربندی فراهانی، سعید کریمی مطلوب، رسول کریمی مطلوب،
دوره 80، شماره 8 - ( آبان 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: کمبود ویتامین B12 به‌دلیل تداخل با جذب آن، از شناخته‌شده‌ترین اختلالات ناشی از مصرف طولانی مدت متفورمین است.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی از خرداد تا مهر 1396 در بیمارستان شهید بهشتی قم بر روی 60 بیمار دیابتی نوع دو با سابقه دیابت به‌مدت یک تا دو سال و مصرف متفورمین به میزان g 1-2 انجام گرفت. بیماران به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. گروه مداخله متفورمین را به‌همراه روزانه g 1 کربنات کلسیم و گروه کنترل فقط متفورمین دریافت کردند. در دو گروه سطح ویتامین B12 بیماران پیش از شروع مداخله و پس از سه ماه اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: بین دو گروه از نظر جنسیت اختلاف وجود داشت و بین میانگین سنی در دو گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد. میانگین سطح ویتامین B12 پیش از دریافت کلسیم در گروه A (مداخله) کمتراز گروه B (کنترل) بود (036/0=P) و پس از دریافت کلسیم سطح ویتامین B12 در گروه مداخله افزایش یافت (002/0=P) و در گروه کنترل سطح ویتامین B12 کاهش یافت (030/0=P)، میزان نوروپاتی در پرسشنامه میشیگان، قسمت شرح حال در هر دو گروه مداخله و کنترل با اختلاف معناداری کاهش پیدا کرد، ولی قسمت معاینه در گروه مداخله با اختلاف معناداری کاهش پیدا کرد (006/0P=) و در گروه کنترل اختلاف معناداری در قسمت معاینه در نوروپاتی نداشت (2/0P=).
نتیجه‌گیری: مصرف خوراکی کلسیم به‌صورت روزانه، باعث افزایش سطح ویتامین B12 در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد و شاید کلسیم بتواند کاهش سطح سرمی ویتامین B12 ناشی از مصرف متفورمین در بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو را تعدیل کند.
شهناز برات، گلدیس اولا، زینت‌السادات بوذری، آزیتا قنبرپور، هدی شیرافکن،
دوره 81، شماره 6 - ( شهریور 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: بی‌اختیاری استرسی ادرار به‌دلیل ضعف اسفنکتر مجرای ادرار و/یا ضعف عضلات کف لگن رخ می‌دهد. یکی از روش‌های درمانی این وضعیت، Trans-obturator tape (TOT) می‌باشد که عوارض بعد عمل کمتری نشان داده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوارض جراحی TOT در درمان زنان با بی‌اختیاری ادرار استرسی می‌باشد.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی می‌باشد که بر روی 59 خانم مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار که از فروردین 1390 تا انتهای اسفند 1399 در بیمارستان‌های روحانی و مهرگان بابل تحت جراحی TOT قرار گرفتند، صورت گرفت. جهت ثبت عوارض زودرس به پرونده پزشکی موجود در درمانگاه، مربوط به بررسی یک هفته و دو ماه پس از عمل بیماران مراجعه شد. عوارض دیررس عمل نیز در زمان ورود به مطالعه تحت بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از SPSS software, version 60 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) استفاده شده است.
یافته‌ها: 59 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 40/9±92/54 سال می‌باشد. پس از عمل، شایعترین عارضه دیررس دیسپارونی (3/20%) و نادرترین عارضه زودرس آسیب حین عمل به مجرای ادراری یا مثانه (7/1%) بوده است. در پاسخ به این سوال که آیا این جراحی را به دیگران که مشکل مشابه دارند توصیه می‌کنید، 53 نفر (83/89%) پاسخ مثبت دادند. میانگین میزان رضایت بیماران از عمل (در مقیاس صفر تا 100) 44/23±64/88 بود. براساس آزمون Student’s t-test میان بروز عارضه پس از عمل و میزان رضایت بیماران ارتباط آماری معناداری وجود دارد (001/0>P).
نتیجه‌گیری: دیسپارونی شایعترین و عوارض حین جراحی مثل آسیب به مجرای ادراری نادرترین عوارض جراحی TOT هستند.
