علی حسینی برشنه، دانش سلطانی، رضا رودبارانی، محمد حسین مدرسی،
دوره 74، شماره 2 - ( اردیبهشت 1395 )
چکیده
سلولهای بنیادین رده سلولی تمایز نیافته و پرتوان هستند که از بافتهای مختلفی منشاء گرفتهاند و دارای سه ویژگی منحصر به فرد میباشند، اولین ویژگی آنها قابلیت تکثیر میباشد. دومین ویژگی آنها، ماهیت عدم تمایز یافتگی است و سومین ویژگی قدرت تمایز آن به سولهای بافتهای مختلف میباشد. به همین دلیل اهمیت بسیار فوقالعادهای در پیشگیری و درمان بیماریهای انسانی دارند. مهمترین نوع سلولهای بنیادین شامل سلولهای بنیادین جنینی، سلولهای بنیادین بالغین، سلولهای بنیادین القایی و سلولهای بنیادین بندناف میباشند. با فراهم آوردن محیط کشت حاوی فاکتورهای رشد مورد نظر، میتوان مسیر تمایز سلولهای بنیادین را جهتدهی و سلولهای دلخواه را از آنها برگرفت. از مهمترین کاربرد سلولهای بنیادین میتوان به ترمیم بافتهای آسیب دیده قلب، ترمیم بافت استخوانی، درمان سرطان، درمان بیماریها و ضایعات عصبی و نخاعی، ترمیم سوختگی و ضایعات بافتی، درمان دیابت، درمان ناباروری واختلالات اسپرماتوژنز و دیگر موارد اشاره کرد. همچنین یکی دیگر از کاربردهای سلولهای بنیادین در حیطه ژن درمانی میباشد. امروزه کاربرد این روش در علم پزشکی نوین در درمان بسیاری از بیماریها از پیشرفتهای چشمگیری برخوردار است. در این مطالعه مروری، به معرفی انواع سلولهای بنیادین و ویژگی آنها، منشاء سلولهای بنیادین، چگونگی استخراج، نگهداری و تمایز هدفمند آنها به بافتهای مورد نظر و همچنین کاربردهای بالینی حال حاضر این سلولها و قابلیتهای درمانی آنها پرداخته میشود.
لقمان بارانی، حسین جعفری مرندی، مسعود زینالی، حسین صفری،
دوره 81، شماره 2 - ( اردیبهشت 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: آسیب طناب نخاعی بهدنبال تروما از جمله وقایع فاجعه بار محسوب میشود که میزان بروز آن، نسبت به دهههای گذشته در حال رشد بوده است. در مطالعه حاضر بیماران دارای شکستگیهای توراسیک و لومبار در دو بازه زمانی کمتر و بیشتر از 24 ساعت مورد بررسی قرار گرفتند.
روش بررسی: مطالعه از نوع مقطعی زمانی بوده و بر روی بیماران دارای شکستگی توراکولومبار و توراسیک مراجعهکننده به بیمارستان گلستان اهواز در بازه زمانی خرداد 1398 تا دی 1400 انجام شد. شش ماه پس از جراحی، جهت ارزیابی اندامهای تحتانی از تستهای برداشتن جسم کوچک با انگشتان پا و دنبال کردن مسیر مستطیل استفاده شد. فورس عضلات پروگزیمال فوقانی و تحتانی نیز برای ارزیابی حرکات Motor gross بررسی شدند.
یافتهها: 160 بیمار شامل 133 مرد (1/83%) و 27 زن (9/16%) با میانگین سنی 12±36 سال وارد مطالعه شدند. شایعترین محل شکستگی در ناحیه لومبار (1/53%) و پس از آن بهترتیب در ناحیه توراسیک (1/43%) و شکستگی هر دو ناحیه (8/3%) دیده شد. بیشترین مهره اسیب دیده مهره L1 (5/27%) و T12 (8/18%) بودهاند. شش ماه پس از جراحی، بیماران با جراحی زیر 24 ساعت بهطرز معناداری دارای بهبودی بالاتری در برداشتن جسم کوچک با انگشت پا، توانایی دنبال کردن مستطیل و میزان بهبودی (امتیاز 5) بودهاند (05/0>P).
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد که انجام Decompression زیر 24 ساعت در بیماران دچار TSCI، با بهبود چشمگیر حرکات ظریف تحتانی همراه میباشد.