مجله دانشکده پزشکی

---

---

---

برای اینکه رابطه بین غشاء هسته و همانندسازی مولکول DNA مورد بررسی قرار گیرد، سلول‌های هامستر چینی را با تیمیدین نشانه‌دار علامت‌گذاری کرده و به توسط میکروسکپ الکترونیکی و به کمک روش‌های اتورادیوگرافی مورد مطالعه قرار گرفته است. ضمناً در این آزمایشات سلول‌های ناهمزمان از نقطه نظر تقسیم سلولی نیز به مدت زمان نیم تا 20 دقیقه نشانه‌گذاری شده است.نتیجه اینکه ارتباطی بین مقدار غشاء دانه دارو زمان‌های بکار رفته در آزمایش وجود نداشته و ضمناً الزامی ندارد که نقطع شروع همانندسازی نزدیک غشاء هسته قرار گرفته باشد ولی در موقعی که سلولها در ابتدای مرحله S ازنظر تقسیم سلولی همزمان شده باشند در مقدار غشاء دانه‌دار خیلی تقلیل حاصل خواهد شد و این مبین آن است که سنتز DNA از ناحیه غشاء هسته شروع نمی‌گردد.وقتی سلول‌هایی که به علت انتخاب میتوتیک همزمان شده‌اند را در زمان‌های مختلف دوره حیاتی سلول نشانه‌گذاری کنیم، مقدار درصد دانه‌های سطحی در ابتدای زمان S کم و بتدریج که به انتهای مرحله S یعنی زمانی که هتروکرماتین شروع به همانندسازی می‌کند نزدیک می‌شویم زیاد می‌گردد.با نشانه‌گذاری سلول‌های Microtus Agrestis ناهمزمان می‌توان نشان داد که ایجاد علامت‌های سطحی به علت مضاعف گشتن هتروکروماتین می‌باشد . نتایج به دست آمده نشان دهنده این است که هیچ ارتباطی بین غشاء هسته و مضاعف گشتن مولکول DNA وجود ندارد.

---

سندرم نلسون معمولا با سه علامت پیگمانتاسیون مشخص، افزایش میزان ACTH پلاسما و وجود آدنوم در هیپوفیز که بطور غالب بصورت ماکروآدنوم می باشد، پس از آدرناکتومی در بیماران مبتلا به کوشینگ رخ می دهد. رشد تومور بدنبال آدرنالکتومی در 30-10% بیماران مشاهده شده است. اغلب تومورها در سندرم نلسون خوش خیم هستند. درمان انتخابی سندرم نلسون جراحی بصورت میکروسرجری از طریق ترانس اسفنوئیدال با ترانس فرونتال است. نقش رادیاسیون بصورت پروفیلاکسی بیماران آدرنالکتومی شده، نامشخص است. در این مطالعه موارد سندرم نلسون مربوط به بیماران بیمارستان دکتر شریعتی بمدت ده سال بررسی شده است. نتایج حاصل نشان می دهد از 49 بیمار مبتلا به سندرم کوشینگ که پس از عمل جراحی مراجعه نموده اند، 11 مورد (22.4%) دچار سندرم نلسون شده اند. بروز علایم پس از عمل از سه ماه تا نه سال بوده است. باتوجه به رخ دادن نلسون در برخی از بیماران به فاصله نزدیک از عمل آدرنالکتومی دوطرفه، انتخاب دقیقتر بیمار برای آدرنالکتومی دوطرفه، توصیه می شود.

---

برخی از بیماریهای آندوکرین خصوصا آکرومگالی، کوشینگ و فئوکروموسیتوم اثرات زیادی بر روی متابولیسم و کنترل قندخون در افراد غیردیابتی دارند. در این بررسی گذشته نگر پرونده های بیماران مبتلا به بیماریهای فوق در بین سالهای 1373-1358 در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران مطالعه شد. از 124 بیمار مبتلا به آکرومگالی برای 51 بیمار تست تحمل گلوکز انجام گرفته بود که 18% آنان GTT مختل داشتند. جهت ارزیابی دیابت میزان FBS و BS 90 بیمار مورد بررسی قرار گرفته بود، دیابت آشکار در 27% وجود داشت. همچنین از 90 بیمار مبتلا به کوشینگ، میزان قندخون در 60 مورد بررسی شده بود که 47% قندخون بالاتر از میزان طبیعی و 39% گلوکزاوری مثبت داشتند. در بررسی بیماران دچار فئوکروموسیتوم، از بین 80 بیمار 26/5% (16 نفر) دیابت آشکار داشتند. در مقایسه با سایر گزارش ها به نظر می رسد شیوع GTT مختل و دیابت در این بررسی تفاوت های اندکی با دیگر مطالعات دارد.

---

فئوکروموسیتوم بیماری نادری می باشد. جهت بررسی علائم و سیر کلی این بیماری، مطالعه گذشته نگر با استفاده از پرونده های پزشکی انجام شده است. براساس نتایج بدست آمده از این مطالعه شیوع بیماری در هر دو جنس تقریبا یکسان بوده و اکثریت بیماران (56%) در دهه دوم و سوم زندگی بودند. بیماری در 10% موارد دو طرفه و در 13% موارد خارج آدرنال (تماما پاراآئورتیک) بوده است. شیوع تومور در آدرنال راست بیماران (حدود 8%) بیشتر از آدرنال چپ گزارش شده است. موارد فامیلیان حدود 3/5% بوده است. تقریبا در تمامی موارد، بیماران دارای سابقه افزایش فشارخون و کریز بوده اند. در بررسی علائم بالینی بیماران، علائم حمله ای و هیپرتانسیون حمله ای حدود (98%)، سردرد حدود (71%) و تعریق فراوان (68%) بود. توده شکمی در معاینه در 13% موارد لمس می شد. حدود 26% بیماران دیابت آشکار و 23% بیماران تغییرات ECG داشتند. موارد بدخیم حدود 7% با 2 مورد متاستاز به کبد، 1 مورد متاستاز ریوی و 1 مورد متاستاز به ستون فقرات بوده است که در این 4 مورد پاتولوژی، منشا متاستاز را از فئوکروموسیتوم ذکر کرده است. در 3 مورد از 28 مورد مونث، اولین کریزهیپرتانسیون در حاملگی بوده که در 1 مورد منجر به سقط شده است.

---

این بررسی یک مطالعه مقطعی بر روی بیماران دیابتی تیپ II می باشد که در فاصله زمانی 5 ساله 1370 الی 1375 بر روی بیماران مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان انجام شده است. از بیماران تحت پوشش 715 نفر با نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شده و براساس متغیرهای سن، جنس، مدت ابتلا به دیابت، BMI، سطح سواد، مصرف دخانیات، پرفشاری خون، میزان کلسترول و تریگلیسرید سرم، قندخون ناشتا، رتینوپاتی دیابتی، بیماری ایسکمیک قلب، پروتئینوری و نحوه درمان دیابت مورد مطالعه قرار گرفتند. شیوع ایسکمی در مردان 34/4% و در زنان 32/6% بوده است. تحلیل به روش رگرسیون لوجستیک نشان داد که شیوع ایسکمی قلب در بیماران با افزایش سن، مقادیر بالاتر BMI، پرفشاری خون، رتینوپاتی دیابتی و درمان با انسولین و قرصهای ضددیابت خوراکی ارتباط مستقیم دارد. نتیجه آنکه: 1) عوامل خطر گفته شده در بالا تا حدی توجیه کننده شیوع بالای ایسکمی قلب در بیماران می باشند، اگرچه نباید تاثیرات ژنتیکی را نیز نادیده گرفت. 2) چون پرفشاری خون و BMI در بیماران قابل کنترل می باشند، با کنترل این عوامل شانس ابتلا به ایسکمی قلبی کمتر خواهد شد، اگرچه این عوامل الزاما علل اتیولوژیک در ایجاد ایسکمی قلب نیستند.

---

برخی از بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه یا ICU که دچار نارسایی حاد کلیه شده اند نیاز به دیالیز می یابند. انجام همودیالیز به روش مرسوم و متناوب، خطر افت فشارخون و عدم دفع کافی مایعات و توکسین ها را از بدن دارد. دیالیز صفاقی نیز خطر پریتونیت دارد و اثر بخشی آن کمتر از همودیالیز است. به همین دلایل و نبودن بخش دیالیز در بیمارستان الزهرای اصفهان، از روش همودیالیز مداوم بصورت ورید به ورید یا CVVHD) Continuous Venovenous Hemodialysis) برای نخستین بار در کشورمان در مورد 3 بیمار ICU استفاده شد. روش و مواد: با استفاده از مامبران پلی سولفان، پمپ خون و محلول دیالیز صفاقی و یک پرستار ثابت، بیماران بین 24-12 ساعت همودیالیز شدند. نتایج: 1) کلیرانس اوره بین 18-50 ml/min بود. 2) میزان اولترافیلتراسیون بین 1000-160 میلی لیتر در ساعت بود. 3) با دیالیز، خونریزی متوقف شده اختلال انعقادی و اکسیژناسیون بهبود یافت. 4) همه بیماران دچار هایپرگلیسمی و هایپوترمی شدند. 5) هر 3 بیمار (2 نفر به علت سپتی سمی و 1 نفر به علت هیپوتانسیون) فوت نمودند. نتیجه گیری: روش CVVHD با وسایل ابتدایی موجود جایگزین مناسب همودیالیز و دیالیز صفاقی و قادر به دفع زیادتر مایعات و توکسینها خواهد بود.

---

از آنجا که ابتلا به عفونت یکی از عوامل مهم مرگ و میر در بیماران دیابتی است و گفته می شود میزان حساسیت به عفونت در این بیماران با کنترل قند آنان ارتباط دارد، برآن شدیم عملکرد لکوسیت های بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس وابسته به انسولین را در دو گروه قند خون کنترل شده و کنترل نشده در سنین 7 تا 25 سال در پاسخ به یک محرک (فوربول مریستات استات یا PMA) و یک محرک ذره ای (مخمر اپسونیزه) به کمک روش کمی لومینسانس مورد بررسی قرار دهیم. وقتی که از PMA بعنوان محرک استفاده گردید، اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمایش با گروه شاهد مشاهده نگردید، با این حال اختلاف بین دو گروه بیماران کنترل شده و کنترل نشده معنی دار بود (P<0.05). همچنین با استفاده از مخمر اپسونیزه بعنوان محرک بین گروه های آزمایش و شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید، با این وجود میزان کمی لومینسانس در گروه بیماران کنترل شده کاهش نشان داد.

---

مقدمه: باتوجه به نیمه عمر کوتاه بودن هورمون پاراتیروئید، اندازه گیری پاراتورمون دست نخورده (iPTH=intact PTH) به روش سریع در حین عمل جراحی (بلافاصله پس از خروج آدنوم) جهت تشخیص و ارزیابی کفایت نسج برداشته شده و نیز کاهش موارد عمل مجدد پاراتیروئید مفید است.

مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر Case series، تعداد 34 بیمار مبتلا به پرکاری اولیه پاراتیروئید که در طی 18 ماه (از نیمه اول سال 1379) جهت درمان و عمل جراحی پاراتیروئیدکتومی به بخش جراحی بیمارستان دکتر شریعتی ارجاع شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند که اندازه گیری سطح سرمی iPTH به روش سریع پیش از عمل جراحی، به فاصله 10 دقیقه پس از خروج آدنوم و یک روز پس از خروج آدنوم پاراتیروئید در آنها انجام شد.

یافته ها: میانگین سطح سرمی iPTH پیش از عمل در این بیماران حدود 563pgr/lit بود که این میزان با حدود 78% کاهش بطور متوسط به حدود 121pgr/lit در حین عمل جراحی (بلافاصله پس از خروج آدنوم) رسید و در روز اول پس از عمل (24 ساعت پس از خروج آدنوم) با 87% کاهش نسبت به پیش از عمل، بطور متوسط 42pgr/lit رسید.

نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه همانند مطالعات مشابه انجام شده در سایر کشورها، افت چشمگیر iPTH در حین عمل جراحی ملاحظه گردید که می تواند نشانگر مفید بودن اندازه گیری سطح سرمی iPTH به روش سریع در حین عمل جراحی جهت ارزیابی نتیجه عمل و میزان موفقیت عمل باشد و نیاز به عمل جراحی مجدد را کاهش می دهد.

---

زمینه و هدف: آمیزش دردناک (Dyspareunia) نوعی درد در ناحیه تناسلی است که از عوامل مهم اختلال عملکرد جنسی می‌باشد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر درمان‌های فیزیکی کف لگن بر عملکرد جنسی و قدرت و تحمل عضلات کف لگن در زنان مبتلا بود.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد که در مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) دانشگاه علوم پزشکی تبریز از فروردین 1394 تا اسفند 1394 انجام گرفت، 32 زن 50-20 ساله و فعال از نظر جنسی با شکایت آمیزش دردناک پیش از شروع مداخله، از نظر سلامت ژنیتال و قدرت و تحمل عضلات کف لگن معاینه شدند و پس از اطمینان از سلامت روانی، به‌مدت 10 جلسه طی سه ماه تحت درمان قرار گرفتند. در نهایت بیماران از نظر تغییر وضعیت عملکرد جنسی با پرسشنامه معیار عملکرد جنسی زنان، بهبودی علایم، قدرت و تحمل عضلات کف لگن در دو مرحله پیش و پس از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: در 32 بیمار با میانگین سنی 24/1±38 سال، نمره شاخص میل جنسی پیش از مداخله، 1/0+29/2، پس از مداخله، 1/0+25/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص تهییج جنسی پیش از مداخله، 14/0+57/2، پس از مداخله، 13/0+59/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص رطوبت مهبلی پیش از مداخله، 13/0+00/3، پس از مداخله، 1/0+67/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص اوج لذت جنسی پیش از مداخله، 15/0+88/2، پس از مداخله، 1/0+59/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص رضایتمندی پیش از مداخله، 2/0+98/2، پس از مداخله، 13/0+02/4 با 001/0P< بود. نمره شاخص درد پیش از مداخله، 15/0+46/2، پس از مداخله، 15/0+52/3 با 001/0P< بود. نمره شاخص قدرت عضلات کف لگن پیش از مداخله، 11/0+65/1، پس از مداخله، 11/0+09/4 با 001/0P< بود. نمره شاخص تحمل عضلات کف لگن پیش از مداخله، 22/0+56/2، پس از مداخله، 14/0+62/9 با 001/0P< بود.

نتیجه‌گیری: درمان‌های فیزیکی کف لگن تاثیر معناداری در زنان مبتلا به آمیزش دردناک داشتند. شدت آمیزش دردناک، قدرت و تحمل عضلات کف لگن پس از مداخله فیزیوتراپی بهبودی آشکاری از نظر بالینی داشت.