غدد پاراتیروئید از نظر تشریحی، جنین شناسی و بافت شناسی مورد مطالعه قرار گرفت و سپس بررسی جامعی از نظر کمی بر روی سلول های اکسی فیل 510 مورد غدد پاراتیروئید انسان بعمل آمد. این 510 مورد به دو گروه تقسیم می شوند:1- گروه کمتر از 45 سال - سلول های اکسی فیل کمتر از سلول های اصلی است مگر در مواردیکه بیماری کلیوی پیشرفته ای بروز کند که در اینصورت تعداد سلول های اکسی فیل بطور قابل ملاحظه ای افزوده می شود.2- گروه بیش از 45 سال - از اواسط دهه پنجم بتدریج سلولهای اکسی فیل افزوده می شود و این افزایش بطور متوسط در زنها تقریباً دو برابر بوده است. ولی باید دانست که در هر جنس و سنی که ازتمی بروز کند تعداد سلول های اکسی فیل شدیداً افزوده می شود.بطور قطع از نظر بافت شناسی پاراتیروئیدهای بیمارانیکه دچار ضایعات کلیوی مزمن هستند چنانچه اوره خون زیاد باشد همیشه هیپرپلازی اصلی و هیپرپلازی سلولهای اکسی فیل و ندولهائی از سلولهای آبکی روشن water clear cell با هم دیده می شود ولی چنانچه اوره خون در حدود طبیعی باشد و یا اورمی اکسترارنال باشد بیشتر هیپرپلازی سلولهای اکسی فیل جلب توجه می کند.همانطور که سلولهای اصلی با هورمون خود کلسیم و فسفر خون را تنظیم می کنند اکنون مسلم شده است که سلولهای اکسی فیل هم مسئول ساختن هورمونی می باشند که در حفظ تعادل الکترولیتها بویژه پتاسیم و منیزیم دخالت می کند. ولی چون اجزاء بیوشیمی هورمون هنوز شناخته نشده است چنانچه امتحان بافت شناسی غدد پاراتیروئید در تمام یا اکثر اتوپسی ها انجام شود ممکن است با بررسی الکترولیتها مشخصات این هورمون کشف شود.
