جستجو در مقالات منتشر شده


9 نتیجه برای برزگر

عبدالحسین نوید حمیدی، حسین سعادت زاده، منصور معتبر، محمد علی برزگر،
دوره 32، شماره 1 - ( 2-1353 )
چکیده

به منظور تعیین آگلوتی نینهایی که در اکثر مصونیت با باکتری های سالمونلا - بروسلا - پروته آ در افراد یک منطقه فراهم می شود و نیز بررسی وضع اپیدمیولوژیک در شرایط زمانی و مکانی واحد و ارتباط آن با پیشرفت های بهداشتی کشور در طرح مشترک بررسی مسائل جمعیتی ، اجتماعی و بهداشتی منطقه ای بطور نمونه شهرستان رودسر در حوزه بحر خزر انتخاب شده است.متناسب با وضع جغرافیایی خاص این ناحیه از سه منطقه کوهستانی، کوهپایه و دشت ساحلی در 44 قریه تعداد 1676 نمونه سرم و در دو شهر املش و رودسر تعداد 159 نمونه سرم مورد آزمایش قرار گرفته است.آلودگی سالمونلاتیفی T (12%) در منطقه کوهستان به علت عدم رعایت بهداشت و در شهرها و منطقه دشت به علت تراکم جمعیت فراوان تر از سایر سالمونلاها است. سالمونلاپارا B (9%) نسبت به سالمونلاپارا A (2/6%) انتشار بیشتری داشته و هر چه از منطقه دشت و شهر به طرف منطقه کوهستان نزدیک تر شویم انتشار آنها مطلوب تر می گردد.سالمونلاپاراسی ( 4/1%) به ندرت مشاهده می شود. بروسلاآبورتوس (5/10%) و پروتئوسها به نسبت POXK (6/9%) و POX2 (4/9%) و POX19 (14%) در سراسر این شهرستان آلودگی یکنواختی پدید می آورند.


اسمعیل قدیریان، منصور معتبر، محمد علی برزگر،
دوره 33، شماره 5 - ( 8-1354 )
چکیده

در یک بررسی بهداشتی از 5627 نفر ساکن در دو شهر و 48 روستای تابعه واقع در یک منطقه دشت ساحلی-کوهپایه و کوهستانی پراکنده در 14 دهستان از نظر آلودگی به کرمهای انگل روده انسان آزمایش مدفوع به عمل آمد.در دو شهر رودسر و املس جمعا 514 نفر آزمایش شدند که آلودگی به آسکاریس-تریکوسفال-کرم قلاب دار- استرنژیلوئیدس استر کورالیس-تریکو ستر نژیلوس-هیمپولیپس نانا وتنیا ساژیناتا به ترتیب :3/18%- 52%- 4/15%- 7/11%- 7/3%- 7/1%- 9/3% بود تعداد تخم در گرم مدفوع به آسکاریس و کرم قلاب دار به ترتیب 652 عدد و 3919 عدد نشان داد. در 31 روستا واقع در دشت ساحلی و پراکنده در 8 دهستان جمعا 3637 نفر آزمایش شدند که میزان آلودگی در انواع کرمهای ذکر شده در فوق به ترتیب:40%- 5/65%- 5/41%- 4/17%- 5%- 1%- 7/3% بود. تعداد تخم در گرم مدفوع مربوط به آسکاریس، تریکوسفال و کرم قلاب دار به ترتیب:6865عدد، 1133عدد و 3380عدد نشان داد.در منطقه کوهستانی از 591 نفر ساکن در 11 روستا واقع در 3 دهستان آزمایش مدفوع به عمل آمد که میزان آلودگی به انواع کرمهای ذکر شده در فوق به ترتیب:4/64%- 70%- 2/17%- 5/18%- 2/16%- 8/1%- 2/18% بود.تعداد تخم در گرم مدفوع مربوط به آسکاریس، تریکو سفال و کرم قلاب دار به ترتیب:10635عدد، 1500عدد و 174عدد نشان داد.چون آزمایش مدفوع برای تعیین میزان آلودگی به اکسیوریک روش اختصاصی نیست لذا ارزش و اعتبار علمی ندارد روی همین اصل تعداد آزمایش مثبت تشخیص داده شده است در اینجا ذکر نمی شود و نتیجه آزمایش مدفوع در جداول مربوط به هر منطقه منعکس است.

 


محمدعلی برزگر،
دوره 35، شماره 7 - ( 1-1357 )
چکیده

نتیجه ارزشیابی درمان دسته جمعی کرم قلابدار با تتراکلراتیلن که در 871 نفر از ساکنین استان گیلان و مازندران انجام شده به این شرح است :1- در آزمایش بعد از درمان دسته جمعی 41/56 درصد از افراد آلوده کاملاً منفی بوده و تخم کرم قلابدار در آزمایش مدفوع بعد از درمان دیده نشده است.2- کاهش شدت آلودگی بر اساس شمارش تخم کرم 48/79 درصد بوده است.3- عوارض حاصله از مصرف تتراکلراتیلن در 32/45 درصد از افراد تحت درمان دیده شده است.4- با توجه به نتایج حاصله فوق و متناسب بودن قیمت دارو (هر دوز 2 ریال) هنوز هم تتراکلراتیلن داروی مناسبی جهت درمان دسته جمعی علیه کرم قلابدار محسوب می شود.


هایده غنی نژاد اهری، معصومه برزگری، پریسا بابامخانی، ریحانه پیرجانی،
دوره 56، شماره 5 - ( 4-1377 )
چکیده

اگزمای دست بی تردید یکی از شایعترین علل ناتوانی ناشی از بیماریهای پوستی می باشد. لذا بمنظور آگاهی از فراوانی نسبی و عوامل احتمالی مرتبط به آن، مطالعه توصیفی و مقطعی در یکی از درمانگاههای پوست بیمارستان رازی در بهار سال 1376 انجام گرفت. در این مطالعه 206 بیمار از نظر ابتلا به اگزمای دست مشخص و از نظز تعیین فراوانی سنی، جنسی، شغلی، سابقه تماس با مواد شیمیایی و محرکهای فیزیکی و همچنین تعیین فاز بیماری و سایر عوامل احتمالی مستعد کننده مورد مطالعه قرار گرفتند. شیوع بیماری در مدت زمان مطالعه 5/48% کل بیماران و میانگین سنی 30/8 سال بود و بیشترین تعداد در فاصله سنی 40-20 سال قرار داشتند. نسبت زنان به مردان 1/6 بود و فراوانترین تعداد بیماران در آن گروههای شغلی بوده است که بیشترین تماس را با مواد شوینده و کارهای مرطوب داشتند (39/3%)، شایعترین شکایت بیماران خارش و از نظر نوع ابتلا، نوع خشک (Dry) بوده است. شایعترین علت اگزمای دست، به دلیل تماس می باشد که می تواند به دو صورت درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic) و تماس تحریکی (Irritant) تظاهر بکند که خود ابعاد وسیعی را در گستره جمعیت معمول و مشاغل صنعتی خاصی به خود می گیرد. از این رهگذر هم، نیاز مبرم به انجام patch test را در مراکز خاص مراجعه بیماران (بخصوص مراکز دانشگاهی) واضح و مبرهن می سازد، چرا که با شناسایی و تعیین دقیق عوامل موجده تا حدی می توان این معضل را تحت کنترل در آورد.


معصومه برزگری، مهین ولیخانی، زهرا حلاجی، امیرهوشنگ احسانی، پدرام مهربان، سیاوش طوسی، حسین قاسم پور،
دوره 63، شماره 10 - ( 1-1384 )
چکیده

مقدمه: پوواتراپی یکی از روشهای درمانی مؤثر است که در طیف وسیعی از بیماری های پوستی نظیر ویتیلیگسو، پسوریازیس، درماتیت آتوپیک، ماستوسیتوز، مایکوزیس فانگوئیدس و ... بکار می رود. بی شک این روش درمانی در کنار اثرات درمانی دارای عوارض جانبی ناخواسته متعددی می باشد. هدف از این مطالعه ، بررسی فراوانی عوارض حاد پوواتراپی می باشد.
مواد و روش ها: بیمارانی که از فروردین ماه سال 1377 به درمانگاه نوردرمانی بیمارستان رازی مراجعه کردند مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه 200 بیمار بررسی شدند و متغیرهای مورد مطالعه عبارت بودند از : سن، جنس، نوع پوست، تشخیص بیماری، سابقه فامیلی، نتیجه درمان با استفاده از سایر روش های درمانی علاوه بر پوواتراپی، دوز آغازین اشعه، چگونگی افزایش دوز، دوز توتال و تجمعی اشعه ، نحوه استفاده از پوواتراپی و دوزی از اشعه که عوارض در آن ظاهر شده است. اطلاعات ثبت شده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: در جمعیت مورد بررسی متوسط سن بیماران 73/31 سال بود و اغلب افراد مورد مطالعه مؤنث بودند (5/60%) بیشتر بیماران (5/64%) پوست درجه 3 و 4 داشتند و شایع ترین تشخیص بیماری ویتیلیگو بود (5/51%). متوسط دوز آغازین پووا J/cm2 023/3743/2 و متوسط دوز کلی پووا J/cm2 251/243 و متوسط زمان پوواتراپی 8/8  65/13 ماه بود. در 5/96 درصد از بیماران پوواتراپی به صورت طولانی مدت با دوز کم استفاده شده است و در 5/70 درصد نتیجه درمان بهبود نسبی بوده است. عوارض جانبی ناخواسته عبارت بودند از: اریتم (5/32%) ، آفتاب سوختگی (5/19%) ، خارش (5/16%)، احساس سوزش (5/16%)، تهوع و استفراغ (14%)، درماتیت سبوره (5/7%) ، خشکی پوست (5/6%)، سردرد (5/3%) و درد شدید پوستی (5/3%).
نتیجه گیری و توصیه ها:
شایع ترین عارضه حاد پوواتراپی در این مطالعه اریتم بوده است. در مقایسه با سایر بررسی ها، در این مطالعه عوارض جانبی پوواتراپی کمی بیشتر دیده شده است. در این مطالعه هیچ موردی از عوارض چشمی دیده نشده و در تعداد اندکی افزایش خفیف آنزیم های کبدی و کلیوی بدون نیاز به قطع درمان مشاهده شد. عوارض جانبی بیشتر در نواحی پوشیده (به غیر از نواحی آفتاب سوختگی) بودند.


سیدمهدی سنبلستان، فرزانه برزگر، مجید جمشیدی، سید مصطفی هاشمی، عظیم هنرمند،
دوره 66، شماره 6 - ( 6-1387 )
چکیده

زمینه و هدف: درد پس از جراحی لوزه‌ها معمولا به قدری شدید است که مانع از خوردن و آشامیدن می‌شود. یک روش کاهش درد پس از جراحی، بی‌درد preemptive است که در آن داروی مسکن قبل، حین یا بلافاصله بعد از جراحی تجویز می‌شود. اثر کتامین در کاهش درد بعد از عمل جراحی لوزه‌ها به تازگی مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه اثر انفیلتراسیون کتامین در بستر لوزه‌ها قبل از برش جراحی بررسی می‌شود.

روش بررسی: بیماران در سه گروه 25 تایی تحت انفیلتراسیون mg/kg5/0 یا mg/kg1 کتامین و یا آب مقطر در بستر لوزه‌ها قرار گرفتند. ویژگی‌های دموگرافیک، مدت زمان جراحی، فشارخون قبل و بعد جراحی، میزان خونریزی و عود خونریزی، درد، زمان شروع تغذیه دهانی، دیسفاژی، تهوع و استفراغ، هالوسیناسیون، اولین زمان نیاز به مخدر و میزان کل آن ثبت شده، اطلاعات با تست‌های ANOVA one-way و 2c آزمون شده، 05/0>p معنی‌دار تلقی شد.

یافته‌ها: تفاوت معنی‌دار آماری در ویژگی‌های دموگرافیک، مدت عمل جراحی، فشارخون قبل از جراحی و خونریزی حین جراحی بین گروه‌ها وجود نداشت. شدت درد، دیسفاژی، نیاز به مخدر و زمان شروع تغذیه دهانی به طور معنی‌دار در دو گروه کتامین کمتر و افزایش فشارخون سیستولی بعد از عمل جراحی در گروه تحت انفیلتراسیون آب مقطر بیشتر بود (00/0>p). تفاوت معنی‌دار بین هیچ کدام از متغیرهای دو گروه تحت انفیلتراسیون کتامین دیده نشد. خونریزی مجدد در یک بیمار گروه mg/kg5/0 کتامین رخ داد.

نتیجه‌گیری: انفیلتراسیون کتامین در بستر لوزه‌ها قبل از جراحی، در کاهش درد، دیسفاژی، نیاز به مخدر و زمان شروع تغذیه دهانی موثر است بدون این که میزان خونریزی و خطر خونریزی مجدد، هالوسیناسیون، تهوع و استفراغ را افزایش دهد.


مرضیه برزگر، سید‌علیرضا طلائی زواره، محمود سلامی،
دوره 68، شماره 10 - ( 10-1389 )
چکیده

زمینه و هدف: شواهد متعددی نشان می‌دهد که مواجهه با استرس‌های محیطی مختلف در طی دوران بارداری بر رفتارهای فیزیولوژیک فرزندان موثر است. در این مطالعه تجربی اثر استرس صوتی در دوران بارداری، بر یادگیری تثبیت حافظه فضایی فرزندان نر موش‌های صحرایی در ماز آبی موریس و نیز میزان کورتیکوسترون سرم آن‌ها بررسی شده است.

روش ‌بررسی: فرزندان نر از مادرانی که دوره بارداری را به طور طبیعی گذراندند یا در هفته آخر بارداری در معرض استرس قرار داشتند، به چهار گروه 10 سری شامل یک گروه کنترل، و سه گروه که در هفته آخر جنینی روزانه 1، 2 و 4 ساعت در معرض استرس صوتی بودند، تقسیم شدند. یادگیری فضایی طی پنج شب و هر شب چهار مرحله آزمایش، توسط ماز آبی موریس سنجیده شد. در شب آخر میزان تثبیت حافظه فضایی نیز بررسی شد. مدت زمان سپری شده و مسافت پیموده شده در ربع‌های مورد نظر ماز تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که مواجهه روزانه به مدت دو و یا چهار ساعت در هفته آخر بارداری باعث ایجاد اختلال در روند یادگیری و نیز تثبیت حافظه فضایی فرزندان می‌شود (05/0p<). میزان کورتیکوسترون سرم این حیوانات نیز به وضوح افزایش یافته بود و با نتایج حاصل از مطالعات رفتاری همخوانی داشت. اعمال روزانه یک ساعت استرس تغییری در میزان کورتیکوسترون و رفتار فرزندان ایجاد نکرد.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های ما، مواجهه روزانه با استرس صوتی در هفته آخر بارداری، می‌تواند سبب افزایش کورتیکوسترون سرم و کاهش یادگیری و حافظه در فرزندان نر بالغ شود.


حمیدرضا میرزایی، محمدرضا برزگرتهمتن،
دوره 77، شماره 12 - ( اسفند 1398 )
چکیده

زمینه و هدف: میزان عود و مرگ‌ومیر در سرطان پروستات لوکالیزه با خطر بالا، زیاد است. از طرف دیگر، استفاده از شیمی‌درمانی در سرطان پروستات متاستاتیک، باعث بهبود بقای کلی بیماران شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شیمی‌درمانی نئوادجونت تنها، در افزایش بقای بیماران سرطان پروستات لوکالیزه با خطر بالا، انجام شد.
روش بررسی: این یک مطالعه مروری نظام‌مند بود و پایگاه‌های داده شامل Scopus، Medline، PubMed، Google Scholar، Cochrane و Embase مورد جستجو قرار گرفتند. واژه‌های مورد استفاده شامل Prostate, cancer, adenocarcinoma, Neoadjuvant, chemotherapy, chemotherapy alone, systemic therapy بود. فقط مطالعاتی که پژوهشی اصیل بودند و اختصاصی بر روی شیمی‌درمانی نئوادجونت تنها، کار کرده بودند، شناسایی شدند.
یافته‌ها: در مجموع ۱۷ مطالعه پژوهشی اصیل شناسایی شدند. همه این مطالعات فاز یک و یا فاز دو بودند. تمام این مطالعات نشان دادند که شیمی‌درمانی نئوادجونت تنها، در بیماران کانسر پروستات با خطر بالا، کمابیش به‌خوبی تحمل می‌شود. عوارض ایجاد شده، بیشتر در حد عوارض خفیف (درجه یک و دو) بودند. عوارض درجه سه و چهار، ناچیز بود. بقای دو ساله عاری از عود تا ۶۸/۵% و بقای پنج ساله عاری از عود تا ۴۹% گزارش شده است. همچنین بقای کلی پنج ساله، از ۳۵ تا ۴۸% بوده است.
نتیجه‌گیری: به‌کارگیری شیمی‌درمانی نئوادجونت تنها در سرطان پروستات لوکالیزه با خطر بالا، آشکارا باعث افزایش میزان بقای بیماران نشده است و اختلاف نظر زیادی در این زمینه، در مطالعاتی که تاکنون انجام شده است وجود دارد.

الهام بزمی، شکوفه سنایی، امیر حسین بهنوش، مهدی فروزش، عبدالرزاق برزگر، بهنام بهنوش،
دوره 79، شماره 9 - ( آذر 1400 )
چکیده

زمینه و هدف: امروزه با افزایش شکایت بیماران از عواقب اقدامات درمانی، بررسی علت و انجام مداخلات موثر از اهمیت شایانی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تحلیلی شکایت از متخصصین چشم پزشکی در استان تهران طراحی گردید.
روش بررسی: در مطالعه مقطعی (توصیفی-تحلیلی) مذکور کلیه پرونده‏های شکایت ارجاعی به اداره کمیسیون‏های سازمان پزشکی قانونی استان تهران از فروردین 1396 تا اسفند 1398بررسی شد. اطلاعات جمعیت‏شناختی بیماران و پزشکان، نوع اقدامات درمانی و عارضه گزارش شده، آرای نهایی کمیسیون اول و در صورت اعتراض، نتایج نهایی کمیسیون‏های تجدید نظر بررسی و ثبت گردیدند.
یافته‌ها: از میان 176 پرونده شکایتی ثبت شده در 27 مورد (3/15%) قصور پزشک معالج که شایع‌ترین آن از نوع بی‏مبالاتی (5/81%) بود، احراز گردید. عمده‌ترین شکایات مربوط به جراحی کاتاراکت (1/55%) و عمده‌ترین اقدام درمانی منجر به قصور، پیوند قرنیه (7/66%) بود. اگرچه بیماران بیشترین اعتراض را به رای کمسیون اول مطرح کرده بودند، اما اعتراض پزشکان به این رای به‌صورت معناداری موثرتر بود (001/0P<).
نتیجه‌گیری: با توجه به آمار رو به تزاید شکایات رشته چشم پزشکی و در عین حال میزان اندک موارد منجر به قصور در مورد شایع‌ترین شکایت (کاهش بینایی)، لزوم برقراری ارتباط صحیح بین بیمار و پزشک و درک صحیح بیمار از اقدام درمانی و عوارض احتمالی می‌تواند درکاهش شکایات تاثیر به‌سزایی داشته باشد. از طرفی با عنایت به اختلاف نظر در آرای کمسیون‌های متوالی، لزوم ایجاد وحدت رویه با استفاده از اطلاعات جدید و نتایج مبتنی بر شواهد ضروری به‌نظر می‌رسد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb