بیماران ما از شهرستان‌های مختلف ایران (خرمشهر، تهران، اصفهان و غیره) بوده‌اند لهذا شرایط محلی ما نقشی در ایجاد بیماری وان بگارت نداشته است.در مورد فرضیه سرایت بیماری توسط ویروس از سگ به انسان که محققین پیش کشیده بودند باید گفت که فقط دو مورد از پانزده مورد بیمار ما، سگ بویژه سگ ولگرد را در آغوش گرفته بودند و دیگران مطلقاً با این حیوان تماسی نداشته‌اند و بعلاوه باید در نظر داشت که عقاید مذهبی و عرف و عادت در ایران اکثریت قریب باتفاق هموطنان ما را از تماس با این حیوان باز می‌دارد.در موضوع آغاز بیماری طی عارضه عفونی فقط دو مورد از بیماران ما این حالت را داشته‌اند و مابقی بدون هیچ‌گونه علائم عفونی و به تدریج به این بیماری گرفتار شده‌اند.در یکی از بیماران ما که دختر ده ساله است یکسال پس از آغاز بیماری، در ناحیه انترکوستال چپ، در ارتفاع نوک پستان بثوراتی بصورت پاپول و وزیکول به طور نیم دائره ظاهر می‌شود که با هیچ‌گونه دردی همراه نبوده (وجه تمایز با زونا) و بدون درمان پس از سه روز از بین می‌رود.از جهت ارتباط نوع جنسی با پیدایش بیماری وان بگارت، هیچ مدرک قابل توجهی وجود ندارد، دختران و پسران به یک نسبت دچار این بیماری می‌گردند. از نظر رابطه بیماری با سن باید گفت که کودکان و نوجوانان بیشتر به لکوآنسفالیت وان بگارت گرفتار می‌شوند. تمام موارد مابین 4 تا 19 سالگی اتفاق افتاده است. در مورد احتمال وجود حالات مشابه در خانواده بیمار، باید بگوییم که در موارد ما هیچ نوع آنسفالیت مشاهده نشده و بعلاوه این عارضه به هیچ فردی از افراد خانواده سرایت نکرده است و این نکته، نظرات محققین دیگر را در باره عدم سرایت بیماری فوق تأیید می‌نماید. از نظر پاتوژنی نیز قبلاً بحث کرده‌ایم، رویهم رفته لکوآنسفالیت اسکلروزان وان‌بوگارت عارضه‌ای کشنده و دارای اتیولوژی نامعلوم، محتملاً ویروسی است که در ایران گهگاه به آن برمی‌خوریم. این بیماری دارای تابلوی بالینی مشخص، و علائم آسیب‌شناسی جالب و نشانه‌های الکتروآنسفالوگرای مخصوصی است که قسمت اخیر را در مقاله‌ای جداگانه نزد بیماران ایرانی بررسی خواهیم کرد.
