مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: عفونت های قارچی ناخن (اونیکومیکوزیس) یک مشکل جهانی است. برآورد می شود که 22-15% تمام تغییرات ناخنی بعلت اونیکومیکوزیس باشد. 5-2% جمعیت بزرگسالان در اروپا مبتلا به اونیکومیکوزیس می باشند. اونیکومیکوزیس همچنین در خاورمیانه، هنر، خاور دور نیز شایع است. بروز عفونت و نوع قارچ های ایجاد کننده اونیکومیکوزیس با سن، جنس، شغل، وضعیت بهداشت و عوامل محیطی و آب و هوایی ارتباط دارد.

مواد و روش ها: در یک بررسی گذشته نگر جهت بررسی میزان بروز و عوامل اتیولوژیک اونیکومیکوزیس در مراجعین به بخش قارچ شناسی انستیتو پاستور مطالعه ای بمدت 7 سال از فروردین ماه 1372 لغایت اسفند ماه 1378 انجام گرفت، که تعداد 1985 نفر با ضایعات ناخن دست و پا مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در گروه سنی 3 ماه الی 84 سال قرار داشتند و میانگین سنی آنها 39.7 بود نمونه مورد بررسی تراشه ناخن بود. تشخیص به روش دیدن مستقیم عناصر قارچی با KOH بیست درصد و کشت اثبات می گردید. این بررسی جهت شناسایی عوامل ایجاد کننده اونیکومیکوزیس در بیماران مراجعه کننده به انستیتو پاستور صورت گرفت که تعداد 1985 بیمار از جهت ابتلا به عفونت قارچی ناخن مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: در 601 مورد اونیکومیکوزیس به روش آزمایش مستقیم و کشت ثابت گردید که 350 نفر از مبتلایان زن بودند (59%). میزان شیوع عفونت قارچی ناخن های دست در زنان بیش از مردان بود (73.5%)، درحالیکه در 69% مردان عفونت قارچی ناخن های پا را مبتلا کرده بود. از مجموع 601 مورد عفونت قارچی ناخن در 308 مورد (51%) درماتوفیت و در 275 مورد (46%) گونه های کاندیدا و در 18 مورد (3%) قارچ های کپکی عامل ایجاد کننده اونیکومیکوزیس بوده است. 94.9% از گونه های کاندیدا از ناخن های دست جدا شده است، درحالیکه 61% از تمام درماتوفیت ها از ناخن های پا جدا شده اند. شایعترین درماتوفیت جدا شده از کشت تریکوفایتون روبروم (66.5%) و پس از آن تریکوفایتون منتاگروفیتیس با میزان شیوع 24.8% بود. سایر درماتوفیت های جدا شده از کشت در این بررسی تریکوفایتون روبروم، تریکوفایتون ویولاسئوم، تریکوفایتون شوئن لائنی و میکروسپوروم جیپسئوم بود. در مورد اونیکومیکوزیس ناشی از مخمرها 40.9% از موارد جدا شده از کشت کاندیدا آلبیکانس بود. قارچ های کپکی جدا شده از بیماران شامل گونه های آسپرژیلوس، اکرومونیوم، فوزاریوم و کرایزوسپوریوم بود. نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به اینکه 30% از تمام عفونت های قارچی پوست را اونیکومیکوزیس شامل می شود که عامل آن درماتوفیت ها، مخمرها و قارچ های ساپروفیت هستند، بایستی فاکتورهای ایجاد کننده، علایم کلینیکی و تشخیص های افتراقی در درمان بیماری درنظر گرفته شود. جهت تشخیص کلینیکی بیماری انجام آزمایش مستقیم و کشت ضروری است.

مقدمه: بروز عفونت های قارچی سینوس های پارانازال در بیماران ایمونوساپرس در سال های اخیر افزایش یافته است. عفونت های قارچی سینوس ها به دو صورت غیر مهاجم و مهاجم دیده می شود. این مطالعه باتوجه به اهمیت بیماری های قارچی در بیماران ایمونوساپرس، جهت بررسی و شناسائی عوامل ایجاد کننده سینوزیت های قارچی صورت پذیرفته است.

مواد و روش ها: در این مطالعه، یک بررسی گذشته نگر در مدت 8 سال از فروردین ماه 1373 لغایت اسفندماه 1380 بر روی نمونه های بیوپسی و شستشوی سینوس ها از نظر وجود عوامل قارچی صورت گرفت، دراین مدت تعداد 39 مورد از نمونه های ارسالی از بخش های گوش و حلق و بینی که باتوجه به علائم کلینیکی، پزشکان مشکوک به عفونت های قارچی در سینوس بوده اند، مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص بوسیله آزمایش مستقیم و کشت انجام می گرفت.

یافته ها: در این بررسی عفونت قارچی در 18 مورد ثابت شد که 66.66% از بیماران مرد (12 مورد) و 33.33% زن (6 مورد) بودند. بیماران در گروه سنی 17 الی 58 سال قرار داشتند میانگین سنی بیماران 33.4 سال بود. 50% از بیماران بنحوی دچار اختلال در سیستم ایمنی بودند. قارچ های جدا شده از بیماران شامل گونه های آسپرژیلوس Aspergillos spp، کلادوسپوریوم بانتیانوم Cladosporium bantianum، پسودوآلشریا بوئیدی Pseudallesheria boydii، کاندیدا آلبیکانس Candida albicans، سایر گونه های کاندیدا Candida sp و گونه های اکتینومایسس Actinomyces sp بود. بیماری همراه یا عوامل زمینه ای برای بروز عفونت های قارچی سینوس ها در این بررسی پیوند کلیه، نارسایی کلیه درمان با داروهای ایمونوساپرسیو، مولتیپل میلوما، سندرم وگنر، ترومبوسیتوپنی، سینوزیت مزمن و آسم بوده است.

نتیجه گیری و توصیه ها: در این بررسی عفونت قارچی سینوس ها بعلت کلادویپوریوم بانتیانوم (1) و پسودوآلشریا بوئیدی برای اولین بار در ایران گزارش می شود.

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: پیشگیری از بروز سرطان همچون تشخیص و درمان سرطان از اهمیت ویژه‌ایی برخوردار می‌باشد. از آنجایی‌که برخی از ترکیبات شیمیایی مورد استفاده در آزمایشگاه‌های پزشکی قانونی مانند بنزن، گزیلول و فرمالدئید جهش‌زا و سرطان‌زا بوده و پرسنل آزمایشگاهی که با این ترکیبات برای طولانی‌مدت کار می‌کنند ممکن است در ریسک ابتلاء به سرطان قرار داشته باشند لذا در این مطالعه آزمایشاتی که شرایط جهش‌زا بودن محیط را نشان دهد مدنظر قرار گرفت.

روش‌بررسی: در این‌تحقیق 57 نمونه ادرار عصاره‌گیری‌شده پرسنل آزمایشگاه‌های پزشکی‌قانونی تهران به‌وسیله ستون C18 از طریق سوش‌های استاندارد TA100 و TA98 آزمون Ames، مورد آزمایش قرار گرفتند. برای هر نمونه از دو روش آزمایش همراه و بدون سیستم فعال‌کننده متابولیسم استفاده گردید تا مواد جهش‌زا و پیش‌جهش‌زا (پرو موتازن) شناسایی گردند. 

یافته‌ها: نتایج‌مثبت جهش‌زایی در بین نمونه‌های‌مورد آزمایش در یک مورد در روش بدون استفاده از سیستم فعال‌کننده متابولیسم با استفاده از سوش‌های TA98 و دو مورد در روش همراه با سیستم فعال‌کننده متابولیسم و در مجاورت سوش‌های TA98 متعلق به پرسنل آزمایشگاه پاتولوژی مشاهده گردید. این دو فرد در طول هفته و ساعات‌طولانی در این بخش مشغول به‌کار بودند.

نتیجه‌گیری: با توجه‌به نتایج مثبت آزمون جهش‌زایی در این سری از آزمایشات می‌توان گفت که ریسک آسیب ژنتیکی از قبیل ابتلاء به سرطان در بخش پاتولوژی آزمایشگاه پاتولوژی پزشکی قانونی محتمل بوده و باید تمهیدات لازم مدنظر قرارگیرد. نتیجه مثبت کاذب با توجه به‌عدم حضور عوامل مداخله‌گر در کیس‌های مطرحه به‌احتمال بسیار زیاد منتفی می‌باشد.