20 نتیجه برای بهرامی
غلامرضا بهرامی،
دوره 16، شماره 6 - ( 1-1337 )
چکیده
غلامرضا بهرامی،
دوره 18، شماره 2 - ( 2-1339 )
چکیده
غلامرضا بهرامی،
دوره 18، شماره 9 - ( 1-1340 )
چکیده
رضاعی، بهرامی، باش،
دوره 19، شماره 3 - ( 2-1340 )
چکیده
غلامرضا بهرامی،
دوره 19، شماره 7 - ( 1-1341 )
چکیده
غلامرضا بهرامی، ابوالفضل خسروانی،
دوره 23، شماره 2 - ( 2-1344 )
چکیده
1- پرونده های 158 بیمار افسرده و 58 شاهد در بخش های پزشکی از لحاظ عوامل اجتماعی و طبی نامساعد در سه سال قبل از پذیرفته شدن به بیمارستان و موارد فقدان و ترک عزیزان در ایام طفولیت آنها بررسی گردید.
2- در گروه بیماران شیوع موارد فقدان در طفولیت و سوابق عوامل اجتماعی نامساعد زیادتر بوده است ( که هر دو از لحاظ آماری اهمیت دارد) و همچنین عوامل پزشکی و بیماریهای جسمانی در سه سال قبل از بستری شدن در این دسته زیادتر بوده است (ولی از لحاظ آماری اهمیت ندارد).
3- به وسیله بک برگه علامت - نشانه نزد 105 بیمار افسرده نتایجی در مورد علامت شناسی بدست آمده است. بیمارانی که حداقل واجد چهار علامت از پنج علامت (بطئی و کندی - تغییرات روزانه خلق - سحر خیزی - اختلال در قدرت تمرکز فکری - افکار تقصیری کاری ) بودند به نام گروه آندوژن و بقیه نوروتیک نامیده شدند. این گروهها سپس از لحاظ شدت و عمق بیماری، شیوع مواردی که سن بیمار از شصت سال بالاتر بوده است، عوامل پزشکی و اجتماعی ناراحت کننده و وجود مراحل بیماری مانیاکو - دپرسیو در سوابق بیماران با یکدیگر مقایسه شده اند. ضمن این مقایسه معلوم شد که اولاً گروه اندوژن شامل تمامی بیماران مانیاکو - دپرسیو بوده و قسمت اعظم از بیمارانی که افسردگی عمیق داشته اند نیز جزء این گروه بوده اند ثانیاً غیر از دو موضوع فوق عامل دیگری برای تمیز دو گروه اندوژن و نوروتیک وجود ندارد.
4- با در نظر گرفتن فرضیه بیماری افسردگی بعنوان یک پدیده زیست شناسی به منظور دفاع از انسان و با رهائی وی از شر یک موقعیت نامطلوب زندگی نتایج تحقیقات کنونی مورد بحث و مطالعه قرار گرفته است.
غلامرضا بهرامی،
دوره 23، شماره 7 - ( 1-1345 )
چکیده
در این مقاله مختصری راجع به استفاده از ایجاد واکنش شرطی(طبق نظریه پاولف) در درمان احتباس ادرار هیستریک شرح داده شده است. سپس راجع به پسیکوپاتولوژی پیدایش این عارضه بحث به عمل آمده و یک نمونه نظری برای ایجاد واکنش شرطی درجه سوم پیشنهاد کردیده است.
در صورت عود بیماری درمان همان ایجاد مجدد واکنش شرطی است
غلامرضا بهرامی، جواد نوربخش، عزالدین معنوی،
دوره 25، شماره 10 - ( 1-1347 )
چکیده
رئیس بهرامی،
دوره 26، شماره 7 - ( 1-1348 )
چکیده
سندرم آلپورت (Alport) سندرمیست متشکل از یکی از بیماریهای ارثی کلیوی همراه با اختلال شنوائی و ضایعات چشمی.1- ضایعات کلیوی پیشرونده، غیر قابل برگشت بوده و سرانجام منجر به چروکیدگی کلیه خواهد شد.از نظر بالینی - علامت برجسته آن هماتوری است که گاهی خالص و گاهی همراه با آلبومین اوری آمینو اسیداوری و حتی پیوری خواهد بود.از نظر آسیب شناسی - ضایعات کلیوی عبارتند از مخلوطی از ضایعات گلمرولونفریت - پیلونفریت و نفریت انترستیسیل .ضایعات لوله های ادراری بخصوص لوله های درهم پیچیده اغلب پیشرفته بوده شامل انواع دژنرسانس (چربی ، گلیکوژن و هیدروپیک) می باشد که با پیشرفت بیماری منجر به نکروز خواهد شد. در نسج انترستیپل علاوه بر فیبروز و ارتشاح سلولهای واکنشی وجود توده و یا رشته های سلولی است که از سلولهایی با سیتوپلاسم روشن غبارآلود درست شده اند و برای بیماری منظره اختصاصی ایجاد می نمایند.این سلولهای غبار آلود اکثراً همان سلولهای پوشش لوله های ادراری دژنره می باشند بعضی از مصنفین معتقدند که سلولهای آندوتلیال رگها نیز می توانند به این نوع سلولهای تبدیل گردند. نکته جالب طرز توزیع این سلولهای غبار آلود این است که در اکثر موارد بصورت حلقه در حد فاصل ناحیه مرکزی و قشری قرار می گیرند.2- اختلال شنوایی - بصورت کری عصبی دو طرفی می باشد که بطور معمول از بدو طفولیت گریبان گیر بیمار خواهد بود.3- ضایعات چشمی که در بعضی موارد دیده می شود بیشتر متوجه عدسی ورتین می باشد درباره پاتوژنی بیماری تئوریهای مختلفی من جمله آلودگی مادر به بعضی از انواع عوامل عفونت زا بخصوص استرپتوکوک همولیتیک B و یا مسمومیتهای مادران در زمان بارداری بیان شده است ولی آن چیزی که امروزه بیشتر به آن توجه شده مورد قبول بیشتر دانشمندان است پیدایش اختلال خاص ژنتیک و تاثیر آن بر روی آنزیم است.
بهرامی،
دوره 26، شماره 9 - ( 1-1348 )
چکیده
غلامرضا بهرامی، ابراهیم جعفر کرمانی،
دوره 27، شماره 4 - ( 2-1348 )
چکیده
غلامرضا بهرامی، داویدیان،
دوره 29، شماره 2 - ( 2-1350 )
چکیده
سیمین سعیدی، گل چهره بهرامی،
دوره 29، شماره 5 - ( 2-1350 )
چکیده
غلامرضا بهرامی، هوشمند تیرانداز، زردشت هوشور،
دوره 34، شماره 2 - ( 2-1355 )
چکیده
حسنعلی محبی، محمد بنازاده، فرزاد پناهی، حسین بهرامی،
دوره 61، شماره 1 - ( 1-1382 )
چکیده
مقدمه: پنوموتوراکس با تجمع هوا در فضای جنب یکی از مشکلات تنفسی است که می تواند بالقوه خطرناک باشد. برای برخورد با پنوموتوراکس روش های مختلف درمانی بکارگرفته شده است که اندیکاسیون ها و کنتراندیکاسیون های این روش ها هنوز بطور قطع مشخص نشده است و بین صاحب نظران اختلاف نظر بسیاری وجود دارد. مواد و روش ها: در فاز اول مطالعه با مراجعه به پرونده های بیماران بستری شده در بیمارستان امام از ابتدای سال 1375 تا انتهای سال 1378 (بمدت 4 سال) و بیمارستان بقیه الله (عج) از ابتدای سال 1371 تا انتهای سال 1380 (بمدت 10 سال)، 76 پرونده با تشخیص پنوموتوراکس خودبخودی مورد بررسی قرار گرفت. در فاز دوم بیماران تحت پیگیری از نظر نتایج روش های درمانی قرار گرفتند. یافته ها: از نظر نوع پنوموتوراکس، 39 نفر (51.3%) پنوموتوراکس اولیه، 35 نفر (46.1%) ثانویه و دو نفر (2.6%) پنوموتوراکس نوزادی داشتند. 67 نفر (88.2%) از بیماران مذکر و 9 نفر (11.8%) مونث بودند (نسبت مرد به زن، 7.5 به یک بود). متوسط سنی بیماران 20±35 سال (با حداقل سن نوزادی و حداکثر 83 سال) بود. شایعترین گروه سنی درگیر، گروه سنی 20 تا 25 سال بود که 26.3% بیماران در این گروه قرار داشتند. درمان های انجام گرفته در اولین حمله برای بیماران شامل تحت نظر گرفتن در 3.9% موارد، آسپیراسیون ساده در 2.6% موارد، گذاشتن لوله سینه ای (Chest tube) به تنهایی در 81.6% موارد، لوله سینه ای به همراه پلورودز شیمیایی در 2.6% موارد، لوله سینه ای و سپس توراکوتومی و پلورودز مکانیکی در 3.9% موارد و لوله سینه ای و بدنبال آن توراکوتومی و پلورکتومی در 5.3% موارد بود. مدت زمان بستری بیماران در بیمارستان بطور متوسط 7.3±8.9 روز (حداقل 2 و حداکثر 49 روز) بوده است. در 36.9% بیماران (21 نفر) بیماری عود کرده بود. 17.4% بیماران فوت کرده بودند که تمام موارد فوت شده مربوط به پنوموتوراکس ثانویه بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: بنظر می رسد باتوجه به اهمیت مساله، نحوه برخورد با بیماران مبتلا به پنوموتوراکس خودبخودی در کشور ما نیاز به توجه و بازنگری جدی تر دارد و باید با شناخت هرچه بیشتر و بهتر این بیماری، تاحد امکان سعی در استفاده از روش های درمانی کم هزینه تر و با تهاجم کمتر نمود.
سعید طالبیان، شیرین بهرامی، غلامرضا علیایی، حسین باقری، محمدرضا هادیان،
دوره 64، شماره 7 - ( 5-1385 )
چکیده
هدف از این تحقیق مقایسه حداکثر و متوسط حداکثر گشتاور ایزوکینتیک عضلات اکسترنال واینترنال روتاتور شانه غالب و نسبت آنها طی انقباض کانسنتریک بین ورزشکاران حرفه ای تنیس و والیبال می باشد.
روش بررسی: این تحقیق روی 17 بازیکن حرفه ای که بیش از سه سال بطور ممتد در لیگ های برتر بازی می کنند انجام گرفت. هفت تنیسور و ده والیبالیست با دامنه سنی 28-18 سال در این پژوهش شرکت داشتند. در هر گروه هیچگونه ضایعه ای در مفصل شانه در طی سال گذشته گزارش نشده بود عمل گرم کردن به مدت پنج دقیقه توسط شولدر- ویل انجام شد، سپس از هر شخص خواسته می شد که پنج انقبـاض حـداکـثر کـانـسنـتریـک با دستگاه ایزوکینتیک Biodex system 3 در زاویـه 90 درجـه ابـداکسیون بازو در سه سرعت 120، 180 و210 درجه در ثانیه با استراحت 30 ثانیه انجام دهد. در تجزیه و تحلیل، حداکثر و متوسط حداکثر گشتاور سه انقباض میانی به عنوان مقدار مطلوب برای محاسبه قدرت و نسبت حداکثر گشتاور به وزن افراد جهت نرمال کردن گشتاور در نظر گرفته شدند.
یافته ها: با افزایش سرعت، حداکثر و متوسط سه حداکثر گشتاور عضلات روتاتور شانه در دو گروه به غیر از اینترنال روتاتور تنیس بازان کاهش می یابد (05/0P < ). تفاوت معنی داری در سه سرعت بین دو گروه ورزشکاران در حداکثر، متوسط سه حداکثر گشتاور عضلات روتاتور شانه و مقادیر نرمال شده گشتاور نسبت به وزن آنان وجود ندارد. همچنین نسبت عضلات اکسترنال به اینترنال اختلاف معنی داری را بین دو گروه در سرعت 210 درجه بر ثانیه نشان داد. (05/0P < )
نتیجه گیری: دو نوع فعالیت ورزشی تنیس و والیبال در زنان بر قدرت ایزوکینتیکی عضلات روتاتور شانه تاثیر چندانی ندارد. در سرعت بالا نسبت فعالیت عضلات اکسترنال به اینترنال در گروه تنیس بازان کاهش می یابد که نشان می دهد افزایش سرعت سبب بکارگیری بیشتر روتاتورهای داخلی در مقایسه با روتاتورهای خارجی در این گروه از ورزشکاران می شود.
احسان علوی، زهرا پیله‌وری، محسن بهرامی،
دوره 66، شماره 3 - ( 3-1387 )
چکیده
خدمات پزشکی اورژانس هوایی سبب ارائه مراقبت‌های پیشرفته پزشکی به بیماران و مصدومان بدحال در اسرع وقت و درمان سریع‌تر و در نتیجه کاهش مدت زمان بستری بیماران در بیمارستان می‌شود. با توجه به این نکته که هلیکوپتر اورژانس ابزاری گران‌قیمت است و استفاده از آن خطراتی دارد، جهت استفاده بهینه از این سیستم می‌بایست استانداردهایی رعایت شود، تا بتوان از آن به بهترین نحو استفاده نمود. مقاله حاضر، یک مطالعه مروری بر اساس بررسی متون و مقالات در خصوص استاندارد نوع هلیکوپتر اورژانس، استاندارد چیدمان تجهیزات و پرسنل در داخل آن، استاندارد محل فرود بیمارستانی هلیکوپتر و نحوه محاسبه سالانه فواید- هزینه آمبولانس هوایی است که از منابع اینترنتی و مجلات علمی به زبان انگلیسی و فرانسه و فارسی استفاده شده است. با توجه به هزینه بالای استفاده از هلیکوپتر امداد، استفاده از الگوریتمی مناسب جهت انتخاب بیماران، استفاده از تله‌مدیسین و تکمیل تجهیزات و داروهای استاندارد در درون آن می‌تواند در افزایش کارایی این نوع آمبولانس کمک‌کننده باشد. ثبت شدت تروما در پرونده بیمار در ادامه درمان و ملاحظات قانونی لازم است.
صدیقه بهرامی مهنه، سید علیرضا مهدویانی، نیما رضایی،
دوره 72، شماره 5 - ( مرداد 1393 )
چکیده
آسم، بیماری التهابی مزمن مجرای هوایی، با تحریک‌پذیری بیش از حد و انسداد مجرای هوایی مرتبط است. آسم حدود 300 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است، ارزیابی می‌شود تا سال 2025 به 400 میلیون نفر برسد. شیوع در کودکان 20-15% و بزرگسالان 10-5% است، هنوز روندی افزایشی دارد. التهاب نقش اساسی در پاتوفیزیولوژی آسم ایفا می‌کند، با واکنش انواع سلولهای ایمنی و مدیاتور‌های مختلف منجر به التهاب برونش و انسداد مجرای هوایی و تظاهرات بالینی سرفه، خس‌خس سینه و کوتاهی تنفس می‌شود. در آسم به‌عنوان اختلالی هتروژن، سلولهایی همچون Th1, Th2, Th17، Treg، نوتروفیل‌ها، ماکروفاژها، سلولهای دندریتیک، اپی‌تلیال و سلولهای عضله صاف راه‌هوایی سایتوکین‌های مرتبط با بیماری را تولید می‌کنند که افزایش سطح‌شان در نمونه‌های بالینی و مدل‌های موشی آسم مشخص شده است.
سلولهای التهابی با ترشح سایتوکین‌های التهابی و پیش‌التهابی مثل TNFα, IL-1, IL-6 و سایتوکین‌های تیپ دو از سلولهای TCD4+ مثل IL-4, IL-5, IL-9, IL-13 در آسم آلرژیک نقش دارند. فاکتورهای رشد مثل GM-CSF, PDGF در ترمیم بافتی ریه و کموکین‌هایی مثل MPC-1، RANTES و MIP-1 و ائوتاکسین و گیرنده‌های‌شان مثل CCR3, CCR4 در فراخوانی سلولهای التهابی گردشی به مجرای هوایی بیماران آسماتیک نقش دارند.
از رویکردهای جدید درمانی، آنتی‌سایتوکین درمانی با آنتی‌بادی‌های بلوکه‌کننده مثل IL-4, IL-5, IL-9 می‌باشد که فراخوانی سلولهای التهابی به مجرای هوایی و ترمیم مجرای هوایی را کاهش می‌دهد.
فارس نجاری، بابک مصطفی‌زاده، میترا بهرامی، درسا نجاری،
دوره 77، شماره 3 - ( خرداد 1398 )
چکیده
زمینه و هدف: تروما یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر و معلولیت مادران در جوامع است، که سالانه موجب مرگ میلیون‌ها انسان در سراسر جهان شده و بار مالی زیادی را به دستگاه‌های بهداشتی تحمیل می‌کند، هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی ترومای فیزیکی و عوامل همراه آن در دوران حاملگی می‌باشد.
روش بررسی: این پژوهش با طراحی توصیفی، پرونده زنان بارداری را که در طی سال‌های ۹۳-۱۳۸۳ به بیمارستان مهدیه تهران با شکایت تروما مراجعه نموده‌اند، مورد بررسی قرار داده شد، و داده‌های پژوهش از پرونده پزشکی بیماران با استفاده از یک فرم گردآوری پژوهشگر ساخته، استخراج و ثبت شده است. در این پژوهش تمامی افرادی که واجد شروط ورود به مطالعه (براساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه) بودند به‌عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. سطح معناداری آزمون‌ها نیز ۵%P< در نظر گرفته شد. از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و Chi-square test استفاده شده است.
یافته‌ها: تعداد ۶۸ نفر براساس معیارهای انتخاب‌شده وارد مطالعه شدند که در این بین میانگین سنی افراد نمونه برابر با ۲۶ سال و ۱۰۰% فاقد سابقه سقط بودند. الگوی تروما در ۱۰۰% موارد غیرنافذ بوده است و در ۶۳% موارد ضربه به شکم، در ۲۳% به کمر و در ۱۴% موارد به پهلو وارد شده است. ضرباتی که به ناحیه شکم و کمر وارد آمده، به‌ترتیب در ۳% و ۸% موارد موجب سقط جنین شده است. در مواردی که دکولمان جفت از لترال آن بود، در تمام آنها (۶ مورد) ترومای فیزیکی نیز مطرح بوده است.
نتیجه‌گیری: ترومای فیزیکی در دوران بارداری شایع است و دکولمان جفت از لترال می‌تواند یکی از شواهد بارز ایراد ضربه باشد.
حمیدرضا بهرامی طاقانکی، احسان موسی فرخانی، سعید بکایی، سید جواد حسینی، پگاه بهرامی طاقانکی، سیما بریدکاظمی،
دوره 77، شماره 4 - ( تیر 1398 )
چکیده
زمینه و هدف: نتایج خودگزارشی ابتلا به بیماریهای مزمن به‌طور چشمگیری مورد استفاده پژوهشگران و متخصصین حوزه سلامت قرار می‌گیرد. این مطالعه با هدف بررسی روایی خودگزارشی ابتلا به بیماری فشارخون طراحی شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی از نتایج سرشماری سال ۱۳۹۴ در شهر مشهد که یک بررسی مبتنی بر جمعیت در افراد بالای ۳۰ سال (۳۰۰۷۴۵n=) بوده و در سامانه پرونده الکترونیک سلامت سینا )®(SinaEHR با کدهای تشخیصی I۱۰ و I۱۱ مورد تایید پزشک قرار گرفته بود به‌عنوان رفرانس جهت تعیین نسبت خودگزارشی ابتلا به بیماری فشارخون استفاده نمودیم.
یافته‌ها: حساسیت خودگزارشی ابتلا به بیماری فشارخون ۲۳/۹۲%، ویژگی ۹۷/۰۳%، ۸/۰۶%PLR ، ۰/۷۸%NLR ، ۴۶/۳۴% PPV و ۹۲/۲۵% NPV می‌باشد. این حساسیت در بین زنان و مردان تفاوت معناداری نداشت، اما در افراد ایرانی، مجرد، سن ۶۰≤، ۱۸/۵>BMI و دارای تحصیلات دانشگاهی بالاتر بوده است.
نتیجه‌گیری: اگرچه حساسیت خودگزارشی ابتلا به بیماری فشارخون در مطالعه حاضر پایین بوده اما ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی آن به‌نسبت خوب است.
