جستجو در مقالات منتشر شده


۱۰ نتیجه برای بیات
ریسک فاکتورهای مرگ بعد از عمل Coronary artery bypass graft بیمارستان امام، ۷۸-۱۳۷۵
حسن رادمهر، زینت حتمی، سیدعلی جزایری طهرانی، آیت اله بیاتیان،
دوره ۶۰، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۸۱ )
چکیده

مقدمه: بیماریهای ایسکمیک قلب شایع ترین علت مرگ در کشورهای توسعه یافته می باشند. یکی از روشهای درمانی این بیماریها عمل بای پس شریان کرونر قلب (Coronary Artery Bypass Graft (CABG است. با توجه به روند صنعتی شدن کشور و افزایش شیوع بیماریهای شرایین کرونر این مطالعه بنا به ضرورت صورت پذیرفت.

مواد و روشها: در این مطالعه سه ساله از مهرماه ۱۳۷۵ الی مهرماه ۱۳۷۸ عوامل خطر عمل CABG در بیمارستان امام خمینی و میزان تاثیر آنها در مرگ و میر این بیماران مطالعه شد. طی مطالعه، ۲۰ عامل خطر شامل سن، جنس، مصرف سیگار، سابقه خانوادگی بیماریهای قلبی، دیابت، چاقی مفرط، هیپرکلسترولمی، فشارخون بالا، تپش قلب، نارسایی کلیه، بیماری انسدادی مزمن ریه، سابقه انفارکتوس قلبی، نارسایی احتقانی قلب، سابقه PTCA، سابقه CPR) Cardio Pulmonary Resuscitation) و سابقه اندآرتکتومی بررسی شدند، این مطالعه بصورت مقطعی انجام گردید.

یافته ها: تعداد ۶۳۵ بیمار، ۴۶۷ مرد (۷۳/۵ درصد) و ۱۶۸ زن (۲۶/۵ درصد) تحت بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی ۵۸/۵ سال با انحراف معیار ۹/۵۶ سال بود. از میان عوامل بررسی شده فاکتورهای سیگار CHF) Coronary Heart Failure)، اندارکتومی، سابقه CPR، سابقه استفاده از Pace maker، تپش قلب، در مرگ و میر بیماران موثر بود. با توجه به آنالیز آماری انجام شده مشخص گردید سیگار کشیدن در جنس مرد بطور معنی داری به عنوان عامل خطر می باشد (P=۰,۰۴)، همچنین CHF در زنان (P=۰.۰۳)، اندارترکتومی در هر دو جنس (P=۰.۰۰۳) و به تفکیک در مردان (P=۰.۰۰۴) و Pace maker در هر دو جنس (P=۰.۰۰۰۰۶) و به تفکیک در زنان (P=۰.۰۵) و مردان (P<۰.۰۰۰۱)، تپش قلب در هر دو جنس (P=۰.۰۰۰۱) و زنان (P=۰.۰۰۲) و CPR در هر دو جنس و مردان (P<۰.۰۰۱) و زنان (P<۰.۰۰۱) در مرگ و میر بعد از CABG موثر بودند.

نتیجه گیری و توصیه ها: CHF، آندارترکتومی ساقه CRP، استفاده از Pace maker، تپش قلب و سیگار از عوامل موثر در مرگ و میر بعد از CABG شناخته شدند.


کاربرد ®Penbactam خوراکی در درمان سینوزیت حاد باکتریال: کارآزمایی بالینی تصادفی در بیمارستان امیراعلم ۱۳۸۲-۸۳
مهرداد حسیبی، مینو محرز،  محبوبه حاجی عبدالباقی، مهرناز رسولی نژاد،  اکبر بیات،
دوره ۶۴، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۵ )
چکیده

زمینه و هد ف:

سینوزیت حاد باکتریال یکی از علل شایع مراجعه بیماران به پزشک است. رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی متنوعی برای درمان این بیماری تجویز می‌شوند که گاه نه تنها اثر بخشی کافی و مناسب ندارند، بلکه سبب بروز عوارض جانبی نیز می‌گردند.آنتی‌بیوتیک Penbactam® (آمپی‌سیلین سولباکتام یاSultamicillin) یک داروی وسیع الطیف و کم عارضه است. در این تحقیق برای اولین بار در ایران، فرم خوراکی این دارو برای درمان بیماران مبتلا به سینوزیت حاد باکتریال تجویز شد.
روش بررسی: در این مطالعه RCT (کارآزمایی بالینی تصادفی) که طی مدت ۶ ماه در بیمارستان امیراعلم انجام شد، بیماران مبتلا به سینوزیت حاد باکتریال به صورت تصادفی در یک گروه با Penbactam® خوراکی به میزان ۳۷۵ میلی‌گرم دو بار در روز و در گروه دیگر باز کوآموکسی‌کلاو خوراکی با میزان ۶۲۵ میلی‌گرم سه بار در روز به مدت ۱۰ روز تحت درمان قرار گرفتند. در هر دو گروه میزان پاسخ‌دهی، عوارض دارویی در حین درمان، انتهای درمان و یک هفته پس از تکمیل درمان ثبت گردید.
یافته‌ها: توزیع جنسی و میانگین سنی دو گروه مشابه بود. در گروه تحت درمان با Penbactam خوراکی، از ۲۳ نفر، ۱۹ نفر بهبودی بالینی (۳۶ /۸۶ درصد) و ۳ نفر شکست درمانی داشتند هم چنین به علت وقوع اسهال در یکی از بیماران(۳/۴ درصد)، دارو متوقف گردید. در گروهی که تحت درمان با کوآموکسی‌کلاو خوراکی قرار گرفتند؛ از ۲۱ نفر، ۱۸ نفر بهبودی بالینی (۷۱ /۸۵ درصد) و ۳ نفر شکست درمانی داشتند. عارضه جانبی در این گروه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر بخشی مناسب و عوارض جانبی مختصر، Penbactam خوراکی می‌تواند جایگزین مناسبی برای داروی کوآموکسی‌کلاو در درمان سینوزیت حاد باکتریال باشد.
ترانکسامیک اسید در خونریزی منتشر آلوئولی در بیماری واسکولیت وگنر(گزارش موردی)
محمد باقر اولیا، آیت اله بیاتیان، ابوالحسن حلوانی،
دوره ۶۴، شماره ۱۱ - ( ۷-۱۳۸۵ )
چکیده

بیماری وگنر یک واسکولیت با درگیری راه‌ هوایی ‌فوقانی ‌و ‌تحتانی در ریه ‌است که اغلب اوقات با گلومرولونفریت همراه ‌بوده و از عوارض وخیم بیماری خونریزی منتشر داخل آلوئولی می‌باشد. در این گزارش، تشخیص و درمان اختصاصی و موفقیت‌آمیز در یک بیمار مبتلا به خونریزی منتشر داخلی آلوئولی در زمینه وگنر ارائه شده است.
معرفی بیمار: آقای ۳۶ ساله غیر‌سیگاری به‌علت ضعف، بی‌حالی، هموپتیزی و تنگی نفس مراجعه کرده بود. در آزمایشات به‌عمل آمده افت هموگلوبین و افزایش آنزیم لاکتات دهیدروژناز و c-ANCA داشت. در گرافی قفسه سینه ارتشاح دو طرفه داخل آلوئولی مشهود بود. بیمار با تشخیص خونریزی منتشر داخل آلوئولی (DAH) Diffuse Alveolar Hemorrhage تحت درمان با پالس متیل پردنیزولون، سیکلوفسفامید و پلاسما‌فرز قرار گرفت همچنین از ترانکسامیک اسید تزریقی داخل وریدی جهت کنترل فاز حاد خونریزی استفاده شد.
نتیجه‌گیری: خونریزی ریوی سریعاً به درمان‌های فوق پاسخ داد و بیمار با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص شد و هم‌ ‌اکنون (شش ماه از زمان بستری) حال عمومی او کاملا˝ مطلوب است.


ارتباط نمایه توده بدنی و آمادگی جسمانی در ۵۱۳ دانشجوی پزشکی
وحید ضیائی، جواد فلاح، ماکان رضایی، علیرضا بیات،
دوره ۶۵، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۸۶ )
چکیده

این مطالعه برای تعیین آمادگی جسمانی و ارتباط آن با نمایه توده بدنی دانشجویان انجام شد تا بتوان با استفاده از اطلاعات به‌دست آمده و شناخت وضعیت موجود در جهت افزایش سطح فعالیت‌های بدنی و تقویت این شاخص‌ها برای دانش‌آموختگان دانشگاه‌های علوم پزشکی برنامه‌ریزی کرد.

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی در سال ۱۳۸۳ کلیه دانشجویان گروه پزشکی (مجموعاً ۵۱۳ نفر) در بدو ورود به دانشگاه مورد مطالعه قرار گرفتند. نمایه توده بدنی و چربی زیر پوستی در چهار نقطه (عضله سه سر بازو، دوسر بازو، سوپرا ایلیاک و زیر استخوان کتف) و همچنین میزان آمادگی جسمانی با استفاده از تست یوروفیت ارزیابی شد. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویراست ۱۱ و آزمون آماری Pearson Correlation استفاده گردید.

یافته‌ها: میانگین وزن دانشجویان مورد مطالعه ۱/۶۰ کیلوگرم و میانگین قد آنان ۹/۱۶۳ سانتی‌متر و میانگین توده بدنی ۳/۲۲ کیلوگرم بر مترمربع بود. میزان لاغری (نمایه توده بدنی کمتر از ۲۰) در افراد مورد مطالعه ۱/۲۷% و میزان وزن بیش از حد طبیعی (نمایه توده بدنی بین ۲۵ تا ۳۰) ۱/۱۶% و میزان چاقی (نمایه توده بدنی بیش از ۳۰) ۷/۳% بود. میزان وزن بالا و چاقی در دانشجویان پسر بیشتر بود. نمره کل محاسبه شده برای تست‌های آمادگی جسمانی در هر گروه خانم‌ها و آقایان همبستگی معنی‌دار معکوس با وزن، نمایه توده بدنی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور هیپ داشت. دور هیپ نیز همبستگی مستقیم معنی‌داری با آمادگی جسمانی در دو جنس داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به رقابت کنکور به نظر می‌رسد شرکت دانشجویان گروه پزشکی در فعالیت فیزیکی مؤثر در قبل از ورود به دانشگاه کم باشد. لذا به جهت اهمیت نقش دانشجویان در سلامت جامعه، ایشان باید برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی منظم در دوره دانشگاهی تشویق شوند.


اثر اسپری بینی کلسی‌تونین بر مارکر جذب استخوانی CTX سرمی و یافته‌های آزمایشگاهی در زنان یائسه مبتلا به استئوپنی: یک کارآزمایی بالینی
نوشین بیات، مجید شهرتی، امین صبوری، زهرا عباسی، غلامحسین علیشیری، بیتا نجفیان،
دوره ۷۰، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هد ف: گزینه های درمانی متعددی از جمله کلس ی تونین برای بیماران مبتلا به کاهش تراکم استخوان پیشنهاد یکی از مارکرهای جدید روند جذب استخوانی می باشد. هدف C–telopeptide of Type I Collagen (CTX) . شده است از این مطالعه بررسی اثرات اسپری بینی کلس ی تونین در زنان یائسه با کاهش تراکم استخوان با ارزیابی مارکر جذب بوده است. CTX استخوانی روش بررس ی: این مطالعه به صورت کارآزما یی بالینی تک گروهی بر روی ۱۰۵ خانم یائسه مبتلا به استئوپنی CTX . ۱- انحراف معیار انجام گرفت / مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان بقی ه الله (عج) دارای تراکم استخوانی ک م تر از ۵ و سایر مارکرهای آزمایشگاه ی قبل و شش ماه بعد از درمان روزانه با اسپری بینی کلس ی تونین ( ۲۰۰ واحد ) و قرص ۴۰۰ واحد) ارزیابی شد و مقایسه شد. ) D ۱۰۰۰ ) و ویتامین mg) کلسیم ۳/۱۰±۲/ سرمی به صورت معن ی داری از ۰۳ CTX یافت هها: در نهایت ۵۲ بیمار در مطالعه باقی ماندند که در ایشان مارکر در صورتی که سطح سرمی کلسیم، آمینوترا نسفرازهای کبدی، (P<۰/ ۲ پیکومول بر لیتر تغییر یافت ( ۰۰۱ /۶۱±۱/ به ۸۲ .(P>۰/ پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز کاهش داشته ولی این کاهش از لحاظ آماری معن یدار نمی باشد ( ۰۵ CTX نتیج هگیری: به نظر می رسد اسپری بینی کلس ی تونین از طریق جلوگیری از جذب نسج استخوانی که توسط مارکر نمایان می شود، علاوه بر جلوگیری از پیشرفت بیماری، در درمان بیماران مبتلا به کاهش تراکم استخوان م یتواند موثر باشد هر چند مطالعه ها با حجم نمونه بی شتر و همراه گروه کنترل ضروری به نظر می رسد.
بررسی همبستگی هوش هیجانی و رضایت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران
فاطمه نوغانی، مهتاب بیات ریزی، زهره قربانی، طیب رمیم،
دوره ۷۳، شماره ۲ - ( اردیبهشت ۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: ویژگی‌های فردی مانند جنسیت، قومیت، ناتوانی، سن، اهداف، انتظارات فردی و متغیرهای تحصیلی در ایجاد رضایتمندی دانشجویان نقش دارند. مطالعه با هدف بررسی همبستگی هوش هیجانی و رضایت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی و با نمونه‌گیری خوشه‌ای در سال ۱۳۹۲ انجام شد. ابتدا به صورت تصادفی چند دانشکده از دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران انتخاب شده، سپس به‌صورت تصادفی چند کلاس از بین کلاس‌های دانشکده مورد نظر انتخاب گردید. به منظور جمع‌آوری داده‌ها و اندازه‌گیری متغیرها از دو پرسشنامه خودگزارشی رضایت تحصیلی و هوش هیجانی بار-اُن (Barr-On's model) استفاده شد. پرسشنامه رضایت تحصیلی و هوش هیجانی در اختیار دانشجویان کلاس‌ها قرار گرفته و توسط آنان تکمیل شد. یافته‌ها: ۱۶۸ دانشجو در مطالعه حاضر شرکت کردند. میانگین هوش هیجانی به‌طور کلی ۴۵/۰±۲۵/۳ بود که به صورت جداگانه بر حسب خودآگاهی ۵۹/۰±۴۴/۳، خود کنترلی ۵۹/۰±۰۹/۳، خودانگیزی ۴۶/۰±۱۷/۳، مهارت‌های اجتماعی ۵۹/۰±۳۰/۳ و هوشیاری اجتماعی ۶۷/۰±۲۴/۳ بود. نمره میانگین رضایت تحصیلی ۶۳/۱۴±۵۵/۹۶ بود. نتایج آنالیز نشان‌دهنده رابطه مثبت و مستقیم هوش هیجانی با رضایت تحصیلی بود. بر اساس ضریب استاندارد بتا با هر واحد تغییر در واریانس هوش هیجانی به اندازه پنج واحد در واریانس رضایت تحصیلی تغییر ایجاد شد. نتیجه‌گیری: می‌توان از طریق پرورش مهارت خودآگاهی و خودانگیزی در دانشجویان میزان رضایت تحصیلی آنان را افزایش داد. با ارتقاء سطح رضایت تحصیلی به‌طور مستقیم احتمال پیشرفت تحصیلی دانشجویان در آینده افزایش می‌یابد.
بررسی وضعیت تراکم یک‌سوم دیستال استخوان رادیوس در بیماران مستعد استئوپروز اولیه
احمد تحملی رودسری، زهرا بصیری، فرشید محمدی، محمدرضا بیات،
دوره ۷۶، شماره ۸ - ( آبان ۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: استئوپروز شایعترین بیماری متابولیک استخوان در دنیا است و حدود ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا بوده و باعث افزایش خطر شکستگی می‌شود. سالانه بیش از پنج میلیون شکستگی ناشی از استئوپروز در جهان رخ می‌دهد. استاندارد تشخیص پوکی استخوان، تراکم‌سنجی ماده معدنی استخوان است که به‌طور معمول استخوان فمور و مهره‌های کمری (مهره‌های ۴-۲) مورد بررسی قرار می‌گیرد. هدف مطالعه حاضر تعیین وضعیت تراکم یک‌سوم دیستال استخوان رادیوس در بیماران مستعد استئوپروز اولیه بود.
روش بررسی: این مطالعه به روش مشاهده‌ای-مقطعی در بیمارستان شهید بهشتی شهر همدان، از مهرماه ۱۳۹۴ به‌مدت یک‌سال انجام گرفت. از بین بیماران با سن بیشتر از ۵۰ سال، ۷۱ نفر که دارای معیارهای ورود (سن بیشتر از ۵۰ سال، عدم ابتلا به بیماری‌های سیستمیک و مصرف کورتون) بودند وارد مطالعه و دانسیتومتری به روش Dual X-ray Absorptiometry (DXA) از سه مقطع درخواست شد. از تعریف سازمان بهداشت جهانی برای تعیین استئوپنی و دانسیته نرمال استخوان استفاده شد.
یافته‌ها: در این پژوهش ۷۱ نفر وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۹/۳۶±۶۲/۲۵ (۹۲-۵۱) سال بود. ضریب همبستگی پیرسون، بین نتیجه دانسیتومتری یک‌سوم دیستال استخوان رادیوس با گردن و توتال استخوان فمور و استخوان‌های کمری همبستگی مثبت و معنادار نشان داد (۰/۰۰۱P=). همبستگی بین نتیجه دانسیتومتری T اسکور استخوان یک‌سوم رادیوس و توتال آن با گردن فمور از نظر آماری معنادار بود (۰/۰۰۱P=).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، بررسی دانسیته معدنی یک‌سوم دیستال رادیوس برای تشخیص استئوپروز از حساسیت چشمگیری برخوردار است، دانسیته استخوان رادیوس نسبت به مهره‌های کمری و گردن استخوان فمور به مراتب زودتر افت می‌کند.

بررسی شیوع سوراخ سوپراتروکلئار و سپتوم در استخوان هومروس: گزارش کوتاه
مهدی حمزه‌توفیق، رضوان رحیمی‌فر، پرویندخت بیات،
دوره ۷۸، شماره ۲ - ( اردیبهشت ۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: آگاهی از وجود سوراخ سوپراتروکلئار (Supratrochlear foramen, STF) در استخوان هومروس برای درمان شکستگی سوپراکوندیلار و برنامه‌ریزی پیش از عمل کاربرد دارد. هدف از انجام مطالعه، تمرکز بر شیوع و ویژگی‌های مورفولوژی و مورفومتری سوراخ سوپراتروکلئار و سپتوم در استخوان هومروس و بیان اهمیت بالینی سوراخ سوپراتروکلئار بود.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی ۵۷ عدد استخوان هومروس انسان بالغ، در سالن مولاژ بخش تشریح دانشگاه علوم پزشکی اراک از مهر تا اسفند ۱۳۹۳ انجام گرفت.
یافته‌ها: سوراخ سوپراتروکلئار تنها در چهار مورد (۶/۸%) از استخوان‌های هومروس دیده شد. میانگین طول قطر عرضی سوراخ سوپراتروکلئار در استخوان‌های سمت راست mm ۲/۶۸±۲/۶۰ و در استخوان‌های سمت چپ  mm ۰/۳۱±۰/۵۷ می‌باشد.
نتیجه‌گیری: در مقایسه طرف راست و چپ استخوان‌ها از نظر شکل سوراخ سوپراتروکلئار و همچنین تعداد آن اختلاف معناداری وجود ندارد. از مجموع ۵۳ استخوان هومروس که فاقد STF بودند، ۲۷ استخوان (۴۷%) دارای سپتوم سوپراتروکلئار بودند.

پیش‌بینی ابتلا به لنف ‌ادم با ترکیب الگوریتم‌های منتخب داده‌کاوی
آنارام یعقوبی نوتاش، پیمان بیات، شهپر حقیقت، علی یعقوبی نوتاش،
دوره ۷۹، شماره ۱۱ - ( بهمن ۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پستان به‌عنوان دومین عامل مرگ ناشی از سرطان در زنان است. با توجه به اهمیت پیش‌بینی این عارضه، استفاده از روش‌های داده‌کاوی می‌تواند کمک بزرگی در جلوگیری از بروز عوارض لنف ادم در بیماران باشد. هدف از این تحقیق تشخیص ابتلا به لنف ‌ادم می‌باشد.
روش بررسی: در مطالعه کاربردی توصیفی-تحلیلی به‌صورت گذشته‌نگر حاضر، عوامل مرتبط با لنف ادم در۱۱۱۷ بیمار مبتلا به سرطان پستان بررسی و احتمال ابتلا به لنف ‌ادم، با به‌کارگیری الگوریتم‌های یادگیری ماشین پیش‌بینی شد. به طوری‌که پس از جمع‌آوری داده‌ای (فروردین ۱۳۸۸ تا خرداد ۱۳۹۷)، احتمال ابتلا به لنف ادم برای بیمار جدید بررسی و عوامل موثر بر بیماری استخراج شد. بدون احتساب زمان جمع‌آوری داده‌های آماری، مطالعه از شهریور ماه سال ۱۳۹۸ تا اسفند ماه سال ۱۳۹۹ در مرکز توانبخشی سید خندان ادامه داشت.
یافته‌ها: نتایج الگوریتم‌ها، در روش وزن‌دهی یادگیری جمعی دارای صحت ۸۷% و در روش یادگیری جمعی با استخراج ویژگی‌ها دارای صحت ۹۰% ارزیابی شد و نهایتا بر‌اساس ارزیابی نهایی تاثیرگذارترین عوامل خطر لنف ‌ادم استخراج شدند.
نتیجه‌گیری: یکی از مهم‌ترین عوارض در سرطان پستان، لنف ادم در اندام‌های فوقانی است، که می‌تواند کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قراردهد. وجود روشی که بتواند با دقت بالا به پزشک متخصص پیشنهاد بدهد که آیا بیمار جدید در آینده، مبتلا به لنف ‌ادم می‌شود یا خیر و یا با چه احتمالی مبتلا می‌شود، ضروری است.

بررسی تاثیر ایبوپروفن خوراکی در بسته شدن مجرای شریانی نوزادان رسیده
منوچهر سلطانی، بهمن صادقی سده، غلامعلی فتاحی بیات، پرستو ملایی توانا، مجتبی احمدلو،
دوره ۸۰، شماره ۳ - ( خرداد ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثر‌بخشی و امنیت استفاده از ایبوپروفن خوراکی با دوز بالا نسبت به دوز معمولی، در درمان PDA در نوزادان رسیده بود. نوزادان رسیده (هفته تولد ۴۲-۳۷) با سن بیشتر از سه روز با تشخیص PDA وارد این مطالعه شدند. از اکوکاردیوگرافی جهت تعیین قطر مجرای شریانی، فشار گرادیانت و نسبت قطر La/Ao استفاده شد.
روش بررسی:‌ این مطالعه کارآزمایی بالینی با حجم نمونه ۶۰ نفر نوزاد از مرداد ۱۳۹۲ تا مرداد ۱۳۹۴، به‌صورت کاملا تصادفی‌ به یکی از دو گروه تخصیص داده شدند جمع‌آوری گردید که گروه اول سه دوز ایبوپروفن خوراکی (mg/kg و ۵ و ۵ ۱۰ به فاصله ۲۴ ساعت) و گروه دوم یک دوز mg/kg ۲۰، ایبوپروفن خوراکی و سپس دو دوز mg/kg ۱۰ پس از ۲۴ و ۴۸ ساعت گرفتند. تست پیگیری اکو ۴۸ ساعت و دو هفته پس از درمان توسط کاردیولوژیست که از دسته‌بندی گروه‌ها آگاه نبود انجام شد. همچنین از نظر تغییرات‌ تعداد پلاکت، BUN و CR و عارضه‌ها بین دو گروه با استفاده ازتحلیل‌های آماری مقایسه انجام شد.
یافته‌ها: مجرای شریانی در ۷۳% بیماران گروه اول و ۷۶% گروه دوم پس از ۴۸ ساعت اول بسته شد، که تفاوت آماری معنادار نداشت (۰۰۰/۱=P). عارضه جدی درمانی در هیچ‌یک از گرو‌ه‌ها دیده نشد.
نتیجه‌گیری: نتیجه این بود که دوز بالاتر ایبوپروفن خوراکی (Mg/kg ۲۰ و ۱۰ و ۱۰) نتایج بهتری در بسته شدن PDA در نوزادان ترم نداشت. عارضه کلیوی یا گوارشی در هر دو گروه دیده نشد.
 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb