زمینه و هدف: رویکرد درمانی آمپیم به‌دنبال عفونت‌های ریوی، به‌ویژه در مرحله دوم، مورد اختلاف است. بنابراین پژوهش کنونی با هدف مقایسه‌ی اثر درناژ ساده با لوله سینه و دبریدمان جراحی در درمان آمپیم پس از پنومونی عارضه‌دار انجام گردید.
روش بررسی: پژوهش کنونی یک کارآزمایی آینده‌نگر تصادفی است که از فروردین ۱۳۸۲ تا مهر ۱۳۹۴ در بخش جراحی قفسه‌سینه بیمارستان‌های امام‌خمینی (ره) تبریز و شریعتی اصفهان انجام شد. ۱۰۴ بیمار مبتلا به مرحله دوم آمپیم، به دو گروه ۵۲ نفری تقسیم و گروه اول به‌روش لوله سینه ساده و گروه دوم به‌روش جراحی توراکوسکوپی و یا توراکوتومی درمان شدند. داده‌های فردی و سابقه پزشکی و همچنین عوارض، عود و موربیدیتی در دو فرم ثبت گردید.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران گروه اول ۱۱/۱۳±۴۸/۱۷ و گروه دوم ۱۳/۵۸±۴۶/۲۱ سال بود و بیشتر آن‌ها، میانسال بودند. تعداد مردان در هر دو گروه بیشتر از زنان بود. ۴۴/۲۳% بیماران در گروه اول و ۳۸/۴۶% بیماران در گروه دوم، سابقه مصرف سیگار داشتند. مدت بستری (۰/۰۰۵P=) و داشتن لوله سینه (۰/۰۰۴P=) و طول زمان اقدامات درمانی (۰/۰۰۵P=) در گروه دوم به‌طور معناداری بیشتر از گروه اول بود. میزان عوارض (۰/۱۷۲P=) و عود مجدد (۰/۳۲۴P=) نیز در گروه دوم به‌طور غیرمعنادار بیشتر از گروه اول بود. عوارض پس از یک هفته در گروه اول به‌طور غیرمعنادار بیشتر از گروه دوم بوده است (۰/۶۹۰P=)، ولی عوارض پس از یک‌ماه در هر دو گروه برابر بود (۱P=).
نتیجه‌گیری: مدت بستری بودن، مدت داشتن لوله سینه و طول زمان اقدامات درمانی در درناژ ساده با لوله سینه کمتر از جراحی (توراکوسکوپی یا توراکوتومی) بوده است و درناژ ساده با لوله سینه روش مؤثرتر در درمان بیماران مبتلا به آمپیم مرحله دوم پس از پنومونی عارضه‌دار می‌باشد.
