مجله دانشکده پزشکی

---

تشخیص آسپیراسیون ریوی از روی علائم کلینیکی است و مرگ و میر با شدت درجه اسیدی مواد آسپیره شده بستگی دارد. پیشگیری از بروز آن فوق العاده اهمیت داشته و در صورت بروز درمانهای زیر باید فوراً انجام گیرد.قرار دادن بیمار در وضع سرپایین و خوابیده به پهلوی راست، تمیز نمودن راههای تنفسی، برقرار نمودن تنفس مصنوعی و تجویز هیدروکورتیزون یا دکسامتازون و در صورت پایین بودن فشار خون استفاده از پلاسما یا جانشین شونده های آن و اصلاح اسیدوز

---

شیوع واکنش های آلرژیک هنگام برقراری بیهوشی رو به افزایش است و این افزایش ناشی از مصرف مقدار زیادی از داروها به هنگام بیهوشی می باشد که ممکن است باعث حوادث غیر منتظره و گاه کشنده ای شود. هر چند هیچ بیماری مصون از واکنش آلرژیک نمی باشد ولی بیمارانیکه سابقه آتوپی مزمن دارند بیش از بیماران غیر آلرژیک نسبت به داروهائی که ضمن بیهوشی از راه وریدی مصرف می شوند متحمل واکنش های آلرژیک می گردند. پیشگیری با آنتاگونیست های H1 و H2 در بیمارانیکه در معرض خطر می باشند ممکن است احتمال ایجاد واکنش های مهم آلرژیک را در این بیماران کاهش دهد. در صورت بروز واکنش آلرژیک درمان سریع و حمله ای برای کم کردن صدمات و مرگ و میر لازم است. مشخص نمودن داروی ایجاد کننده واکنش آلرژیک بدن منظور که بیمار از خواص مفید داروهای غیر آلرژن در بیهوشی های بعدی محروم نشود کمال اهمیت را دارد.

---

سازمان تامین اجتماعی دارای 39 واحد بهداشتی درمانی در تهران می باشد. 5 هسته طب کار در بیمارستان های فیاض بخش، لواسانی و پلی کلینیک های شهید حیدری، ابوریحان و طوس انجام معاینات قبل از استخدام و معاینات دوره ای، بازدید از کارگاهها و کارخانجات، تاسیس، تجهیز و تامین داروهای اولیه خانه های بهداشت کارگری، برگزاری دوره های آموزشی و بازآموزی بهداشتیاران کار را به عهده داشتند، همچنین برگزاری سمینار استانی کمک در امر تهیه و توزیع نشریه های بهداشتی و ایمنی، شرکت در کمیته های بهداشت، تغذیه و ...، از دیگر فعالیت های هسته های طب کار در سال تحت مطالعه بود. از شهریور ماه 1375 تا شهریور ماه 1376، از 56 مورد از کارافتادگی های ناشی از کار، 60/72% از کارافتادگی کلی و 39/28% از کارافتادگی جزیی بود. بالاترین درصد از کارافتادگی ناشی از کار، مربوط به رده سنی 30-20 سال بود. از نظر نوع حرفه، مشاغل مکانیکی و باربری هرکدام با 16/07% بالاترین رقم از کارافتادگی های ناشی از کار را به خود اختصاص داده بودند. با توجه به نظر کارشناسان، 75% از کارافتادگی های ناشی از کار به جهت عدم توجه کارگران به مقررات، 21/43% به علت نقص ماشین آلات و 3/57% مربوط به عدم توجه کارفرمایان به موازین بهداشتی و ایمنی بود. آسیب های وارده به اعضا دست (50%) و مهره های کمری (19/64%) بالاترین درصد از کارافتادگی ناشی از کار را شامل شده بودند. از لحاظ ساعت وقوع حوادث منجر به از کارافتادگی های شغلی، بیشترین مورد، بین ساعت 15 تا 17 (25%) بود. طی برآورد به عمل آمده، هزینه های از کارافتادگی کلی 21%، جزیی 27% و غرامت نقص عضو، 20% در سال 77 افزایش خواهد داشت.

---

استوماتیت یا موکوزیت دهانی ناشی از شیمی‌درمانی یک عارضه داروهای ضد سرطان است که در درصد بالایی از بیماران مشاهده می‌شود. تنها راه پیشگیری از بروز آن، استفاده از دهان‌شویه مناسب و بهداشت دهان می‌باشد و این مهم در تسکین آلام بیماران اثربخش بوده و منجر به افزایش کیفیت زندگی آنها می‌گردد. این مطالعه به‌منظور بررسی تاثیر دهان‌شویه آلوپورینول بر پیشگیری از استوماتیت ناشی‌از شیمی‌درمانی انجام شده است.

روش بررسی: در این تحقیق نیمه‌تجربی 42 بیمار که به‌طور تصادفی در گروه آزمون (28 بیمار) و شاهد (14 بیمار) قرار داده شدند. بیماران گروه آزمون از دهان‌شویه ترکیبی پنج میلی‌گرم در میلی‌لیتر آلوپورینول با هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و گروه شاهد از آب معمولی برای شستشوی دهان به‌مدت 16 روز استفاده نمودند.

یافته‌ها: داده‌های به‌دست آمده و بررسی روزانه مخاط دهان بیماران نشان می‌دهد که دهان‌شویه آلوپورینول توانسته است به‌طور معنی‌داری شدت استوماتیت، شدت درد ناشی از استوماتیت و میزان بقای استوماتیت را کاهش دهد (05/0p<).

نتیجه‌گیری: پیشگیری از بروز استوماتیت در بیماران تحت شیمی‌درمانی موجب پذیرش بهتر درمان از طرف بیمار می‌شود. آلوپورینول می‌تواند به‌عنوان دهان‌شویه مناسب در بیماران تحت شیمی‌درمانی جهت پیشگیری از استوماتیت ناشی از شیمی‌درمانی مورد استفاده قرار گرفته و موجب بهبودی تغذیه و رضایت بیماران گردد.

---

زمینه و هدف: بی‌حسی منطقه‌ای داخل وریدی روشی قابل اعتماد در عمل‌های جراحی کوتاه‌ مدت اندام است. تعیین اثر محل تزریق ماده بی‌حسی موضعی بر کیفیت بلوک داخل وریدی اندام فوقانی هدف مطالعه است.
روش بررسی: این کارآزمایی که در مرکز آموزشی بهداشتی درمانی کوثر (سنندج، ایران) از اردیبهشت ماه 1399 تا دی ماه 1399 انجام شد. پس از مانیتورینگ و سدیشن برای بیماران، در هر دو گروه در دست غیرجراحی سرم رینگر  ml/kg 10 تجویز شد. در بیماران هر دو گروه بسته به‌ قرار گرفتن بیمار در گروه مداخله یا کنترل براساس ترتیب بلوک‌های تعیین‌ شده، در ناحیه پروگزیمال و دیستال بیمار آنژیوکت 22 یا 24 وصل و پس از تخلیه خون اندام، تورنیکه در ناحیه بازو به میزان  mm Hg150 بالاتر از فشارخون سیستولیک بسته و باند اسمارچ باز شد. برای بیمارmg/kg  3 لیدوکائین (Lidocaine) 5/%0، از طریق آنژیوکت تجویز و پس از پنج دقیقه میزان بی‌حسی بیمار و شدت درد اندازه‌گیری ‌گردید. پس از جراحی هر 10 دقیقه ریکاوری حسی و حرکتی دست ارزیابی شد. رضایت بیمار از بی‌حسی با شاخص عالی، خوب، متوسط (احساس کم درد)، ناموفق (نیاز به مسکن) مشخص و در صورت عدم رسیدن به عمق کافی بی‌دردی رمی‌فنتانیل وریدی تزریق گردید.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که هر دو گروه در هرکدام از متغییرهای جنسیت (063/0=P)، نوع کلاس بیهوشی (964/0=P)، نوع جراحی(694/0=P)، رضایت بی‌حسی (578/0=P)، بلوک حسی دست (529/0=P)، بلوک حرکتی دست (059/0=P)، شدت درد (634/0=P)، درخواست مسکن (755/0=P) و شاخص توده بدنی (099/0=P) تفاوت معناداری وجود ندارد و همسان‌سازی شده‌اند. همچنین تفاوت معناداری در میانگین فشار سیستولیک، میانگین فشار دیاستولیک و میانگین ضربان قلب در دو گروه در زمان‌های معین گزارش نشد.
نتیجه‌گیری: تفاوت چشمگیری در مقایسه دو روش مشاهده نشد و می‌توان از بلوک بیر (Bier Block) پروگزیمال در صورت نیاز به‌عنوان جایگزین استفاده کرد.