مجله دانشکده پزشکی

طی یک دوره 13 ساله (73-60)، 9 بیمار (5 مونث-4 مذکر) مبتلا به تورتیکولی مادرزادی بین سنین 22-2/5 سالگی مورد عمل جراحی تناتومی دوقطبی قرار گرفتند. در پیگیری متوسط 6 ساله، تمامی بیماران از نظر عملی و زیبایی رضایت داشته اند. علی رغم باقی ماندن بافت نرم به صورت باند در عده ای از بیماران، محدودیت حرکت در خم شدن به طرف مقابل کمتر از 10 درجه بوده، عدم تقارن صورت در اغلب بیماران بهبودی داشته و هیچگونه عود بیماری وجود نداشته و عمل جراحی در سنین بالا منجر به پیدایش دوبینی نشده است. پیشنهاد نویسنده این است که تورتیکولی مادرزادی بعد از یک سال در هر سنی می باید مورد عمل جراحی قرار گیرد و نتیجه درمانی آزاد کردن دو قطبی، خصوصا در سنین بالای سه سالگی، از اعمال محدود بهتر است.

68 مورد شکستگی های ناحیه ستون فقرات گردنی، پشتی و کمری بین سالهای 1375-1370 در بیمارستان های سینا، امام خمینی، پارس و خاتم الانبیا با پیگیری متوسط 36 ماه از نظر: 1) بالینی: درد، توانایی کاری و میزان حرکات. 2) پرتونگاری: مقایسه رادیوگرافی های ساده نیمرخ ستون فقرات در حالت ایستاده مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. بطور کلی بیمارانی که بیش از 50 درصد کاهش ارتفاع جسم مهره، بیش از 50 درصد اشغال فضای داخل کانال نخاعی و علائم عصبی داشتند، مورد جراحی و مابقی بطور غیرجراحی درمان شدند. در مقایسه روش های مختلف درمانی با اندازه گیری رادیوگرافی های بعد از عمل، مشخص شد که با توجه به کاهش منطقه فیوژن، اصلاح ساژیتال، عدم کاهش اصلاح اولیه و کاهش زمان نقاهت، کاربرد وسیله C.D در گروه عمل شده نتایج بهتری داشته است. برای افراد با وزن بالا و کارهای سنگین و در کسانی که دچار شکستگی و خردشدگی شدید جسم مهره می باشند، علاوه بر کاربرد وسیله C.D از خلف، تجدید ساختمان توام قدامی همراه با پیوند استخوانی، خصوصا در ناحیه اتصال پشتی-کمری ضروری است.