مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: افسردگی یک عارضه ناتوان ساز است که همه افراد ممکن است بطور کوتاه مدت یا طولانی در طی عمر خود آنرا تجربه کنند. متاسفانه هنوز تصویر روشنی از میزان شدت افسردگی در میان مردم و نیز انواع اختلال افسردگی در جامعه ایران بدست نیامده است.

 مواد و روش ها: هدف این مطالعه، بررسی شیوع اختلال های افسردگی در جمعیت 65-20 ساله شهر تهران بود. تعداد 1070 نفر از ساکنان شهر تهران بصورت خوشه های تصادفی از مناطق مختلف شهر در آزمون سرند (غربالگری) افسردگی با استفاده از آزمون سنجش میزان افسردگی بک (BDI)، شرکت کردند. سپس افراد دارای نمرات بالاتر از حد نصاب در پرسشنامه BDI، مورد مصاحبه روان پزشکی قرار گرفتند و بود و نبود و نیز نوع اختلال آنها تعیین گردید. مصاحبه کنندگان از دستیاران روان پزشکی بودند و آموزش های لازم را دیده بودند. ضمنا برای کنترل بیشتر، 5% از نمونه پایین تر از حد نصاب افسردگی به نمونه مورد مصاحبه افزوده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که میزان افسردگی زنان (BDI=12.16) در کل نمونه بیشتر از مردان (BDI=8.47) است و نیز احتمال ابتلا زنان ( 30.50%) به افسردگی بیشتر از مردان (16.7%) است.

نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه تلاش شد تا با بهره برداری از روش شناسی دقیق، تصویر واقع بینانه تری به این اختلال (افسردگی) و جمعیت پایتخت ارائه شود. احتمالا عوامل استرس زا نقش تعیین کننده ای در تصویر همه گیر شناختی افسردگی در جامعه ایران دارد. ما یافته های حاصل از این تحقیق را با یافته های خارجی و داخلی مقایسه خواهیم کرد و به بحث درباره تفاوت ها و شباهت ها خواهیم پرداخت.

مقدمه: تحقیقات نشان می دهند که بندرت می توان اضطراب را بتنهایی تشخیص داد. همایندی اضطراب با دیگر اختلال های روانی در طی زندگی، 90% تخمین زده می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی چگونگی همایندی مرضی Comorbidity اختلال های افسردگی و اضطرابی انجام شد.

 مواد و روش ها: یک نمونه بالینی شامل 261 بیمار افسرده (153 نفر) و مضطرب (108 نفر) و به همین تعداد 261 فرد سالم همتا شده Matched به مطالعه وارد شدند. با بیماران، مصاحبه روانپزشکی بعمل آمد و پس از تشخیص گذاری، دو مقیاس سنجش افسردگی (BDI) و اضطراب (BAI) را تکمیل کردند.

یافته ها: نتایج نشان داد 55.6% بیماران افسرده و 58.3% بیماران مضطرب در جمعیت مورد مطالعه بترتیب دارای اختلال های اضطرابی و افسردگی بودند محدودیت های این مطالعه در قسمت بحث مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های مربوط به همپوشی علائم نشان داد که بیماران افسرده، بخش عمده ای از علائم اضطرابی را تجربه کرده اند؛ از سوی دیگر، بیماران اضطرابی بخش عمده ای از علائم افسردگی را گزارش داده اند.

نتیجه گیری و توصیه ها: این یافته می تواند برای متخصصان بالینی از آن جهت مهم باشد که همواره به هنگام ارزیابی یک از این دو اختلال، امکان وجود علامت های اختلال دیگر را در نظر داشته باشند. این نکته می تواند ضمن رفع ابهام در فرآیند تشخیص، به متخصصین کمک کند تا مداخله درمانی بایسته تری را اعمال نماید.

مقدمه: هدف اصلی تحقیق حاضر هنجاریابی و اعتبارسنجی پرسشنامه شخصیتی کلونینجر (پرسشنامه سرشت و منش) TCI در طبقات سنی مختلف جمعیت مرد و زن ایرانی بود.
مواد و روش‌ها: نمونه مورد مطالعه 1212نفر زن و مرد در گروههای سنی مختلف شهر تهران بود که آزمون شخصیتی مزبور را پرکردند. مرحله بعد در فاصله زمانی یک تا دو ماه از مرحله اول انجام شد و101 نفر از آزمودنی‌های ‌آزمون شده در مرحله اول به طور تصادفی انتخاب شدند و مجددا به تکمیل آزمون‌ها پرداختند. این اقدام جهت دستیابی به ضریب پایایی Reliability صورت گرفت. همچنین برای به دست آوردن ضریب روائی Validity، 100 نفر از آزمودنی‌ها توسط دو روان‌شناس مورد مصاحبه بالینی قرار گرفتند. در این مصاحبه دو ارزیاب نسبت به نمرات آزمودنی‌ها در مقیاس‌های هفتگانه TCI بی‌اطلاع بودند و مبتنی بر یافته های مصاحبه، هر یک از ویژگی های مورد سنجش پرسشنامه را در فرد نمره‌دهی (درجه بندی کمی براساس مقیاس 10-1) کردند.
یافته‌ها و نتیجه‌گیری: نمرات هنجاری مقیاس‌های نوجویی NS، آسیب‌پرهیزی HA، پاداش‌وابستگی RD پشتکار Per ، خودراهبری SD، همکاری Co و خودفراروی ST به تفکیک سن و جنس در جداول جداگانه ارایه شده است. نتایج همبستگی correlation بین نمرات مقیاس‌ها در مرحله آزمون و باز-آزمون نشان می‌دهدکه مقیاس‌های هفت‌گانه TCI دارای پایایی قوی هستند، به این معنی که این مقیاس در شرایط مختلف نتایج یکسانی را به دست می‌دهند. به‌جهت هماهنگی (ثبات) درونی internal consistency، عبارات هر مقیاس‌ دارای همبستگی خوبی است. نتایج حاصل از عملیات آماری برای به دست آوردن چگونگی همبستگی بین نمرات مقیاس‌ها و ارزیابی‌های کمی دو ارزیاب در مرحله مصاحبه شخصیتی، نشان می‌دهد که به لحاظ تئوریک، این مقیاس‌ها خصلت‌ها و ویژگی‌های مورد نظر را می‌سنجند. نتایج مربوط به همبستگی بین مقیاس‌ها نشانگر آن که همبستگی معنی‌دار بالاتر از 40/0 بین NS ،Per ، HA و RD وجود ندارد که نشان‌دهنده این‌است که این چهار بعد سرشتی از یک‌دیگر مستقل هستند. بین ابعاد منش و سرشت همبستگی‌های ضعیف تا متوسط (کمتر از 40/0) وجود دارد، به غیر از همبستگی خودراهبری و آسیب‌پرهیزی که بیش از 40/0 است. تنها همبستگی بالاتر از 40/0 بین ابعاد سه‌گانه منش مربوط به همکاری و خودراهبری است. ضمنا، سن با NS و HA همبستگی منفی و با Co و Per همبستگی مثبت ضعیف دارد.

فرسودگی شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش کارآیی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی، خصوصاً در حرفه‌های خدمات انسانی، می‌باشد. با توجه به اهمیت نقش پرستاران در سیستم بهداشتی درمانی، تحقیقی به منظور بررسی رابطه‌ی فرسودگی شغلی با سلامت روان پرسنل پرستاری بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، انجام شد.

روش بررسی: این پژوهش توصیفی که از نوع همبستگی و مقطعی می‌باشد روی 200 نفر از پرسنل پرستاری که بصورت چندمرحله‌ای احتمالی انتخاب شدند، انجام پذیرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل سه پرسشنامه: ویژگی‌های دموگرافیک، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه سلامت عمومی - 28 بود.

یافته‌ها: در مورد فرسودگی شغلی، در ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت اکثریت واحدهای مورد پژوهش در سطح پایین و در بعد عدم کارآیی فردی اکثریت در سطح بالا قرار داشتند. در مورد سطح سلامت روان 43% از نمونه‌ها دارای علامت بودند. رابطه بین فرسودگی شغلی و سلامت روان معنی‌دار بود 001/0p<. در مورد متغیرهای جمعیت‌شناختی، ارتباط بین فرسودگی شغلی با جنس، سن، سابقه کار و همچنین ارتباط بین متغیرهای سابقه‌کار و نوبت کاری با سلامت روان معنادار بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به ماهیت استرس‌زای حرفه پرستاری و شیوع بالای اختلال در سلامت روان نسبت به جمعیت عمومی و فرسودگی شغلی خصوصاً در پرسنل جوان‌تر و با سابقه کم‌تر و وجود ارتباط قوی بین دو متغیر سلامت روان و فرسودگی شغلی، بنابراین جهت پیشگیری یا برطرف نمودن مشکل موجود، توجه جدی مسئولین دست‌اندرکار بهداشت روان دانشگاه ضروری می‌باشد.

این تحقیق با هدف سنجش روایی و پایایی پرسشنامه سنجش اضطراب BAI بک در جمعیت بیمار و غیربیمار ایرانی انجام شد.

روش بررسی: آزمون‌گران پس از گذراندن دوره آموزشی برنامه‌ریزی شده، و پس از اطمینان از آمادگی آنها، بر اساس جداول سنی و جنسی تعیین شده برای مناطق مختلف شهر، به منازل مراجعه کردند. به این ترتیب، 1513 نفر زن و مرد در گروه‌های سنی- جنسی مختلف تهران به طور تصادفی خوشه‌ای آزمون BAI را پر نمودند. همچنین 261 بیمار اضطرابی مراجعه‌کننده به درمانگاه‌ها و مراکز درمانی در مطالعه شرکت داشتند. تحلیل آماری با به‌کارگبری SPSS ویراست 14 برای به‌‌دست آوردن ضریب هماهنگی درونی و تحلیل آیتم‌ها صورت گرفت. برای به‌دست آوردن ضریب پایایی آزمون- بازآزمون، 112 نفر از آزمودنی‌های قبلا آزمون شده از جمعیت بهنجار در فاصله زمانی یک ماه از مرحله اول مجددا به تکمیل آزمون‌ها پرداختند. همچنین برای به‌دست آوردن ضریب روائی Validity، 150 نفر از بیماران مبتلا به اضطراب بالینی مورد مصاحبه بالینی قرار گرفتند و به طور موازی دو ارزیاب بر اساس یک درجه‌بندی کمی 10-0 میزان اضطراب فرد را ارزیابی کردند. دو ارزیاب نسبت به نمرات به‌دست آمده ازBAI بی‌اطلاع بودند.

یافته‌ها: نتایج نشان آزمون مورد نظر دارای روایی (001p<، 72/0r=)، پایایی (001/0p<، 83/0r=) و ثبات درونی (92/0Alpha=) مناسبی است.

نتیجه‌گیری: با توجه به گستردگی نمونه و متدولوژی به کار گرفته شده،‌ در مجموع، نسخه فارسی BAI مناسب ارزیابی‌های بالینی و پژوهشی در جمعیت ایرانی است. با در دست گرفتن این آزمون در فرم فارسی، محققان می‌توانند با اطمینان بیشتری آن را در پژوهش‌های خود به کار گیرند. این پرسشنامه، نه تنها در کار ارزیابی و تشخیص کمک‌رسان است،‌ بلکه هم‌چنین می‌تواند در ارزیابی‌های درمانی و سنجش اثربخشی درمان کارگشا باشد.