مجله دانشکده پزشکی

هیپراوریسمی یکی از فوریت‌های انکولوژی می‌باشد که اکثرا˝ در بدخیمی‌های لنفوپرولیفرایتو در سیر بیماری پس از شروع شیمی درمانی ایجاد می‌شود. مطالعه گذشته نگر مقطعی جهت بررسی شیوع هیپراوریسمی، اثر درمان پروفیلاکسی در کودکان زیر 12 سال دچار بدخیمی در بیمارستان امام خمینی تهران انجام گرفت.
روش بررسی: با یک مطالعه گذشته‌نگر مقطعی، اطلاعات مربوط به سن، جنس، نوع بدخیمی، درمانهای پیشگیری‌کننده، میزان اسید اوریک و الکترولیت‌ها از پرونده‌های بیماران بیمارستان امام خمینی بین سالهای 83-1373 استخراج و با نرم افزار SPSS ویراست دهم بررسی شد.
یافته‌ها: 316 بیمار، 56 نفر (7/17%) دچار هیپراوریسمی (9 دختر و 47 پسر) بودند. 66 نفر دچار لنفوم (%9/20) و 250 نفر (1/79%) مبتلا به لوسمی حاد بودند که 7/19% بیماران مبتلا به لنفوم و 2/17% از مبتلایان به لوسمی حاد دچار هیپراوریسمی که ارتباط معنی‌داری بین نوع بدخیمی و وقوع هیپراوریسمی مشاهده نشد (24/0P=). 52 نفر از بیماران (8/92%) بعد از شروع شیمی‌درمانی دچار هیپراوریسمی و از 99 بیماری که درمان پیشگیری دریافت نکرده بودند، 37 نفر (3/37%) دچار هیپراوریسمی شدند. 8/92% بیماران و 2/7% قبل از شروع شیمی‌درمانی دچار هیپراوریسمی گردیدند (001/0P<). وقوع هیپراوریسمی در بیمارانی‌که درمان پیشگیری دریافت نکرده بودند زیادتر بود (001/0P<).
نتیجه‌گیری: در این مطالعه نشان داده شد که درمان پیشگیری سبب کاهش شیوع هیپراوریسمی در بدخیمی‌های پیشرفته شده با توجه به اثر بهتر اورات اکسیداز به‌جای آلوپورینول توصیه به جایگزینی این دارو می‌شود. لذا توصیه به مطالعه‌ای مقایسه‌ای جهت اثر آلوپورینول با این دارو می‌شود.