مجله دانشکده پزشکی

---

به مناسبت یکی از اشکال نسبتاً نادر بیماری کوآرکتاسیون آئورت که در بیمارستان خزانه بدان برخورد نموده‌ایم و با موفقیت عمل گردید سعی شده است تا در این مقاله با مراجعه به نشریات پزشکی مختلف جهان بررسی کاملی در این باره بعمل آید.از این مطالعه چنین برمی‌آید که این بیماری نسبتاً خطرناک بوده و مبتلایان بدان غالباً به چهل سال نمی‌رسند. بعلاوه خطر این بیماری در نوزادان و زنان باردار بیشتر بوده و عواقب شدید این بیماری مادر و جنین هر دو را تهدید می‌نماید. از این رو است که غالب آمارهای مختلف چنین نشان می‌دهد که بهتر است این گونه بیماران را قبل از آنکه مبتلا به عواقب وخیم آن گردند عمل نمود و نتیجه عمل جراحی حتی در اشکال شیرخواران و اشخاص نسبتاً مسن نیز بالنسبه رضایت‌بخش می‌باشد.از مقایسه علائم بیمار مورد مطالعه با اشکال معمولی این بیماری چنین استنتاج می‌شود که:1- نارسایی قلب چپ که سبب مراجعه بیمار ما شده است در موارد نادری دیده می‌شود.2- فشار خون شریانی در بیمار ما در هر دو بازو 70/130 و در حدود طبیعی بوده است که این خود در کمتر از موارد دیده می‌شود.3- بررسی نسج برداشته شده به هنگام عمل تشخیص آنژیوگرافی یعنی انسداد کامل ایستم آئورت را تأیید نموده است.

---

از آنچه در قسمتهای پیش یادآوری گردید چنین می توان استنباط نمود که بیماری فئوکرموسیتوم هر چند از جمله علل نسبتاً نادر فشار خون می باشد ولی با توجه به امکان درمان قاطعی که هم اکنون برای آن وجود دارد اقدام به شناسایی آن در مورد هر بیمار جوان مبتلا به فشار خون خاصه اگر دارای فشار خون متغیر باشد باید به عمل آید و اندازه گیری مکرر خون خاصه هم زمان با حملاتی که بیمار از آن شکایت دارد یکی از طرق کشف بیماری است.تشخیص آزمایشگاهی بیماری نسبتاً آسان بوده و در غالب نقاط امکان پذیر می باشد و از آن میان بیش از همه اندازه گیری متابولیت های آدرنالین و نورآدرنالین سبب تشخیص بیماری می گردد.درمان جراحی خاصه در مواردی که ضایعه نئوپلازیک پراکنده در کار نبوده و تومور واحد می باشد موثرترین روش درمان این بیماریست . ولی داروهای مهارکننده بتاسپتورها و آدرنولیتیک ها در کنترل بیماری در مواردی که امکان جراحی وجود نداشته باشد بسیار سودمند است.تذکر - آرتروگرافی ها و رتروپنوموپریتوان در بیمارستان مهر ( تهران) بوسیله استاد محترم آقای دکتر مسیح انجام گرفته است.

---

درصد بسیار بالایی از موارد پارگی قلب بویژه در بطن چپ منجر به مرگ می شود، بطوریکه اگر این افراد زنده به بیمارستان برسند، تعدادی از آنها در نتیجه خونریزی و یا تامپوناد و اتلاف وقت در رسیدن به تشخیص و یا انتقال به یک مرکز مجهز قلب و عروق می میرند. تنها راه نجات این مجروحین، توراکوتومی فوری و ترمیم عضو صدمه دیده است. با گزارش یک مورد که در اثر ورود جسم برنده در ناحیه قدامی-خلفی بطن چپ مجروح شده بود، نشان داده خواهد شد که در بیمارستانهایی که مجهز به وسایل جراحی قلب نیستند، می توان این نوع ضایعات را بصورت اورژانس ترمیم نمود.

---

اپیدرمولیز بولوز به گروهی از بیماریهای تاولی و غیرالتهابی پوست اتلاق می شود که با پیدایش تاول به دنبال ضربه های خفیف مشخص می گردد. نوع ارثی آن به سه شکل اصلی سیمپلکس، جانکشنال و دیستروفیک تقسیم می شود و بیش از 23 فنوتیپ را شامل می شود. یک نوع نادر آن نوع، دیستروفیک غالب آلبوپاپولوئید یا پاسینی می باشد که از نظر بالینی، طرحی خاص و منحصر به فرد دارد. در این مقاله، این بیماری در سه عضو یک خانواده (پدر و دو پسر) شرح داده می شود.

---

خارش یک احساس نامطلوب است که میل به خاراندن را در شخص بوجود می آورد. با وجودیکه خارش یک علامت بارز در بیماری های سیستمیک می باشد ولی در اکثر موارد بدان توجهی نشده و پی گیری های لازم انجام نمیگیرد. در این مطالعه به بررسی فراوانی علل خارش در بیماران خارش دار بدون ضایعه اولیه پوستی پرداخته ایم. از فروردین 1377 تا آذر ماه 78، بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای پوست بیمارستان رازی که حداقل به مدت یکماه خارش ژنرالیزه بدون هیچ ضایعه پوستی اولیه داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. از 75 بیمار بررسی شده، 72 درصد زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی 16/4 (sd=45.7) سال و متوسط طول مدت زمان خارش برابر 21 (sd=21.8) بود. در 43 بیمار (75 درصد) هیچ علت مشخصی یافت نشد، 5 بیمار (6/6 درصد) سابقه اتوپی داشتند و در 27 بیمار (36 درصد) بیماری های زیر بدست آمد: آنمی فقرآهن 8 درصد، هیپرتیروئیدی 5/3 درصد، هیپوتیروئیدی 2/6 درصد، لنفوم 4 درصد و سایر بیماریها مثل هپاتیت مزمن، کلستاز، هیپوکلسمی، سنگ کیسه صفرا، سایکوژنیک و نارسایی مزمن هرکدام یک مورد. از این بررسی نتیجه گیری می شود که خارش می تواند یک علامت تشخیصی با ارزش در برخی از بیماریهای سیستمیک باشد و باید به آن توجه خاصی مبذول گردد و بیماران خارش دار تحت بررسی دقیق قرار گیرند.

---

زمینه و هدف: رابطه بین پوست، سیستم عصبی و روان پیچیده است. پمفیگوس یک بیماری اتوایمن مزمن و دردناک است که وقوع سالیانه آن در حدود 5/0-1 در هر 100000 نفر است. با توجه به نقش انکارناپذیر وضعیت روانی افراد بر بیماری‌های خودایمنی نظیر پمفیگوس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اختلالات روانپزشکی بیماران مبتلا به پمفیگوس انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه این پژوهش شامل بیماران مبتلا به پمفیگوس مراجعه کننده به بیمارستان پوست رازی تهران در سال 1392 است. از این میان 200 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از کنار گذاشتن پرسشنامه‌های ناقص تعداد نمونه 198 نفر حاصل شد. آن‌ها پس از تکمیل فرم رضایتنامه، به وسیله پرسشنامه دموگرافیک و Symptom Checklist-90 (SCL-90) مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: میزان شیوع اختلالات روانپزشکی همراه در این نمونه 62/62% است که از این میان، 78/28% مبتلایان مرد (57 نفر)، 84/33% (67 نفر) مبتلایان زن بودند. در هر دو گروه زنان و مردان علایم پارانویا (45% در زنان و 60% در مردان) بیشترین شیوع و فوبیا (2/%8 در زنان و 24% در مردان) کمترین شیوع را در بین بیماران داشتند. 45/81% آزمودنی‌های مبتلا به اختلالات روانپزشکی، متأهل و 55/18% مجرد بودند.

نتیجه‌گیری:  یافته‌های این پژوهش نشان داد، همایندی بیماری‌های روانپزشکی در بین بیماران پوستی در مقایسه با جمعیت عادی بسیار بالاتر است و سن بالا، تحصیلات کمتر و تاهل با پیش‌آگهی بدتر در وضعیت روانشناختی بیماران رابطه دارد.