مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: یکی از مشکلات رایج بعد از اعمال جراحی قلب، بروز سندرم های هموراژیک می باشد که علاوه بر افزایش نیاز به تزریق خون آلوژنیک و فرآورده های آن، موجب طولانی شدن مدت بستری بیمار در بیمارستان بعلت بروز عوارض جراحی نیز می گردد. اقدامات متعددی جهت کاهش بروز سندرم های هموراژیک بعد از جراحی بعمل آمده است.

مواد و روش ها: در این مطالعه، اثرات هموستاتیک اتوترانسفوزیون و ترانس آمین در جراحی های بای پس کرونر قلب با استفاده از پمپ بر روی 200 بیمار بصورت آینده نگر، تصادفی و Double-blind مورد بررسی قرار گرفته است. در یک گروه اتوترانسفوزیون و در گروه دوم بیماران ترانس آمین تزریق شده است.

یافته ها: میانگین حجم کلی درناژ در گروه اول cc 200±1100 و در گروه دوم cc 200±550 بود که تفاوت معنی دار (P<0.01) است. هفتاد و دو درصد بیماران گروه اول و 65% بیماران گروه دوم ترانسفوزیون شده اند. میزان تزریق خون کامل در گروه اول 2.82 واحد به ازای هر بیمار ترانسفوزیون شده در مقایسه با 1.93 واحد به ازای هر بیمار ترانسفوزیون شده بوده است (P<0.01) و میزان تجویز FFP در گروه اول و دوم بترتیب 3.08 و 2.38 به ازای هر بیمار ترانسفوزیون شده است. اختلاف بارز در مدت زمان بستری در ICU مشاهده می شود که در گروه اول متوسط 1.2 روز و در گروه دوم 0.8 روز است (P<0.01). مدت بستری در بیمارستان نیز در گروه اول حدود 7 روز و در گروه دوم 6 روز بوده است. عوارض عمل جراحی از قبیل خونریزی منتج به جراحی مجدد، نارسایی گذرای کلیه و آمبولی ریه در گروه دریافت کننده اتوترانسفوزیون مشاهده گردید.

 نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به قیمت ارزان ترانس آمین و کارآیی بالای آن توصیه می شود، از این دارو در اعمال جراحی بزرگ بخصوص جراحی قلب جهت کاهش عوارض جراحی و نیاز به ترانسفوزیون استفاده شود که البته همچنین مدت زمان بستری بیمار نیز در ICU بیمارستان کاهش می یابد که از نظر اقتصادی Cost-efficacy با ارزش می باشد.

زمینه و هدف: سل ریوی شایع‌ترین شکل بیماری سل در بیماران HIV/AIDS می‌باشد، اما نحوه تظاهرات بالینی آن بسته به درجه ایمنی فرد متفاوت خواهد بود. سل در هر مرحله‌ای از بیماری ممکن است رخ دهد. شواهد اپیدمیولوژیک نشان داده‌اند که این دو بیماری اثر تشدیدکننده روی هم دارند. هدف مطالعه بررسی تأثیر HIV بر سل ریوی بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی، 120 بیمار مبتلا به سل ریوی شامل 40 بیمار HIV مثبت (گروه بیمار) و 80 بیمار HIV منفی (گروه شاهد) که در طی سال‌های (1383-1377) در بخش عفونی بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، از نظر علایم بالینی، تغییرات آزمایشگاهی و تظاهرات رادیولوژیک مقایسه شدند.
یافته‌ها: در هر دو گروه سل در جنس مذکر بیشتر دیده شد. میانگین سنی گروه HIV مثبت ‍4/10 ± 95/35 و کمتر از گروه شاهد (36/20±‍ 95/46) بود. (002/0(P =. از نظر تظاهرات بالینی کاهش وزن و سرفه مزمن در گروه شاهد (به تر تیب 8/93% و 3/76%) نسبت به گروه بیماران (80% و 45%) با اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (001/0P< و 02/0P<) و احساس ضعف و خستگی در گروه بیماران بیشتر  بود (006/0P =). از نظر علایم رادیولوژیک، در گروه TB/HIV کاویتاسیون (01/0P = ، 97/0 - 05/0 CI: 95% 21/0OR =) و انفیلتراسیون (02/0 P= ، 75/0 - 09/0 CI : 95% 27/0OR =) کمتر و درگیری اولیه بیشتر از درگیری ثانویه در مقایسه با گروه شاهد بود. (001/0P =، 03/9 - 73/1 CI: 95% 95/3OR =) در رابطه با یافته‌های آزمایشگاهی، در افراد TB/HIV ما PPD منفی بیشتر (75% در برابر50%)، ESR بالاتر و Hb پایین‌تر (6/10 در مقابل 4/12) و میانگین لکوسیت و لنفوسیت کمتری داشتند که اختلاف در تمام این موارد معنی‌دار بود. همچنین47% بیماران لنفوسیت زیر 1200 داشتند یا به عبارتی در مرحله ایدز بودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به آن که ویروس HIV موجب تغییر در علایم بالینی، آزمایشگاهی و رادیولوژیک سل می‌شود، لازم است در تمام بیماران آلوده به این ویروس به ویژه اگر علایم ریوی دارند سل در رأس تشخیص قرار گیرد.

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: تروما به‌عنوان مشکل جهانی به‌خصوص در سنین جوانی با مرگ و میر بالا ناشی از آسیب قفسه‌سینه، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف از مطالعه بررسی اپیدمیولوژی ترومای قفسه‌سینه و شدت آسیب ناشی از آن می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و آینده‌نگر، اطلاعات بیمارانی که با ترومای قفسه‌سینه از خرداد 76-75 در سه‌مرکز درمانی شهر تهران مراجعه‌و بستری شده‌اند جمع‌آوری‌و ارزیابی شد. این‌اطلاعات شامل‌اطلاعات دموگرافیک بیماران، نوع و شدت آسیب (ISS) و اقدامات درمانی انجام‌گرفته جهت بیماران بود.

 یافته‌ها: اکثریت 342 بیماری که به‌علت ترومای قفسه‌سینه در این بیمارستان‌ها بستری شده بودند را بالغین مذکر تشکیل می‌دادند؛ که در بیشتر موارد تروما به‌دنبال تصادف با اتومبیل رخ داده بود. ترومای همراه در (82%)280 از موارد وجود داشت. آسیب سطحی جدار قفسه‌سینه شایع‌ترین نوع ترومای توراسیک در بیماران بود. آسیب خفیف در (53%)181 موارد گزارش شد (7ISS<). تنها (12%)42 نفر از بیماران مورد مطالعه به مداخلات جراحی جهت درمان ترومای قفسه‌سینه نیاز داشتند. میزان مرگ و میر 14% و وابسته به ISS بود.

نتیجه‌گیری: ترومای قفسه‌سینه در بیماران ترومایی از شیوع بالایی برخوردار بوده و در بیشتر موارد با آسیب سایر ارگان‌ها همراه می‌باشد. با توجه به‌میزان بالای مرگ و میر ناشی از این نوع تروما در افراد مسن، توجه ویژه به آسیب‌های قفسه‌سینه در این گروه اهمیت ویژه‌ای دارد.

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

زمینه و هدف: لیپوکالین وابسته به ژلاتیناز نوتروفیل (NGAL)Neutrophilic Gelatinase Associated Lipocaline  به عنوان بیومارکر تشخیص زودرس آسیب‌های حاد کلیه، جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است. ولی این‌که در تمام آسیب‌ها به علل مختلف ارزش تشخیصی بالایی داشته باشد نیاز به مطالعات بیش‌تری وجود دارد. کنتراست نفروپاتی از جمله این موارد است که علی‌رغم مطالعات موجود، ارزش پیشگویی کننده NGAL در تشخیص زودرس نارسایی کلیه ناشی از مواد حاجب روشن نیست. هدف این مطالعه بررسی نقش این بیومارکر در تشخیص زود هنگام کنتراست نفروپاتی است.

روش بررسی: در این مطالعه، 122 بیمار کاندیدای آنژیوگرافی/ آنژیوپلاستی در بهار و تابستان سال 88 وارد مطالعه شدند. در نمونه‌های ادراری ساعات مختلف غلظت NGAL اندازه‌گیری و میزان آن در بیماران مبتلا و غیرمبتلا مقایسه شد.

یافته‌ها: 37 نفر (3/30%) از بیماران کنتراست نفروپاتی داشتند. افزایش غلظت ادراری NGAL، 12 ساعت پس از پروسیجر به ترتیب در مبتلایان و غیرمبتلایان 63/105±62/90 و 8/45±6/27، (0001/0P=) و غلظت ادراری آن 24 ساعت پس از پروسیجر 7/117±78/79 و 84/52±92/30، (002/0P=) بود. حساسیت و ویژگی NGAL ادرار 12 ساعت پس از پروسیجر با Cut-off هشت نانوگرم در میلی‌لیتر و AUC 75/0، به ترتیب 94% و 25% و ارزش اخباری منفی آن 91% بود. هم‌چنین حساسیت و ویژگی NGAL ادرار 24 ساعت پس از پروسیجر در Cut-off 5/5 نانوگرم بر میلی‌لیتر با AUC 70/0، به ترتیب 97% و 24% و ارزش اخباری منفی آن 95% بود.

نتیجه‌گیری: NGAL ادرار بیومارکری حساس برای تشخیص زودرس نارسایی حاد کلیوی ناشی از ماده حاجب می‌باشد. 

زمینه و هدف: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در زنان جهان است. شناسایی مواد مغذی دخیل در بروز این بیماری می‌تواند از استراتژی‌های کلیدی برای ارتقای کیفیت زندگی و کاهش هزینه‌های درمان باشد. مطالعه کنونی با هدف بررسی ارتباط دریافت درشت‌مغذی‌ها و ویتامین‌های مؤثر در متابولیسم ریشه‌های کربن‌ با خطر ابتلا به سرطان پستان انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی در بیمارستان شهدا واقع در تجریش تهران از اردیبهشت تا بهمن ۱۳۹۴ انجام شد. داده‌های فردی، فعالیت فیزیکی و دریافت مواد غذایی از رژیم غذایی و مکمل‌ها در ۱۵۱ بیمار مبتلا به سرطان پستان و ۱۵۴ شاهد، از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه‌ها گرد‌آوری و دریافت غذایی به‌وسیله پرسشنامه "بسامد خوراک نیمه کمی ۱۶۸ قلمی" معتبر ارزیابی شد. سپس میزان دریافت درشت‌مغذی‌ها و ویتامین‌های گروه B توسط Nutritionist 4 software (First Databank Inc., Hearst Corp., San Bruno, CA, USA) محاسبه شد.

یافته‌ها: بین دو گروه از لحـاظ سن، سن شروع قاعدگی، سن یائسگی، نسبت وزن به مجذور قد (BMI)، تعداد بارداری کامل، سابقه خانوادگی سرطان پستان و وضعیت یائسگی تفاوت معناداری مشاهده نشد، ولی از لحاظ فعالیت بدنی (۰/۰۵P<) و دریافت انرژی (۰/۰۵P<) تفاوت معناداری مشاهده شد. پس از تعدیل اثر متغیرهای مخدوشگر افراد با بالاترین چارک دریافت پروتیین، فیبر، دریافت ویتامین‌های B_۲، B_۶، B_۱۲ و فولات نسبت به افراد در پایین‌ترین چارک دریافت، شانس کمتری برای ابتلا به سرطان پستان داشتند (۰/۰۰۱ P_trend<).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه گویای آن است که دریافت پروتیین، فیبر، ویتامین‌های B_۲، B_۶، B_۱۲ و فولات با خطر ابتلا به سرطان پستان ارتباط معکوس دارد.