جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای رجب‌پور

مهدی مقتدایی، غلامرضا شاه‌حسینی، حسین فراهینی، علی یگانه، سعید رجب‌پور،
دوره 69، شماره 11 - ( 11-1390 )
چکیده

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: دابیگاتران اتکسیلات Dabigatran etexilate، از معدود داروهای ضد انعقاد مهارکننده مستقیم ترومبین است که ویژگی آن شامل مصرف خوراکی، عدم نیاز به پایش مستمر عوارض، بی‌نیازی تطابق دوز دارویی می‌باشد. به‌اتکای این برتری‌ها، این دارو می‌تواند گزینه مناسبی جهت پیشگیری از ایجاد ترومبوآمبولی وریدی به‌دنبال جراحی تعویض مفصل زانو باشد.

روش بررسی: در این مطالعه که به‌روش "بررسی بیماران" انجام شد، 45 بیمار شامل 50 مورد تعویض مفصل زانو که در بیمارستان‌های مورد مطالعه، تحت عمل جراحی قرار گرفتند، انتخاب شدند. جهت پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی پس از جراحی از دابیگاتران اتکسیلات به‌صورت 110 میلی‌گرم در طول 4-1 ساعت اول پس از جراحی و سپس 220 میلی‌گرم در روز به‌مدت 10 روز استفاده شد. بیماران در سه نوبت تحت معاینه قرار گرفته و یک نوبت سونوگرافی داپلر وریدی در روز یازدهم انجام شد و مجدداً در انتهای ماه اول و ماه سوم پس از جراحی مورد معاینه قرار گرفتند.

 یافته‌ها: از کل بیماران مورد نظر فقط در یک مورد ترومبوز وریدی در سونوگرافی روز یازدهم گزارش شد ولی بیمار فاقد علایم بالینی بوده و نیز در سونوگرافی مجدد در روز سی‌ام و ماه سوم هیچ‌گونه ترومبوزی مشاهده نگردید. سایر بیماران هیچ علایم بالینی یا سونوگرافیک دال بر ترومبوز وریدی را نشان ندادند. در ضمن هیچ‌گونه عوارضی در بررسی سه ماهه بیماران مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: دابیگاتران اتکسیلات به‌میزان 220 میلی‌گرم در روز به‌مدت 10 روز جهت پیشگیری از ترومبوز وریدی پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می‌شود.


محبوبه شیرازی، الهام فیض‌آباد، نسا رجب‌پور ‌نیکو، فاطمه رحیمی ‌شعرباف، مائده رحمان زاده،
دوره 78، شماره 11 - ( بهمن 1399 )
چکیده

زمینه و هدف: برای هر خانم باردار احتمال داشتن فرزندی با اختلالات کروموزومی وجود دارد. اگرچه این احتمال خیلی زیاد نیست، اما با انجام آزمایش‌های ‌‌‌‌غربال‌گری قبل از تولد و توجه به فاکتورهای زمینه‌ای همراه در زن باردار می‌توان تا حد زیادی به میزان واقعی این احتمال پی برد. هدف از انجام این مطالعه تعیین عوامل پیشگویی‌کننده‌‌ی تست ‌‌‌‌غربال‌گری مثبت سه ماهه اول بارداری می‌باشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد-شاهدی بود. زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه پری‌ناتال بیمارستان جامع زنان یاس از فروردین 1396 تا اسفند 1398 که دارای نتیجه مثبت ‌‌‌‌غربال‌گری سه ماهه اول بودند به‌عنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند و از سایر افراد (زنان باردار با تست ‌‌‌‌غربال‌گری منفی سه ماهه‌ی اول بارداری در بازه‌ی زمانی مطالعه) به روش تصادفی‌سازی سیستماتیک گروه کنترل انتخاب شدند.
یافته‌ها: در مجموع 960 زن باردار (760 کنترل و 200 مورد) در این مطالعه شرکت کردند. نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که سن مادر (001/0P<) و تعداد بارداری‌ها در گروه مورد به‌طور معناداری (001/0P<) بالاتر می‌باشد. همچنین داشتن سابقه‌ی سقط (001/0P<)، داشتن سابقه نازایی (001/0P<) و داشتن کم‌کاری تیرویید (030/0P=) در زنان باردار گروه مورد به‌طور معناداری دارای فراوانی بیشتری می‌باشد. فراوانی نوزاد با نارسایی رشد داخل رحمی (003/0P=) و بستری نوزاد (001/0P<) نیز در گروه مورد به طور معناداری بالاتر بود.
نتیجه‌گیری: با وجود پیشرفت‌های اخیر در حوزه‌ی پری‌ناتال، همچنان دقت آزمایش‌های ‌‌‌‌غربال‌گری ممکن است بسته به سن مادر و سایر خصوصیات موجود متفاوت باشد. از این‌رو، به‌نظر می‌رسد در کنار نتایج تست ‌‌‌‌غربال‌گری، توجه به ویژگی‌های پیش‌زمینه مادر نیز مهم است.

سیما روائی، فاطمه رجب‌پور، مینا تبریزی، علیرضا خوش‌نویسان،
دوره 79، شماره 7 - ( مهر 1400 )
چکیده

گلیوما یکی از انواع تومورهای مغزی شایع است که در حالت تهاجمی پیش‌آگهی بسیار ضعیفی دارد و نرخ بقای بیماران فقط چند ماه است. با این وجود، هنوز مسیر مولکولی پدیدآورنده تهاجم در تومورهای بدخیم گلیوما به روشنی مشخص نگردیده است. تصور می‌گردد که همچون سرطان‌های دیگر، تومورهای مغزی نیز از راه مسیر گذار از اپی‌تلیال به مزانشیم (EMT) به بافت‌های دیگر مهاجرت و متاستاز نمایند. مطالعات نشان داده‌اند که پدیده EMT و رگ‌زایی می‌تواند در مهاجرت تومورهای مغزی به سایر نقاط مغز و همچنین بافت‌های اطراف کمک‌کننده باشد. EMT توسط سه خانواده ژنی کنترل می‌شود که شامل SNAIL، TWIST و ZEB هستند. طی پدیده EMT، بیان ژن‌های مرتبط با اپی‌‌تلیال خاموش می‏شود و بیان ژن‌های مرتبط با بافت مزانشیمی افزایش می‌یابد. بدین ترتیب، سلول‌ها خاصیت بافت مزانشیمی را کسب نموده و برای تهاجم و متاستاز آماده می‌گردند. از طرفی، به تازگی به نقش RNA های غیرکدکننده بلند (lncRNA ها) در تنظیم بیان ژن‌های دخیل در مسیرهای مولکولی مهمی همچون آپوپتوز، تکثیر، تهاجم و مهاجرت در پیشرفت و متاستاز سرطان، توجه زیادی معطوف گردیده است. تداخل در تنظیم بیان ژن‌های دخیل در هر یک از این مسیرهای مولکولی، به طرق مختلف، منجر به سرطان می‌گردد. درک و شناسایی lncRNA های دخیل در تومورزایی و تهاجم تومورهای مغزی ضمن کمک به شناسایی بهتر سازوکارهای مولکولی متاستاز در گلیوما، می‌توانند به‌عنوان بیومارکر در تشخیص، پیش‌آگهی، درمان و تعیین مقاومت به دارو در گلیوما نیز موثر باشند. از این‌رو، در این مطالعه مروری مهمترین lncRNA های دخیل در EMT در گلیوما مورد بررسی قرار گرفته است.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb