مقدمه: هدف کلی از این مطالعه، تعیین نتایج و عوارض آرترودز انحرافات مادرزادی ستون فقرات، با و بدون وسیله گذاری در بیماران بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان سینا، طی سال های 81-1379 می باشد.
مواد و روش ها: از بین بیماران مبتلا به انحرافات ستون فقرات، در صورت کشف آنومالی مهره ای، بیمار وارد مطالعه می شد. در مواردی که دفورمیتی پیشرفت کرده یا پتانسیل پیشرفت بالایی داشت یا در بدو مراجعه، دفورمیتی شدیدی مشاهده شد، کاندید عمل جراحی می گردید. پس از بستری، از بیمار، رادیوگرافی های کششی و خم شدن بعمل می مد. در موارد اسکولیوز، اگر قوس دفورمیتی بیش از 50-45 درجه بوده و کمتر از 50% انعطاف پذیری داشت و در موارد کیفوز، اگر سن بیمار بالای 5 سال بوده و کیفوز بالای 50 درجه داشت، تصمیم به عمل جراحی دومرحله ای (ریلیز و فیوژن قدامی، همراه با فیوژن خلفی، با یا بدون وسیله گذاری) می شد. در غیر این صورت، صرفا فیوژن خلفی±وسیله گذاری، صورت می گرفت. در مواردی که آنومالی در ستون فقرات لومبار تحتانی بوده و باعث انحراف ثابت ستون فقرات شده بود، تصمیم به رزکسیون مهره می شد. پس از جراحی بیمار بمدت حداقل شش ماه، مورد پیگیری قرار گرفته در انتهای ماه ششم، جهت رد سودو-آرتروز، اسکن استخوان انجام می شد. محاسبه زاویه دفورمیتی، مطابق روش Cobb صورت می گرفت.
یافته ها: از 15 بیمار مورد مطالعه، 7 مورد اسکولیوز، 3 مورد کیفوز و یک مورد لوردوز توراسیک بوده است. در 11 مورد، جراحی از نوع ریلیز و فیوژن قدامی+فیوژن خلفی، در سه مورد فیوژن خلفی بتنهایی و در یک مورد، رزکسیون مهره، بوده است. در 12 بیمار، از وسیله گذاری استفاده شده که در 75%، همراه با اصلاح دفورمیتی و در 25%، بدون اصلاح بوده است. متوسط اصلاح در موارد کیفوز، 14.6%، در موارد اسکولیوز، 27% و در کیفواسکولیوز 28.7% در جز اسکولیوز و 25.7% در جز کیفوز بوده است. آنومالی نخاعی، در دو بیمار (بصورت منگومیلوسل و دیگری بصورت دیاستوماتومیلی) وجود داشته است. آنومالی ادراری تناسلی، در دو بیمار (دوپلیکاسین سیستم ادراری و دیگری بصورت Single kidney) وجود داشته است.
نتیجه گیری و توصیه ها: تشخیص و درمان زودرس انحرافات مادرزادی ستون فقرات، ریسک عوارض حین و بعد.
