(Thrombotic Thrombocytopenic Purpura: TTP) نتیجه پیدایش ترومبوس های پلاکتی منتشره در عروق کوچک بدنبال صدمه آندوتلیوم می باشد. ۲۸ بیمار (۱۶ نفر زن و ۱۲ نفر مرد) مبتلا به ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک پورپورا از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۷ تحت بررسی برای عوامل خطر، پیش آگهی و درمان قرار گرفتند. سن بیماران از ۱۸ تا ۶۹ متغیر بود. علائم عصبی، تب، همولیز با میکروآنژیوپاتی و ترومبوسیتوپنی در همه بیماران وجود داشت. علت زمینه ای خاصی در هیچیک از بیماران پیدا نشد. تمام بیماران از نظر آنتی ژن های B و C منفی بودند. پلاسما فورز از ۱,۵ تا شش لیتر روزانه اساس درمان را تشکیل می داد. حداقل حجم پلاسمای تعویض شده ۴.۵ لیتر و حداکثر ۹۵ لیتر بوده است. ماده جایگزین شده در ۱۶ نفر پلاسمای تازه (FFP) و در ۱۲ نفر پلاسمای تازه و پلاسمای بدون کرایو (CCP) بود. در ۲۲ بیمار پاسخ مطلوب مشاهده گردید و بهبود کامل پدید آمد. شش نفر فوت نمودند که علل فوت شامل خونریزی مغزی (دو مورد) نارسایی تنفسی (سه مورد) و پنومونی (۱۱ مورد) بوده است. رفع علائم عصبی، پلاکت بالاتر از ۱۰۰ هزار در میلی متر مکعب و LDH کمتر از ۵۰۰ نتیجه درمانی پایان کار بود. نتایج این مطالعه نمودار تاثیر قابل توجه پلاسما فورز (تعویض پلاسما) در درمان مغزی بیماران مبتلا به TTP می باشد و نشانه وخامت پیش آگهی در بیمارانی است که خونریزی مغزی، نارسایی قلب و ادم ریه، QT طولانی، سقوط فشار خون و افزایش CPK دارند.
