مجله دانشکده پزشکی

---

---

1- یک مورد تترالوژی آتیپیک با انسداد زیر ناحیه قیفی شکل شرح داده شد.
2- آژیوکاردیوگرافی و کاتاتریسم بخوبی ماهیت ضایعه را نشان می دهند.
3- بحث درباره انواع تنگی های قسمت خروجی بطن راست و مطالعه لیتراتور انجام گرفت.

---

---

مطالعه داروهای ایمونوسوپرسیو immuno suppressive و روش های دیگر جلوگیری از پدیده عدم تحمل پیوند کلیه در سالهای اخیر مورد توجه محافل تحقیقاتی پیوند کلیه در ایالات متحده امریکا قرار گرفته است، این مطالعات که خلاصه آن بر روی 110 بیمار مطالعه شده است نشان میدهد که هنوز بهترین داروی ایمونوسوپرسیو در جلوگیری از پدیده عدم تحمل پیوند کلیه asathioprine و کورتیکو استروئیدها در درجه اول، کبالت ترابی در درجه دوم و برداشتن طحال و تخلیه لنف کانال توراسیک و تابانیدن اشعه x به مناطق لنف سازی بدن در درجه سوم اهمیت قرار دارد بنابراین چون پیوند کلیه از مراحل تحقیقاتی خود خارج شده و بمرحله عمل رسیده است لذا جا دارد این طریقه درمانی را تعمیم داد تا شاید بدین وسیله توان نیاز بیماران کلیوی را در آینده اجابت نمود.

---

- سیستم Rh در کمال پیشرفت بوده و دانستنیهای زیادی به دست داده است که برخی اصلاح دانسته های کلاسیک را شامل می شود و بعضی دیگر موجب می شوند که با دید تازه ای به آن بنگریم. در این مقاله به شرح دو سیستم توارثی مستقل که به صورت آنتی ژن های Rh و L.w نمایانده شده و به وسیله دو نوع آنتی کور کاملاً متفاوت شناخته می شوند پرداخته شده است:اول - هتروآنتی کورهائیکه بوسیله ایمن ساختن خرگوش و یا خوکچه هندی بر ضد گویچه های   سرخ میمون رزوس بوجود می آیند ( آنتی کورهای ضد  )دوم  - آنتی کورهائیکه که بر اثر ایزوایمونیزاسیون افراد انسانی بدنبال بارداری و یا در نتیجه انتقال خون ، حاصل می شوند (آنتی کورهای ضد Rh ).آنتی ژن های Rh و L.w یکی نبوده بلکه بوسیله دو سیستم توارثی مستقل از یکدیگر که مشترکاً عمل می کنند بوجود آمده و کشف آنها مدیون کارهای لوین و همکارانش می باشد.

---

---

---

---

بیماری که مبتلا به Aniridia مادرزادی بوده و پس از 18 ماه تومور ویلمز در او مشاهده شده است معرفی می گردد.لزوم بررسی تمام بیماران مبتلا به Aniridia و مالفورماسیونهای دیگری که با تومور ویلمز همراه هستند جهت تشخیص زودرس این عارضه مورد بحث قرار گرفت. تشخیص به موقع تومور ویلمز در این بیماران به درمان این عارضه کمک زیادی خواهد کرد.

---

حضور کره در بیماران مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید آنتی بادی و لوپوس سیستمیک که کره اولین تظاهر بیماری باشد، شایع نبوده و طی سالهای اخیر، گزارشات اندکی از چنین مواردی ارائه شده است. این مقاله، گزارشی است از خانم 28 ساله ای که بیماری وی اولین بار با نمای بالینی کره در سن 10 سالگی تظاهر و سپس به سمت ترمبوز ورید عمقی اندام تحتانی، سقط جنین راجعه، ترمبوسیتوپنی، stroke و درگیری دریچه قلبی پیشرفت کرد. بررسی های آزمایشگاهی، تشخیص لوپوس سیستمیک و حضور آنتی بادی های آنتی فسفولیپید را محرز نمود. در این مقاله، بیمار به عنوان موردی از سندرم آنتی فسفولیپید آنتی بادی در زمینه لوپوس سیستمیک با تظاهر اولیه کره، معرفی می گردد.

---

عفونت مزمن گوش میانی بیماری شایعی است که می تواند در صورت پیشرفت باعث عوارض جدی و حتی مرگ بیمار شود. بهبود عملکرد شیپور استاش قبل از عمل می تواند در کسب نتیجه بهتر از عمل جراحی گوش میانی موثر باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر عملکرد شیپور استاش روی سلامت پیوند پرده صماخ در بیمارانی است که به علت عفونت مزمن گوش میانی تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی و ماستوئیدکتومی-تمپانوپلاستی قرار می گیرند. در این مطالعه 126 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی که در سال 1376 در بیمارستان امیراعلم تهران تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، بصورت آینده نگر بررسی شده اند. عملکرد شیپور استاش قبل از عمل، روش جراحی، استفاده یا عدم استفاده از سایلاستیک، سن، جنس، وجود یا عدم وجود کلستئاتوم بررسی گردید. واسکولاریزه شدن پیوند بعد از 6 تا 8 هفته، به عنوان موفقیت عمل تلقی گردید. از 126 گوش مورد بررسی 59 مورد عملکرد استاش خوبی داشتند که از این تعداد 52 نفر یعنی 88/1% عمل موفقیت آمیز بود. در 67 نفر دیگر که عملکرد استاش ضعیف بود 46 نفر یعنی 68/7% عمل با موفقیت روبرو شدند. وجود این تفاوت معنی دار نشان دهنده نقش عملکرد شیپور استاش در نتیجه عمل جراحی می باشد.

---

مقدمه: کانسرهای پوستی از شایعترین سرطان ها در سراسر جهان می باشند و یکی از علل عمده بیماری زایی محسوب می شوند. این تحقیق باتوجه به شیوع بالای کانسرهای پوستی و با هدف بررسی مختصات اپیدمیولوژیک افراد مبتلا به این تومورها صورت پذیرفته است.

مواد و روش ها: طی سال های 81-1380، کلیه مراجعه کنندگان به درمانگاه های پوست بیمارستان های لقمان حکیم و بوعلی که تشخیص یکی از انواع تومورهای بدخیم جلدی توسط انجام بیوپسی و بررسی گزارش پاتولوژی آن تایید شده بود، از طریق پرسشگری مستقیم و معاینه و پرکردن پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفتند.

یافته ها: طبق این مطالعه شایعترین تومور بدخیم پوستی در بین 400 نفر بیمار مورد مطالعه BCC برابر با (83.5%) و سپس SCC برابر با (12.5%) بوده است. متوسط سنی افراد 60.6 سال و اکثریت با جنس مذکر بود. شایعترین فنوتیپ پوستی نوع 3 و شایعترین فرم پاتولوژیک BCC نوع Solid و در مورد SCC نوع Insitu بود. 46% از کل بیماران سابقه رادیوتراپی داشتند که از این تعداد 77% دچار رادیو درماتیت بودند. شایعترین محل درگیری برای BCC ناحیه Scalp و برای SCC، لب تحتانی بود. 61% از افراد بعلت شغلشان در معرض نور آفتاب بودند که از این تعداد 82.7% مذکر بودند. بیشترین مراجعه کنندگان ساکن و متولد استان تهران بودند. افزایش قابل توجه درصد مبتلایان به BCC از نوع Superficial در کسانی که سابقه رادیوتراپی نداشتند (32.4%) در مقایسه با درصد آن کسانی که سابقه رادیوتراپی نداشتند (12%) ایجاب می کند مطالعات بیشتری در خصوص این ارتباط صورت گیرد.

نتیجه گیری و توصیه ها: در نتیجه این مطالعه مشخص گردید که شایعترین تومور پوستی در مراجعه کنندگان به درمانگاه های پوست مذکور تومور BCC در ناحیه سر و گردن خصوصا در افراد مذکر و در مشاغل در معرض آفتاب می باشد.

---

انسداد میزنای با توقف جریان ادرار و افزایش فشار در بخش‌های بالایی مجاری ادراری سبب تضعیف پیشرونده در عملکرد کلیوی می‌شود. این مطالعه برای ارزیابی شرایط استرس اکسیداتیو و تغییرات متابولیسمی در بافت کلیوی طی انسداد حاد یکطرفه میزنای طراحی شده است.

روش بررسی: در رت‌های نر نژاد اسپراگ-دالی (10n= در هر گروه)، میزنای چپ به‌صورت استریل و تحت بیهوشی مسدود گردید. بعد از گذشت 24 ساعت از انسداد یکطرفه میزنای، هر دو کلیه برداشته و در oC70- حفظ شدند. در رت‌های گروه‌های شاهد و کنترل نیز کلیه‌ها خارج و ذخیره گردید. برای تعیین وضعیت متابولیسم، سطوح ATP و ADP، و برای ارزیابی وضعیت استرس اکسیداتیو، سطوح مالون دی آلدئید (MDA) و توانایی آنتی اکسیدانی/ احیاکنندگی آهن سه ظرفیتی (FRAP)، در بافت کلیوی ارزیابی شد.

یافته‌ها: مقایسه بین گروه دارای انسداد میزنای و گروه شاهد نشان داد که 24 ساعت انسداد حاد یکطرفه میزنای سبب افزایش میزان‌های MDA (nmol/gKW 86/1±42/51 در مقابل 02/1±64/38 با 001/0p<) و ADP (mol/gKWµ 44/0±678/0 در مقابل 04/0±474/0 با 05/0p<)، اما کاهش (همگی با 001/0p<) مقادیر FRAP (mol/gKWµ 16/0±44/2 در مقابل 27/0±28/4)، ATP(mol/gKWµ 10/0±09/1 در مقابل 19/0±26/2)، و ATP/ADP (149/0±64/1 در مقابل 56/0±11/5) در کلیه انسدادی شد. درحالی‌که در کلیه غیر انسدادی مقادیر ATP و ADP افزایش و ATP/ADP و MDA عدم اختلاف نسبت به کلیه معادل در گروه شاهد داشتند.

نتیجه‌گیری: 24 ساعت انسداد یکطرفه میزنای سبب القاء شرایط استرس اکسیداتیو و کاهش متابولیسم هوازی در کلیه انسدادی، به‌همراه یک افزایش جبرانی متابولیسم و بدون بروز استرس اکسیداتیو در کلیه غیر انسدادی می‌گردد.

---

تاکید بر کشف زود هنگام سرطان پروستات به کمک اولتراسونوگرافی ترانس رکتال و بیوپسی سوزنی، پاتولوژیست‌ها را با معضل تشخیص سرطان‌های کوچک مواجه نموده است. اخیرا˝ از مارکر P504S جهت تشخیص قطعی سرطان در بیوپسی‌های کوچک استفاده شده است.

روش بررسی: رنگ‌آمیزی مارکر P504S برای 70 نمونه بیوپسی سوزنی پروستات و شش نمونه رزکسیون از طریق مجرا که همگی حاوی کانون‌های مشکوک (آتیپیک) بودند و نیز40 نمونه سرطان قطعی پروستات، شامل هشت نمونه دارای سلول‌های کف‌آلود (foamy) به‌عمل آمد.

یافته‌ها: 36 نمونه از 40 بیوپسی سرطان قطعی، درجاتی از رنگ‌پذیری برای P504S نشان دادند (حساسیت 90%)؛ دو سرطان کوچک و دو سرطان با سلول‌های کف‌آلود فاقد رنگ‌پذیری بودند. از مجموع 76 مورد مشکوک، 18 مورد به‌عنوان نئوپلازی داخل اپی‌تلیالی درجه بالا (HGPIN) شناخته شدند که 16 مورد آنها رنگ‌پذیری متوسط منتشر نشان دادند. از 58 مورد باقیمانده دارای پرولیفراسیون غدد کوچک آتیپیک 14 مورد قویاً به‌نفع سرطان بود که چهار مورد آنها فاقد رنگ‌پذیری P504S بودند. در بین 44 مورد آتیپیک به نفع خوش‌خیمی، 14 مورد هیپرپلازی آدنومی آتیپیک با دو مورد رنگ‌پذیری ضعیف موضعی و دو مورد آتیپی به‌دنبال پرتوتابی با یک مورد رنگ‌پذیری موضعی مشاهده شد و 28 نمونه دیگر P504S منفی بودند.

نتیجه‌گیری: حساسیت P504S برای کشف سرطان پروستات از آنچه قبلاً تصور می‌شد پایین‌تر است. منفی تلقّی شدن سرطان‌های کوچک ممکن است به‌دلیل ناهمگونی رنگ‌پذیری باشد. در پرولیفراسیون غدد کوچک آتیپیک، رنگ‌پذیری مثبت و منتشر P504S قویاً گویای تشخیص سرطان است ولی عدم رنگ‌پذیری آنرا رد نمی‌کند. حساسیت P504S برای کشف سلول‌های سرطانی کف‌آلود و کانون‌های کوچک سرطانی کمتر است. HGPIN غالبا˝ رنگ‌پذیری متوسط منتشر نشان می‌دهد. رنگ‌پذیری ضعیف کانونی ممکن است در غدد خوش‌خیم نیز مشاهده شود. ما استفاده از P504S را فقط در همراهی با بررسی مورفولوژیک و مارکرهای سلول‌های بازال توصیه می‌کنیم.

---

زمینه ‌و‌ هدف: نفروپاتی انسدادی همراه با اختلالاتی در وضعیت متابولیسم و تعادل اکسیداتیو در کلیه می‌باشد. استرس اکسیداتیو یک نقش کلیدی در روند پاتوفیزیولوژی بیماری‌های کلیوی دارند. این مطالعه جهت بررسی اثرات ویتامین E، به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی، بر روی استرس اکسیداتیو و اختلال متابولیسمی ناشی‌از انسداد یک‌طرفه میزنای 24UUO ساعته صورت پذیرفت.

روش ‌بررسی: در رت‌های نر اسپراگ- دالی بیهوش شده (n=10 در هر گروه)، میزنای چپ تحت جراحی استریل مسدود گردید. در گروه NS+UUO، نرمال سالین و در گروه‌های Vit E+UUO و OO+UUO به‌ترتیب دی آلفا توکوفرول (mg/kg50)، فعال‌ترین فرم ویتامین E، و حامل آن (روغن زیتون) قبل و بعد از القاء UUO به‌صورت داخل صفاقی تزریق شدند. گروه‌های کنترل و شاهد نیز وجود داشتند. بعد از 24 ساعت از القاء UUO، هر دو کلیه خارج و در 80^C- ذخیره شدند. برای تعیین وضعیت متابولیسم، سطوح ATP و ADP، و برای ارزیابی وضعیت اکسیداتیو، سطوح مالون دی آلدئید (MDA) و قدرت احیاء‌کنندگی آهن سه ظرفیتی (FRAP) کلیه‌ها بررسی گردیدند. 

یافته‌ها: مقایسه بین گروه‌های شاهد، NS+UUO و OO+UUO نشان داد که 24 ساعت UUO سبب افزایش MDA p<0/001 و ADP p<0/05، اما کاهش FRAP، ATP و نسبت ATP/ADP در کلیه انسدادی شد (همگی 001/0). در گروه VitE+UUO، MDA و FRAP برابر با مقادیر گروه شاهد شدند، در حالی‌که سطوح ATP، ADP و نسبت ATP/ADP هیچ‌تفاوتی را با گروه OO+UUO در کلیه انسدادی نشان ندادند. 

نتیجه‌گیری: انسداد یک‌طرفه میزنای 24‌ساعته سبب کاهش متابولیسم اکسیداتیو و افزایش گونه‌های‌فعال اکسیژن می‌گردد و کاربرد ویتامین E اگرچه به‌طور قابل ‌توجهی استرس اکسیداتیو را بهبود بخشید، اما هیچگونه اثری‌را روی متابولیسم هوازی مختل شده در پی نداشت.

---

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 تلومر که در سال 1938 برای اولین بار شناسایی شد، ساختار انتهایی کروموزوم در یوکاریوت‌ها است که وظیفه حیاتی حفاظت از انتهای کروموزوم را بر عهده دارد. در انسان و مهره‌داران تلومر از هزاران تکرار '3'-TTAGGG-5 که به‌شکل پشت سر هم در انتهای کروموزوم قرار دارند، تشکیل شده است و وظیفه اصلی آن حفاظت و پایداری کرموزوم می‌باشد. تلومر انتهای کرموزوم را از تجزیه شدن، نوآرایی و الحاق انتهایی حفظ می‌کند. در هر تقسیم سلولی به‌شکل پیوسته بخشی از درازای تلومر کوتاه می‌شود. کوتاه شدن پیوسته تلومر به جدا شدن یک‌سری از پروتئین‌ها از ساختار تلومرو تغییر بیان‌ژن منجر می‌شود. وجود تلومر موجب سرکوب ژن‌های‌مجاور می‌شود و کوتاه شدن تلومر موجب کاهش قلمرو اثر آن در سرکوب ژن‌های مجاور می‌گردد و ژن‌هایی که تاکنون خاموش بوده‌اند، روشن می‌شوند. کوتاه شدن مداوم تلومر به‌توقف چرخه سلولی و مرگ سلولی می‌انجامد. سه مکانیسم کلی برای افزایش درازای تلومر در موجودات یوکاریوت وجود دارد و مکانیسم غالب استفاده از آنزیم تلومراز است. تلومراز آنزیمی است که بدون نیاز به الگو موجب سنتز تلومر می‌شود. در حدود 90% از سلول‌های سرطانی دارای سطح بالایی از آنزیم تلومراز هستند. این سلول‌ها به‌کمک آنزیم تلومراز، کوتاه شدن تلومر را که در پی تقسیم‌های متوالی روی می‌دهد جبران می‌کنند. در مجموع تلومراز می‌تواند یک‌هدف مناسب در درمان و مهار سرطان به‌حساب آید و تاکنون روش‌های گوناگونی مانند مهار مستقیم تلومراز و ایمنی‌درمانی تلومراز برای‌مهار این‌آنزیم پیشنهاد شده است.

---

زمینه و هدف: انسداد میزنای سبب استرس اکسیداتیو، تضعیف متابولیسم انرژی و نقص دفع اسید در کلیه می‌گردد. هدف این مطالعه بررسی اثرات ال- کارنیتین به‌عنوان کوفاکتور تسهیل‌کننده اکسیداسیون اسیدهای چرب در میتوکندری و نیز زداینده رادیکال‌های آزاد و همچنین آلفاتوکوفرول به‌عنوان قویترین آنتی‌‌اکسیدان بر روی این اختلالات کلیوی در ساعات اولیه بعد از رفع انسداد حاد یک‌طرفه میزنای می‌باشد. روش بررسی: میزنای چپ تحت بیهوشی در 60 رت‌ مسدود ال- کارنیتین، آلفاتوکوفرول یا حامل‌شان (نرمال سالین و روغن زیتون) در چهار گروه مختلف به‌صورت داخل صفاقی (i.p) تزریق شد. هر رت مجدداً بیهوش و کانول‌گذاری گردید و انسداد میزنای دقیقاً 24 ساعت بعد از القای انسداد یک‌طرفه میزنای باز شد. طی یک دوره 30 دقیقه کلیرانس جمع‌آوری جداگانه ادرار از دو کلیه صورت گرفت. نمونه‌های جمع‌آوری شده ادرار و خون شریانی به سنجشگرهای خودکار داده شدند، و سطوح مالون دی‌آلدئید (MDA)، ATP و ADP در کلیه‌ها اندازه‌گیری گردیدند. گروه‌های شاهد و کنترل نیز وجود داشتند (10-8n= در هر گروه). یافته‌ها: در کلیه پس انسدادی گروه‌های دریافت‌کننده حامل نسبت به کلیه معادل در گروه شاهد، مقادیر MDA (001/0p<)، ADP (01/0p<)، pH (001/0p<) ادراری و دفع مطلق (05/0p<) و نسبی بی‌کربنات (01/0p<) افزایش، ATP، ATP/ADP (هر دو 001/0p<) و PCO2 (01/0p<) ادراری کاهش نشان دادند. آلفاتوکوفرول توانست سطح MDA را به‌حد طبیعی بازگرداند اما تاثیری بر مقادیر تغییر یافته شاخص‌های متابولیسم انرژی و دفع اسید- باز نداشت، در حالی‌که ال- کارنیتین همه آنها به‌جز افت PCO2 ادراری را بهبود بخشید. نتیجه‌گیری: دفع بی‌کربنات افزایش یافته در کلیه پس انسدادی به‌علت نقص ترشح اسید در مجاری جمع‌کننده می‌باشد و به متابولیسم انرژی تضعیف شده و استرس اکسیداتیو کلیوی ناشی از انسداد میزنای مرتبط نمی‌باشد.

---

در خون گردش م یکند و مانع از (HDL) زمینه و هدف: آنزیم پاراکسوناز 1 به همراه لیپو پروتیین های با دانسیته بالا ژن L55M می گردد. هدف از این مطالعه تعیین اثر پلی مورفیسم (LDL) اکسید شدن لیپو پروتیین های با دانسیته پایین خون و پاسخ دهی به درمان با لواستاتین در افراد با کلسترول خون بالا می باشد. HDL آنزیم پاراکسوناز 1 بر ترکیبات LDL 130 (گروه شاهد) و 131 نفر با mg/dl کم تر از LDL روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 134 نفر با به روش گاز کروماتوگرافی HDL 130 (گروه مورد) انتخاب شدند. اسیدهای چرب موجود در فسفولیپید mg/dl بالای اکسید LDL با استفاده از کیت های تجاری و هم چنین B و A اندازه گیری گردید. پروفایل لیپیدی، آپولیپوپروتیین 1 ژن L55M شده به روش الایزا و فعالیت پاراکسوناز با استفاده از رو شهای استاندارد تعیین شد. هم چنین پلی مورفیسم پاراکسوناز 1 با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز- پلی مورفیسم طولی قطعات محدود تعیین شد. یافت هها: (0/ 0 بود که وقتی با میانگین فراوانی گروه مورد ( 646 / در گروه شاهد 53 L55M در پل یمورفیسم L فراوانی آلل فعالیت پاراکسونازی ب هدنبال درمان (P=0/ در بین دو گروه مشاهده شد ( 04 L مقایسه گردید اختلاف در فراوانی آلل افزایش قابل توجه تری داشت. هم چنین درصد اسید اولئیک و اسید لینولییک و اسید LL با لواستاتین در ژنوتیپ از L نسبت به قبل از درمان افزایش نشان داد. نتیج هگیری: آلل LL ایکوزاپنتانوییک بعد از درمان در ژنوتیپ های 130 فراوانی بیش تری دارد و ژنوتیپ های پاراکسوناز 1 نقش mg/dl بالای LDL در افراد با L55M پلی مورفیسم تعدیل کننده در تاثیر لواستاتین بر فعالیت پاراکسونازی در این مطالعه داشتند.

---

زمینه و هدف: در مراحل پیشرفته سرطان کولورکتال اغلب به درمان‌های کلاسیک مقاوم است. بنابراین جستجو جهت ارایه روش‌های درمانی جدید با حداقل عوارض در مدیریت سرطان کولورکتال مورد توجه است. در این زمینه، تاثیر مهار کننده قدرتمند رشد سلولی، ایکوزاپنتینوئیک اسید و دوکوزاهگزاینوئیک اسید روغن ماهی بر ضدسلول‌های سرطانی نشان داده شده است. در مطالعه حاضر، اثر ضدسرطانی ایکوزاپنتاینوییک اسید (EPA) و دوکوزاهگزاینوییک اسید (DHA) به عنوان اسیدهای چرب غیر اشباع در سلول‌های سرطانی کولورکتال LS174T بررسی گردید. روش بررسی: سلول‌های سرطانی در محیط کشت RPMI-1640 غنی شده با سرم جنین گاوی در 37 درجه و انکوباتور مرطوب کشت داده شدند. سلول‌های سرطانی در غلظت‌های 50، 100 و 150 میکرومول EPA یا DHA به مدت 72-24 ساعت تیمار شدند. پس از تیمار سلولی، پاسخ سلولی به دوزهای به کار رفته در زمان‌های 72-24 ساعت با روش‌های زنده مانی سلولی و آزمون MTT ارزیابی شد. یافته‌ها: در بررسی زنده مانی سلولی نشان داده شد که اسیدهای چرب غیر اشباع، تکثیر سلول‌های تیمار شده را در مقایسه با سلول‌های تیمار نشده در غلظت 150 میکرومول DHA و EPA به میزان معناداری کاهش می‌دهند. در این زمینه میزان زنده مانی سلول‌ها در غلظت 150 میکرومول DHA و EPA به ترتیب 1/5%±31% و 6/2%±30% محاسبه شد. علاوه بر این، تیمار سلول‌ها با غلظت‌های افزاینده DHA و EPA، به میزان معناداری، رشد سلولی را به‌طور وابسته به دوز و زمان کاهش می‌دهد. پس از 72 ساعت تیمار سلول‌ها با 150 میکرومول DHA و EPA، میزان رشد سلولی به ترتیب 5/5%±19% و 5%±20% در مقایسه با سلول‌های کنترل تیمار نشده محاسبه شد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهند که اسیدهای چرب امگا-3 تکثیر سلولی را کاهش می‌دهند و می‌توانند دیدگاه‌های جدیدی در درمان تومورهای بدخیم فراهم کنند.

---

زمینه و هدف: در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) و لنفوم غیرهوچکین (NHL) تحت شیمی‌درمانی با و بدون پرتو درمانی، عوارضی به‌دنبال درمان مانند آندوکرینوپاتی‌ها رخ می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی چاقی و عملکرد تیرویید در این بیماران انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی در 50 کودک مبتلا به ALL (25n=) و NHL (25n=) که شیمی‌درمانی به‌تنهایی (25n=) و یا توام با پرتو درمانی (25n=) شده بودند، معیارهای رشد و عملکرد تیرویید بررسی شد. یافته‌ها: در شش نفر (12%) کوتاهی قد با صدک قدی کم‌تر از 5% اثبات شد. صدک وزنی در سه نفر (6%) بالای 95% و در شش نفر (12%) کم‌تر از 5% بود. در مورد T4 تفاوت معناداری بین دو گروه با رژیم درمانی متفاوت وجود داشت (049/0P=). دو پسر 14 ساله و شش ساله هر دو مبتلا به ALL بدون سابقه رادیوتراپی مبتلا به هیپوتیروییدی بودند. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌کنیم کودکان و نوجوانان مبتلا به ALL و NHL، نیاز به توجه بیش‌تری به روند رشد و تست‌های تیروییدی دارند تا از عوارض درازمدت درمان‌های بدخیمی‌های کودکان جلوگیری شود.