مجله دانشکده پزشکی

---

کیست فولیکولر بیشتر در دهه دوم و سوم زندگی بروز می کند و طبق بررسی محققان متعدد در حدود یک سوم از موارد ضایعات آمیلوبلاستومی از جدار کیست فولیکولر یا بقایای اپی تلیالی دندانهای نهفته بخصوص آسیای سوم پایین یا نیش بالا بر می خیزد . همچنین طبق مطالعات مؤلفان مختلف کاهش ضایعات آمیلوبلاستیک را پس از این سن به بالغ شدن اپی تلین ادنتوژنیک و تبدیل آن به اپی تلیوم سنگفرشی مطبق نسبت می دهند. بنابراین فعالیت نئوپلاستیک اپی تلیم ادنتوژنیک جدار کیست فولیکولر در سنین کمتر از 30 سال به مراتب بیشتر از فعالیت اپی تلیم سنگفرشی در افراد مسن تر می باشد ] 6 و 10 [ و چنانچه اپی تلین اخیر فعالیت نئوپلاستیک پیدا کند احتمالاً به طرف آناپلازی پیشرفته که در موارد نادر به پیدایش اپی تلیوما اسپینوسلولر در جدار کیست فولیکولر منتهی می گردد. از طرف دیگر بروز آمیلوبلاستوما در جدار کیست های رادیکولر بسیار نادر ولادت بر امکان پتانسیل ضعیف این نوع کیست ها دارد. بنابراین کیست های فولیکولر ، دندانهای نهفته و ادنتومها از نظر پتانسیل فعالیت نئوپلاستیک اهمیت خاص دارند و تمایل جهت پرولیفراسیون سلولهای ادنتوژنیک و احتمال بروز یک ضایعه تومورال مخرب در چنین ضایعاتی بخصوص نزد افراد کمتر از 30 سال نادر نمی باشد. بدین جهت بافت برداشته شده هر چه زودتر بایستی توسط پاتولوژیست مورد مطالعه قرار گیرد و در صورت وجود توده سلولهای اپی تلیالی ادنتوژنیک بیمار بایستی مدتی تحت نظر باشد زیرا مادامی که سلولهای با خاصیت فعالیت نئوپلاستیک در فک وجود دارد، احتمال بروز مجدد ضایعه مربوطه را نمی توان مرتفع شده دانست.به چگونگی پیدایش آمیلوبلاستوما با منشاء غیر از کیست فولیکولر در افراد مسن هنوز به درستی پی برده نشده است.یک مورد آمیلوبلاستوما با منشاء کیست فولیکولر در سمت چپ فک پائین پسر بچه 17 ساله در متن مقاله معرفی شده است.

---

نتایجی که از بررسیهای متدهای مختلف بیهوشی دربچه هائی که احتیاج به ترمیم کلفت پالت دارند بدست آمد، عبارتند از . هنگام آنستزی با اتر از دست دادن خون بسیار مهم است تاکیکاردی ایجاد می شود و عدم تعادل اسید و باز بوجود می آید و حالت عمومی بیمار پس از عمل رضایتبخش نیست.با روش IVVP خونریزی کم است و بهم خوردن تعادل اسید و باز وجود ندارد ولی این متد در بچه ها از نظر تکنیک اشکالاتی ببار می آرود. هنگامیکه متوکسی فلوران در بیهوشی این بچه ها بکار برده می شود خونریزی حداقل بوده و با وجودی که اسیدوز متابلیک مختصر بوجود می آید وضع بیمار بعد از عمل بسیار رضایتبخش است. بنابراین به نظر می آید که این دارو بهترین و مناسبترین دارو برای بیهوشی بیمارانی است که دچار کلفت پالت می باشند.

---

سترونی کیستهای هیداتیک انسانی به هنگام درمان جراحی تا کنون با مواد شیمیایی بیشماری انجام می شده است که هر یک به علل معایبی که داشته اند تدریجاً متروک شده اند.در این مقاله اثر اسکولکس کشی ماده شیمیایی جدیدی به نام ستریماید را که علاوه بر نتایج درخشان و مطمئن سمیت و حساسیت هم ندارد و به آسانی به کار می رود و بر روی تجارب آزمایشگاهی و بیماران عمل شده به اثبات رسانده ایم و استفاده از آن را به همکاران جراح توصیه می نماییم.ضمناً با مقایسه این ماده و اثرات سترونی محلول نمکی غلیظ 20 درصد عیوب و علل عود بیماری و عدم موفقیت کامل و بی ارزش بودن به کاربردن محلول نمکی را یادآور شدیم.

---

---

در 100 موش سوری سالم، بالغ و ماده با وزنی حدود 20 تا 25 گرم دو زخم کامل و نسبتا قرینه با مساحت حدود 15+100 میلی مترمربع در ناحیه پشت ایجاد شده است موش ها بطور تصادفی در سه گروه قرار گرفته اند. گروه یک، تابش به زخم راست، گروه دو، تابش به زخم چپ و گروه سه، کنترل زخم های گروه های آزمون در طی 10 روز، روزانه بمدت 250 ثانیه مورد تابش لیزر هلیوم-نئون (طول موج 632.8nm و توان ثابت 16mw) قرار گرفتند. موش های گروه کنترل نیز در شرایط یکسان بمدت 250 ثانیه ثابت نگهداشته شدند. اندازه زخم ها هردو روز یکبار اندازه گیری شد همچنین هر سه روز یکبار از تعداد مشخصی از نمونه ها برای بررسی میکروسکوپی مراحل بهبود زخم بیوپسی بعمل آمد. تفاوت بهبود زخم، بین گروه آزمون و شاهد معنی دار بود همچنانکه بوسیله روش های آماری (مانند One way و SCHEFFE و ANOVA) با (?=0.05) تایید شد و بوسیله یافته های میکروسکوپی ثابت گردید. این آزمایش بصورت "Blind" انجام گرفت. هیچ تفاوت معنی داری بین بهبود زخم دوطرفه در گروه های آزمون مشاهده نشد. این تحقیق به این ایده که «لیزردرمانی» باعث آزاد شدن فاکتورهای سیستمیک بهبود زخم می شود قوت می بخشد.

---

در یک مطالعه توصیفی بر روی 791 مورد زایمان طبیعی در طول مدت 6 ماه (از مهر ماه لغایت اسفند ماه 73) در بیمارستان دکتر شریعتی طول مدت مرحله فعال دردهای زایمانی در خانمهای باردار بررسی گردید. 140 بیمار (69 نولی پار و 71 مولتی پار) دارای معیارهای مطالعه شامل جنین واحد، نمایش سفالیک، سن حاملگی 42-37 هفته، دیلاتاسیون دهانه رحمی 4-3 سانتی متر و کمتر در هنگام مراجعه، پیشرفت خودبخود دردهای زایمانی بدون نیاز به استفاده از اکسی توسین، و فورسپس و سزارین مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط طول مدت مرحله اول در نولی پارها 2/31 و در مولتی پارها 1/86 ساعت بود. متوسط طول مدت مرحله دوم در نولی پارها 35 و در مولتی پارها 17/5 دقیقه بود. سن و پاریتی مادر اثرات مستقل و نیز فزاینده (additive) بر طول مدت لیبر داشتند. در مولتی پارها وزن جنینی >3500 gr و در نولی پارها >4000 gr موجب افزایش طول مدت لیبر می شد.

---

259 مورد متوالی کولپوسکوپی انجام شده در خلال سالهای 76-74 مورد بررسی قرار گرفت. 58 مورد به علت عدم دسترسی به پاسخ بیوپسی کنار گذاشته شد. از 201 مورد باقیمانده 167 مورد همخوانی و 34 مورد ناهمخوانی بین پاسخ پاپ اسمیر و بیوپسی مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده، حساسیت 42/2%، ویژگی 94%، PPV=60.8 ،NPV=89.3%، میزان منفی کاذب، 57/8% و میزان مثبت کاذب، 5/3% به دست آمد. جهت بالا بردن حساسیت آزمون غربالگری سرطان دهانه رحم، انجام همزمان پاپ اسمیر و HPV-DNA توصیه می شود.

---

تغییرات کاذب هیستولوژیک" می توانند موجب بروز خطا و تشخیص های گمراه کننده گردند و در مواردی تغییرات حاصل به قدری شدید باشند که برشی بافتی میکروسکوپی عملا غیرقابل استفاده تشخیصی گردد. معمولا نمونه های بافتی حفره دهان به خاطر اندازه کوچکتر و ظرافت بیشتر عملا بیش از سایر نواحی بدن دستخوش تغییرات "کاذب بافتی" قرار می گیرند. معذالک گزارشات در این ارتباط بسیار معدود و محدود می باشند. بررسی حاضر شامل طیف نسبتا وسیعی از عوامل احتمالی ایجاد کننده تغییرات بافتی و تغییرات کاذب هیستومورفولوژیک ناشی از آنها بر روی 100 نمونه متاثر از 22 عامل می باشد که احتمالا می توانند در ایجاد تغییرات کاذب دخیل باشند. نتایج حاصل، در بررسی اثر عوامل مشترک، با گزارشات Mehregan و Margarone، تا اندازه مشابه و در مواردی که برای اولین بار مورد توجه و کار قرار گرفته اند کاملا جالب و در حالاتی تداعی کننده ضایعات مخاطی همچون Pemphigoid ها و یا ضایعات بدخیم و پیش بدخیمی می باشند.

---

با توجه به شیوع مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و عوارض شناخته شده آن و وجود بعضی از گزارشات حاشیه ای مبنی بر ارتباط تعداد گلبولهای قرمز هسته دار (nRBC) با مایع آمنیوتیک مکونیومی، به منظور تعیین رابطه تعداد nRBC خون بند ناف نوزادان تازه بدنیا آمده ترم با مایع آغشته به مکونیوم این تحقیق روی خانمهای حامله ترم که جهت زایمان در اتاق زایمان بیمارستان شریعتی در 1379 بستری شدند انجام شد. با انجام محاسبات لازم، تعداد نمونه تعیین و خانمهای حامله ای که دارای عوامل تاثیرگذار بر روی تعداد nRBC نوزاد تازه بدنیا آمده بودند از مطالعه حذف شدند. پس از پاره شدن پرده آمنیون، گروه مورد، نوزادان با مایع آمنیوتیک مکونیومی و گروه شاهد، نوزادان با مایع آمنیوتیک شفاف بودند. سن و تعداد زایمان مادر، سن حاملگی، وزن زمان تولد نوزاد، آپگار دقیقه پنجم، عاقبت جنین در 48 ساعت اول و همچنین الگوی ضربان قلب جنین و هموگلوبین نوزاد در بدو تولد بررسی و ثبت شد. تعداد nRBC به روش استاندارد در خون بندناف نوزاد تازه بدنیا آمده اندازه گیری و نمونه های مورد و شاهد برحسب تعداد nRBC کمتر یا بیشتر از 10 طبقه بندی و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. تحقیق روی 117 مادر و نوزاد شامل 50 مورد با مایع آمنیوتیک مکونیومی و 67 مورد با مایع شفاف انجام گرفت. فاکتورهای مادری و نوزادی مشابه بودند. میزان nRBC در گروه شاهد 4.8±3.75 و در گروه مورد 12.04±22.7 بود (P<0.01) و نوزادان با مایع شفاف 9 درصد و نوزادان با مایع مکونیومی 32 درصد تعداد nRBC غیرطبیعی (بیشتر یا مساوی 10) داشتند (P<0.01). تعداد nRBC خون بندناف با دفع داخل رحمی مکونیوم افزایش می یابد و مطرح کننده اینست که نوزادان با مایع مکونیوم در معرض هیپوکسی هستند. تحقیق همگروهی برای بررسی تاثیر نوع زایمان بر عاقبت نوزادان مکونیومی و ارزیابی علت هیپوکسی جنین در مادران حامله بدون عارضه را نیز توصیه می کنیم.

---

مقدمه: تجویز بتامتازون به خانم های با ریسک زایمان زودرس در سرکوب آدرنال نقش دارد.

مواد و روش ها: این مطالعه به شیوه ای مداخله ای (Interventional study) روی 25 زن باردار در معرض زایمان زودرس انجام شده است. در دو هفته متوالی دو کورس بتامتازون هربار دوازده میلی گرم بتامتازون عضلانی و تکرار آن 24 ساعت بعد تزریق گردید. یک هفته بعد از هر تزریق، تست ACTH انجام شد که تست اول بین سن حاملگی 31-30 هفته و بعدی یک هفته بعد تکرار شد. سطح کورتیزول پایه قبل از تزریق دوز اول بتامتازون و سپس هفته آینده قبل و 30 دقیقه بعد از انجام هر تست ACTH، اندازه گیری گردید.

یافته ها: همه خانم های شرکت کننده باردار، کورتیزول پایه نرمال داشتند. سطح کورتیزول با هر تزریق بتامتازون از µg/dl 0.77±24.32 به µg/dl 1.73±7.33 (یک هفته بعد از کورس دوم بتامتازون) رسید (P<0.0001). میانگین کورتیزول بعد از تست ACTH همچنین از µg/dl 1.44±23.93 به µg/dl 2.69±19.53 کاهش یافت (P<0.007) (یک هفته بعد از کورس دوم بتامتازون) 3 خانم حامله یک هفته بعد از اولین کورس دچار ساپرس آدرنال شدند و 15 مورد بعد از کورس دوم سرکوب آدرنال را تجربه کردند. کورتیزول کمتر از 6µg/dl و هیچگونه علامتی دال بر حمله آدیسون در قبل از بارداری یا حوالی زایمان رخ نداد.

بحث و نتیجه گیری: تجویز بتامتازون قبل از زایمان به خانم هایی که در معرض زایمان زودرس هستند سرکوب قابل اندازه گیری آدرنال ایجاد می کند و تعداد خانم هایی که آدرنال آنها سرکوب شده است با تکرار بتامتازون هفتگی افزایش می یابد.

---

مقدمه: سین داکتیلی (Syndactyly) یا انگشتان پرده دار (Webbed fingers) بهمراه پلی داکتیلی از شایعترین آنومالی های مادرزادی است، با وجود تاریخچه نسبتا طولانی ترمیم جراحی سین داکتیلی، هنوز هم درمان ترمیمی سین داکتیلی دشواری های خاص خود را دارد.

مواد و روش ها: با هدف بررسی نتایج درمان جراحی سین داکتیلی دست در طی یک دوره ده ساله، 77 بیمار (40 پسر و 37 دختر) مبتلا به سین داکتیلی (میانگین سنی 4.3±5.8 سال بهنگام عمل) را که با متدهای استاندارد جراحی در بیمارستان امام خمینی (ره) تحت درمان ترمیمی قرار گرفته اند، از حیث نتایج زیبایی، حس و عملکرد و میزان بروز عوارض با انجام پیگیری های پس از عمل مطالعه کرده ایم.

یافته ها: در 71 مورد (92.2%) سین داکتیلی از نوع ساده یا Simple بود درحالیکه در 2 مورد (2.6%) و 4 مورد (5.2%) بترتیب سین داکتیلی از نوع Complex و Mixed بود. در 45 بیمار (58.4%) ترمیم بدون استفاده از گرافت پوستی انجام شده بود. نتیجه اعمال جراحی با انجام پیگیری های پس از عمل (با میانگین 2.1±4.6 سال) در 81.8% خوب، در 13% متوسط و تنها در 5.2% ضعیف بود. از حیث عوارض، بیشترین فراوانی مربوط به Web migration بود (9.1%) و بدنبال آن Scar contracture با (7.8%)، عفونت (5.2%)، نکروز (3.9%) و در دو مورد (2.6%) هم آنگولار دفرمیتی دیده شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: ما در این مطالعه نشان دادیم که انجام روش های جراحی ترمیمی جهت ترمیم سین داکتیلی طی ده سال اخیر در بیمارستان امام خمینی (ره) و با استفاده از تکنیک های جراحی مرسوم صورت پذیرفته، نتایج خوبی را بهمراه داشته است.

---

مقدمه: تاکی پنه گذرای نوزادیTTN) ) در زایمان طبیعی 1/1%- 57/0% گزارش شده است. به نظر می رسد که این رقم در موارد سزارین افزایش می یابد به همین علت فراوانی تاکی پنه گذرای نوزادی (TTN) متعاقب سزارین در زایمانهای ترم و همچنین ارتباط خطر احتمالی با آن در بیمارستان دکتر شریعتی تعیین شد.
مواد و روشها: در یک تحقیق گذشته نگر با مطالعه 762 مادر و774 نوزاد که به طریقه سزارین زایمان و متولد شده بودند، سن مادر، سن حاملگی، جنس نوزاد، موارد ابتلای مادر به دیابت و آسم و میزان موارد (TTN) مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط بین (TTN) و ابتلای مادران به دیابت و آسم توسط آزمونهای آماری کای اسکوئر و دقیق فیشر سنجیده شد.
یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که از 774 نوزاد متولد شده، 11 مورد (4/1%) دارای (TTN) بودند. در بین گروه نوزادان مبتلا به (TTN) و سالم از لحاظ دیابت مادر {8% در برابر 8/1% (014/0 P=و 95/0(CI=} و آسم مادر {30% در برابر 1% (005/0P= و 95/0 CI=)} اختلاف معنی دارآماری وجود داشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه شواهدی فراهم می کند مبنی بر اینکه فراوانی TTN عوامل خطر محسوب می شوند. 

---

زمینه و هدف: بررسی گازهای خون بند ناف، وسیله‏ای جهت ارزیابی وضعیت اکسیژناسیون و اسید و باز نوزادان می‏باشد. اسیدمی شدید جنین با افزایش مرگ و میر نوزادی و آسیب رشد عصبی نوزاد همراه است. در سزارین به علت عبور داروی بیهوشی از جفت، احتمال بروز اسیدوز و هیپوکسمی نوزاد افزایش می‌یابد، در این مطالعه تغییرات گازهای خون بندناف در نوزادان حاصل از زایمان طبیعی و روش‏های مختلف بیهوشی در سزارین مقایسه گردید.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 100 نمونه ورید نافی بلافاصله بعد از بسته شدن بندناف صورت گرفت که در سه گروه زایمان طبیعی (40 نفر)، سزارین به روش بیهوشی عمومی (35 نفر) و سزارین به روش بی‎حسی نخاعی (25 نفر) تقسیم شدند و از نظر گازهای خون و آپگار دقیقه اول و پنجم و مدت زمان بیهوشی و تأثیر آن روی گازهای خون و آپگار مقایسه شدند.
یافته‌ها: در گروه زایمان طبیعی میانگین‏های شاخص‌ها بدین ترتیب بود: PH 13/5306/7، pCO2 57/682/41، pO2 87/624/25، HCO3 03/256/20 و آپگار 38/082/8 .
در گروه سزارین به روش بیهوشی عمومی، میانگین‏ها: PH 73/4304/7، pO2 02/1470/38، pCO2 87/526/43، آپگار 70/017/8 و 311/21=HCO3 بود.
در گروه سزارین به روش بی‎حسی نخاعی میانگین‏ها: PH 50/4301/7، pO2 50/592/26، HCO3 15/238/21، آپگار 62/060/8 و pCO2 99/410/44 بود.
بین نوع زایمان، آپگار و pO2 رابطه آماری معنی‏دار به دست آمد. آپگار در گروه بیهوشی عمومی نسبت به بی‏حسی نخاعی و طبیعی کمتر و pO2 نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود.
بین مدت زمان بیهوشی و pO2 رابطه آماری معنی‏داری بدست آمد. به طوری که با افزایش مدت زمان بیهوشی pO2 کاهش یافت. در روش‏های مختلف زایمان، اختلاف معنی‏داری بین PH و pCO2 و HCO3 وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: گازهای خون نوزاد در روش‏های مختلف زایمان تفاوت معنی‏داری ندارند. آپگار نوزادان زایمان طبیعی بیشتر از سایر روش‏های زایمانی می‎باشد. با افزایش مدت زمان بیهوشی در سزارین به روش بیهوشی عمومی، آپگار و pO2 افت پیدا کنند.

---

بتابلوکرها به تنهایی در پیشگیری از بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس ازCABG کافی نیستند و اسیدآسکوربیک درمانی مؤثر و نسبتا بی‌خطر می‌باشد. این مطالعه برای ارزیابی اثر تجویز همزمان اسید‌آسکوربیک با بتابلوکرها در کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از CABG طراحی شده است.
روش بررسی: بیماران کاندید جراحی منفرد بای‌پس عروق کرونر، در صورت دارا بودن سن بالای 50 سال و دریافت بتابلوکر قبل از عمل (حداقل برای یک هفته)، وارد مطالعه شدند. بیماران شب قبل از عمل جراحی به صورت تصادفی به دو گروه اسیدآسکوربیک و کنترل تقسیم شدند. گروه اسید‌آسکوربیک شب قبل از عمل دو گرم قرص جوشان اسید‌آسکوربیک دریافت داشتند. این دارو بعد از جراحی با دوز یک گرم، دو بار در روز تا پنج روز ادامه یافت. بتابلوکر در تمامی بیماران پس از عمل ادامه یافت.
یافته‌ها: 50 بیمار به عنوان گروه اسید آسکوربیک و 50 بیمار به عنوان کنترل مطالعه را کامل کردند. بروز کلی فیبریلاسیون دهلیزی در گروه اسید آسکوربیک چهار درصد و در گروه کنترل 26 درصد بود (002/0P=، 119/0OR= و 558/0-025/0 95%:CI).
نتیجه‌گیری: اسید آسکوربیک درمانی بی‌خطر، ارزان و کم عارضه است و بخوبی تحمل می‌شود، تجویز همزمان مکمل اسید آسکوربیک قبل و بعد از عمل جراحی به همراه رژیم معمول بتابلوکر در بیمارانی که مورد CABG قرار می‌گیرند در کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی مفید خواهد بود.

---

با توجه به شیوع نسبتاً بالای حاملگی‌های پس از موعد و عوارض آن و مطالعات محدود در ایران این تحقیق با هدف بررسی فراوانی، نحوه برخورد و عواقب حاملگی‌های طولانی انجام شد.

روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی در خانم‌های باردار بستری در بیمارستان شریعتی تهران در سال 82-1380 صورت گرفت و معیار ورود به مطالعه وجود سن حاملگی بیش از 40 هفته تمام بود. پرسش‌نامه حاوی متغیرهای مورد بررسی در بایگانی تکمیل و داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t، χ2 و Mann whitney U test تحلیل شدند.

یافته‌ها: در 98 نفر واجد شرایط تحقیق شیوع حاملگی‌های پس از موعد و دیررس 3/3% به‌دست آمد. موارد postdate بیش از پست‌ترم و میانگین Bishop score برابر 31/4 بود. در 1/87% جواب تست‌های بررسی سلامت جنین طبیعی بود. (73/36%)36 مورد تحت آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول قرار گرفته بودند که در 50% موفقیت‌آمیز بود. میانه طول مدت آماده‌سازی سرویکس در مولتی پار به نسبت نولی پار به میزان معنی‌داری کوتاه‌تر بود (004/0=p، 4در برابر7 ساعت). میزان زایمان طبیعی و سزارین در موارد اینداکشن دردهای زایمانی با اکسی‌توسین و آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول از نظر آماری تفاوت معنی‌دار نداشت (9/0=p) میانگین ضریب آپگار، 5/9 و همگی بیش از شش بودند. موردی از هیپوگلیسمی، هیپوکلسمی نوزاد، بستری در NICU و مرگ و میر پری‌ناتال دیده نشد. متوسط روزهای بستری نوزاد (8-1) 84/1 روز بود.

نتیجه‌گیری: شیوع حاملگی‌های پس از موعد 3/3% و یک دلیل عمده آن اشتباه در تعیین سن حاملگی است. با آماده‌سازی سرویکس و القاء دردهای زایمانی می‌توان از تطویل حاملگی کاست هرچند که تأثیر مثبت آن روی عاقبت نوزادی هنوز مشخص نیست.

---

با افزایش سن فرد مسن در معرض انواع بیماری‌ها قرار می‌گیرد. از جمله استئوپروز که به‌خصوص زنان یائسه را تهدید کرده و در بسیاری از موارد می‌تواند موجب معلولیت طولانی مدت و مرگ شود. آگاهی از عوامل پیشگیری‌کننده و عملکرد به آنها نقش به‌سزایی در پیشگیری از استئوپروز دارد. در این مطالعه میزان آگاهی، باور و رفتار زنان در ارتباط با این بیماری بررسی و در سنین مختلف مقایسه گردیده است.

روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 390 نفر خانم مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی در سه گروه سنی باروری، قبل از یائسگی و یائسگی، از طریق پر کردن پرسش‌نامه انجام شد. و میزان آگاهی، باور و رفتار خانم‌ها بررسی و در گروه‌های مختلف سنی بوسیله آزمون 2 مقایسه گردید و 05/0p< معنی‌دار در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: از390 زن مورد مطالعه 30 -15% با واژه پوکی استخوان بیگانه بودند و 380 نفر آنان هیچ رفتار یا باور خوبی نداشته‌اند. در مورد میزان آگاهی و باورها در مورد پوکی استخوان بین گروه‌های مختلف سنی ارتباط محسوسی دیده شد (001/0=p) ولی در مورد رفتارها چنین نبود. میزان آگاهی از فعالیت فیزیکی در جلوگیری از پوکی استخوان در بین سنین مختلف ارتباط محسوسی نشان ‌داد (014/0=p) ولی ارتباط معنی‌داری با رفتارها و باورها نداشت. در گروه‌های مختلف سنی بین 95-93% احتمال خطر این بیماری را به مراتب کمتر از بیماری‌های قلبی عروقی و کنسر پستان می‌دانستند.

نتیجه‌گیری: 30-15% خانم‌ها با واژه پوکی استخوان بیگانه بودند و در کل میزان آگاهی در مورد عوامل پیشگیری‌کننده از استئوپروز کم بود و گرچه 75-22% افراد زیر 54 سال از عوامل ایجاد کننده استئوپروز آگاهی داشتند ولی رفتار مناسبی ارائه نشده است.

---

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: عفونت ادراری شایع‌ترین بیماری سیستم ادراری- تناسلی و یکی از مهمترین عفونت‌های باکتریال در گروه سنی اطفال است. شیوع ﺁن از 1/0% تا 1% در بین نوزادان و از 5% تا 11% در بین شیرخواران تب‌دار کمتر از هشت هفته متغیر می‌باشد. در سه ماهه اول زندگی، در بین پسرها به‌ویژه ﺁنها که ختنه نشده‌اند فراوان‌تر است. اهمیت عفونت ادراری در نوزادان از یک سو و فراوانی زردی در دوره نوزادی از سوی دیگر و اینکه چه ارتباطی بین این دو می‌تواند وجود داشته باشد انگیزه برای این تحقیق بوده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی موارد عفونت ادراری در نوزادان زرد و مقایسه آن با موارد عفونت ادراری در نوزادان فاقد زردی می‌باشد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع تحلیلی است که به‌روش Case control در 100 نوزاد با زردی که در هفته دوم تولد مراجعه کرده بودند و 100 نوزاد فاقد زردی انجام گرفت. اطلاعات حاصله از شرح حال و معاینه بالینی و جواب آزمایشات در پرسشنامه از پیش طراحی شده درج و توسط نرم‌افزار SPSS آنالیز گردید.

یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری بین متغیرهای زمینه‌ای در دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت. در 100 نوزاد مبتلا به زردی 11 مورد عفونت ادراری مشاهده شد در حالی‌که در 100 نوزاد فاقد زردی هیچ مورد عفونت ادرار مشاهده نگردید (001/0p=).

نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد با توجه به‌اینکه یکی‌از علل مهم زردی دوران‌نوزادی بالاخص زردی طول کشیده عفونت ادراری است باید نوزادان زرد را از نظر عفونت ادراری مورد بررسی قرار دهیم. انجام کشت ادرار الزامی است و بررسی رادیولوژیک از جمله سونوگرافی و VCUG در تمام نوزادان مبتلا به عفونت ادراری ضروری می‌باشد.

---

زمینه و هدف: اسید اوریک محصول نهایی متابولیسم پورین، به‌عنوان فاکتور خطر برای بیماری‌های قلبی عروقی پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه یافتن ارتباط بین سطح اسید اوریک سرم به‌عنوان فاکتور خطری برای بیماری عروق کرونر (CAD) در بیماران کاندید پیوند کلیه و همچنین به‌عنوان یک معیار مهم جهت پیش‌بینی نیاز به رواسکولاریزاسیون می‌باشد.

روش بررسی: این مطالعه‌مقطعی، طی سال‌های 86-1385 در بیمارستان‌های امام‌خمینی و پارس تهران انجام شد. جامعه مورد مطالعه بیماران بالای 40 سال مبتلا به مرحله انتهایی بیماری کلیه کاندید پیوند کلیه بودند که بدون توجه به علائم بالینی قلبی و نتیجه تست‌های قلبی غیر تهاجمی تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفته و همزمان اندازه‌گیری اسید اوریک خون انجام شد.

یافته‌ها: 56 بیمار (24 مؤنث و 32 مذکر) تحت مطالعه قرار گرفتند، 3/89% (50 نفر) دارای بیماری عروق کرونر بودند و میانگین اسید اوریک خون ایشان mg/dl07/1±62/7 بود که در مقایسه با اسید اوریک سرم بیماران فاقد بیماری عروق کرونر (mg/dl 29/1±95/5) تفاوت معنی‌داری وجود داشت (024/0=p). همچنین میانگین اسید اوریک سرم در مبتلایان به CAD که نیازمند ریواسکولاریزاسیون بوده‌اند، تفاوت معنی‌داری با بیماران نیازمند درمان طبی داشته است (mg/dl79/0±89/7 در مقابل mg/dl27/1±2/6).

نتیجه‌گیری: اسید اوریک سرم را می‌توان به‌عنوان فاکتور خطر بیماری عروق کرونر در بیماران کاندید پیوند کلیه و همچنین عاملی برای پیش‌بینی نوع درمان برای این بیماران در نظر گرفت.

---

زمینه و هدف: بی‌اختیاری استرسی ادرار شایع‌ترین مشکل بی‌اختیاری زنان است که روش‌های جراحی مختلفی در درمان آن وجود دارد. هدف مطالعه مقایسه روش لاپاراسکوپیک Burch با Trans-Obturator Tape (TOT) می‌باشد.
روش بررسی: این مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی در 40 بیمار مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار در بیمارستان آرش در سال 87-1385 صورت گرفته است. کلیه بیماران به‌طور تصادفی در دو گروه تحت جراحی لاپاراسکوپیک Burch و TOT قرار گرفتند. اطلاعات بیماران توسط پرسشنامه‌های دموگرافیک، 22 سوالی کیفیت زندگی، UDI-6 مربوط به علائم ادراری، ISI مربوط به شدت بی‌اختیاری ادراری و بررسی ارودینامیک به‌دست آمد.
یافته‌ها: داده‌های مطالعه با 19 نفر در گروه TOT و 16 نفر در گروه لاپاراسکوپیک Burch بررسی شد. بهبود ابژکتیو به‌صورت عدم وجود لیک ادراری در تست استرس سرفه و بررسی ارودینامیک نرمال شش ماه بعد از عمل در گروه لاپاراسکوپیک Burch 75% و در گروه TOT 2/84% بود (53/0p=). نتایج پرسشنامه ISI با تعیین بهبود سابژکتیو در هر دو گروه نسبت به‌هم تفاوت معنی‌داری نداشت (23/0p=). پاسخ به سوالات UDI-6 به‌صورت تغییر نسبت به قبل از عمل نشان می‌دهد که علایم Urgency بعد از عمل در گروه TOT نسبت به لاپاراسکوپیک Burch کاهش یافت (04/0p=). نمره کیفیت زندگی IQOL، شش ماه بعد از عمل نسبت به مقدار پایه در هر دو گروه افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است (05/0p<) ولی تفاوت مشاهده شده در دو گروه از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: بر اساس معیارهای سابژکتیو و ابژکتیو TOT با کولپوساسپنشن لاپاراسکوپیک Burch تفاوت معنی‌داری ندارد.

---

زمینه و هدف: مطالعات اخیر حاکی از شیوع بالای بیماری اسکلروز متعدد (MS) در ایران است. اینترفرون‌ها به‌عنوان خط اول درمان در MS کاربرد دارند. در ایران با دستیابی به فن‌آوری تولید بتا- اینترفرون‌ها، سینووکس CinnoVexTM تولید شده است. در این مطالعه (Postmarketing study) اثربخشی و عوارض سینووکس در مطالعه‌ای کشوری با نام "مطالعه سینا" بررسی شده است.

روش بررسی: این مطالعه در سال‌های 87-1386 در شهرهای تهران، اصفهان، مشهد، تبریز و شیراز اجرا شد. مبتلایان به MS عودکننده- بهبود‌یابنده، با سن 16 تا 50 سال و Expanded Disability Status Scale کمتر از چهار با تشخیص متخصص مغز و اعصاب، سینووکس (mg, Weekly IM30) دریافت کردند. EDSS، عوارض جانبی، و حملات در چهار ویزیت سه‌ماهه ارزیابی شد.

یافته‌ها: مجموعاً 1050 بیمار وارد مطالعه شدند که در 627 بیمار (60%) پرسشنامه‌ها به‌صورت صحیح تکمیل گردید. میانگین سنی 6/8±7/30 سال و 514 نفر (82%) مؤنث بودند. بررسی تغییرات EDSS طی یک‌سال، کاهش معنی‌دار در سه ماهه آخر را نشان داد. عوارض مصرف دارو در سه ماه اول، دوم، سوم و چهارم به‌ترتیب در 47%، 50%، 61% و 4/61% بیماران مشاهده شد و عوارض شدید مانند افکار خودکشی (0%)، اکیموز محل تزریق (2/1%)، تشنج (2/1%) و سنکوپ (75/3 %) در درصد بسیار کمی از موارد مشاهده شد. فراوانی حملات بیماری به‌ترتیب 4/13%، 7/15%، 9/16% و 4/2% بود.

نتیجه‌گیری: سینووکس باعث جلوگیری‌از پیشرفت ناتوانی MS می‌گردد. همچنین، با مصرف سینووکس عوارض شناخته‌شده در استفاده از اینترفرون‌ها مشاهده می‌شود.