مجله دانشکده پزشکی

---

---

---

---

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: بیش‌بینی احتمال لوله‌گذاری دشوار و مشکلات مربوط به آن قبل از القای بیهوشی می‌تواند حیات بخش باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین میزان برجستگی غضروف تیرویید با نمای لارنگوسکوپی، با احتمال توانایی پیش‌بینی لوله‌گذاری مشکل می‌باشد.

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، در اطاق عمل بیمارستان ولیعصر مجتمع بیمارستانی امام‌خمینی در سال‌های 87-1384 میزان برجستگی غضروف تیرویید 535 بیمار 60-18 سال که غضروف تیرویید برجسته داشته و کاندید جراحی الکتیو بودند اندازه‌گیری و به طور قراردادی به سه مرحله درجه‌بندی گردید. پس از القای بیهوشی، بیماران لارنگوسکوپی شده و نمای آن بر حسب معیار اصلاح شده Cormack & Lehane ثبت گردید. در پایان، درجه برجستگی و درجه لارنگوسکوپی هر بیمار با هم مقایسه و مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: بین نمای لارنگوسکوپی و درجه برجستگی غضروف تیرویید ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد در زنان و همچنین در سنین زیر 50 سال، این ارتباط معنی‌دار نبود. در مردان رابطه با ضریب همبستگی بسیار ضعیف معنی‌دار شد. بین دهه‌های سنی و میزان برجستگی غضروف تیرویید رابطه معنی‌دار نشد اما در سنین بالای 50 سال معنی‌دار شد. در 30 بیمار نمایی از لارنگوسکوپی دیده شد که در آن نواحی پایین‌تر از طناب‌های صوتی (شامل حلقه‌های تراشه) نیز دیده می‌شد.

نتیجه‌گیری: با توجه به اثر افزایش سن روی ارتباط بین نمای لارنگوسکوپی و درجه برجستگی غضروف تیرویید، به نظر می‌رسد که در سنین بالای 50 سال افزایش برجستگی، با پیش‌بینی نمای لارنگوسکوپی و لوله‌گذاری مشکل‌تر همراه باشد. نتیجه دیگر اینکه با مشاهده نمایی واضح‌تر از درجه I لارنگوسکوپی، اصلاح مجدد این درجه‌بندی دور از ذهن نمی‌باشد.

---

زمینه و هدف: بی‌اختیاری استرسی ادرار شایع‌ترین مشکل بی‌اختیاری زنان است که روش‌های جراحی مختلفی در درمان آن وجود دارد. هدف مطالعه مقایسه روش لاپاراسکوپیک Burch با Trans-Obturator Tape (TOT) می‌باشد.
روش بررسی: این مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی در 40 بیمار مبتلا به بی‌اختیاری استرسی ادرار در بیمارستان آرش در سال 87-1385 صورت گرفته است. کلیه بیماران به‌طور تصادفی در دو گروه تحت جراحی لاپاراسکوپیک Burch و TOT قرار گرفتند. اطلاعات بیماران توسط پرسشنامه‌های دموگرافیک، 22 سوالی کیفیت زندگی، UDI-6 مربوط به علائم ادراری، ISI مربوط به شدت بی‌اختیاری ادراری و بررسی ارودینامیک به‌دست آمد.
یافته‌ها: داده‌های مطالعه با 19 نفر در گروه TOT و 16 نفر در گروه لاپاراسکوپیک Burch بررسی شد. بهبود ابژکتیو به‌صورت عدم وجود لیک ادراری در تست استرس سرفه و بررسی ارودینامیک نرمال شش ماه بعد از عمل در گروه لاپاراسکوپیک Burch 75% و در گروه TOT 2/84% بود (53/0p=). نتایج پرسشنامه ISI با تعیین بهبود سابژکتیو در هر دو گروه نسبت به‌هم تفاوت معنی‌داری نداشت (23/0p=). پاسخ به سوالات UDI-6 به‌صورت تغییر نسبت به قبل از عمل نشان می‌دهد که علایم Urgency بعد از عمل در گروه TOT نسبت به لاپاراسکوپیک Burch کاهش یافت (04/0p=). نمره کیفیت زندگی IQOL، شش ماه بعد از عمل نسبت به مقدار پایه در هر دو گروه افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است (05/0p<) ولی تفاوت مشاهده شده در دو گروه از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: بر اساس معیارهای سابژکتیو و ابژکتیو TOT با کولپوساسپنشن لاپاراسکوپیک Burch تفاوت معنی‌داری ندارد.

---

زمینه و هد ف: نتایج جراحی محافظه کارانه با ماستکتومی در درمان سرطان پستان برابر است. جراحی های انکوپلاستی پستان علاوه بر محافظه گر بودن، از لحاظ زیبایی شناختی و انکولوژ ی مزیت های ویژه ای دارند . هدف اصلی این مطالعه ارایه نتایج تکنی ک های جدید جراحی سرطان پستان همراه حفظ پستان و بررسی عوامل موثر بر نتایج زیبا یی شناختی درمان برای اولین بار در ایران می باشد. روش بررسی: مطالعه روی 58 بیمار مبتلا به سرطان پستان ی کطرفه که در طی یک سال به بخش جراحی یک بیمارستان امام مراجعه کردند و توسط یک جراح عمل شدند انجام شد . نتایج زیبا یی عمل بر اساس عک س های قبل و بعد از عمل توسط شش نفر از متخصصین با پرسشنامه ی موارد جز ی ی و کلی داوری شد . از آنالیز واریانس یک طرفه برای بررسی عوامل مرتبط با نتیج ه زیبا یی شناختی و کاپای وزن د اده بیماران (CI%95=68/03-77/36) %72/ شده برای بررسی روا یی درون و بین داوران استفاده شد . یافت هها: در مجموع 7 67 % از نظر / بیماران از نظر سایز پستان 9 (CI%95=89/75-98/65) %94/ خوب یا عالی نمره دهی شدند . در کل 2 از نظر کیفیت اسکار نمره ی بالای صفر در مقایسه یک طرفه (CI%95=85/46-92/13) %88/ انحراف نوک پستان 8 -80/30) %75/ نیاز به جراحی طرف مقابل 8 ،(CI%95=63/88-73/91) %68/ گرفتند. از نظر غیر قرینگی شکل 9 نمره ی بالای صفر در مقایسه با طرف مقابل گرفتند. (CI%95=64/14-73/86) % و غیر قرینگی سایز 69 (CI%95=71/3 تومورهای ربع فوقانی داخلی بهترین و ربع فوقانی (p<0/ 2 نتایج ضعیف تری داشتند ( 039 cm تومورهای بالای .(p<0/ بیماران سنین 50 تا 60 سال بدترین نتایج را داشتند ( 0001 .(p<0/ خارجی بدترین نتایج را دارا بودند ( 0001 0(به دلیل تفسیرهای متفاوت ) محاسبه شد. نتیج هگیر ی: اعمال / 0 و 12 / کاپای وزن داده شده درون و بین داوران 58 جراحی انکوپلاستی در حفظ ظاهر پستان موفق است و لزوم گسترش آموزش هایی در این زمینه را ایجاب می کند.

---

زمینه و هدف: آنوسمی یکی از مهم‌ترین علایم بیماران پس از ضربه به سر است که کیفیت زندگی بیماران را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می‌دهد و در 30% از موارد ضربه سر دیده می‌شود. آنوسمی هم‌چنین یکی از موارد شایع ارجاع بیماران پس از ضربه سر از پزشکی قانونی به مراکز تخصصی گوش و حلق و بینی می‌باشد. در این مطالعه هدف ما بررسی تاثیر جهت ضربه وارده به سر بر حجم پیاز بویایی بیماران آنوسمیک بعد از تروما بود.
روش بررسی: تعداد 28 بیمار آنوسمیک بعد از تروما (مورد) و 37 نفر بدون سابقه ترومای سر و بدون شکایتی از  مشکلات بویایی (شاهد) از نظر سن، جنس، حجم پیاز بویایی، زمان ضربه سر، محل ضربه سر، جهت ضربه سر و آستانه بویایی ارزیابی شدند. برای اندازه‌گیری حجم پیاز بویایی از MRI مغز کورونال بدون کنتراست و برای سنجش بویایی از تست‌های آستانه بویایی و شناسایی بوها استفاده شد.
یافته‌ها: حجم پیاز بویایی اندازه‌گیری شده در گروه مورد پایین‌تر از حجم پیاز بویایی گروه شاهد بود. در موارد با ترومای سر قدامی (فرونتال) حجم پیاز بویایی به طور معنی‌داری پایین‌تر از موارد با ترومای خلفی (اکسی‌پیتال) بود (02/0P=). حجم پیاز بویایی در سمت ضربه نیز کاهش معنی‌داری نسبت به سمت مقابل ضربه داشت (01/0P=).
نتیجه‌گیری: جهت ضربه سر بر روی حجم پیاز بویایی بیماران آنوسمیک بعد از تروما تاثیر واضحی دارد. به طوری که در موارد با ترومای سر قدامی نسبت به ترومای سر خلفی و نیز در سمت موافق جهت ضربه نسبت به جهت مخالف ضربه حجم پیاز بویایی به طور معنی‌داری کم‌تر است. البته مطالعات بیش‌تری در این زمینه مورد نیاز می‌باشد.

---

زمینه و هدف: جسم خارجی در مری از وضعیت‌های اورژانسی بوده و علاوه بر اضطرابی که برای بیمار ایجاد می‌کند باعث عوارض بالقوه خطرناک می‌گردد. با توجه به مدیریت اورژانس در خروج جسم خارجی از مری و پرهیز از عواقب ناگوار آن، این مطالعه به بررسی هم‌خوانی سونوگرافی و رادیوگرافی در تشخیص جسم خارجی در مری می‌پردازد.
روش بررسی: این مطالعه به شکل مقطعی طراحی شد. نمونه‌گیری به روش آسان، از 60 بیمار مراجعه‌کننده مشکوک به جسم خارجی در قسمت فوقانی مری در بخش اورژانس بیمارستان امیراعلم از فروردین تا اسفند 89 انجام شد. ارتباط نتایج رادیوگرافی و سونوگرافی بررسی شد.
یافته‌ها: در 28 مورد (2/48%) بیماران جسم خارجی در دستگاه‌های گرافی تشخیص داده شد. نتایج رادیوگرافی در بیماران دارای جسم خارجی در 26 بیمار (9/92%) مثبت و در دو بیمار (1/7%) منفی بود. نتایج سونوگرافی در 27 بیمار (4/96%) مثبت و در یک بیمار (6/3%) منفی گزارش شد. ضریب همراهی نتایج رادیوگرافی با سونوگرافی در بیماران با شکایت از جسم خارجی معنی‌دار بود (001/0P=) و از ضریب توافق خوبی (01/0P= و 896/0kappa=) برخوردار بود.
نتیجه‌گیری: وجود ضریب بالای همراهی بین نتایج سونوگرافی و رادیوگرافی نشان می‌دهد که این سیستم‌های تصویربرداری با توجه به شرایط بیمار و شرح حال بیمار می‌توانند به جای هم به‌کار برده شوند.