جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای شهنام عسکرپور

شهنام عسکرپور، هوشنگ پورنگ،
دوره 59، شماره 1 - ( 1-1380 )
چکیده

توده شکمی در دوران نوزادی از علل مهم بستری بیماران در بخش های جراحی اطفال است و برخورد سریع با این بیماران، منجر به کاهش مورتالیتی و موربیدیتی می شود. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی و با استفاده از بایگانی بیمارستانهای امیرکبیر و بهرامی در بین سالهای 78-1361 انجام شده است. در این بررسی تعداد 25 بیمار که در بخش جراحی نوزادان بستری شده بودند بررسی گردیدند. از بیماران بستری شده، 68% پسر و 32% دختر بودند و از نظر سن اغلب در هفته اول نوزادی قرار داشتند (48%). از نظر شیوع علل بستری در صدر آن علل سیستم ادراری با 56% و به دنبال آن تومورها با منشا مختلف 20% و علل تخمدانی 12% و علل گوارشی 12% بودند. اغلب بیماران تحت عمل جراحی قرار گرفتند (92 درصد) و بیشترین تست آزمایشگاهی مختل تستهای کلیوی بودند (28 درصد). میزان مورتالیتی (24 درصد) بدست آمد که اغلب پسر و اغلب به علل خوش خیم بود. با توجه به این یافته ها، بررسی سیستم ادراری جنین با سونوگرافی و معاینه اولیه نوزادان اهمیت ویژه ای دارد و عمل جراحی سریع در اغلب موارد توصیه می شود. لازم است بررسیهای آزمایشگاهی و رادیولوژیکی در 72-48 ساعت اول انجام شده و اقدام درمانی مناسب صورت پذیرد.


شهنام عسکرپور، منصورملائیان، محمدحسین‌ سرمست‌شوشتری،
دوره 64، شماره 4 - ( 4-1385 )
چکیده

زمینه و هدف:عدم ‌نزول بیضه غیرقابل لمس، یکی از مشکلات جراحی اطفال می‌باشد و در بررسی‌ها نشان داده شده که حدود 30% تا 40% موارد با بیضه داخل شکمی همراه است. تکنیک‌های متعددی برای ارکیوپکسی در موارد بیضه داخل شکمی ارایه شده‌اند مثل ارکیوپکسی چند مرحله‌ای، ارکیوپکسی با آناستوموز میکروواسکولار، ارکیوپکسی با قطع عروق اسپرماتیک در 2 مرحله و هورمون تراپی، که هیچ کدام موفقیت قطعی نداشته و اغلب با عوارض متعدد همراه بوده‌اند. روش ارکیوپکسی یک مرحله‌ای با قطع عروق اسپرماتیک روی پایه شریان وازدفران (واز)، جزء روش‌های پیشنهادی برای بیضه داخل شکمی است که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته است.
روش بررسی: این مطالعه به صورت آینده‌نگر و توصیفی در سال 1379و نیمه اول 1380 در بخش جراحی بیمارستان بهرامی و کودکان تهران، روی 31 بیمار با عدم نزول بیضه داخل شکمی انجام گردید و بیماران به مدت 2 سال پیگیری شدند.
یافته‌ها: از مجموع 31 بیمار، 9/70% بیماران بالای 4 سال بودند و 5/93% بیماران بیش از 3 روز بستری گردیدند. طول مدت جراحی در 5/64% کمتر از 3 ساعت بود. شایع‌ترین عارضه کوتاه مدت استفراغ (1/16%) و شایع‌ترین عارضه بلند مدت عفونت زخم (5/6%) بود. در مجموع در 6/80% . آنومالی بیضه در بیماران دیده شد. در پیگیری بیماران در 8/83% موارد کاهش اندازه بیضه وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: روش جراحی ارکیوپکسی با قطع عروق اسپرماتیک در یک مرحله، روشی کم خطر با میزان موفقیت بالا و میزان عوارض کم و افزایش طول مدت جراحی و بستری در حد قابل قبول است که با توجه به میزان مهارت جراحان و شرایط بیمارستان به عنوان یک تکنیک در این بیماران پیشنهاد می گردد.

نوذر درستان، شهنام عسکرپور، مهدی عسگری، فرامرز پازیار، سید حمیدرضا حسینی خواه منشاوی،
دوره 66، شماره 2 - ( 2-1387 )
چکیده

جهت درمان آپاندیسیت حاد دو روش آپاندکتومی بازو آپاندکتومی لاپاراسکوپیک موجود است. تاکنون مطالعات زیادی برای مقایسه این دو روش درمانی صورت گرفته است که بیشترین فاکتورهای بررسی شده مدت زمان جراحی، مدت زمان بستری، درد بعد از عمل و عوارض عفونی می‌باشند.

روش بررسی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی تعداد 100 بیمار شامل 50 مورد آپاندکتومی باز و 50 مورد آپاندکتومی لاپاراسکوپیک صورت گرفت و مدت زمان جراحی، مدت بستری، مخدر مصرف شده و عوارض عفونی مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین مدت زمان بستری برای آپاندکتومی لاپاراسکوپیک 48/44 ساعت و باز 80/54 ساعت می‌باشد 01/0p<. میانگین دوز استاندارد مخدر مصرف شده برای آپاندکتومی لاپاراسکوپیک 40/2 و برای باز 46/3 می‌باشد 01/0p<. میانگین مدت زمان عمل جراحی برای لاپاراسکوپیک 8/31 دقیقه و برای باز 2/35 دقیقه است 5/0p=. تعداد موارد عفونت زخم در آپاندکتومی باز چهار مورد (8%) و در لاپاراسکوپیک یک مورد (2%) است. موارد آبسه داخل شکم یک مورد در آپاندکتومی باز (2%) بوده است و آبسه داخل شکل بعد از آپاندکتومی لاپاراسکوپیک وجود نداشته است.

نتیجه‌گیری: طول مدت بستری حداقل 10 ساعت در آپاندکتومی لاپاراسکوپیک کمتر می‌باشد که از لحاظ آماری معنی‌دار است (01/0p<).میانگین دوز مصرف مخدر نیز با 01/0 p<در آپاندکتومی لاپاراسکوپیک کمتر است ولی طول مدت عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشته است. از نظر عفونت زخم و آبسه داخل شکمی در گروه لاپاراسکوپیک کمتر بوده است.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb