کرنیکتروس یک سندرم عصبی قابل پیشگیری با عوارض نامطلوب است که به‌علت رسوب بیلی روبین غیر‌مستقیم در بخش‌هایی از مغز ایجاد می‌شود. هدف اصلی در این مطالعه بررسی عوامل مؤثر در ایجاد کرنیکتروس در نوزادان ایکتریک مراجعه‌کننده به مرکز طبی کودکان بوده است.
روش بررسی: این پژوهش گذشته‌نگر با روش نمونه‌گیری سرشماری طی دوازده ماه 312 نوزاد ایکتریک که در بخش نوزادان جهت درمان ایکتر بستری شدند انجام شد. این نوزادان از نظر سن، سطح بیلی روبین سرم، وزن زمان تولد، جنس، سن حاملگی، زمان ترخیص از زایشگاه و فاکتورهای خطر مندرج در پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با روش آماری Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: 25 بیمار از 305 نوزاد ایکتریک بستری شده در بخش نوزادان به‌عنوان کرنیکتروس حاد تشخیص داده شدند. تاثیر سن حاملگی، جنسیت، سطح بیلی روبین توتال سرم، زمان ترخیص از زایشگاه، عوامل خطر‌ساز (اسیدوز، پره ماچوریتی، همولیز، هیپوگلیسمی، سپسیس، دیسترس تنفسی)، وزن زمان تولد، ناسازگاری‌های گروههای خونی و کمبود G6PD بر بروز کرنیکتروس به تفکیک مورد بررسی قرار گرفت که موارد معنی‌دار به شرح زیر است: میانگین سطح بیلی روبین توتال در مبتلایان به کرنیکتروس mg/dl 32 و در سایر نوزادان ایکتریک mg/dl 20 بوده که این اختلاف معنی‌دار است (001/0P=). بروز کرنیکتروس در نوزادان پرخطر به‌طور معنی‌داری از نوزادان کم‌خطر بیشتر بوده است (001/0P<). نوزادان کمتر از 2500 گرم به‌طور معنی‌داری از نوزادان دارای وزن زمان تولد بیشتر از 2500 گرم دچار کرنیکتروس شدند(04/0P=).
نتیجه‌گیری: نوزادان پرخطر به درمان زود‌هنگام و مؤثر هیپربیلی روبینمی برای جلوگیری از بروز کرنیکتروس در سطوح کمتر بیلی روبین نسبت به نوزادان کم‌خطر نیازمندند.
