مجله دانشکده پزشکی

---

نتایجی که از بررسیهای متدهای مختلف بیهوشی دربچه هائی که احتیاج به ترمیم کلفت پالت دارند بدست آمد، عبارتند از . هنگام آنستزی با اتر از دست دادن خون بسیار مهم است تاکیکاردی ایجاد می شود و عدم تعادل اسید و باز بوجود می آید و حالت عمومی بیمار پس از عمل رضایتبخش نیست.با روش IVVP خونریزی کم است و بهم خوردن تعادل اسید و باز وجود ندارد ولی این متد در بچه ها از نظر تکنیک اشکالاتی ببار می آرود. هنگامیکه متوکسی فلوران در بیهوشی این بچه ها بکار برده می شود خونریزی حداقل بوده و با وجودی که اسیدوز متابلیک مختصر بوجود می آید وضع بیمار بعد از عمل بسیار رضایتبخش است. بنابراین به نظر می آید که این دارو بهترین و مناسبترین دارو برای بیهوشی بیمارانی است که دچار کلفت پالت می باشند.

---

شیوع تهوع و استفراغ در بچه هایی که تحت عمل جراحی لوچی چشم قرار می گیرند از سایر اعمال جراحی چشم بیشتر می باشد. دو داروی دروپریدول و پرومتازین بطور جداگانه در 100 بیمار با مشخصات سنی بین 15-2 سال استفاده گردید. توصیه می شود پرومتازین داروی سداتیو، آنتی کلینرژیک، آنتی هیستامینیک و آنتی امتیک بمقدار 0/5 میلی گرم برای هر کیلوگرم به داخل ورید بعد از القا بیهوشی و قبل از عمل جراحی و دستکاری عضله و 0/5 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن داخل عضله پس از اتمام عمل جراحی استفاده بشود. این دارو تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی لوچی چشم را بیش از مصرف داروی دروپریدول بمقدار 75 هزارم میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن بصورت داخل وریدی کاهش می دهد.

---

زمینه و هدف: سرطان مدولاری تیرویید (MTC) به دو شکل اسپورادیک (75%) موارد و ارثی (25%) بروز می‌کند. اثر جهش‌های بد معنی پروتوآنکوژن RET در پیشرفت بیماری به خوبی مشخص شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی هاپلوتایپ G691S/S904S در بیماران MTC و خانواده آنها بود. روش بررسی: مطالعه حاضر در طی سال‌های 1393-1383 در مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی پژوهشکده غدد درون‌ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بر روی 358 فرد شامل 213 بیمار و 145 نفر از اعضای خانواده آنها به انجام رسید. مولکول DNA ژنومیک این افراد از لکوسیت‌های خون محیطی به روش استاندارد نمک اشباع و پروتییناز K استخراج شد. تغییرات نوکلئوتیدی به روش PCR و Direct DNA sequencing مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: بر اساس نتایج حاصل از سکانس DNA، 189 فرد (119 بیمار، 70 نفر اعضای خانواده) دارای جهش بدمعنی G691S (rs1799939) در اگزون 11 و جهش هم‌معنی (rs1800863) S904S در اگزون 15 پروتوآنکوژن RET بودند. فراوانی آللی هاپلوتایپ G691S/S904S در بیماران 02/35% و در اعضای خانواده آنها 92/29% بود. نتیجه‌گیری: داده‌های به‌دست آمده نشان‌دهنده فراوانی هاپلوتایپ G691S/S904S ژن RET در میان بیماران MTC و اعضای خانواده آنها در جمعیت ایرانی می‌باشد. تغییرات نوکلئوتیدی G691S و S904S به‌طور کامل عدم تعادل پیوستگی را دارا می‌باشند. بنابراین نتایج آنها به شکل هاپلوتایپ گزارش شده است. بررسی ارتباط بین هاپلوتایپ ذکر شده و بروز بیماری MTC در مطالعات آتی می‌تواند در شناسایی اثرات احتمالی این هاپلوتایپ موثر باشد.