زمینه
و هدف: تخمین
فشار انتهای دیاستولی بطن‌چپ در مبتلایان
به‌تنگی دریچه‌میترال علاوه بر کمک به‌تشخیص نارسایی دیاستولیک بطن چپ، در توجیه
علایم بیماران با تنگی دریچه میترال نیز اهمیت دارد ولی در حال
حاضر نمی‌توان با روش‌های معمول اکوکاردیوگرافی داپلر به‌تخمین این فشار دست یافت.
روش بررسی: در این مطالعه 33 بیمار مبتلا
به تنگی
دریچه میترال متوسط تا شدید که به‌نحوی اندیکاسیون کاتتریزاسیون قلب چپ
داشتند، وارد شدند. محل انجام مطالعه بیمارستان امام‌خمینی و طی سال 88-1387 بود.
در بخش کاتتریزاسیون، فشار انتهای دیاستولی بطن چپ (LVEDP)
این بیماران اندازه‌گیری شد. حداکثر ظرف مدت سه ساعت قبل از کاتتریزاسیون، بیماران
تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفته‌و اطلاعات شامل سرعت‌های ورودی میترال، داپلر بافتی
آنولوس میترال، سرعت فلوهای ورید پولمونر، به‌دست آمدند. آنالیز رابطه خطی اسپیرمن
و رگرسیون خطی مولتیپل انجام شد. حد معنی‌دار 05/0p< در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میان نسبت
ماگزیمم سرعت ابتدای دیاستولی ورودی میترال به ماگزیمم سرعت داپلر بافتی ابتدای
دیاستول آنولوس میترال (E/Ea) اندازه‌گیری شده توسط اکوکاردیوگرافی و LVEDP به‌صورت معنی‌داری ارتباط مستقیم وجود داشت
(38/0r =، 04/0p=).
یک رابطه معکوس معنی‌دار میان فاصله‌زمانی شروع موج E
و Ea (TE-Ea)و فشار انتهای دیاستولی بطن چپ (LVEDP) مشاهده گردید (44/0- r =، 01/0p=).
همچنین متغیرهای اندکس Tei (4/0β=،
02/0p=) و TE-Ea (5/0β=،
02/0p=) مستقلاً توانایی پیشگویی فشار دیاستولی بطن‌چپ
را داشتند (49%= 2R). میان سایر
شاخص‌های اکوکاردیوگرافیک اندازه‌گیری‌شده با LVEDP
رابطه معنی‌داری مشاهده نگردید.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه به‌کار بردن شاخص‌های اکوکاردیوگرافی TE-Ea و E/Ea و اندکس Tie
در پیشگویی متوسط LVEDP تایید می‌کند، لیکن استفاده
از این شاخص‌ها نیازمند مطالعات بیشتر است.
