مجله دانشکده پزشکی

---

---

گزارش یک مورد اسپوندیلیت آنکیلوزانت نوع مختلط با همراهی ناراحتی های روده ای و بلوک دهلیزی بطنی مرحله اول قلب در یک جوان 25 ساله و یادآوری پاتولوژی و بعضی علل ایمیونولوژیکی که در تولید این بیماری ممکن است دخالت داشته باشند و رابطه احتمالی تغییرات ایمونولوژیک HL - AW 27 با پیدایش عوارض مفصلی ، قلبی، عروقی که ممکن است در بیمار ما نیز به نحوی دخالت داشته و محتاج مطالعات بیشتری در این زمینه می باشد.

---

پره اکلامپسی/اکلامپسی، یکی از شایعترین بیماریهای وابسته به بارداری می باشد که با علائم افزایش فشار خون، پروتئینوری و ادم در خانمهای حامله مشخص می شود. این عارضه در اولین حاملگی هفت برابر شایع تر از حاملگیهای بعدی بوده و قبل از هفته 20 حاملگی بندرت اتفاق می افتد. در این مطالعه آینده نگر BhCG) B-Subunit Human Chorionic Gonadotrophin) سرمی 260 زن حامله تک قلو در سه ماهه دوم بارداری که از آبان ماه 1378 تا شهریور ماه 1379 به درمانگاه پره ناتال بیمارستان میرزا کوچک خان مراجعه کرده بودند، اندازه گیری شد. پرونده مامائی این زنان بعد از زایمان جهت شناسایی موارد پره اکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت. متوسط سن زنان تحت مطالعه 26 سال و متوسط سن بارداری هنگام اندازه گیری BhCG سرمی 19 هفتگی بود. از این تعداد 17 نفر از آنها (6/5 درصد) به پره اکلامپسی اکلامپسی خفیف مبتلا شدند. متوسط BhCG سرمی افراد پره اکلامپتیک 35060.5 mlu/ml و در افراد غیرمبتلا 33766/1 mlu/ml بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (0.28=P). بنابراین گرچه افزایش سطح سرمی BhCG در سه ماهه دوم بارداری در زنان که از نظر کلینیکی طبیعی بودند و بعد به پره اکلامپسی شدید مبتلا شدند گزارش شده است، این آزمون جهت شناسایی زودهنگام پره اکلامپسی اکلامپسی خفیف مناسب نمی باشد.

---

بیرون زدن lag screw از قسمت فوقانی سروگردن فمور، از شایعترین و مخربترین عوارض عمل جراحی شکستگی انترتروکانتریک با DHS می باشد. علت دقیق این عارضه، مشخص نیست ولی آن را به عوامل متعددی نظیر استئوپنی، موقعیت نامناسب lag screw در سر فمور و همچنین عدم توانایی lag screw به لغزش در داخل barrel، نسبت می دهند که این عامل آخر بیشتر از سایر عوامل مورد غفلت جراحان قرار می گیرد. از اردیبهشت ماه لغایت مرداد ماه 1379، تعداد 16 بیمار مبتلا به شکستگی انترتروکانتریک ناپایدار با معدل سنی 75/4 سال، در بیمارستان دکتر شریعتی تحت عمل جراحی Dimon and Hughston و فیکساسیون با Short Barrel DHS قرار گرفتند. با وجود استفاده از lag screw کوتاه 70-60 میلیمتری، در 15 بیمار فضای کافی جهت لغزش lag screw در داخل Barrel مهیا شد. تنها مورد cut out در این مطالعه، در بیماری بود که در آن DHS در وضعیت استاتیک در مرکز سر فمور قرار داشت. یک مورد جدا شدن lag screw از Barrel علیرغم استفاده از compression screw، یک مورد delayed ::::union:::: و یک مورد اختلاف طول قابل توجه دو اندام، از دیگر عوارض این عمل بود. در بررسی عملکرد هیپ متوسط Harris score، 76 بود. اغلب بیماران لنگش خفیفی داشته و از وسایل کمکی جهت راه رفتن استفاده می کردند.

---

مقدمه: اغما حالتی شبیه به خواب است که طی آن بیمار پاسخ هدفمندی به محیط نمی دهد و بیمار را نمی توان از آن بیدار نمود. تعیین پیش آگهی بیمار و تصمیم گیری در جهت تعیین و تخصیص بودجه و تکنولوژی محدود برای بیماران اغمایی بستگی به آگاهی ما از شیوع و پیش آگهی انواع اغما دارد. در این تحقیق فراوانی انواع اغما و پیش آگهی اغمای غیر ترومایی و میزان همراهی علایم عصبی اولیه با پیش آگهی یک ماهه بیماران اغمایی غیر ترومایی تعیین شده است.

 مواد و روش ها: این مطالعه در طی یکسال (از آبان 1379 تا آبان 1380) در بیمارستان سینا بر روی 130 بیمار اغمایی شامل 80 مورد غیر ترومایی و 50 مورد ترومایی انجام شد.

یافته ها: 74% بیماران مرد و 26% زن بودند. در مجموع شایعترین علت اغما تروما (38.5%) بود. علل شایع بعدی بترتیب شامل بیماری های مغزی-عروقی (25.4%)، سرطان ها (10%) و هیپوکسی-ایسکمی (8.5%) بودند. شایعترین علت اغما در مردها تروما به سر (46.9%) و در زن ها علل عروقی (41.2%) بود. تروما 57.5% علل اغما در زیر 40 سال و 28% علل اغما در بالای 40 سال را تشکیل می داد. علل عروقی و سرطان ها در زیر 40 سال 15% و در بالای 40 سال 46.5% از علل اغما را تشکیل می دادند. در بین علل اغمای ترومایی هماتوم زیر دورا با 40% بیشترین فراوانی را دارا بود. در مطالعه ما هیچکدام از بیمارانی که در روزهای سوم و هفتم پس از اغما فاقد یکی از رفلکس های مردمک، اکولوسفالیک یا حرکتی بودند پس از یکماه به بهبود قابل قبول نرسیدند. با قرار دادن 4 رفلکس مردمک، قرنیه، اکولوسفالیک و حرکتی در یک گروه فقدان حداقل دو رفلکس از این بین در روزهای سوم و هفتم با پیش آگهی قابل قبول 0% همراه بود. از طرف دیگر وجود سه رفلکس یا بیشتر در روزهای سوم و هفتم احتمال بهبودی قابل قبول را نوید می دهد، بگونه ای که فراوانی نسبی بهبودی قابل قبول با وجود رفلکسهای مردمک، قرنیه، اکولوسفالیک در روز سوم 80% و در روز هفتم 88.9% بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: براساس مطالعه حاضر، بهترین پیش بینی پیش آگهی براساس معاینه نورولوژیک روز سوم و هفتم و در نظر گرفتن مجموعه چند رفلکس مردمک، قرنیه، اکولوسفالیک و پاسخ حرکتی بدست می آید، لذا پیشنهاد می شود در ارتباط با بکارگیری روش های درمانی و نیز اطلاع رسانی به خانواده بیمار نتایج حاصله مدنظر باشد.

---

در شکستگی های ناپایدار لگن، یکی از روش های ثابت کردن قسمت خلفی لگن، استفاده از پیچ ایلیوساکرال است. این روش با وجودی که در بسیاری از مواقع روش انتخابی است ولی در ایران بعلت مشکلات تکنیکی در جاگذاری این پیچ، بطور شایعی مورد استفاده قرار نمی گیرد. ما روش معمولی پیچ گذاری ایلیوساکرال را با کمی تغییر برای افزایش کیفیت تصویرنگاری و کاهش خطر عوارض عصبی، به صورت پیچ گذاری با راهنمایی سی تی اسکن زیر بیحسی موضعی در دو بیمار انجام دادیم در هر دو مورد پیچ در جای مناسب قرار گرفته عوارض جانبی ناشی از آن بوجود نیامد.

---

آرتروفیبروز یکی از عوارض مشکل بدنبال تروما و اعمال جراحی اطراف زانو می باشد، این عارضه با محدودیت حرکات زانو خود را نشان داده و ناشی از تشکیل بافت فیبرو و چسبندگی ها در داخل زانو است. امروزه موارد آرتروفیبروز زانو، بعلت شروع سریع حرکات مفصل بدنبال جراحی، استفاده از CPM و اهمیت دادن به فیزیوتراپی و بازتوانی زودرس، کاهش یافته است. مقاله ای که در پیش رو دارید نتایج آرترولیز آرتروسکوپیک را در 8 بیمار که طی سال های 1376 تا 1380، بعلت بازسازی ACL یا شکستگی های داخل زانو دچار محدودیت حرکتی زانو و آرتروفیبروز شده بودند، ارائه می کند. در این روش، توسط آرتروسکوپ، ابتدا چسبندگی های ناحیه سوپراپاتلار پاچ و سپس ناودان های پاراپاتلار داخلی و خارجی و در صورت نیاز ناحیه Notch آزاد می شود. در این مطالعه متوسط میزان بهبود در دامنه حرکتی پس از 12.5 ماه پیگیری، 61 درجه بود که قابل مقایسه با مطالعات خارجی می باشد.

---

زمینه و هدف: لیگامان صلیبی قدامی
 (ACL) یکی از مهمترین لیگامان‌های تثبیت‌کننده زانو می‌باشد. از آنجا که میزان بروز پارگی آن خصوصاً در ورزشکاران قابل توجه می‌باشد، بازسازی آن بسیار اهمیت دارد. در این مطالعه ما به ارزیابی نتایج کوتاه‌مدت پارگی لیگامان صلیبی قدامی که به‌روش اتوگرافت با تاندون همسترینگ یا تاندون پاتلا بازسازی شده است، پرداخته‌ایم.
روش بررسی: 96 بیمار با پارگی رباط صلیبی قدامی که در یک دوره پنج‌ساله (86-1381) به مرکز درمانی بیمارستان شریعتی مراجعه کرده بودند تحت بازسازی ACL قرار گرفتند. موارد مورد بررسی شامل علل آسیب، ضایعات غضروفی همراه، آسیب منیسک، رضایت از جراحی، عوارض عمل، محدوده حرکات زانو قبل و بعد از عمل بود.
یافته‌ها: بیماران شامل سه زن و 93 مرد با میانگین سنی6/27±82/4 سال (48-19) بودند. میانگین زمان تاخیر در جراحی 18 ماه (77-1) و شایع‌ترین علت پارگی ACL ورزش فوتبال بود. زانوی راست در 38 بیمار و زانوی چپ در 58 بیمار درگیر بود. آسیب منیسک در 78 بیمار وجود داشت (63 بیمار منیسک‌داخلی و 29 بیمار منیسک‌خارجی). ضایعات‌غضروفی همراه در 54 بیمار موجود بود. 68% بیماران به فعالیت قبل از عمل بازگشتند. هیچگونه محدودیتی در اکستانسیون وجود نداشت. محدودیت فلکسیون به‌میزان کمتر از 20 درجه در شش بیمار وجود داشت. در آخرین ویزیت بیماران رتبه International Knee Documentation Committee IKDC در گروه A و مجموعاً 96% بود.
نتیجه‌گیری: بازسازی آرتروسکوپیک ACL یک روش مناسب و بی‌خطر در درمان پارگی ACL می‌باشد. استفاده از سیستم رتبه‌بندی IKDC، Lysholm برای مقایسه بیماران قبل و بعد از عمل مفید می‌باشد. ضمناً جراحی بایستی در نزدیک‌ترین زمان بعد از آسیب انجام گردد. بازسازی ACL در بیماران با سن بالاتر در صورت عدم وجود علائم دژنراسیون مفصل زانو (DJD) همانند جوانان نتیجه‌بخش است.

---

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: آرتروز زانو یکی از بیماری‌های شایع و ناتوان‌کننده در سنین بالا می‌باشد. با توجه به این مطلب که   تعویض مفصل زانو درمان قطعی و نهایی این بیماری محسوب می‌شود در این مطالعه به بررسی نتایج کوتاه‌مدت این روش درمانی می‌پردازیم.

روش بررسی: در این مطالعه 34 بیمار با آرتروز زانو که در یک دوره پنج ساله 85-1380 به مرکز درمانی بیمارستان دکتر علی شریعتی مراجعه کرده بودند تحت عمل تعویض مفصل زانو قرار گرفتند. موارد مورد بررسی شامل سن و جنس بیماران، بررسی نتایج عمل با سیستم knee society knee score قبل و بعد از عمل، علت آتروز زانوی بیمار، نوع پروتز مورد استفاده و عوارض عمل جراحی بود.

یافته‌ها: بیماران مورد مطالعه شامل 20 زن و 14 مرد با میانگین سنی 37/67±25/5 سال و دامنه سنی 78-51 بودند. در 15 مورد عمل جراحی انجام شده تنها در زانوی سمت راست بیمار و در پنج مورد در زانوی سمت چپ بیمار و 14 مورد هر دو زانوی بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته‌‌ است. میانگین امتیاز عملکردی زانو functional score از 14/4±68/32 قبل از عمل 45-26 به 45/6±67/68 بعد از عمل 82-59 رسید و میانگین امتیاز زانو knee score  از 85/3±6/30 قبل از عمل 39-22 به 34/6±4/86 بعد از عمل 92-73 رسید.

نتیجه‌گیری: با توجه به بهبود قابل ملاحظه knee score و functional score زانوی عمل شده و عوارض اندک جراحی، توصیه می‌شود این عمل در صورت برقراری اندیکاسیون آن در اسرع وقت انجام شود زیرا که با مراجعه دیررس عوارض عمل جراحی تعویض مفصل زانو افزایش پیدا می‌کند.

---

زمینه و هدف: در حال حاضر یکی از شایع‌ترین مراجعات درمانگاهی ارتوپدی، تروماهای مستقیم و غیرمستقیم به زانو بوده که به پارگی لیگامان صلیبی قدامی منجر می‌شوند. بازسازی لیگامان صلیبی قدامی پاره شده زانو در یک بیمار فعال به شدت توصیه می‌گردد. تا به حال جهت بازسازی آرتروسکوپیک لیگامان صلیبی قدامی روش‌های متعددی پیشنهاد گردیده است که در آن‌ها گرافت لیگامانی با روش‌های مختلفی فیکس گردیده‌اند. در این مطالعه پایداری زانو به دنبال فیکساسیون گرافت هامسترینگ در بخش فمورال به‌وسیله دو روش پین‌گذاری ترانس فمورال و اندوباتون در بازسازی آرتروسکوپیک لیگامان صلیبی قدامی با هم مقایسه می‌گردد.
روش بررسی: بیمارانی که در طی سال‌های 1388 -1387 در بیمارستان شریعتی تهران تحت جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی قرار گرفته‌اند پس از حداقل 15 ماه با آرترومتر ساخت دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی شریف و معاینه بالینی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر اساس نتایج آرترومتر از بین هفت بیمار فیکس شده با اندوباتون، دو بیمار و از بین هفت بیمار فیکس شده با پین ترانس فمورال نیز یک بیمار، میزان تفاوت جابه‌جایی تیبیا نسبت به فمور در بین دو اندام سالم و مبتلا در تست لاچمن 25 درجه بیش از mm5 گزارش شده است و هیچ‌کدام از بیماران از خالی کردن زیر زانو پس از جراحی شاکی نبودند.
نتیجه‌گیری: از نظر کلینیکی نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در فیکساسیون گرافت هامسترینگ در بخش فمورال به روش ترانس فمورال بهتر از اندوباتون است.

---

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

زمینه و هدف: بازسازی لیگامان صلیبی قدامی اولین انتخاب درمانی برای بیمارانی است که بنا به‌دلایل مختلف فاقد لیگامان صلیبی قدامی سالم در زانوهایشان می‌باشند. از طرفی بازسازی تک باندلی این لیگامان با استفاده از آرتروسکوپ روشی است که در سراسر دنیا پذیرفته شده است. هرچند که این روش درمانی منجر به پیامدهای خوبی در اکثر بیماران می‌شود ولی هنوز بیمارانی وجود دارند که از نتایج پس از این عمل، چه در کوتاه‌مدت و چه در بلندمدت، ناراضی می‌باشند. لیگامان صلیبی قدامی به‌صورت طبیعی دارای ساختاری سه بعدی می‌باشد که فاسیکول‌های چند باندلی دارند. این فاسیکول‌ها از دیدگاه آناتومیک به دو باندل اصلی قابل تقسیم هستند: باندل انترومدیال و باندل پوسترولترال. این اسامی با توجه به محل چسبیدن آن‌ها بر روی تیبیا انتخاب شده است. 

روش بررسی: 22 بیمار با پارگی لیگامان صلیبی قدامی تحت عمل بازسازی لیگامان صلیبی قدامی در بیمارستان شریعتی در طی سال‌های 1388 تا 1389 قرار گرفتند. 14 بیمار تحت عمل بازسازی تک باندلی و هشت بیمار تحت عمل جراحی دو باندلی با هم مقایسه شدند. این بیماران حداقل 9 ماه پس از انجام عمل جراحی به‌وسیله آرترومتر و معاینه فیزیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. 

یافته‌ها: براساس نتایج آرترومتر از بین 14 بیمار در گروه بازسازی تک باندلی، در چهار بیمار میزان جابه‌جایی فمور نسبت به تیبیا بیش از پنج میلی‌متر بود ولی در گروه بازسازی دو باندلی در هیچ‌یک از بیماران میزان جابه‌جایی بیش‌تر از پنج میلی‌متر نبود.

 نتیجه‌گیری: بازسازی دو باندلی لیگامان صلیبی قدامی در این مطالعه پایدارتر از بازسازی تک باندلی است.

---

---

زمینه و هدف: غربالگری یک روش هزینه اثربخش برای پیشگیری از سومین سرطان کشنده در جهان یا سرطان کولورکتال می‌باشد. این مطالعه با هدف تحلیل هزینه اثربخشی غربالگری کولونوسکوپی در مقایسه با سیگموییدوسکوپی برای سرطان کولورکتال در افراد پر‌خطر در ایران انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه ارزشیابی اقتصادی در بازه زمانی تیر تا بهمن 1395 انجام گرفت. ارزیابی اثربخشی روش‌های غربالگری با استفاده از یک مرور نظام‌مند انجام گرفت. ارزیابی هزینه‌ها نیز با استفاده از هزینه‌های به‌دست آمده از تعرفه مصوب وزارت بهداشت ایران در سال 1395 برای کولونوسکوپی و سیگموییدوسکوپی انجام شد. در نهایت برای ارزیابی هزینه اثربخشی از مدل ترکیبی درخت تصمیم‌گیری و مارکوف استفاده شد. برای تحلیل هزینه اثربخشی با در نظر گرفتن پیامد نهایی بقای پنج ساله افراد پرخطر از فرمول ICER و نرم‌افزارهای Excel و TreeAge  استفاده شد.
یافته‌ها: اثربخشی سیگموییدوسکوپی و کولونوسکوپی در افزایش بقای پنج ساله نسبت به عدم‌غربالگری به ترتیب 11% و 7/15% و غربالگری کولونوسکوپی نسبت به سیگموییدوسکوپی نیز 7/4% بیشتر است. هزینه غربالگری کولونوسکوپی و سیگموییدوسکوپی به‌ترتیب 100 و 1992 میلیارد تومان محاسبه شد. براساس تحلیل هزینه اثربخشی، هزینه درمان بیماران در صورت غربالگری با کولونوسکوپی و سیگموییدوسکوپی نسبت به عدم‌غربالگری کمتر است. نسبت ICER کولونوسکوپی و سیگموییدوسکوپی نسبت به عدم‌غربالگری به‌ترتیب 444،138،916- و 475،795،494- تومان و کولونوسکوپی نسبت به سیگموییدوسکوپی 369،978،588- تومان به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: غربالگری به روش کولونوسکوپی و سیگموییدوسکوپی در کاهش بروز و مرگ ناشی از سرطان کولورکتال اثربخش هستند. غربالگری کولونوسکوپی در مقایسه با عدم‌غربالگری و غربالگری به روش سیگموییدوسکوپی برای جمعیت در معرض خطر بالا در ایران یک گزینه‌ی غالب می‌باشد.