جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای طواف

مژدهی، اسلام دوست، طواف، شفا،
دوره 8، شماره 10 - ( 4-1330 )
چکیده


فاطمه رمضان زاده، صدیقه السادات طوافیان،
دوره 61، شماره 6 - ( 6-1382 )
چکیده

مقدمه: استفاده از داروهای غیر مجاز و مواد مخدر و الکل در دوران بارداری هنوز بصورت یک معمای طبی و اخلاقی برای پزشکان وجود دارد و علیرغم افزایش پایگاه های بهداشت و سلامت عمومی و افزایش آگاهی و اطلاعات در مورد تاثیر داروها روی جنین در دوران بارداری، استفاده از این داروها در این دوران در حال افزایش است و لذا همواره سوال در مورد اینکه شیوع مصرف اینگونه داروها و مواد مخدر در زنان باردار به چه میزان می باشد برای پزشکان وجود دارد.

مواد و روش ها: در همین راستا مطالعه ای مقطعی روی 2189 زن باردار مراجعه کننده به درمانگاه های پره ناتال دانشگاه های علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و ایران که واجد شرایط مطالعه بودند انجام شد.

یافته ها: اطلاعات لازم جهت انجام این پژوهش نشان داد که 5.29% از مادران مورد مطالعه در سه ماهه اول بارداری بطور خودسر دارو مصرف کرده اند که 0.9% آنها یکی از داروهای مجاز از دسته دارویی A و 5.2% آنها یکی از داروهای غیرمجاز از دسته دارویی B و C و D و X مصرف نموده بودند و بیشترین درصد مصرف داروهای خودسر (23.4%) مربوط به استامینوفن بوده است. همچنین 0.9% از مادران مورد مطالعه در سه ماهه اول بارداری از ماده مخدر و 0.2% آنان الکل مصرف کرده بودند. شیوع مصرف الکل در همسران مادران 11% و در نزدیکان مادر 15.7% و شیوع مصرف مواد مخدر در همسران مادران 29.3% و در نزدیکان آنها 34.4% بوده است. طبق نتایج این پژوهش مادرانی که همسرانشان از تحصیلات بالاتری برخوردار بودند نسبت به گروه با تحصیلات کمتر همسر و مادرانی که سابقه نازایی داشتند نیز نسبت به گروه با سابقه عدم نازایی، بیشتر دارو مصرف نموده بودند که این اختلاف بترتیب با (P<0.004) و (P<0.049) معنی دار شد و مادرانی که خود یا همسرانشان تمایلی به بارداری فعلی نداشتند بطور معنی داری نسبت به گروهی که بارداری با تمایل آنان بوده است نیز بیشتر دارو مصرف کرده بودند.

نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این پژوهش لزوم آموزش و ارتقا سطح آگاهی مادران و انجام مشاوره های لازم در جهت عوارض و خطرات حاصل از مصرف داروهای غیر مجاز در دوران بارداری و همچنین عوارض ناشی از مصرف مواد مخدر توسط همسر و نزدیکان مادر روی جنین را آشکار می سازد.


سعیدرضا مهرپور، محمدرضا طوافی، رضا سربی، محمدرضا آقامیرسلیم،
دوره 70، شماره 2 - ( 2-1391 )
چکیده

زمینه و هدف: شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌تروکانتریک استخوان فمور حدود 34-10 درصد کل شکستگی‌های مفصل لگن را تشکیل می‌دهند. درمان شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌تروکانتریک برای جراحان ارتوپد همواره یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعات بوده است. تاکنون تکنیک‌های متفاوتی در شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌ تروکانتریک استفاده شده است. بعضی از این تکنیک‌های مورد استفاده در جراحی با عوارض و مشکلات فراوانی همراه هستند. لذا با توجه به مطالعات قبلی و نتایج آن‌ها بر آن شدیم تا مطالعه‌ای را طراحی کنیم که در آن بتوانیم کارایی فیکساسیون بیولوژیک در شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌تروکانتریک استخوان فمور را بررسی کنیم.  
روش بررسی:
 
در این مطالعه 20 بیمار با شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌تروکانتریک استخوان فمور بررسی شدند. بیماران به صورت بالینی برای درد، میزان حرکت مفاصل هیپ و زانو، انحرافات چرخشی و اختلاف طول دو پا بررسی شدند، در ضمن، چگونگی جوش‌خوردگی بر اساس یافته‌های رادیوگرافی بررسی شد.
یافته‌ها:
 
از بیست و سه بیمار پذیرفته شده با شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌تروکانتریک، 20 بیمار وارد مطالعه شدند. بر اساس طبقه‌بندی Seinheimer، چهار بیمار دچار شکستگی از تیپ سه، 9 شکستگی از تیپ چهار و هفت نفر از بیماران دچار شکستگی از نوع پنج بودند. در هشت بیمار فیکساسیون با پیچ دینامیک کندیلار Dynamic Condylar Screw (DCS) و در 12 نفر دیگر با پیچ دینامیک هیپ Dynamic Hip Screw (DHS) انجام شد. جوش‌خوردگی در تمام بیماران دیده شد. هیچ‌کدام از بیماران درد یا اختلال حرکت نداشتند.
نتیجه‌گیری: 
با توجه به نتایج به‌دست آمده، نویسندگان صفحه‌گذاری ساب ‌ماسکولار در شکستگی‌های چند قطعه‌ای ساب‌تروکانتریک را پیشنهاد می‌کنند.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb