مجله دانشکده پزشکی

با گذشت یک دهه از ظهور کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک این روش بدل به روشی ایمن و کارآمد برای برخورد با سنگ صفراوی شده است. مزیت های این روش شامل کاهش مدت بستری در بیمارستان و هزینه های مربوطه، بازگشت سریعتر به کار، کاهش درد و مسائل زیبایی می باشند. این روش جراحی نیز مانند هر روش دیگری، اندیکاسیون ها و کنتراندیکاسیون های خاص خود را دارد که با پیشرفت تکنیک و افزایش تجربه جراحان تغییر می یابند. هدف از این مطالعه بررسی اندیکاسیون ها و کنتراندیکاسیون های کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک و میزان تبدیل به جراحی باز در بخش های یک و پنج جراحی مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) می باشد. در یک مطالعه گذشته نگر توصیفی از نوع Case-series پرونده تمام بیمارانی که از اول سال 1372 تا مهر ماه سال 1377 مورد کله سیستکتومی قرار گرفته بودند مطالعه گردید. سن و جنس بیماران، تشخیص هنگام بستری، یافته های سونوگرافیک و رادیولوژیک دیگر، یافته های آزمایشگاهی، اندیکاسیون کله سیستکتومی، وضعیت اول همراه سابقه جراحی شکمی قبلی و با بدخیمی داخل شکمی، نوع عمل (باز، لاپاروسکوپی، لاپاروسکوپی تبدیل شده به باز با ذکر علت)، یافته های پاتولوژی، فاصله زمانی از کله سیستکتومی تا ترخیص و میزان مرگ و میر در همان بستری مطالعه شدند. 343 پرونده کله سیستکتومی مورد بررسی قرار گرفت که 121 مورد از آنها به روش لاپاروسکوپیک انجام شده بود. از این تعداد 117 نفر زن (96.7%) و 4 نفر مرد (3.3%) بودند. طیف سنی بیماران 14 تا 84 سال با میانه سنی 45 سال بود. شایعترین اندیکاسیون های کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک در این مرکز عبارتند از: 1) کولیک عود کننده صفراوی (88.4% موارد)، 2) تظاهرات غیر اختصاصی سنگ کیسه صفرا (5.8%) و 3) سنگ های صفراوی بدون علامت (1.7%). کنتراندیکاسیون های کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک در این مرکز عبارتند از: 1) کله سیستیت حاد، 2) سنگ و یا دیلاتاسیون کلدوک، 3) کانسر کیسه صفرا، 4) بدخیمی های داخل شکم، 5) نیاز به عمل جراحی الکتیو شکمی همزمان، 6) سابقه لاپاراتومی قسمت های فوقانی شکم، 7) سپسیس، 8) ایلئوس، 9) پریتونیت، 10) پانکرانیت، 11) چاقی مفرط. میزان تبدیل به جراحی باز در این مرکز 4.7% می باشد. علل تبدیل به جراحی باز شامل: چسبندگی شدید (44.4% موارد)، اشکالات تکنیکی (33.3%) و علل اضطراری (22.3%) می باشند. هیچ مرگی پس از LC در همان بستری رخ نداد. سیروز کبدی جبران شده کنتراندیکاسیونی جهت انجام کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک به حساب نمی آید. انجام کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک در بیماران قلبی عروقی و ریوی نیاز به ارزیابی دقیق دارد تصمیم برای انجام یا عدم انجام آن منوط به وضع بیمار است.

در حال حاضر بهترین دسترسی عروقی جهت همودیالیز مزمن، فیستول شریانی وریدی می‌باشد اما میزان بالایی از شکست زودرس در این فیستول‌ها گزارش شده است که باعث افزایش هزینه و عوارض در این بیماران بوده است. در این مطالعه سعی شده است میزان ارزش معاینه فیزیکی در انتهای عمل توسط جراح، در پیش بینی احتمالی شکست زودرس فیستول مشخص گردد.
روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از تیر ماه 1377 تا اسفند 1381 در بخشهای جراحی بیمارستان امام خمینی، توسط دو جراح برای 326 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی 354 فیستول شریانی وریدی، گذاشته شد. نوع کارکرد فیستول در انتهای عمل از نظر جراح به پنج گروه تقسیم شد: 1-تریل در سیستول و دیاستول 2-تریل سیستولیک 3-سوفل 4- نبض 5-عدم کارکرد. در روزهای بعد از عمل، همان جراح مجدداً کارکرد فیستول را از نظر بالینی ارزیابی کرده است و در صورتی که تریل یا سوفل وجود نداشته است، آن فیستول شکست خورده تلقی شده است.
یافته‌ها: میزان شکست زودرس، در 354 فیستول شریانی وریدی، 7/12% بود. این میزان از 5/3% در گروه تریل در سیستول و دیاستول به 5/62% در گروه عدم کارکرد رسیده است (001/0>P). ارتباط آماری معنی‌دار بین میزان شکست زودرس با سن، جنس، جراح و محل فیستول‌گذاری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: اگر در انتهای عمل، فیستول فقط نبض دارد و یا از کارکرد آن راضی نیستیم، بهتر است در آن جلسه اقدام به فیستول‌گذاری در محل دیگر نکنیم و بعد از پیگیری بیمار در روزهای بعد، تصمیم‌گیری نمائیم.

هیپرهیدروز می‌تواند اثرات عمیقی بر کیفیت زندگی بیمار بگذارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج سمپاتکتومی توراکوسکوپیک در این بیماران می‌باشد.

روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، 33 بیمار مبتلا به هیپرهیدروز دست بیش از پنج سال که در طی سال‌های 82 تا 85 در دو مرکز درمانی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران از نظر مدت زمان عمل، مدت زمان بستری، عوارض زودرس و تاثیر بیماری بر کیفیت زندگی بیماران توسط پرسشنامه Dermatology Quality of Life Index (DLQI) و رضایت بیماران توسط Visual Analogue Scale قبل، بلافاصله و شش ماه پس از عمل جراحی بررسی شدند.

یافته‌ها: میانگین سن بیماران SD09/23 بود. سابقه فامیلی هیپرهیدروزیس در 79/78% بیماران وجود داشت. در 73/72% بیماران هیپرهیدروزیس در ابعاد مختلف عملکردی- اجتماعی- بین فردی و احساسی اختلالاتی را ایجاد کرده بود. میانگین زمان عمل جراحی SD 40 دقیقه، میانگین روزهای بستری SD45/1 بود. شایع‌ترین عوارض زودرس پس از عمل شامل آتلکتازی (57/7%)، عوارض کوتاه‌مدت ریوی (03/3%) و پلورال افیوژن (03/3%) بود. هیپرهیدروزیس جبرانی در 60% بیمار بروز کرده بود. در 82/81% بیماران محل مورد نظر در پی‌گیری بلافاصله و تا شش ماه پس از عمل کاملا خشک بود و در 18/18% تعریق نسبی اما قابل قبول بود. میانگین رضایت بیماران پس از عمل 81% بود. در تمامی بیماران بلافاصله و شش ماه پس از جراحی احساس بهبودی در ابعاد عملکردی- اجتماعی- بین فردی- احساسی به‌دست آمد. همه بیماران حاضر به تکرار جراحی در صورت نیاز بودند.

نتیجه‌گیری: سمپاتکتومی توراکوسکوپیک روشی مطمئن و کارآمد برای درمان هیپرهیدروز کف دست می‌باشد که با عوارض بسیار کمی همراه بوده و میزان موفقیت آن بالاست.