مقدمه: اثر مخرب اصوات با شدت زیاد روی ساختمان های گوش داخلی از سال ها پیش شناخته شده است. اثر سر و صدای ناشی از دریل جراحی روی گوش مقابل یکی از این اثرات است که کمتر در مورد آن بحث شده است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی کاهش شنوایی در گوش عمل نشده توسط دستگاه ادیومتر (اندازه گیری تون خالص یا Pure tone audiometery: PTA) و دستگاه OAE (اندازه گیری بازتاب شنوایی یا Distortion product otoacoustic emission: DPOAE) در بیمارانی است که تحت عمل ماستوئیدکتومی قرار گرفته اند می باشد.
مواد و روش ها: طی این مطالعه توصیفی تحلیلی، 49 بیمار که در سال 1379 در بیمارستان های امیراعلم و امام خمینی تهران تحت عمل ماستوئیدکتومی قرار گرفته بودند از نظر آسیب صوتی حاصل از دریل جراحی روی گوش مقابل ارزیابی شدند. وضعیت شنوایی قبل از عمل بیماران با انجام آزمایشات PTA و DPOAE و وضعیت پس از عمل آنها نیز به کمک آزمایشات PTA و DPOAE مجدد ارزیابی شد.
یافته ها: دامنه سنی بیماران 9 تا 55 سال با میانگین سنی 29 سال بود. 25 بیمار مرد و 24 بیمار زن بودند. در بررسی انجام شده در 10-7 روز بعد از عمل، از مجموع 49 بیمار، 4 بیمار (8.1%) تغییر در آستانه های PTA و 7 بیمار (14.2%) تغییر در دامنه های DPOAE پیدا کردند. در کنترل مجدد یکماه بعد از آن در دو بیمار دچار کاهش شنوایی در PTA و 5 بیمار از 7 بیمار دچار تغییر دامنه در DPOAE بهبود مشاهده شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: بطور خلاصه می توان نتیجه گرفت که ترومای صوتی حاصل از دریل جراحی روی گوش مقابل در تعداد کمی از بیماران رخ داده که اکثرا قابل برگشت می باشد.
