زمینه
و هدف: یکی از عوارض بیماری دیابت، رتینوپاتی است که در
صورت تشخیص و درمان زودهنگام آن می‌توان از عوارضی چون کم‌بینایی و حتی نابینایی
جلوگیری کرد. هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع
دو می‌باشد.
روش
بررسی: این مطالعه به‌صورت تحلیلی مشاهده‌ای می‌باشد و در آن 459 بیمار دیابتی نوع دو که از ابتدای اردیبهشت‌ماه 1388 تا پایان آبان‌ماه
1388 به کلینیک چشم‌پزشکی مرکز تحقیقات دیابت یزد مراجعه نموده‌اند وارد مطالعه
شده‌اند. بیماران توسط یک متخصص
چشم‌پزشک تحت معاینات چشمی شامل آزمون تیز بینی، فشار داخل چشم و معاینه با دستگاه
اسلیت لامپ قرار گرفته‌اند. پس از اتساع مردمک، معاینه ته چشم صورت گرفته و درجه‌بندی
بیماران بر اساس طبقه‌بندی ETDRS صورت گرفته است. برای شناسایی عوامل موثر بر
رتینوپاتی از مدل رگرسیونی مخاطرات متناسب برای داده‌های وضعیت جاری استفاده شده
است.
یافته‌ها: در افراد مورد بررسی شیوع
رتینوپاتی (95% CI) 7/40% می‌باشد. با یک‌سال افزایش در مدت
ابتلای فرد به دیابت خطر ابتلا به رتینوپاتی 5% درصد افزایش می‌یابد (05/0p<). در
افراد دیابتی که برای کنترل قند خونشان از انسولین استفاده می‌کند، در مقایسه با
افرادی که از داروی خوراکی استفاده می‌کنند خطر ابتلا به رتینوپاتی 1/1 بار بیشتر
است (05/0p<). در این مطالعه مشاهده شد که داشتن سابقه
پر فشاری خون در فرد دیابتی خطر ابتلا فرد به رتینوپاتی دیابتی را کاهش می‌دهد.
نتیجه‌گیری: کنترل
قند خون، معاینه منظم افراد دیابتی توسط متخصصان چشم‌پزشکی در مراحل اولیه تشخیص
دیابت و کنترل شدید فشار خون در بیماران دیابتی نوع دو توصیه می‌شود.
