مجله دانشکده پزشکی

تالاسمی شایعترین کم خونی ارثی در دنیا و ایران است و بیماران تالاسمیک نیازمند مراقبت های دقیق دوره ای می باشند. پژوهش حاضر نتایج بررسی های دوره ای بیماران مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی سازمان انتقال خون را ارائه نموده است. اطلاعات مربوط به وضعیت جسمانی، سن، قد، وزن، معاینات بالینی و برخی از پارامترهای آزمایشگاهی نظیر فریتین، هپاتیت های B و C و HIV و بررسی های غددی از پرونده 413 بیمار استخراج شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 9% بیماران عارضه قلبی علامت دار، 9% دیابت، 8% اختلال رشد، 21.3% تاخیر بلوغ، 3.1% آمنوره اولیه و 6.3% آمنوره ثانوی داشتند. 44% فاقد صفات جنسی بودند. در 278 مورد (67.2%) طحال برداری صورت گرفته بود. HBsAg در 1.9% و HBsAb در 57.4% و HBcAb در 8.7% موارد مثبت گزارش شده بود. ما به این نتیجه رسیدیم که اثر تزریق خون در رشد بیماران ما قابل قبول است اما بعلت عدم درک مناسب از عواقب بیماری، دسفرال نامناسب مصرف می شود.

مقدمه: بلوغ زودرس به ایجاد خصوصیات ثانویه جنسی قبل از 8 سالگی در جنس مونث و قبل از 9 سالگی در جنس مذکر اطلاق می شود. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی انواع بلوغ زودرس و تعیین عوامل زمینه ای آن و نیز بررسی میزان فراوانی نیاز به درمان در کودکان مبتلا بر حسب جنس انجام شده است.

مواد و روشها: در یک مطالعه گذشته نگر کلیه پرونده های درمانگاه غدد اطفال بیمارستان امام و پرونده های مطب شخصی از سال 1372 تا 79 مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه واحد اطلاعات مورد نیاز استخراج شد.

یافته ها: در مورد توزیع سنی بیماران، کمترین سن 0/8 سال و بیشترین سن 10 سال با میانگین سنی 5/37 سال و بیشترین فراوانی در سن 7 سال بود. از مجموع 74 کودک مراجعه کننده 50 نفر دختر (67/6 درصد) و 24 نفر پسر (32/4 درصد) بودند که بنابراین بیش از دو سوم موارد در دختران دیده می شد. در بیماران مذکر از مجموع 24 بیمار 18 نفر (75 درصد) دچار بلوغ زودرس مرکزی و 6 نفر (25 درصد) دچار بلوغ زودرس محیطی بودند که در بین بیماران دچار بلوغ زودرس مرکزی در 7 نفر (38/8 درصد) با علت زمینه ای شناخته شده و در 11 نفر بقیه (61/2 درصد) با علت ناشناخته (ایدیوپاتیک) بودند. در بیماران مذکر دچار بلوغ زودرس محیطی همه بیماران (100 درصد) دچار هیپرپلازی مادرزادی آدرنال بودند و سایر علل بلوغ زودرس در بین بیماران مذکر ما یافت نشد. در بین بیماران مونث از مجموع 50 بیمار 20 نفر دچار بلوغ زودرس مرکزی (40 درصد)، 23 نفر (46 درصد) دچار تلارک زودرس، 4 نفر (8 درصد) دچار پوبارک زودرس و 1 نفر (2 درصد) مبتلا به منارک زودرس و 2 نفر (4 درصد) مبتلا به سایر انواع بلوغ زودرس من جمله سندرم مک کوئین آلبرایت (یک مورد) و کم کاری تیروئید (یک مورد) بوده اند. در بیماران مونث دچار بلوغ زودرس مرکزی در 2 مورد علت زمینه ای مشخص (10 درصد) و در بقیه با علت ناشناخته ایدیوپاتیک (90 درصد) بودند. از 50 دختر دچار بلوغ زودرس 19 بیمار (38 درصد) نیاز به درمان پیدا کردند و از 24 پسر دچار بلوغ زودرس همه نیازمند درمان بودند (100 درصد).

نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج حاصل از بررسی ما موید شایع تر بودن بلوغ زودرس در جنس مونث نسبت به جنس مذکر است ولی در اغلب دختران با فرمهای خوش خیم بلوغ زودرس مواجه هستیم. که فقط نیاز به پیگیری منظم و صحیح و اطمینان دادن به خانواده و بیمار دارند. ولی برعکس در گروه جنسی مذکر اغلب با علت های زمینه ای مهم همراه هستند که نیاز به درمان دارند بنابراین توصیه می شود که در بیماران مذکر دچار بلوغ زودرس با دقت و وسواس زیادتری بیماران را پیگیری کرد و به دنبال یافتن علت زمینه ای برای آن بود.