یونس نوذری، علی قائمیان، اعظم صفیرمردانلو،
دوره 65، شماره 3 - ( 3-1386 )
چکیده
آنژیوپلاستی عروق کرونر در ضایعه محل دو شاخه شدن در مقایسه با غالب ضایعات دیگر کرونر با موفقیت پایین‌تر و عوارض بیشتری همراه است. این مطالعه به‌منظور بررسی میزان عوارض زودرس به‌دنبال آنژیوپلاستی و شناخت عوامل پیشگویی‌کننده انسداد شاخه‌های جانبی ماژور (بزرگتر از یک میلی‌متر) به‌دنبال آنژیوپلاستی در این ضایعات صورت گرفته است.
روش بررسی: در این مطالعه 104 بیمار مراجعه‌کننده پیاپی با ضایعه در محل دو شاخه شدن که در آنها آنژیوپلاستی انجام شد مورد ارزیابی قرار گرفتند. شاخه‌های جانبی براساس مرفولوژی و قطر تقسیم شدند.
یافته‌ها: در 41 بیمار (4/39%) Side Branch Compromise (SBC) ایجاد شد. در صورت وجود تنگی ostial بیشتر از 50% در شاخه جانبی که از نزدیکی شاخه اصلی جدا می‌شد احتمال بروز SBC نسبت به بیماران بدون ضایعه فوق به‌طور معنی‌دار بیشتر بود (012/0 P=) و نیز در صورت تنگی بیش از 80 درصد در شاخه اصلی، احتمال بروز SBC بیشتر بود (020/0 P=). در حالی که طول ضایعه، سن، جنس، خصوصیات بالینی و نیز کسر خروجی Ejection Fraction (EF) با بروز SBC ارتباط معنی‌دار نداشت. در موارد ایجاد SBC درد قفسه سینه در 1/34% ایجاد شد. در سه بیمار (9/2%) Non-Q Wave Myocardial Infarction اتفاق افتاد که هر سه به دنبال پیدایش SBC بود و میزان بروز Non-Q Wave Myocardial Infarction به دنبال SBC 3/7% بود.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که در آنژیوپلاستی ضایعات محل دو‌شاخه شدن با وجود شاخه‌های جانبی با تنگی Ostial بیش از 50% و نیز تنگی شاخه اصلی بیش از 80%، احتمال SBC افزایش می‌یابد.
