مجله دانشکده پزشکی

عواملی که باعث عبور داروها از جفت می شودند عبارتند از :1-بالا بودن حلالیت دارو در چربی 2-قابلیت یونی شدن دارو3-غلظت دارو و سرعت تزریق 4- سرعت انتشار دارو در خون جنین و سرعت استفاده و جذب دارو بوسیله بافتهای بدن جنین. اگر داروهای تجویز شده به زن باردار شدیداً و به مقدار زیاد از جفت عبور کند نوزاد را به شدت متاثر می سازند و اگر مقدار عبورشان از جفت کم باشد بنابراین شدت تاثیرشان خفیف خواهد بود و اگر خیلی کم عبور کنند تاثیر چندانی روی جنین نخواهند داشت. بطور کلی متخصصین بیهوشی باید توجه داشته باشند که تقریباً کلیه داروها از جفت عبور می کنند و از روش و داروهائی استفاده نمایند که اثر سوئی روی جنین تولید نکند و قبل از بیهوش کردن زن باردار درباره داروهائی که به او تجویز شده یا داروهائی که به علل بیماریهای مختلف در دوره حاملگی از آن استفاده می نموده است بررسی و پرسشهائی کاملی بنماید تا بیهوشی کاملاً بی خطر و بدون عارضه برای زن باردار و در نتیجه نوزاد شروع و به پایان خوب رسد.

زمینه و هدف: اطمینان از سلامت و ایمنی مصرف ترکیبات دارویی، آرایشی یا مکمل غذایی، پیش از ورود محصول به بازار دارویی ضروری می‌باشد. شنبلیله از سبزی‌های مفیدی است که در تهیه انواع غذاها به‌کار می‌رود و به‌عنوان یک گیاه دارویی نیز از قدیم مورد استفاده بوده است. گزارشات اخیر نشان می‌دهد که علاوه بر کاربردهای فراوان در طب سنتی، عصاره آبی برگ‌های شنبلیله دارای اثرات کاهنده قندخون، چربی خون و ضددردی در حیوانات آزمایشگاهی می‌باشد. با عنایت به اثرات درمانی فوق‌الذکر و در دسترس نبودن اطلاعات کافی در خصوص سمیت آن، در این تحقیق بر آن شدیم تا سمیت عصاره آبی برگ‌های شنبلیله را بر سلول‌های فیبروبلاست (NIH/3T3)  بررسی نمائیم.

روش بررسی: تعداد 104×5 عدد سلول در هر چاهک از پلیت‌های 24 خانه کاشته شدند و سپس مقادیر 10-01/0 میلی‌گرم عصاره پس از گذشت یک روز از تاریخ کاشت سلول (حصول اطمینان از رشد سلول‌ها و عدم آلودگی) به آن اضافه گردید. متعاقباً عصاره مزبور به مدت پنج روز در مجاورت سلول‌ها قرار گرفت و پس از پایان این مدت محیط کشت توسط عمل مکش تخلیه و دو بار با بافر PBS شسته شد. سپس تعداد سلول‌های زنده و فعالیت آنزیم دهیدروژناز میتوکندری سلول‌های مزبور به ترتیب با روش‌های e‏xclusion assay Trypan blue و MTT assay ارزیابی گردید.

یافته‌ها: به‌کمک روش‌های مورد استفاده در این تحقیق ID50 عصاره آبی شنبلیله برای روش‌های تریپان بلو و MTT assay بترتیب در حدود mg/ml 25/1 و mg/ml 5/2 به‌دست آمد.

نتیجه‌گیری: شواهد موجود موید غیرسمی بودن عصاره آبی شنبلیله می‌باشد و سمیت سلولی مشاهده شده، احتمالاً اختصاصی نبوده و ممکن است ناشی از اختلالات غشایی باشد.