مجله دانشکده پزشکی

---

مقدمه: جفت در مقابل داروهایی که مادر دریافت می کند تاثیرپذیر است. این تاثیرات گاهی در رشد و نمو جنین نیز اثر می گذارد. در این پژوهش اثرات هروئین بر جفت موش های سوری وابسته به هروئین، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.

مواد و روش ها: بدین منظور از موش های ماده معتاد در مراحل قبل از آبستنی، بعد از آبستنی، قبل و بعد از آبستنی استفاده و یک گروه نیز از موش های ماده سالم بعنوان شاهد در نظر گرفته شد. موش های نر در دو گروه سالم و معتاد قرار داشتند. هروئین مورد استفاده، بصورت خالص و ناخالص، همراه با آب آشامیدنی با غلظت های 0.1، 0.3 و 0.5 میلی لیتر مصرف گردید. در روز هفدهم بارداری جفت ها را از رحم خارج کرده و با جفت های موش های شاهد از نظر قطر، وزن و حالت های غیرطبیعی که ایجاد شده بود، مقایسه گردید.

یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تفاوت معنی داری (P<0.0001) بین قطر و وزن جفت در گروه های تجربی و شاهد وجود دارد. از نظر مرفولوژی، تغییرات در جفت شامل: تغییر در اندازه جفت (جفت کوچک، جفت غول پیکر)، جفت بهم چسبیده و خونریزی در جفت بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: براساس نتایج بدست آمده در این بررسی و شواهد ارائه شده از منابع مختلف می توان نتیجه گرفت که تاثیر اوپیوت ها ولو با مقادیر بسیار کم می تواند اثرات زیانبار بر باروری برجای گذارد و هروئین ناخالص مورد مصرف در ایران نسبت به هروئین خالص بسیار مضرتر می باشد.

---

مقدمه: مرفین مهمترین آلکالوئید تریاک است که به مقدار 10% در تریاک یافت می شود و به دو فرم مرفین سولفات و مرفین هیدروکلراید وجود دارد. در این مطالعه تغییرات مرفولوژیکی رحم موش سوری در اثر مصرف خوراکی مرفین مورد مطالعه قرار گرفت.

مواد و روش ها: موش های سوری ماده بدنبال افزایش تدریجی مرفین در آب آشامیدنی (0.01 و 0.1) میلی گرم/میلی لیتر به مرفین وابسته شدند. موش های سوری ماده در دو گروه سنی قبل از بلوغ و طی بلوغ طبقه بندی گردیدند. هر گروه سنی بمدت 21 روز مرفین دریافت داشتند. پس از پایان دوره، موش ها را وزن کرده، سپس بیهوش نموده و رحم از نظر طول و عرض و خصوصیات ظاهری مورد مطالعه قرار گرفت.

یافته ها: در این مطالعه مشخص گردید که از نظر وزن موش، طول و عرض شاخ رحم بین گروه های تجربی و گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.01) و تغییرات مرفولوژیکی مانند کم خونی، نازکی، شکننده شدن جدار رحم و نخی شکل شدن شاخ رحم مشهود بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: در این بررسی مشخص گردید که مرفین بعنوان یک ماده مخدر می تواند در میزان وزن و رشد و نمو اندام تناسلی موثر واقع شود و در عملکرد رحم تاثیر بگذارد.

---

مقدمه: هروئین یکی از انواع اپیاتها است که در حال حاضر به عنوان اعتیاد آورترین ماده مخدر در ایران مورد سوء مصرف قرار می‌گیرد. با توجه به اثرات زیانبار این مواد بر سلامتی معتادان، تحقیق درباره تاثیر هروئین مورد مصرف در ایران بر شاخص‌های تناسلی نر منجمله: تولید روزانه اسپرم و تکامل آن، که در باروری نقش اساسی دارد، ضروری به نظر می‌رسد.

مواد و روشها: 70 سر موش سوری نر بالغ نژاد Balb/C را به 5 گروه کنترل، [intact (10=n )، شمI، (10=n )، شمII (10=n )] و گروههای آزمایشی[ I(20=n )، II (20=n ) ] تقسیم کرده، و 50 روز پس از وابستگی به هروئین (50 میلی گرم / کیلو گرم) بطریقه، تزریق داخل صفاقی، از هر گروه 6 سر موش انتخاب و پس از بیهوش کردن آنها، بیضه و اپیدیدیم را خارج کرده و میزان تولید روزانه اسپرم (DSP)، ذخیره اسپرم اپیدیدیمی (ESR) و درصد تحرک اسپرم(motility) اندازه گیری شد.

یافته‌ها: در مطالعه اثر هروئین بر تولید روزانه اسپرم و ذخیره اسپرم اپیدیدیمی در مقایسه بین گروه‌های کنترل و گروههای آزمایشی، تفاوت معنی‌داری مشاهده   نشد. ولی در مطالعه اثر هروئین بر میزان تحرک اسپرم بین گروه‌های کنترل و گروه‌های آزمایشی، تفاوت معنی‌دار بود (05/0 

نتیجه‌گیری‌ها و توصیه‌ها: در این بررسی مشخص گردید که هروئین مورد مصرف در ایران، تعداد اسپرم‌های سالم را کاهش داده و میزان تحرک آنها را کم می‌کند و در نتیجه می تواند برشاخص‌های تناسلی اثر بگذارد.

---

زمینه و هدف: هرویین مشتق ساده ای از مرفین است که یکی از پر مصرف ترین انواع مواد مخدر در ایران می باشد. اثرات زیانبار این ماده بر اعضای بدن تا حدودی مطالعه شده ولی با توجه به اهمیت دستگاه تناسلی در امر باروری، مطالعه بر روی اثرات هرویین مورد مصرف در ایران بر بافت بیضه ضروری به نظر می رسد.
روش بررسی: جهت مطالعه، تعداد 30 سر موش سوری نر بالغ نژاد Balb/c را انتخاب و آنها را به 5 گروه شاهد (Intact، شم I، شم II)، تجربی I و تجربی II تقسیم نموده و پس از وابستگی گروه های تجربی به هرویین به طریقه تزریق درون صفاقی، ساختار بافتی بیضه ها مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتند.
یافته ها: درمطالعه اثرهرویین بر ساختار بافتی بیضه، ضخیم شدگی غشای پایه اپی تلیوم ژرمینال، کاهش تراکم سلولی در اطراف بعضی از لوله های اسپرم ساز، بی نظمی در سلولهای دودمان منوی (اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت و اسپرماتید)، افزایش فاصله بین بعضی از لوله های اسپرم ساز، دژنره شدن بعضی از لوله ها، افزایش بافت همبند بین لوله های اسپرم ساز، کاهش سلول های لیدیگ، کم رنگی و کاهش گرانول های ترشحی در سیتوپلاسم این سلول ها و پر خونی بافت بیضه مشاهده گردید.
نتیجه گیری: نتایج حاصله از مطالعه اخیر نشان داد که هرویین مورد مصرف در ایران موجب تغییراتی در ساختار بافتی بیضه گردیده و در نتیجه می تواند بر شاخص های تناسلی نر اثر بگذارد.