مجله دانشکده پزشکی

---

---

بلز پالسی (Bell's palsy) یک نوع فلج محیطی عصب هفتم است که معمولا بصورت یکطرفه و ناگهانی شروع می شود که در این مقاله 228 مورد آن بررسی گردیده است. حدود 60% بیماران پیش از بروز فلج از درد منطقه پشتی گوش شکایت داشته اند. شایعترین دوره سنی ابتلا به این عارضه 40-30 سالگی بوده و 55% بیماران مذکر و 45% مؤنث بوده اند. در این بررسی ارتباط قابل ملاحظه ای بین بلز پالسی، پرفشاری خون و دیابت بدست آمد، بطوریکه در 11/3% بیماران فشار خون بالا و در 11/17% مرض قند وجود داشت. عود (recurrence) بیماری در 9% بیماران دیده شد و در افراد دیابتی عود فلج بیش از دیگران بود. در موارد متوسط و شدید، درمان با دگزامتازون (Dexamethasone) نتایج خوبی در پی داشته است. شایعترین یادگار پس از درمان و فیزیوتراپی، عدم تقارن صورت بویژه هنگام خندیدن بود که در 15% کل بیماران ملاحظه گردید.

---

در طول هشت سال جنگ تحمیلی در بخش مجروحین جنگی مجتمع بیمارستانی امام خمینی، بطور کلی عمل مزبور برای هشت مجروح جنگی که اندیکاسیون جابجایی تاندون (tandon transfer) را بطور اولیه در فلج عصب رادیال در اندام فوقانی داشته اند انجام شده است. سن بیماران بین 38-16 سال بوده است؛ به این ترتیب که: 1 مورد 16 ساله، 2 مورد 18 ساله، 2 مورد 23 ساله، 1 مورد 28 ساله و 2 مورد نیز بالای 30 سال (34 ساله و 38 ساله) بوده اند. در هفت مورد از هشت مورد مذکور نتیجه کاملا رضایتبخش بوده و در یک مورد باقیمانده نیز فقط جابجایی تاندون مربوط به باز و دور کردن (extension و abduction) شست دست بوده که بخوبی کار نمی کرده که برای این مورد نیز اقدام مقتضی بعمل آمده است. بدیهی است در انجام چنین جابجایی تاندونی نیز مانند ترمیم عصب نخستین کار باید بهترین کار باشد و ترجیح داده می شود که در صورت امکان از set استاندارد جابجایی تاندون برای فلج عصب رادیال استفاده شود.

---

Congenital Clasped Thumb یک دفرمیتی مادرزادی شست است که در آن شست از محل مفصل متاکارپوفالانژین دچار فلکشن شده و نیز متاکارپ اول اداکشن پیدا کرده است. علت این دفرمیتی مادرزادی، عدم وجود بالانس بین تاندونهای فلکسور و اکستانسور شست می باشد و بیشتر در جنس مرد دیده می شود و در بیشتر موارد دو طرفه است و شایعترین تاندونی که در اینگونه موارد وجود ندارد، تاندون اکستانسور پولیسیس برویس است. این بیماری گاهی بصورن یک دفرمیتی منفرد در دست دیده می شود و گاهی نیز همراه با سایر دفرمیتی های مادرزادی موسکولواسکلتال میباشد و بهمین دلیل بهتر است، بعنوان یک سندرم تلقی شود. گاهی همراه با فرم خفیف آرتروگریپوزیس دست دیده میشود. از نظر تشخیص افتراقی، نبایستی با Congenital Trigger Thumb اشتباه گرفته شود، چون در این دفرمیتی مادرزادی، شست از محل مفصل اینترفالانکس دچار فلکشن می باشد نه از محل مفصل متاکارپوفالانژین. درمان: بطور کلی در زیر سن یکسالگی، درمان کنسرواتیو شامل کاربرد اسپلینت که وضعیت دفرمیتی شست را اصلاح کند یعنی آنرا در ابداکشن و اکستنشن قرار دهد، میباشد. درمان در بالای سن یکسال، در صورتی که به درمان کنسرواتیو جواب ندهد عمل جراحی است که شامل اصلاح دو جز اداکشن دفرمیتی و فلکشن دفرمیتی شست میباشد. برای اصلاح جز اول دفرمیتی، یعنی اداکشن دفرمیتی، بایستی اقدام به Web سازی Web اول شود مثلا از طریق Four Flap Z Plasty و برای اصلاح جز فلکشن دفرمیتی بایستی اقدام به تاندون تراسفر کرد و بهترین تاندون تراسفر، عبارت استفاده از تاندون اکستانسوراندیسیس پروپریوس برای تامین اکستنشن مفصل متاکارپوفالانژین می باشد. و بطور کلی، بهترین سن عمل جراحی بعد از یکسالگی و قبل از سن مدرسه می باشد. ما در بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی در ظرف مدت سه سال جمعا و کلا 8 مورد از این بیماری مادرزادی نادر دست داشته ایم (از نوزاد 5 روزه تا بیمار مرد 48 ساله) که در صفحات بعد بدینوسیله با اسلاید بخوبی قبل و بعد از عمل دیده می شوند.

---

کارسینومای اولیه بخصوص اگر منشا آن از پستان، پروستات، کلیه، تیروئید و شش باشد ممکن است بطور ثانویه بافت استخوانی را بطریق انتشار مستقیم، از راه جریان خون یا انتقال از راه لنف مورد تهاجم قرار دهد. تومورهای متاستاتیک استخوان بمراتب شایعتر از تومورهای اولیه استخوان می باشند. شایعترین توموری که به استخوان متاستاز می دهد آدنو کارسینومای پستان است. بعضی تومورهای متاستاتیک استخوان از جمله سرطان پستان ممکن است صرفا بصورت یک ضایعه تخریبی باشند درحالیکه کارسینومای پروستات استئوبلاستیک می باشند. جایگاه متاستازها بیشتر در جمجمه، ستون فقرات، لگن، ران و استخوان بازو می باشد. معمولا اولین علامت متاستاز به استخوان درد است شکستگی های پاتولوژیک در اثر متاستازهای استخوانی شایع می باشند.

---

گانگلیونهای داخل استخوانی در انتهای استخوانهای بلند و یا در داخل استخوانهای کوچک دیده می شوند. این گانگلیونها دارای جدار ضخیم فیبرو، نظیر گانگلیون شیت تاندونها بوده و محتوی مایع موکوئید و چسبنده می باشند. در مفاصل مجاور غالبا تغییرات دژنراتیو عمده ای وجود ندارد و این گانگلیونها بعنوان تجمع مایع در فضاهای سینوویال نابجا تلقی می گردند. با آنکه گانگلیون های داخل استخوانی نادرند و معمولا بصورت اتفاقی در رادیوگرافی ها یافت می شوند ولی بیش از پیش بعنوان یکی از عوامل مولد درد مچ شناخته می شوند. با اینحال قبل از اقدام به درمان جراحی می بایست تمامی علل ممکن در ایجاد کسالت بیمار مورد بررسی قرار گرفته و رد شوند. در صورت پیدایش نیاز به عمل جراحی انجام کورتاژ و پیوند استخوانی درمان مناسبی خواهد بود و در حین عمل جراحی بررسی مفصل مجاور، در کشف علل ناشناخته درد و علائم بیمار موثر خواهد بود. بطور غیرثابتی ارتباط بین فضای مفصلی و سیست داخل استخوانی نشان داده شده است. نمای هیستولوژیک گانگلیونهای داخل استخوانی نظیر گانگلیون های نسج نرم می باشد.

---

استئوئید استئوما یک تومور اولیه خوش خیم استخوانی است که ممکن است در نواحی متافیزی دیافیزی استخوانهای توبولر کوتاه دست وجود داشته باشد. این تومور همچنین در استخوانهای مچ دست هم گزارش شده است. شرح حال کلاسیک، وجود درد استخوانی است که اغلب با آسپرین کاهش می یابد. یافته کلینیکی، تورم و حساسیت موضعی است. رادیوگرافی در فرم کلاسیک آن کاملا مشخص است: به صورت یک ناحیه Eccentric اسکلروز کورتیکال که اغلب همراه یک نیدوس رادیولوسنت می باشد. قطر این ضایعه معمولا بیش از 1 cm نیست. اقداماتی از قبیل انجام Bone Scan و CAT Scan توموگرافی ممکن است به تشخیص کمک نماید. تشخیص استئوئید استئوما در دست اغلب با تاخیر صورت می گیرد، اما بدنبال عمل جراحی و درآوردن نیدوس منجر به بهبودی عالی می شود. مچ دست محل غیرشایعی برای این تومور نیست، بخصوص استخوان اسکافوئید مچ دست. تاکنون هیچ نوع گزارش بدخیمی برای این تومور داده نشده است. استئوئید استئومای چند کانونی نیز گزارش شده است و تقریبا در هر استخوانی ممکن است دیده شود.

---

وضعیت شاخه راجعه (Recurrent) یا عضلانی تنار نسبت به عصب مدین و فلکسور رتیناکولوم از مقوله هایی است که همواره مورد توجه متخصصان و جراحان دست بوده است. بدین منظور سطح پالمار 64 دست (32 جسد مرد) تشریح شد. پس از مشخص کردن مدین در کنار فوقانی فلکسور رتیناکولوم و باز نمودن تونل مچ دستی، موارد فوق بررسی گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که وضعیت شاخه راجعه نسبت به فلکسور رتیناکولوم از چهار الگو پیروی می کند: A) شاخه راجعه در 53/1% موارد بعد از تونل مچ دستی از مدین منشا می گیرد. B) در 31/3% موارد این شاخه در تونل مچ دستی از مدین منشا می گیرد و برای ورود به ناحیه تنار، کنار تحتانی فلکسور رتیناکولوم را دور می زند. C) در 14/1% موارد این شاخه در تونل مچ دستی از مدین منشا می گیرد و فلکسور رتیناکولوم را سوراخ می کند. D) در 1/56% موارد شاخه راجعه پس از انشعاب از مدین در تونل مچ دستی به دو شاخه تقسیم می گردد، یک شاخه از الگوی B و شاخه دیگر از الگوی C پیروی می کند. در مرحله دیگر این پژوهش، موقعیت شاخه راجعه نسبت به عصب مدین بررسی گردید. یافته ها نشان می دهد برخلاف این تصور که شاخه راجعه غالبا از سمت خارج عصب مدین منشا می گیرد، این شاخه در 68/75% موارد از سطح قدامی مدین منشا می گیرد. آزمون McNemar مشخص کرد که شیوع هیچیک از الگوهای فوق با راست یا چپ بودن دست ارتباطی ندارد.

---

سلولهای کشنده طبیعی، اصلی ترین جمعیت لنفوسیتی می باشند که با عرضه و بیان گیرنده اینترلوکین دو (IL2R) و از نوع تحت ساختمان بتای 75 کیلودالتونی، قدرت پاسخ بالایی در مجاورت این فاکتور داشته و بخوبی درجات تکثیری و عملکردی توانمندی را در جهت ایجاد سلول کشنده فعال شده با لنفوکاین Lymphokine Activated Killer Cell نشان می دهند. یکی از وقایع زودرس در بروز این فعالیت، اتصال برخی از سلولهای NK به سطوح پلاستیکی می باشد (Adherent-NK cells) بطوری که 24 ساعت بعد از کشت سلولها در مجاورت با IL2 و با افزایش مقادیر غلظتی، افزایش در عرضه مارکر CD56 صورت گرفته و بطور محسوسی قدرت کشندگی بالا در مقایسه با (Non-Adherent Cells) پیدا می نماید. این چنین سلولهای چسبنده با قدرت سیتوتوکسیتی و ضدتوموری، مناسب برای ایمونوتراپی آداپتیو می باشند. در این بررسی، سعی گردیده است که با بکارگیری از تکنیک های جداسازی و تخلیص سلولهای NK از محتویات PBMNC (Peripheral Blood Mononuclear) خون افراد سالم، مرد و جوان، مجاورت آنها با مایع رویی کشت لنفوسیتهای تحریک شده با PHA که غنی از انواع سیتوکاین ها بخصوص IL2 می باشد، بطور اتولوگوس، سلولهای چسبنده به سطوح پلاستیکی (A-NK) تولید نموده و با ارزیابی قدرت سیتوتوکسیتی آنها به روش اسلاید ژل و نیز سنجش LDH activity مایع رویی، با دو گروه NA-NK و Resting-NK مقایسه گردیدند که در نهایت، سلولهای A-NK دارای توان کشندگی بالاتری به نسبت سلولهای NA-NK داشته و بخصوص اختلاف واضحی را با سلولهای NK که در طول کشت، مایه رویی دریافت ننموده بودند، نشان دادند.

---

از آنجا که سرطان پستان از علل عمده مرگ و میر سرطان در زنان و شایعترین سرطان خانمها در ممالک غربی است و در کشور ما نیز براساس بررسی های به عمل آمده، شیوع بالایی دارد، توجه به کلیه یافته های کلینیکی و پاتولوژیکی این بیماری دارای ضرورت فراوان می باشد. در این مقاله رابطه بین درگیری غدد لنفاوی زیر بغل و درجه وخامت گرایی کارسینوم مهاجم مجرایی مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه از نوع گزارش مورد (Case Series) می باشد. مجموعا 90 نفر از زنانی که به علت تشخیص کارسینوم مجرای پستان، تحت عمل جراحی ماستکتومی رادیکال قرار گرفته اند و نمونه بافت ایشان به بخش پاتولوژی بیمارستان امام ارسال شده است در این مطالعه مورد بررسی واقع شدند. همزمان با این بررسی، نمونه های تهیه شده از غدد لنفاوی موارد فوق نیز مورد مطالعه قرار گرفت. شایع ترین سن ابتلا به بیماری، بین 31 تا 40 سال بود. پستان چپ بیشترین محل ضایعه شناخته شد. از مجموع بیماران، 11 نفر در grade I قرار داشتند که از ایشان 27/2% مبتلا به درگیری غدد لنفاوی بودند. از بیماران، 60 نفر در grade II قرار می گرفتند که میزان درگیری غدد لنفاوی ایشان 73/4% محاسبه شد. مابقی بیماران که در grade III قرار می گرفتند 100% درگیری غدد لنفاوی داشتند (P=0.00008). با نتایج آشکار فوق می توان نتیجه گرفت که میزان گرفتاری غدد لنفاوی زیر بغل با درجه وخامت گرایی کارسینوم مجرایی مهاجم پستان، به شدت ارتباط دارد و لذا در برنامه ریزی درمانی اینگونه بیماران باید بطور کامل مورد توجه قرار گیرد.

---

بین سالهای 1371 تا 1379، از ده بیمار مبتلا به سندرم تونل رادیال، 9 بیمار تحت عمل جراحی آزادسازی شاخه عمقی عصب رادیال قرار گرفتند که 8 نفر از آنها به مدت حداقل 10 ماه تحت پی گیری و معاینات بعدی بودند. یک بیمار بدون عمل جراحی بهبود یافت. نیمی از بیماران دچار درد و همگی آنها دچار درجاتی از فلج در مسیر شاخه عمقی عصب بین استخوانی خلفی بودند. بیماری بطور متوسط 26 ماه بعد از شروع علایم تشخیص داده شده بود. 3 نفر از بیماران دچار بیماری اندوکرین همراه و 2 نفر از بیماران دچار نوروپاتی فشاری بصورت همراه بودند. 8 نفر از بیماران به صورت روزمره کارهای سنگین و حرکات چرخشی مکرر با دست مبتلا انجام می دادند. در تمامی بیماران الکترومیوگرافی تایید کننده سندرم تونل رادیال بود. محل درگیری عصب در 4 بیمار در ناحیه قوس Frohse و در یک مورد به علت تومور بدخیم نسج نرم واقع شده بود. در 4 مورد عصب در بیش از یک ناحیه تحت فشار قرار داشت. بعد از عمل جراحی در 8 بیماری که تحت پی گیری طولانی مدت قرار داشتند، درد در تمام موارد از بین رفت ولی فلج تنها در نیمی از موارد بهبود یافت. براساس معیارهای Ritts، در 50% از این 8 بیمار نتیجه خوب و در 50% نتیجه بد بدست آمد. تمام نتایج بد به علت عدم بهبودی در فلج عضلات مبتلا بود. یک نفر از 4 بیماری که بدنبال آزادسازی عصب، فلج آنها بهبود پیدا نکرده بود، به علت انجام تاندون ترانسفر همزمان، از نتیجه عمل جراحی راضی بود. در عمل جراحی آزاد کردن تونل رادیال، لازم است که تمام مسیر کانال تحت بررسی قرار گیرد و عصب در سرتاسر مسیر آزاد شود.

---

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه دو فرکانس مختلف تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست T.E.N.S) Transcutaneous Electrical Nerve stimulation) بر تحریک پذیری رفلکس هافمن H-Reflex ثبت شده از عضله گاستروسولئوس در افراد سالم بود. تعداد 40 نفر داوطلب خانم بین سنین 20 تا 30 سال به روش شبه تجربی در این بررسی شرکت نمودند. در 20 نفر از افراد جریان TENS با فرکانس 100 هرتز و در 20 نفر دیگر TENS با فرکانس 2 هرتز بر درماتوم اولین عصب ساکرال S1 در ناحیه خلف ساق اعمال گردید. تحریک پذیری رفلکس نورون حرکتی آلفا با اندازه گیری دامنه رفلکس هافمن (Peak to Peak Amplitude H max/2) قبل و بعد از کاربرد TENS مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری و ثبت رفلکس H به روش هیوگون (1973) قبل از کاربرد TENS و یک دقیقه و پنج دقیقه و ده دقیقه بعد از کاربرد TENS انجام می گرفت. جریان TENS به مدت 30 دقیقه با فرکانس 100 هرتز در گروه الف و فرکانس 2 هرتز در گروه ب بکار رفت. برای مقایسه دوبدو میانگین متغیرها از روش (Multiple Paired T test (a=0.00825 استفاده گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان دهنده کاهش قابل توجه دامنه رفلکس هافمن بعد از کاربرد جریان TENS با فرکانس 100 هرتز در مقایسه با قبل از کاربرد جریان می باشد و این اثر تا مدت 10 دقیقه بعد از کاربرد TENS باقی بود. در صورتیکه بدنبال کاربرد TENS با فرکانس 2 هرتز افزایش در دامنه رفلکس هافمن مشاهده گردید. با مقایسه دامنه رفلکس در مراحل پنج و ده دقیقه اختلاف معناداری مشاهده نگردید و اثر این جریان تا قبل از 5 دقیقه از بین رفته بود. این نتایج نشان می دهد که تحریک الکتریکی TENS با فرکانس 100 هرتز اثرات مهاری بر تحریک پذیری رفلکسی نورون حرکتی آلفا دارد. این اثر همچنان تا ده دقیقه بعد از کاربرد TENS باقی است. در صورتیکه استفاده از جریان TENS با فرکانس 2 هرتز اثرات تسهیلی بر تحریک پذیری رفلکسی نورون حرکتی آلفا دارد و این اثر کوتاه مدت بوده و قبل از 5 دقیقه به سطوح اولیه برگشته است.

---

.Cleft hand def یک آنومالی مادرزادی نادر است که میزان بروز حدود 1/90000 دارد. این دفورمیته دارای 2 تیپ تیپیکال و آتیپیکال است. در این مقاله، 10 مورد از این آنومالی که در طی سالهای 1371 الی 1378 به بیمارستان امام خمینی مراجعه نموده اند، معرفی می شوند. تعدادی از این بیماران خصوصا آنهائی که دارای فرم تیپیک دفرمیته بودند بدنبال اعمال جراحی اصلاحی نتایج فونکسیونل خوبی بدست آوردند. مشاهده شد که در گروه سنی پایین تر نتایج فونکسیونل بهتری بدست آمد.

---

مقدمه: استئوئید استئوما یکی از تومورهای خوش خیم استخوانی می باشد. با توجه به نادر بودن این تومور در دست، اغلب مورد تشخیص این عارضه مشکل بوده و با تاخیر صورت می گیرد.

مواد و روشها: در عرض ده سال از سال 1369 تا 1378، ده بیمار مبتلا به استئوئید استئوما دست یا مچ دست در بخش ارتوپدی بیمارستان امام تحت درمان قرار گرفتند.

یافته ها: سن متوسط این بیماران در زمان تشخیص 22/9 سال بود (از 14 تا 33 سال). پنج ضایعه در فالنکس پروگزیمال انگشتان، یک ضایعه در فالنکس میانی انگشتان، یک ضایعه در فالنکس دیستال انگشت، یک مورد در استخوان همیت، یک مورد در استخوان لونیت، و یک مورد در استخوان کاپیتیت قرار داشت. زمان متوسط از شروع علائم تا درمان موفق بیماری به طور متوسط 20 ماه بود (4 تا 60 ماه). سه بیمار قبل از مراجعه به مرکز ما تحت عمل جراحی ناموفق قرار گرفته بودند که علت عدم توفیق در همه آنها تشخیص غیر صحیح بود. همه بیماران تحت پیگیری قرار گرفتند که به طور متوسط زمان پیگیری 4/6 سال بود (از 6 ماه تا 9 سال). در هیچکدام از بیماران علائم عود یا عدم پاسخ به درمان جراحی مشاهده نشد. تنها در یک مورد از بیماران مبتلا به استئوئید استئومای انگشت که تشخیص و درمان با تاخیر زیاد (60 ماه) بعد از شروع علائم انجام شد محدودیت حرکتی مفصل PIP مجاور ضایعه باقی ماند.

نتیجه گیری و توصیه ها: برای تشخیص به موقع و درمان مناسب استئوئید استئوما در دست، باید به فکر این عارضه و تظاهرات غیر معمول آن در مقایسه با استئوئید استئوما در سایر نقاط اسکلت بود. تشخیص صحیح و برنامه ریزی دقیق قبل از عمل، مهمترین عوامل در موفقیت درمان جراحی این عارضه هستند.

---

مقدمه: سین داکتیلی (Syndactyly) یا انگشتان پرده دار (Webbed fingers) بهمراه پلی داکتیلی از شایعترین آنومالی های مادرزادی است، با وجود تاریخچه نسبتا طولانی ترمیم جراحی سین داکتیلی، هنوز هم درمان ترمیمی سین داکتیلی دشواری های خاص خود را دارد.

مواد و روش ها: با هدف بررسی نتایج درمان جراحی سین داکتیلی دست در طی یک دوره ده ساله، 77 بیمار (40 پسر و 37 دختر) مبتلا به سین داکتیلی (میانگین سنی 4.3±5.8 سال بهنگام عمل) را که با متدهای استاندارد جراحی در بیمارستان امام خمینی (ره) تحت درمان ترمیمی قرار گرفته اند، از حیث نتایج زیبایی، حس و عملکرد و میزان بروز عوارض با انجام پیگیری های پس از عمل مطالعه کرده ایم.

یافته ها: در 71 مورد (92.2%) سین داکتیلی از نوع ساده یا Simple بود درحالیکه در 2 مورد (2.6%) و 4 مورد (5.2%) بترتیب سین داکتیلی از نوع Complex و Mixed بود. در 45 بیمار (58.4%) ترمیم بدون استفاده از گرافت پوستی انجام شده بود. نتیجه اعمال جراحی با انجام پیگیری های پس از عمل (با میانگین 2.1±4.6 سال) در 81.8% خوب، در 13% متوسط و تنها در 5.2% ضعیف بود. از حیث عوارض، بیشترین فراوانی مربوط به Web migration بود (9.1%) و بدنبال آن Scar contracture با (7.8%)، عفونت (5.2%)، نکروز (3.9%) و در دو مورد (2.6%) هم آنگولار دفرمیتی دیده شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: ما در این مطالعه نشان دادیم که انجام روش های جراحی ترمیمی جهت ترمیم سین داکتیلی طی ده سال اخیر در بیمارستان امام خمینی (ره) و با استفاده از تکنیک های جراحی مرسوم صورت پذیرفته، نتایج خوبی را بهمراه داشته است.

---

مقدمه: تومور سلول ژانت (GCT) یک تومور ناشایع استخوانی است که جزو تومورهای خوش خیم استخوان طبقه بندی می شود. درمان آن در گذشته بر اساس کورتاژ و یا کورتاژ با پیوند استخوان بوده است ولی به علت عود موضعی بالا، محققان بدنبال راههای دیگری می باشند. بر این اساس، هدف از این مطالعه ،بررسی نتیجه درمان تومور سلول ژانت از ترکیب سه روش متداول یعنی به روش کورتاژ، کرایوسرجری و سیمان‌گذاری است.
مواد و روشها: مطالعه حاضر به صورت یک مطالعه طولی قبل و بعد بر روی بیماران مبتلا به تومور سلول ژانت (GCT) استخوانهای بلند انجام گرفت. در این مطالعه تنها بیمارانی وارد شدند که ضایعه بر روی اندامهای فوقانی یا تحتانی آنها بود. برای برداشتن GCT در بیماران از دو روش کرایوسرجری و پر کردن حفره ایجاد شده ناشی از power burrکشیدن تومور توسط سیمان(PMMA) استفاده گردید. بیماران پس از انجام عمل تا سه سال بصورت معاینه بالینی و رادیوگرافی از حیث عود یا عوارض عمل تحت پیگیری قرار گرفتند.
یافته‌‌ها: در مجموع 20 بیمار با GCT اندامها تحت عمل جراحی ترکیبی قرار گرفتند. بیماران را 13 نفر زن و 7 نفر مرد با میانگین سنی برابر با 2/29 سال تشکیل می‌دادند. از مجموع 20 مورد GCT اندامها، به ترتیب پروگزیمال تیبیا و دیستال فمور در مجموع 13 مورد آن را تشکیل می دادند. تنها یک مورد تومور ثانویه (بدنبال عود) بود و مابقی موارد GCT همگی اولیه بودند. متوسط پیگیری بیماران 8/19 ±0/34 ماه بود که در این مدت تنها در یک بیمار عود مشاهده شد. در یک بیمار نیز کسیت آنوریسمال استخوان ثانویه مشاهده شد. در طی 60 ماه (با حدود اطمینان 95% معادل 61-59 ماه)، 95% بیماران عود نداشته بودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی کرایوسرجری، power burr و سیمان‌گذاری در درمان موارد GCT استخوانهای بلند می تواند میزان عود کمتری را در مقایسه با درمانهای جداگانه داشته باشد. بهرحال بدلیل تعداد کم نمونه، امکان ارزیابی تاثیر فاکتورهای متعدد بر پیامد تکنیک جراحی امکان پذیر نبود و برای این امر مستلزم انجام مطالعات تکمیلی می‌باشد.

---

زمینه و هدف: استئوبلاستوم یکی از نادرترین تومورهای اولیه استخوان می باشد. اگرچه درگیری استخوان‌های کوچک دست و پا برابر آمارهای موجود سومین محل از نظر شیوع برای این تومور می‌باشد. گزارشات موجود در مقالات انگلیسی زبان در خصوص درگیری دست توسط این تومور بسیار نادر و کم می باشد.
روش بررسی: علائم بالینی مبتلایان به استئوبلاستوم غیراختصاصی می‌باشد، دردهای شدید شبانه که با مصرف داروها حاوی سالیسیلات بهبود یابند در این بیماران کمتر گزارش شده و دردهای این بیماران غالباً دائمی و نامشخص می‌باشند و عمدتاً بیمار قادر به لوکالیزاسیون دقیق محل درد نمی‌باشد و غالباً این بیماران از ماهها قبل از مراجعات پزشکی از درد شکایت داشته‌اند و لذا سیر بالینی طولانی مدتی دارند. تورم در استئوبلاستوم دست یافته ثابتی می‌باشد بطوریکه در تمام بیماران ما دیده شده و وجود داشته است. علائم رادیوگرافیک در درگیری دست توسط استئوبلاستوم تشخیصی نمی‌باشند و لذا قبل از عمل جراحی و پاسخ نسجی نمونه گرفته شده در حین جراحی، تشخیص نوع تومور بر مبنای یافته‌های رادیوگرافیک و بالینی بسیار مشکل است بطوریکه در تمام بیماران ما، استئوبلاستوما به عنوان اولین تشخیص قبل از عمل جراحی مطرح نبوده است.
یافته‌ها: از نظر آسیب شناسی، استئوبلاستوم شامل یک استرومای بافت همبندی همراه با عروق فراوان می‌باشد که در آن نسوج استئوئیدی و استخوانی اولیه woven به طور فعال دیده می‌شوند. درمان به مرحله (stage) بیماری و محل آن بستگی دارد. در مراحل 1 و 2 بیماری کورتاژ و گرافت استخوانی کافی است. در حالیکه در مرحله 3 بیماری برای جلوگیری از عود بیماری برداشتن وسیع ضایعه ( wide resection ) الزامی است.
نتیجه‌گیری: مهمترین تشخیص افتراقی این تومور بخصوص در دست استئوسارکوم می‌باشد که در صورت خطای تشخیصی می‌تواند منجر به انجام اعمال جراحی نامناسب در بیمار گردد.

---

زمینه و هدف: پارگی تاندون روتاتور کاف یا آسیب به آن، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ارتوپدی است و ترمیم جراحی پارگی روتاتور کاف به عنوان یک روش درمانی مرسوم در این زمینه محسوب می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی نتایج ترمیم پارگی تمام ضخامت روتاتور کاف و ارزیابی پیش گویی کننده‌های پیامد میان‌مدت آن می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه Case-Series، 27 بیمار (17 مرد و 10 زن با میانگین سنی 7/57 سال) که تحت جراحی ترمیمی باز روتاتور کاف در بیمارستان امام خمینی در فاصله سال‌های 1379 تا 1382 قرار گرفته‌ بودند، در فواصل 6 و 12 ماه پس از عمل ارزیابی شدند. عملکرد شانه بر اساس Constant Score (CS) تعیین شده و عوامل مرتبط با پیامد جراحی نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: مقدار متوسط CS پیش از جراحی 1/14 ± 8/45 و پس از 12 ماه 8/8 ± 2/91 بود. بر اساس CS، 6 بیمار (2/22%) نتایج خوب و 21 بیمار دیگر (8/77%) نتایج عالی نشان دادند. تسکین درد به طور کلی رضایت بخش بود. با استفاده از آنالیز رگرسیون چندمتغیره، فقط CS پیش از عمل و Acromio-Humeral Interval (AHI) به طور معنی‌داری با نتایج عمل در ارتباط بود و ارتباطی بین نتایج عمل با آتروفی قبل از عمل، سایز پارگی، مورفولوژی آکرومیون، طول دوره نشانه‌های پیش از عمل و سن یافت نشد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که روش استاندارد ترمیم روتاتور کاف با تسکین درد و نتایج خوبی همراه بوده است. با این حال، مطالعات با پیگیری طولانی‌تر جهت ارزیابی نتایج این عمل توصیه می‌شوند.

---

زمینه و هدف :هیپرتانسیون و دیابت، عوامل خطر مهمی برای بیماری‌های قلبی- عروقی می‌باشند. چندین مطالعه نیز نشان داده‌اند که میکروآلبومینوری یک هشدار دهنده قوی از بیماری‌های قلبی- عروقی در جمعیت‌های مختلف است. پس در این مطالعه ارتباط بین میکروآلبومینوری با دیابت و هیپرتانسیون بعنوان عوامل خطر بیماری آترواسکلروز مورد بررسی قرار می گیرد.
روش بررسی: افراد مورد مطالعه 228 بیمار مبتلا به ضایعات کرونری بودند که بیماری آنها با روش آنژیوگرافی تأیید شده بود. میانگین سنی آنها (SE ± mean) 5/0 ± 60 و بستری در بیمارستان شهید مدنی تبریز بودند. این بیماران بر اساس تعداد عروق کرونری گرفتار در دو گروه دسته‌بندی شدند. مقادیر قند خون ناشتا، کراتینین و قند خون دو ساعت بعد از غذا در نمونه وریدی به روش استاندارد اندازه‌گیری شد. میکرو‌آلبومینوری به روش ایمنوتوربیدومتری اندازه‌گیری گردید. نتایج به وسیله تست‌های آماری آنالیز شدند.
یافته‌ها: افزایش نسبت آلبومین به کراتینین به طور قابل توجهی با قند خون ناشتا، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک ارتباط داشت (05/0 P< در همه موارد). ارتباط معنی‌داری بین میکروآلبومینوری و دیابت بر حسب وسعت ضایعات آترواسکلروز بدست آمد(05/0 < P). اما ارتباط معنی‌داری بین میکروآلبومینوری و فشار خون بالا برحسب وسعت ضایعات آترواسکلروز مشاهده نشد.

---

سینوویت ویلوندولر پیگمانته تومور خوش‌خیمی است که از سینوویوم مفصل و غلاف تاندون منشأ می‌گیرد و علیرغم خوش‌خیم بودن، میزان عود آن زیاد است. شایع‌ترین محل درگیری در زانو است و رخداد این عارضه در پا به‌خصوص ناحیه فور فوت فوق‌العاده نادر است، لذا در اغلب موارد با تاخیر تشخیص داده می‌شود. مورد معرفی شده در اینجا خانم خانه‌دار 42 ساله‌ای است که مدت یک سال و نیم دچار درد و مشکل در پای راست بوده است که به درمان‌های کنسرواتیو به هیچ‌وجه پاسخ نداده است. وجود خوردگی استخوان و دقت در وجود سینوویت مفصل متاتارسوفالانژیال شست پا ما را به این تشخیص مشکوک نمود. عمل جراحی انجام و ضایعه به‌طور کامل برداشته شد و نتیجه پاتولوژی نیز تشخیص سینوویت ویلوندولر پیگمانته را تایید کرد. به نظر می‌رسد برای جلوگیری از تاخیر در تشخیص و کم شدن شانس موفقیت عمل جراحی در موارد سینوویت مزمن باید حتما˝ این عارضه را مد نظر داشت.