مجله دانشکده پزشکی

بیماری مایکوزیس فونگوئیدس (MF) یک لنفوم پوستی در اثر لنفوسیتهای T بدخیم می باشد. در این بیماری آلوپسی (ریزش مو) بطور نادر دیده می شود که آن هم به شکل فولیکولار موسینوزیس می باشد. در این مقاله بیماری معرفی می شود که در تمامی ضایعات او، ریزش مو بدون علایم موسینوز دیده می شد. اضافه بر آن یک پلاک فقط با ریزش مو بدون تغییرات بالینی اپیدرمال، کاملا شبیه به آلوپسی آره آتا و از نظر آسیب شناسی منطبق با MF وجود داشت. بعد از حدود شش ماه درمان، در تمامی ضایعات، رویش موی مجدد تقریبا طبیعی اتفاق افتاده است.

در دوره یک ساله 72-71، از بین بیماران بستری در بخش پوست بیمارستان رازی، 77 بیمار (19%) مبتلا به پسوریازیس بوده اند. در بین بیماران پسوریازیسی، میانگین سن، 32/8 سال، میانگین سن هنگام آغاز بیماری، 24/5 سال و اوج شیوع سنی آغاز بیماری، 20-11 سالگی بوده است. در این بیماران، 22 نفر (29%) دارای سابقه قبلی بستری، 10 نفر (14%) دارای سابقه خانوادگی مثبت بودند و از بین این افراد، در 7 نفر (70%)، آغاز بیماری پیش از سن 20 سالگی بوده است. درگیری اعضای مختلف بدن بیماران به این شرح است: سر: 68 نفر (88%)، ناخن ها: 41 نفر (53%)، مفاصل (آرتریت): 8 نفر (10%)، همراه بودن پسوریازیس با زبان اسکروتال 13 نفر (11%) و زبان جغرافیایی 8 نفر (10%). بیشترین داروهای استفاده شده جهت درمان تیگازون در 41 نفر (34%) و دیترانول در 26 نفر (22%) بوده است. میانگین زمان بستری 39/3 روز بوده است. اکثر بیماران با شرایط خوب از بیمارستان ترخیص شده اند و در 9% بیماران، طی دوره مذکور، عود دیده شده است.

گوم سلی یکی از تظاهرات بالینی گوناگون سل پوستی است که به صورت ندولهای زیرپوستی غیرحساس و مواج ظاهر شده و تدریجا پوست را درگیر نموده و خود را بصورت اولسر نمایان می سازد. در این مقاله، دو بیمار جوان مبتلا به گوم سلی معرفی می گردند. یکی، با آبسه های متعدد روی صورت و انتهاها، همراه گرفتاری ریه راست و مفصل مچ دست و دیگری با یک ندول زیرپوستی در ناحیه صورت و با سابقه سل ریوی و غدد لنفاوی در دو برادرش مراجعه نموده بود. هر دو بیمار با درمان چنددارویی ضدسل بهبودی یافتند.

اپیدرمولیز بولوز به گروهی از بیماریهای تاولی و غیرالتهابی پوست اتلاق می شود که با پیدایش تاول به دنبال ضربه های خفیف مشخص می گردد. نوع ارثی آن به سه شکل اصلی سیمپلکس، جانکشنال و دیستروفیک تقسیم می شود و بیش از 23 فنوتیپ را شامل می شود. یک نوع نادر آن نوع، دیستروفیک غالب آلبوپاپولوئید یا پاسینی می باشد که از نظر بالینی، طرحی خاص و منحصر به فرد دارد. در این مقاله، این بیماری در سه عضو یک خانواده (پدر و دو پسر) شرح داده می شود.

تظاهرات بالینی سندرم Kindler، شامل ایجاد بول در انتهاها در زمان نوزادی، پوئی کیلودرمای منتشر و پیشرونده و آتروفی وسیع پوست می باشد. علائم دیگری مانند حساسیت به نور آفتاب، کراتودرمی انتهاها، ابتلا مخاط دهان و نواحی تناسلی و دیسفاژی نیز ممکن است وجود داشته باشد. بعضی از تظاهرات این سندرم شبیه به اپیدرمولیز بولوز سیمپلکس همراه پیگمانتاسیون منقوط می باشد. در این مقاله سه بیمار مبتلا به این سندرم معرفی شده و ارتباط آن با اپیدرمولیز بولوز سیمپلکس مورد بحث قرار می گیرد.

مقدمه: عفونت سطحی پوست شایعترین عفونتهای انسانی می باشد که از بین آنها درماتوفیتوز پا و کشاله ران در این بررسی مورد مطالعه قرار گرفته اند. عوامل اتیولوژیک مختلفی در این عفونتها نقش دارند که مهمترین آنها T. Mentagrophyte ،T. Rubrum ،Epid. floccosum می باشند. ترتیب شیوع این عوامل در جوامع مختلف متفاوت است. روشها: این مطالعه یک مطالعه Case series می باشد که طی آن 42 بیمار مبتلا به درماتوفیتوز پا و 40 بیمار مبتلا به درماتوفیتوز کشاله ران بررسی شده است. از بیماران با ضایعه بالینی مشکوک که طی 6 ماه ابتدای سال 77 به بیمارستان رازی مراجعه کرده بودند اسمیر و کشت تهیه شد و ضمنا برای بررسی همراهی عفونت قارچی این دو ناحیه در صورت شک بالینی به ضایعه درماتوفیتوز پا در بیماران مبتلا به درماتوفیتوز کشاله ران در این مطالعه اسمیر و همچنین ریسک فاکتورهای درماتوفیتوز پا و کشاله ران بررسی شد. یافته ها: عوامل اتیولوژیک درماتوفیتوز پا در این مطالعه به ترتیب شیوع T.rubrum ،T.ment و سپس Ep.floccosum می باشد و در مورد درماتوفیتوز کشاله ران به ترتیب شیوع Ep.floccosum ،T.rubrum و سپس T.ment می باشد. نتایج: در این مطالعه عوامل اتیولوژیک پا و کشاله ران بررسی گردیده اند و مشاهده شد که الگوی عوامل اتیولوژیک آنها در ایران با سایر کشورها متفاوت می باشد.