جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای فروزان‌نیا

سید خلیل فروزان‌نیا، مهدی حدادزاده، سید جلیل میرحسینی، حبیب‌اله حسینی، محمدحسن عبدالهی، محمد فرات‌یزدی، مجید راستی، حمزه ‌‎ دهقانی زاده، سید محمد قریشیان،
دوره 68، شماره 9 - ( 9-1389 )
چکیده

800x600 زمینه و هدف: از مهم‌ترین عوارض عمل بای‌پس شریان کرونر شیوع بالای نیاز به انتقال خون است که باعث افزایش عوارض و مرگ و میر می‌گردد. هدف این مطالعه بررسی فاکتور‌های مرتبط با نیاز به انتقال خون در طی عمل بای‌پس شریان کرونر بدون استفاده از پمپ می‌باشد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی مورد- شاهدی بر روی 923 بیمار که از مرداد 1387 تا دی 1388 در بیمارستان افشار یزد تحت عمل بای‌پس شریان کرونر بدون استفاده از پمپ قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات بیماران با توجه به ریسک فاکتورهای نیاز به انتقال خون از پرونده پزشکی آن‌ها استخراج و تحلیل آماری شد.

یافته‌ها: 54% مردان و 79% زنان در این مطالعه نیاز به انتقال‌خون داشتند (0001/0p<). میانگین سنی بیماران نیازمند به انتقال‌خون 11/11±86/61‌ سال و در گروه غیر نیازمند 98/10±27/60 سال بود (08/0p=). 563 بیمار (61%) نیاز به انتقال‌خون داشتند و متوسط خون تزریق شده دو واحد بود. نیاز به انتقال‌خون در جنس مؤنث (0001/0p<)، هماتوکریت پایین قبل از عمل (0001/0p<)، سابقه دیابت (001/0p<)، فشارخون بالا (025/0p<) و تعداد گرافت (027/0p<) افزایش داشت. بین گروه انتقال خون و بدون انتقال‌خون از نظر تست‌های انعقادی قبل از عمل، سابقه هیپرلیپیدمی، حوادث عروقی مغز و نارسایی کلیوی و مصرف داروهای ضد پلاکتی و استفاده از شریان پستانی داخلی چپ تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: جنس مؤنث، هماتوکریت پایین قبل عمل، تعداد گرافت بیشتر، دیابت و فشار خون بالا سبب افزایش نیاز به انتقال خون در جراحی بای‌پس شریان کرونر بدون استفاده از پمپ می‌شود.

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4


سیدخلیل فروزان‌نیا، سیدجلیل میرحسینی، سیدحسین مشتاقیون، محمدحسن عبدالهی، حبیب‌اله حسینی، حمزه دهقانی‌زاده، سیدعلی بنی‌فاطمه، سیدمهدی حسینی،
دوره 68، شماره 12 - ( 12-1389 )
چکیده

زمینه و هدف: توجه به درناژ مناسب مدیاستن و فضای پلور پس از جراحی بای‌پاس شریان کرونر جهت جلوگیری از افیوژن پلور و پریکارد، تامپوناد قلبی و عوارض دیررس همانند پریکاردیت کنستریکتیو امری ضروری است. اما استفاده از درن برای این مهم منجر به یک‌سری عوارض نامطلوب می‌شود که نتایج عمل را مخدوش م‍ی‌نماید. این مطالعه جهت بررسی کارایی تکنیک جدیدی در قرارگیری محل درن‌ها طراحی و انجام گرفت.

روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی 171 بیمار در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه کنترل تکنیک درناژ شامل یک درن در فضای پلور چپ و یک درن در مدیاستن بود. در گروه مورد تکنیک درناژ شامل یک درن در فضای پلور چپ و یک درن در فضای پلور راست بود.

یافته‌ها: میزان درناژ انجام شده از درن‌های گروه مورد به نسبت گروه شاهد بیشتر بود (001/0p=). همچنین به شکل معنی‌داری بروز آریتمی در گروه مورد کاهش یافت (005/0=p). یک نفر (2/1%) از بیماران گروه اول نیاز به باز کردن مجدد قفسه سینه پیدا کرد ولی در گروه دوم این مورد منفی بود (497/‌0p=). مدت زمان بستری در بیمارستان (022/0p=) و بخش مراقبت‎های ویژه (002/0p=) در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش پیدا کرد.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه تغییر محل درن مدیاستن در بیماران جراحی بای‌پاس شریان کرونر و انتقال آن به پلور راست سبب کاهش عوارضی همانند آریتمی و افیوژن پریکارد شده و همچنین درناژ بهتری را برقرار می‌نماید.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb