مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: آسم، رینیت آلرژیک و اگزما بیماری هایی هستند که تفاوت های چشمگیری درباره فراوانی آنها در کشورها و مناطق مختلف جهان گزارش می شود. مطالعه بین المللی آسم و آلرژی ها در کودکان (ISAAC) بمنظور تهیه روش استانداردی برای تعیین فراوانی بیماری های مذکور در مناطق مختلف پایه ریزی شد. مقایسه نسبت فراوانی در مناطق جغرافیایی می تواند به یافتن عوامل موثر در ایجاد این بیماری ها کمک نماید.

مواد و روش ها: بمنظور انجام مطالعه توصیفی در این رابطه، پرسشنامه کتبی ISAAC توسط والدین 3000 کودک دبستانی 7-6 ساله شهر کاشان در پاییز سال 1377 تکمیل گردید.

یافته ها: فراوانی خس خس در زندگی کودکان دختر و پسر بترتیب 10.2 و 18.2% و فراوانی خس خس در 12 ماه گذشته در دانش آموزان دختر و پسر بترتیب 6.9 و 13.1% بوده است، درحالیکه فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب 1.3 و 2.2% گزارش شد که اختلاف قابل توجهی را با علائم گزارش شده نشان می دهد. فراوانی علائم رینیت (عطسه، گرفتگی و آبریزش بینی) در طی زندگی در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب 14.7 و 16.9% و ضایعات پوستی خارش دار مزمن در طی زندگی کودکان اول ابتدایی دختر و پسر بترتیب 5.1 و 8.3% گزارش شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: بیماری های آلرژیک در این منطقه شایع بوده و فراوانی آنها شبیه سایر مناطق ایران و بسیاری از کشورهای دیگر جهان است. فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده بوسیله همین روش، درصد پایینی را نشان می دهد.

مقدمه: آسم، رینیت آلرژیک و اگزما بیماری هایی هستند که تفاوت های چشمگیری درباره فراوانی آنها در کشورها و مناطق مختلف جهان گزارش می شود. مطالعه بین المللی آسم و آلرژی ها در کودکان (ISAAC) بمنظور تهیه روش استانداردی برای تعیین فراوانی بیماری های مذکور در مناطق مختلف پایه ریزی شد. مقایسه نسبت فراوانی در مناطق جغرافیایی می تواند به یافتن عوامل موثر در ایجاد این بیماری ها کمک نماید. مواد و

روش ها: بمنظور انجام مطالعه توصیفی در این رابطه، پرسشنامه کتبی ISAAC توسط والدین 3000 کودک دبستانی 7-6 ساله شهر کاشان در پاییز سال 1377 تکمیل گردید.

یافته ها: فراوانی خس خس در زندگی کودکان دختر و پسر بترتیب 10.2 و 18.2 درصد و فراوانی خس خس در 12 ماه گذشته در دانش آموزان دختر و پسر بترتیب 6.9 و 13.1 درصد بوده است، درحالیکه فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب 1.3 و 2.2 درصد گزارش شد که اختلاف قابل توجهی را با علائم گزارش شده نشان می دهد. فراوانی علائم رینیت (عطسه، گرفتگی و آبریزش بینی) در طی زندگی در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب 14.7 و 16.9 درصد و ضایعات پوستی خارش دار مزمن در طی زندگی کودکان اول ابتدایی دختر و پسر بترتیب 5.1% و 8.3% گزارش شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: بیماری های آلرژیک در این منطقه شایع بوده و فراوانی آنها شبیه سایر مناطق ایران و بسیاری از کشورهای دیگر جهان است. فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده بوسیله همین روش، درصد پایینی را نشان می دهد.

مقدمه: بیماری نقص ایمنی متغیر شایع (Common variable immunodeficiency: CVID) یکی از بیماری های نقص ایمنی اولیه می باشد که با هایپوگاماگلوبولینمی و عفونت های مکرر تظاهر پیدا می کند. دستگاه تنفس یکی از شایعترین ارگان های درگیر در بیماران مبتلا به CVID می باشد و پنومونی از شایعترین تظاهرات گرفتاری در دستگاه تنفس تحتانی است. استفاده از فرآورده های ایمونوگلوبولین در مبتلایان به CVID یک روش درمانی مناسب و انتخابی می باشد که در طی دو دهه اخیر باعث کاهش عفونت ها در بیماران مبتلا به CVID شده است. هدف از این مطالعه تعیین اثر ایمونوگلوبولین وریدی در کاهش دفعات بروز پنومونی در این بیماران می باشد.

مواد و روش ها: بدین منظور 26 بیمار مبتلا به CVID که در بخش ایمونولوژی و آلرژی مرکز طبی کودکان تشخیص داده شده و حداقل 9 ماه تحت نظر و درمان با ایمونوگلوبولین وریدی (IVIg) بودند، وارد مطالعه شدند که اطلاعات مورد نیاز جهت ثبت تعداد دفعات بروز پنومونی و دفعات بستری در بیمارستان قبل و پس از دریافت IVIg از پرونده بیماران استخراج گردیده است.

یافته ها: از میان 26 بیمار مبتلا به CVID، شانزده بیمار مذکر و ده بیمار مونث بوده اند. میانگین سنی آنها 5.1±13.4 سال (محدوده: 4.5 تا 26.5 سال) و میانگین مدت زمان پیگیری 51.8±72.2 ماه (محدوده: 5 تا 189 ماه) بوده است. از 26 بیمار مبتلا به CVID در طی این مطالعه 80.5% آنها قبل از دریافت IVIg مبتلا به پنومونی شده اند که پس از درمان با IVIg به 34.6% تقلیل یافته است (P=0.0017). دفعات ابتلا به پنومونی به ازا هر بیمار در یکسال از 3.3 قبل از درمان به 0.6 پس از دریافت IVIg کاهش یافته است (P<0.0005). همچنین 88.5% بیماران قبل از دریافت IVIg سابقه بستری در بیمارستان بعلت عفونت داشته اند که پس از درمان با IVIg به 46% تقلیل یافته است (P=0.0025). دفعات بستری بیمار به ازا هر بیمار در یکسال از 3.4 قبل از درمان به 0.7 پس از دریافت IVIg کاهش یافت (P<0.0005).    

نتیجه گیری و توصیه ها: تشخیص زودرس بیماری CVID و درمان منظم بیماران مبتلا با IVIg می تواند نقش موثری در کاهش ابتلای به پنومونی و دفعات بستری ناشی از عفونت ها و عوارض آنها داشته باشد. این بیماران باید تحت پیگیری های منظم و دقیق قرار گیرند تا با مصرف مرتب و کامل IVIg امید به زندگی با کیفیت مطلوب را در این بیماران افزایش دهد.

عفونت آنفلوانزا عامل موثری در ایجاد حملات حاد آسم است. از این‌رو تصور می‌شود واکسیناسیون کودکان مبتلا به آسم بر علیه آنفلوانزا در کاهش حملات حاد نقشی داشته باشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر برای بررسی این اثر، بر روی 201 کودک مبتلا به آسم در فصل آنفلوانزای سال 1382 انجام گرفت. بیماران را در دو گروه واکسن‌زده و نزده به‌صورت تصادفی قرار دادیم. واکسیناسیون در شهریور 1382 انجام گرفت. پس از آن به‌مدت شش ماه (پائیز و زمستان) و به‌صورت ماهیانه با تماس تلفنی افزایش مصرف آگونیست بتا-2، مراجعه اورژانسی به پزشک، مصرف استروئید سیستمیک و بستری شدن در بیمارستان به سبب آسم، از بیماران پرسیده شد. اطلاعات جمع‌آوری شده تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: اختلاف مصرف بتا-2 آگونیست (در گروه واکسینه نشده بیش از گروه واکسینه شده) معنی‌دار بود. (001/0(P< اختلاف مصرف کورتون سیستمیک در میان دو گروه در فصل آنفلوانزای مورد مطالعه به‌سبب حمله حاد آسم و بستری در بیمارستان و مراجعات اورژانسی در میان دو گروه اختلاف معنی‌داری نداشت. (05/0(P> بروز حمله حاد آسم و طول مدت حملات حاد در گروه واکسن زده کمتر بود. (05/0(P< دفعات مصرف سالبوتامول و غیبت از مهدکودک و مدرسه به‌سبب آسم در گروه واکسن زده کمتر بود. (05/0(P<
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که واکسن آنفلوانزا می‌تواند در پیشگیری از برخی جنبه‌های حمله آسم موثر باشد

در سالهای اخیر تعداد گزارشات مربوط به واکنش‌های ازدیاد حساسیت فوری به کنجد رو به افزایش بوده است. لذا با توجه به مصرف زیاد این ماده غذایی در کشور ما، این مطالعه برای شناخت تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی و آلرژی به کنجد و تعیین شیوع آن در بین سایر آلرژن‌ها انجام گردید.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی - مقطعی روی 250 بیمار با علایم بالینی آلرژی، انجام گرفت. بررسی بیماران شامل اطلاعات پرسشنامه مخصوص این مطالعه، انجام تست پوستی به روش پریک و اندازه‌گیری IgE اختصاصی به روش ELISA بود. تست پوستی با آلرژن کنجد و آلرژن‌های غذایی دارای واکنش متقاطع با آن (سویا، بادام‌زمینی و گردو) و بر حسب سن و شرح حال با آلرژن‌های استنشاقی و غذایی شایع انجام گردید. تست IgEاختصاصی فقط با آلرژن کنجد انجام شد.

یافته‌ها: از 250 بیمار با متوسط سنی 74/11 سال، 35 بیمار (1/14%) پریک مثبت به عصاره کنجد و 27 بیمار (4/18%) IgE اختصاصی مثبت با آلرژن کنجد داشتند. در مجموع با توجه به شرح حال بیماران، نتایج تست پریک و نیز IgE اختصاصی علیه کنجد، میزان شیوع آلرژی به کنجد پنج نفر(2%) محاسبه گردید. از نظر علائم بالینی، در بیماران حساس به کنجد به‌طور معنی‌داری، کهیر و درماتیت شایع‌ترین علایم بیماری بوده و نسبت به افراد غیرحساس به این ماده، بیشتر مشاهده شد (008/0p=). در بیماران حساس به کنجد، به‌طور معنی‌داری فراوانی تست پوستی مثبت با آلرژن‌های غذایی دارای واکنش متقاطع با کنجد، نسبت به بیماران غیر حساس بیشتر بود (00/0p=).

نتیجه‌گیری: در این بررسی برای اولین بار در ایران کنجد را به‌عنوان یکی از علل شایع آلرژی غذایی (وابسته به IgE) و به ویژه از علل بروز آنافیلاکسی شناسایی کردیم. توجه به شرح حال بروز علائم با مصرف کنجد، استفاده از تست پریک می‌تواند در شناسایی این نوع آلرژی بخصوص در بیماران با علائم درماتیت - اگزما و کهیر کمک کننده باشد. همچنین مشاهده یک مورد آنافیلاکسی در بین پنج بیمار دچار آلرژی به کنجد نشانگر اهمیت این آلرژن در بین سایر آلرژن‌ها می‌باشد.