46 نتیجه برای لاری
باقر لاریجانی، محمدحسن باستان حق، محمد پژوهی،
دوره 54، شماره 1 - ( 1-1375 )
چکیده
سندرم نلسون معمولا با سه علامت پیگمانتاسیون مشخص، افزایش میزان ACTH پلاسما و وجود آدنوم در هیپوفیز که بطور غالب بصورت ماکروآدنوم می باشد، پس از آدرناکتومی در بیماران مبتلا به کوشینگ رخ می دهد. رشد تومور بدنبال آدرنالکتومی در 30-10% بیماران مشاهده شده است. اغلب تومورها در سندرم نلسون خوش خیم هستند. درمان انتخابی سندرم نلسون جراحی بصورت میکروسرجری از طریق ترانس اسفنوئیدال با ترانس فرونتال است. نقش رادیاسیون بصورت پروفیلاکسی بیماران آدرنالکتومی شده، نامشخص است. در این مطالعه موارد سندرم نلسون مربوط به بیماران بیمارستان دکتر شریعتی بمدت ده سال بررسی شده است. نتایج حاصل نشان می دهد از 49 بیمار مبتلا به سندرم کوشینگ که پس از عمل جراحی مراجعه نموده اند، 11 مورد (22.4%) دچار سندرم نلسون شده اند. بروز علایم پس از عمل از سه ماه تا نه سال بوده است. باتوجه به رخ دادن نلسون در برخی از بیماران به فاصله نزدیک از عمل آدرنالکتومی دوطرفه، انتخاب دقیقتر بیمار برای آدرنالکتومی دوطرفه، توصیه می شود.
محمدحسن باستان حق، باقر لاریجانی، محمد پژوهی، مامک شریعت،
دوره 55، شماره 3 - ( 2-1376 )
چکیده
برخی از بیماریهای آندوکرین خصوصا آکرومگالی، کوشینگ و فئوکروموسیتوم اثرات زیادی بر روی متابولیسم و کنترل قندخون در افراد غیردیابتی دارند. در این بررسی گذشته نگر پرونده های بیماران مبتلا به بیماریهای فوق در بین سالهای 1373-1358 در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران مطالعه شد. از 124 بیمار مبتلا به آکرومگالی برای 51 بیمار تست تحمل گلوکز انجام گرفته بود که 18% آنان GTT مختل داشتند. جهت ارزیابی دیابت میزان FBS و BS 90 بیمار مورد بررسی قرار گرفته بود، دیابت آشکار در 27% وجود داشت. همچنین از 90 بیمار مبتلا به کوشینگ، میزان قندخون در 60 مورد بررسی شده بود که 47% قندخون بالاتر از میزان طبیعی و 39% گلوکزاوری مثبت داشتند. در بررسی بیماران دچار فئوکروموسیتوم، از بین 80 بیمار 26/5% (16 نفر) دیابت آشکار داشتند. در مقایسه با سایر گزارش ها به نظر می رسد شیوع GTT مختل و دیابت در این بررسی تفاوت های اندکی با دیگر مطالعات دارد.
محمدحسین سالاری،
دوره 55، شماره 5 - ( 2-1376 )
چکیده
قسمت تحتانی دستگاه تنفس یکی از بخش های مهم بدن است که به علت تماس مستقیم آن با محیط خارج در معرض آلودگی با میکروارگانیسم های مختلف می باشد. بعضی از ویروسها و قارچها بعنوان عوامل عفونت زا در ریه مطرحند لیکن همیشه باکتریهای پاتوژن مانند مایکوباکتریوم توبرکولوزیس، استرپتوکوکوس پنومونیه، مایکوپلاسماپنومونیه، استافیلوکوکوس ارئوس، استرپتوکوکوس پیوژنس، هموفیلوس آنفلوانزا، گونه های لژیونلا و غیره ... را عوامل عفونی غالب در این زمینه معرفی می نمایند. در این مطالعه 220 نمونه خلط بیماران مشکوک به عفونت ریوی گردآوری شده و از نظر عوامل باکتریال مورد بررسی قرار گرفته است که نتایج بدست آمده بدین صورت است: مایکوپلاسما پنومونیه: 17 مورد 22/7 درصد، مایکوباکتریوم توبرکولوزیس: - مورد - درصد، استرپتوکوکوس پنومونیه: 17 مورد 22/7 درصد، کلبسیلا پنومونیه: 12 مورد 16 درصد، هموفیلوس آنفلوانزا: 10 مورد 13/3 درصد، استافیلوکوکوس ارئوس: 15 مورد 20 درصد، پسودوموناس آئروجینوزا: 4 مورد 5/3 درصد.
باقر لاریجانی، محمدحسن باستان حق، محمد پژوهی، ناهید سرحدی،
دوره 55، شماره 5 - ( 2-1376 )
چکیده
فئوکروموسیتوم بیماری نادری می باشد. جهت بررسی علائم و سیر کلی این بیماری، مطالعه گذشته نگر با استفاده از پرونده های پزشکی انجام شده است. براساس نتایج بدست آمده از این مطالعه شیوع بیماری در هر دو جنس تقریبا یکسان بوده و اکثریت بیماران (56%) در دهه دوم و سوم زندگی بودند. بیماری در 10% موارد دو طرفه و در 13% موارد خارج آدرنال (تماما پاراآئورتیک) بوده است. شیوع تومور در آدرنال راست بیماران (حدود 8%) بیشتر از آدرنال چپ گزارش شده است. موارد فامیلیان حدود 3/5% بوده است. تقریبا در تمامی موارد، بیماران دارای سابقه افزایش فشارخون و کریز بوده اند. در بررسی علائم بالینی بیماران، علائم حمله ای و هیپرتانسیون حمله ای حدود (98%)، سردرد حدود (71%) و تعریق فراوان (68%) بود. توده شکمی در معاینه در 13% موارد لمس می شد. حدود 26% بیماران دیابت آشکار و 23% بیماران تغییرات ECG داشتند. موارد بدخیم حدود 7% با 2 مورد متاستاز به کبد، 1 مورد متاستاز ریوی و 1 مورد متاستاز به ستون فقرات بوده است که در این 4 مورد پاتولوژی، منشا متاستاز را از فئوکروموسیتوم ذکر کرده است. در 3 مورد از 28 مورد مونث، اولین کریزهیپرتانسیون در حاملگی بوده که در 1 مورد منجر به سقط شده است.
محمدحسن سالاری،
دوره 55، شماره 6 - ( 5-1376 )
چکیده
عفونتهای حاد دستگاه گوارش یکی از شایعترین عفونتهای انسانی در جهان بوده، بطوریکه هنوز اسهال را بعنوان مهمترین عامل بیماری و مرگ انسانها، بخصوص در کشورهای در حال توسعه معرفی می کنند. در این مطالعه با توجه به اهمیت موضوع، فراوانی باکتریهای انتروپاتوژن در نمونه مدفوع 1517 بیمار مبتلا به اسهال مورد بررسی قرار گرفته که خلاصه نتایج بدست آمده بشرح زیر است: سالمونلا تیفی موریوم: 6 مورد 3/1 درصد، سالمونلا هاوانا: 5 مورد 2/6 درصد، شیگلا دیسانتری: 12 مورد 6/2 درصد، شیگلا فلکسنری: 26 مورد 13/5 درصد، شیگلا بوئیدی: 8 مورد 4/1 درصد، شیگلا سونئی: 24 مورد 12/4 درصد، اشرشیاکلی انتروپاتوژن: 11 مورد 5/7 درصد، اشرشیاکلی انترواینویسیو: 2 مورد 1 درصد، یرسینیا انتروکولیتیکا: - مورد - درصد، ویبریوکلرا: - مورد - درصد، آئروموناس هیدروفیلا: 6 مورد 3/1 درصد، پلیرنوموناس شیگلوئید: 1 مورد 0/5 درصد، کلستریدیوم دیفیسیل توکسی ژنیک: 36 مورد 18/7 درصد، کلستریدیوم پرفرنجنس انتروتوکسی ژنیک: 6 مورد 3/1 درصد، کامپیلوباکتر ژژونی: 50 مورد 25/9 درصد.
محمدحسین سالاری، ابوالفضل برخورداری، محمدرضا زاهد پورانارکی،
دوره 57، شماره 3 - ( 3-1378 )
چکیده
در این مطالعه 1600 کارگر کارخانه های نساجی استان یزد را انتخاب نمودیم، ضمن تکمیل پرسشنامه، آنها را از نظر ظرفیت ریوی مورد مطالعه و بررسی قرار دادیم که نتایج بدست آمده بدین صورت است، مبتلایان به اختلال انسدادی تنفسی 15 مورد (0/9 درصد)، اختلال محدود کننده تنفسی 16 مورد (1 درصد)، اختلال توام انسدادی و محدود کننده (میکس) 53 مورد (3/3 درصد) و افراد طبیعی 1516 مورد (94/8 درصد).
محمدحسین سالاری،
دوره 59، شماره 3 - ( 3-1380 )
چکیده
در حال حاضر مشخص گردیده است که باکتریهای بیهوازی در بروز اغلب عفونتهای باکتریائی انسان که به دنبال اعمال جراحی ایجاد می شود و یا موضع عفونت در معرض باکتریهای بیهوازی قرار می گیرد، مشارکت می نمایند. بنابراین می بایست بخصوص در این نوع نمونه های بالینی جستجو و تشخیص باکتریهای بیهوازی را بطور جدی منظور نمود. در این مطالعه 3015 نمونه بیمار (1648 مرد و 1331 زن) مبتلا به بیماریهای پریودنتیت (160 مورد)، آبسه (350 مورد)، سینوزیت (33 مورد) و انتروکولیت (2517 مورد) با روشهای باکتریولوژی و کشت سلول مورد بررسی قرار گرفت. میزان باکتریهای جدا شده از نمونه های مورد مطالعه عبارتست از: پریودنتیت 244 مورد، آبسه 32 مورد، انتروکولیت 42 مورد. ضمنا از نمونه های بیماران مبتلا به سینوزیت باکتری بیهوازی جدا نگردید.
امین کشاورز زیرک، سید سهی فروغی آلداوود، اکبر سلطانی، باقر اردشیر لاریجانی،
دوره 63، شماره 3 - ( 3-1384 )
چکیده
مقدمه: سابکلینیکال هیپرتیروئیدی، وضعیتی است که با TSH پایینتر از حد نرمال و سایر اندکسهای تیروئیدی نرمال تعریف میشود و اگرچه معمولاً علایم بالینی ندارد ولی عوارض زیادی را خصوصاً در افراد مسن موجب میگردد. روش اندازهگیری TSH در ایران عمدتاً روش IRMA است. هدف از انجام این طرح، تعیین ارزش TSH پایین در این افراد و کمک به نحوه تصمیمگیری در برخورد با این بیماران میباشد.
مواد و روشها: جمعیت مورد مطالعه در این طرح را افراد با TSH سرمی کمتر از mu/l5/. (به روش IRMA) و و نرمال بدون بیماری واضح تیروئیدی و غیرتیروئیدی که به درمانگاههای غدد شریعتی و امام خمینی مراجعه کرده بودند، تشکیل میدادند. یک نمونه TSH پایه و نمونه دیگر، 30 دقیقه بعد از تزریق وریدی TRH گرفته شد و ارتباط TSH پایه با سابکلینیکال هیپرتیروئیدی در این افراد مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: افراد تحت مطالعه براساس TSH پایه به 5 گروه تفکیک شدند. شیوع سابکلینیکال هیپرتیروئیدیسم در این گروهها بدین قرار بود: در افراد با TSH پایه mu/l1/0 و کمتر، 100%، mu/l2/0-1/0، 75%، mu/l3/0-2/0، 5/38%، mu/l4/0-3/0، 3/14% و در موارد بیشتر از mu/l4/0، هیچکدام سابکلینیکال هیپرتیروئیدیسم نبودند. با آنالیز این دادهها و تعیین حساسیت و ویژگی روش IRMA، مشخص شد که این روش برای تشخیص سابکلینیکال هیپرتیروئیدی به تنهایی مناسب نیست، همچنین بین مقادیر TSH پایه و d.TSH رابطه خطی (001/0P<؛ 68/0r=) و کوبیک (Cubic)، (001/0P<، 79/0r=) وجود داشت.
نتیجهگیری و توصیهها: از آنجا که آزمون TRH پر هزینه است و انجام آن برای تمامی موارد مقرون به صرفه نیست، میتوان مقادیر TSH کمتر از mu/l25/0 را بیمار و مقادیر بیشتر از mu/l4/0 را نرمال قلمداد نمود و برای موارد بین mu/l4/0-25/0، با در نظر گرفتن خطر بیماری برای هر فرد، در صورت لزوم آزمون TRH را انجام داد.
احمدرضا جمشیدی، فرهاد غریب دوست، باقر لاریجانی، سیده مریم فروزش نیا،
دوره 64، شماره 7 - ( 5-1385 )
چکیده
بیماری اسکلرودرمی یک بیماری مزمن با علت ناشناخته است .در این بیماری علاوه بر درگیری پوستی، درگیری احشای مختلف و همچنین درگیری تیروئید نیز دیده می شود. تاکنون در ایران مطالعهای از نظر همراهی بیماری تیروئید با بیماری اسکلرودرمی به عمل نیامده، لذا در این مطالعه در صدد بر آمدیم که فراوانی هایپوتیروئیدی را در انواع مختلف اسکلرودرمی بدست آوریم.
روش بررسی: 125 بیمـار مبـتلا به اســکـلرودرمـی معاینه و از نظر تستهای آزمایشگاهی, Anti Tpo Ab وAnti TG Ab T3,T4, TSH, بررسی شدند.
یافته ها: در این مطالعه از125 بیمار2/39 % مبتلا به فرم محدود و8/60 % مبتلا به فرم منتشر بودند، 33 بیمار (24/26% ) مبتلا به هایپوتیروئیدی بالینی و تحت بالینی بودند.
نتیجهگیری: شیوع هایپوتیروئیدی در جامعه حدود 14 - 4/1 در هزار گزارش شده است، به نظر میرسد شیوع هایپوتیروئیدی در بیماران اسکلرودرمی بسیار بالاتر باشد (در این مطالعه 4/26%) بنابراین تستهای بررسی عملکرد تیروئید باید جزء آزمایشات اولیه در هر بیمار اسکلرودرمی محسوب شود. با پیگیری و درمان مناسب این گروه ممکن است بتوانیم بخشی از علائم بیماران اسکلرودرمی را کم نمائیم.
محمد ترکمن، شهلا افشارپیمان، زهرا خلیلی متینزاده، سوزان امیر سالاری، زهره کاوه منش، سید ابراهیم هاشمی،
دوره 64، شماره 10 - ( 7-1385 )
چکیده
برای کاهش بیلیروبین سرم در زردی نوزادان روشهای متعددی استفاده می شود که شایعترین آنها فتوتراپی میباشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان تأثیر مایع درمانی وریدی در کاهش غلظت بیلیروبین در نوزادان ایکتریک تحت فتوتراپی در بیمارستان نجمیه در سال 1381 میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه 80 نوزاد سالم ترم دچار زردی با بیلیروبین بیشتر از dl mg/17 در دو گروه40 نفره قرارگرفتند. در یک گروه، از فتوتراپی و در گروه دیگر از مایع درمانی وریدی همراه با فتوتراپی استفاده شد. دو گروه شاهد و درمان از لحاظ سن نوزاد در زمان بستری، وزن تولد، وزن زمان بستری، میزان هموگلوبین، هماتوکریت و بیلیروبین روز اول با هم مقایسه شدند.
یافتهها: 80 نوزاد (47 پسر و33 دختر) بررسی شدند. میانگین افت بیلیروبین طی 24 ساعت اول و 48 ساعت اول و میانگین مدت زمان لازم برای رسیدن غلظت بیلیروبین سرم به سطح کم خطر(کمتر از mg/dl 15) در دو گروه مورد مطالعه باهم تفاوت معنیداری نداشت. مدت زمان بستری نوزادان نیز در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت.
نتیجهگیری: مایع درمانی وریدی تأثیر چشمگیری در سرعت کاهش زردی در نوزادان ندارد و بهتر است به موارد خاص محدود شود. مطالعات چند مرکزی در این خصوص پیشنهاد میشود.
سید محمود صدر بافقی، مهناز سالاری، منصور رفیعی، سیده مهدیه نماینده، علی محمد عبدلی، مهران کریمی، سید خلیل فروزان نیا،
دوره 64، شماره 10 - ( 7-1385 )
چکیده
سندرم متابولیک به مجموعهای از اختلالات متابولیک اطلاق میشود که وقوع همزمان آنها در هر شخص بیشتر از خطر وقوع احتمالی هر یک به تنهایی است. این سندرم به علت ارتباط با دیابت و بیماریهای قلبی ـ عروقی و نیز به خاطر شیوع بالا در جمعیتها، توجه بسیاری از محققان را به خود جلب نموده است.
روش بررسی: یک مطالعه cross -sectional بر روی 1110 نفر از افراد 74 -20 ساله شهر یزد بصورت نمونه گیری خوشهای انجام شد.
یافتهها: شیوع سندرم متابولیک 1/32% بود که در زنان بطور معنی داری بیشتر از مردان بود. شیوع سندرم متابولیک با افزایش سن و نیز افزایش BMI در هر دو جنس افزایش یافت. شایعترین اختلال متابولیک تری گلیسیرید≥150 بود. 2/19% از افراد مورد مطالعه فاقد معیار سندرم متابولیک بودند و1/21% یک معیار،6/27% دو معیار، 8/20% سه معیار، 9% چهار معیار و 3/2% هر پنج معیار را داشتند.
نتیجهگیری: نزدیک به یک سوم مردم یزد دچار سندرم متابولیک هستند و با توجه به آمار دیگر ایران، شیوع سندرم متابولیک در ایران نسبت به آمریکا و اروپا بالاست لذا باید برنامههای غربالگری و درمانی کنترل ریسک فاکتورها با دقت در کشور اجرا گردند.
مجتبی سالاریفر، سید مهدی کاظمینی، علی محمد حاجی زینلی،
دوره 65، شماره 1 - ( 12-1386 )
چکیده
بیماری زودرس عروق کرونر شیوع فامیلی دارد. در این مطالعه شیوع بیماری کرونری و ریسکفاکتورهای مرتبط با آن در بستگان درجه اول بیماران با سابقه بیماری زودرس کرونر بررسی گردید.
روش بررسی: هفتصد فرد سالم و بدون علامت با تاریخچه بیماری زودرس عروق کرونر در یکی از بستگان درجه اول بررسی شدند و ریسکفاکتورهای قلبی عروقی شامل دیابت، مصرف سیگار، پرفشاری خون، کلسترول، LDL و TG بالا و HDL پایین در آنان مورد بررسی قرار گرفت. تستهای غیرتهاجمی شامل نوار قلب، اکوکاردیوگرافی تست ورزش و اسکن پرفیوژن میوکارد برای پیدا کردن موارد بیماری کرونر انجام شد. کسانیکه اسکن پرفیوژن میوکارد مثبت داشتند، تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند.
یافتهها: متوسط سن 2/35 (65-15 سال) بود. دیابت در 3/5%، مصرف سیگار در 7/14%، پرفشاری خون در 6/20%، کلسترول بالاتر از mg/dl 200 در 9/39%، TG بالاتر از mg/dl 150 در 6/58%، LDL بالاتر از mg/dl 130 در 38%، HDL پایینتر از mg/dl 40 در 6/32%، تغییرات نوار قلب در 4/6% و یافتههای ایسکمیک در اکو در 3% افراد مشاهده شد. تست ورزش در 3/7% و اسکن پرفیوژن میوکارد در1/2% مثبت گردید. آنژیوگرافی کرونر نشاندهنده تنگی لومن به میزان 50 تا 70% در هشت بیمار (1/1%) و بیشتر از 70% در چهار بیمار (6/0%) بود.
نتیجهگیری: کلسترول، تری گلیسیرید و LDL بالا و نیز HDL پایین در افراد مورد مطالعه دیده شد. بررسی ریسکفاکتورها در همه بستگان درجه اول بیماران با بیماری زودرس عروق کرونر توصیه میشود. تستهای غیرتهاجمی بهعلت موارد مثبت واقعی کم در کل جمعیت توصیه نمیشوند. در افراد مسنتر از 40 سال بخصوص در مردان و در افراد دیابتی اینگونه تستها ممکن است مفید باشد.
غلامحسن واعظی، محمدرضا زرین دست، ابوالفضل سالاریان زاده، سهند باباپور،
دوره 65، شماره 7 - ( 7-1386 )
چکیده
اضطراب فرآیندی است که در برگیرنده اثرات مکرر عوامل بیولوژیک و یا فیزیولوژیک بر روی یک ساختمان بیولوژیک (مغز) میباشد. اضطراب و ترس از دیر باز از جمله مباحث مهم روانشناختی بودهاند و همواره برای کنترل اضطراب از روشها و داروهای مختلفی استفاده به عمل آمده است. هدف از این تحقیق اثر مرفین در کاهش اضطراب میباشد.
روش بررسی: این تحقیق با روش Elevated plus maze انجام شد، از موشهای صحرایی نر بالغ نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 240 گرم استفاده شد. پس از عمل جراحی و کانول گذاری و گذراندن دوره بهبودی پنج روزه، برای تست مورد تزریق سالین و سه دوز مختلف مرفین قرار گرفتند. تست رفتاری بین ساعات 12 تا 16 انجام شد و هر حیوان فقط یکبار مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش اول در ناحیه تگمنتوم شکمی و آزمایش دوم در ناحیه نوکلئوس اکومبنس انجام شد.
یافتهها: دوزهای مختلف مرفین بر درصد زمانی تعداد دفعاتی که موش وارد بازوی باز شده است تاثیری نداشته ولیکن دوز µl/Rat 5 باعث افزایش درصد زمانی تعداد دفعاتی میشود که موش وارد بازوی باز شده است (05/0p<). در آزمایش دوم که در ناحیه نوکلئوس اکومبنس انجام شد، دوز µl/Rat5/2 مرفین بر درصد زمانی که موش در بازوی باز طی کرده (01/0p<) و درصد زمانی تعداد دفعاتی که موش وارد بازوی باز شده است دارای تاثیر معنیداری بود (01/0p<).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای این مطالعه، به نظر میرسد که دوزهای مختلف مرفین در این دو ناحیه میتواند باعث کاهش اضطراب شود.
علی پدرزاده، سید ابراهیم کسائیان، فاطمه اصفهانیان، حمیدرضا گودرزی نژاد، نوید پایداری، مجتبی سالاری فر، علی محمد حاجی زینعلی، محمد علیدوستی، محمد علی برومند،
دوره 65، شماره 8 - ( 8-1386 )
چکیده
در کارآزماییهای تصادفی متعدد قبلی، بیخطر بودن و کارآیی استنتهای دارویی کرونر در بیماران دیابتی انتخابی نشان داده شده است. در این مطالعه نتایج بیماران دیابتی گزینش نشده در کشور ما به دنبال استنتگذاری با استنتهای دارویی بررسی شد.
روش بررسی: اطلاعات مربوط به 147 بیمار دیابتی متوالی که در فاصله زمانی خرداد 82 تا شهریور 84 در مرکز قلب تهران تحت آنژیوپلاستی با حداقل یک استنت دارویی قرار گرفته بودند جمعآوری شد. پیگیری بیماران با ویزیتهای زمانبندی شده در پایان ماه اول، چهارم و نهم بعد از استنتگذاری انجام شد. پیگیری 9 ماهه در 5/94 درصد بیماران کامل شد. هدف اصلی، یافتن موارد وقوع رویدادهای نامطلوب عمده قلبی بود وقوع عوارض داخل بیمارستانی به عنوان هدف ثانوی در نظر گرفته شد.
یافتهها: در فاصله زمانی فوق تعداد 158 ضایعه کرونری در 147 بیمار دیابتی با استفاده از استنتهای دارویی درمان شدند (میانگین سنی (92/8) 4/56 سال و 1/57 درصد مذکر). رویدادهای نامطلوب عمده قلبی در پایان ماه نهم پیگیری در 4/3 درصد بیماران به وقوع پیوست که در 4/1 درصد موارد به صورت انفارکتوس میوکارد و در 4/1 درصد، نیاز به رواسکولاریزاسیون رگ هدفTVR) ) بود. فقط یک بیمار (7/0 درصد) بهخاطر مرگ قلبی به دنبال انجام PCI فوت نمود. عوارض داخل بیمارستانی در شش بیمار (1/4 درصد) به وقوع پیوست که در پنج بیمار ناشی از انفارکتوس میوکارد بود.
نتیجهگیری: آنژیوپلاستی با استنتهای دارویی در بیماران دیابتی مؤثر و بیخطر میباشد. مطالعات بیشتر با حجم نمونههای بزرگتر و پیگیری طولانی در تائید این موضوع مورد نیاز است.
ارسلان سالاری، مهدی عقیلی، ابراهیم نعمتی پور، حسن رنجبرنژاد،
دوره 66، شماره 5 - ( 5-1387 )
چکیده
زمینه و هدف: در بسیاری از سرطانها از جمله سرطان پستان، رادیاسیون بهقسمتی از قلب جهت درمان تومور اولیه اجتنابناپذیر است. هدف از انجام این مطالعه نیز بررسی فراوانی عوارض حاد و تحت حاد قلبی در بیمارانی است که بهدنبال کانسر پستان چپ تحت رادیوتراپی قرار گرفتهاند. روش بررسی: در یک بررسی مقطعی، 53 بیمار مبتلا به کانسر پستان سمت چپ که پس از ماستکتومی یا لامپکتومی، در نیمه دوم سال 1384 و نیمه اول سال 1385 در مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره)، بهدنبال شیمیدرمانی با آنتراسیکلینها با دوز تجمعی کمتر از mg/m2450 و اندوکسان همراه با تاکسان/ فلورویوراسیل تحت رادیوتراپی قرار گرفته بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. در تمام بیماران پیش از آغاز رادیوتراپی الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی بهعمل میآمد و سپس بیمار تحت رادیوتراپی ناحیه قفسه سینه با دوز F 25 Gray/ 50 قرار میگرفتند و بعد از رادیوتراپی، سه و شش ماه بعد مجددا بیمار از نظر بروز عوارض از جمله پریکاردیال افیوژن، ضایعات دریچهای، کاهش کسرجهشی بطن چپ، اختلالات سیستم هدایتی و برخی دیگر متغیرها بررسی میشدند. یافتهها: بر اساس یافتههای این مطالعه در 10 بیمار (64/25%) عارضه پس از رادیوتراپی دیده شد که شایعترین آنها بهترتیب تجمع خفیف مایع در پریکارد با هفت مورد (85/53%) و نارسایی خفیف دریچه میترال با سهمورد (08/23%) و بروز بلوک شاخه راست با دو مورد (38/15%) بود. تا پایان مدت پیگیری هیچ عارضه جدیدی مشاهده نشد. در هیچیک از بیماران نیز تغییری در کسر جهشی بطن چپ دیده نشد. نتیجهگیری: عوارض حاد و تحت حاد قلبی در بیماران دچار کانسر پستان که تحت رادیوتراپی قرار گرفتهاند جدی نبوده و از لحاظ بالینی اهمیت چندانی ندارند. بررسی بیشتر در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری دارد.
احمد رضا جمشیدی، سید آرش طهرانی بنیهاشمی، امیرحسین سالاری، رضا تقیپور،
دوره 66، شماره 11 - ( 11-1387 )
چکیده
800x600 Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer4
زمینه و
هدف: شواهد متعددی بر نقش زمینه ژنتیکی در ایجاد بیماری آرتریتروماتوئید
وجود دارد. این مطالعه بهمنظور شناسایی ارتباط این بیماری و سابتایپهای مختلف HLA-DR4، در بیماران ایرانی انجام گرفت.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد شاهدی
غیر همسان میباشد. گروه مورد 110 بیمار ایرانی آرتریتروماتوئید و گروه شاهد 56
بیمار مبتلا به آرتروز زانو مراجعهکننده به بیمارستان دکتر شریعتی تهران بودند.
پس از اخذ نمونه خون از بیماران و گروه کنترل و استخراج DNA،
HLA-DR4 و سابتایپهای آن مورد بررسی
قرار گرفتند. ارتباط HLA-DR4 و سابتایپهای آن با ابتلا به بیماری، فاکتور روماتوئید و علائم بالینی
بیمار مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: 89
نفر (9/80%) از بیماران آرتریتروماتوئید زن و بقیه مرد بودند. در 34 بیمار آرتریتروماتوئید
(9/30%) و 11 نفر از گروه شاهد (6/19%) HLA-DR4 مثبت بود (12/0p=). در بین
بیماران با HLA-DR4 مثبت، شایعترین ساب
تایپ مشاهده شده 0404 و در افراد شاهد HLA-DR4 مثبت، شایعترین ساب تایپ مشاهده شده 0401 بود (03/0p=). ارتباط آماری معنیداری بین سن ابتلا به
بیماری، سابقه فامیلی، خشکی صبحگاهی و فاکتور روماتوئید با مثبت شدن HLA-DR4 وجود نداشت. تورم مفصلی و تندرنس
ارتباط معنیداری با مثبت بودن HLA-DR4 داشتند (03/0p= و 04/0p=).
نتیجهگیری: گرچه در این مطالعه ارتباط HLA-DR4 با
ابتلا به بیماری آرتریتروماتوئید از نظر آماری معنیدار نبود اما نسبت مثبت شدن
آن در بیماران بیش از گروه شاهد بود. ممکن است در برخی از اقوام، سایر HLAها نیز بهعنوان قسمتی از زمینه ژنتیکی در پاتوژنز این
بیماری نقش داشته باشند.
سیما سبزهخواه، غلامحسن واعظی، اعظم بختیاریان، ابوالفضل سالاریانزاده، محمد زارع حقیقی،
دوره 67، شماره 8 - ( 8-1388 )
چکیده
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer4
زمینه
و هدف: از
مهمترین نوروترانسمیترها در رفتار ترس دوپامین میباشد. مسیر دوپامینرژیک
مزولیمبیک دارای نقش اساسی در رفتارهای هیجانی بوده و در بیماری پارکینسون دخیل می
باشد. هدف از این تحقیق نقش سیستم دوپامینرژیک در ایجاد ترسمی باشد.
روش بررسی: در
این پژوهش اثر تزریق درون بطنی مغز، آگونیست و آنتاگونیست گیرنده D2 سیستم دوپامینرژیک بر بروز رفتار
ترس در رت نر بررسی شد. در این تحقیق از هارمالین خالص به عنوان یک داوری
هالوسینوژنیک که باعث حالت توهم و ترس در حیوان میگردد به عنوان گروه کنترل مثبت
و از سالین به عنوان گروه شاهد جهت بررسی مقایسهای با گروههای تحت تیمار با
بروموکریپتین و سولپیراید استفاده شد. دستگاه Elevated plus-maze برای تست رفتاری استفاده شد. جهت
تیمار گروههای تجربی دوزهای مختلف بروموکریپتین و سولپیراید در نظر گرفته شده
است.
یافتهها: نتایج
حاصل از تزریق درون بطنی سولپیراید در رتها، اختلاف معنیداری را در بروز رفتار
ترس نشان دادند. درحالی که
تزریق مقادیر µl/Rat(10 و 15) اختلاف معنیداری
را با 05/0p< نشان ندادند. نتایج حاصل از
تزریق درون بطنی مقدار µl/Rat(95 و 65) بروموکریپتین در
رتها، اختلاف معنیداری را در بروز رفتار ترس نشان دادند. در حالی که تزریق µl/Rat(80 و 70) اختلاف معنیداری را نسبت به گروه شاهد نشان
نداد.
نتیجهگیری: تأثیر احتمالی سیستم دوپامینرژیک در فرآیند ترس، بهخصوص
گیرندههای D2 که باعث تقویت ترس شده که
در این رابطه عملکرد مشابه آگونیست و آنتاگونیست این گیرنده در مهار یا بروز
فرآیند رفتار ترس قابل توجه است.
هاله اخوان نیاکی، رضا طبریپور، محمد رضا اسمعیلی دوکی، ماندانا عزیزی، جواد توکلی بزاز، باقر لاریجانی،
دوره 68، شماره 1 - ( 1-1389 )
چکیده
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer4
زمینه
و هدف: فیبروز کیستی یک بیماری اتوزومال مغلوب شایع در میان
سفیدپوستان است و منجر به اختلال در عملکرد غدد برونریز میشود که ناشی از جهش در
ژن پروتیین تنظیمکننده کانال عبور غشایی فیبروز کیستی (CFTR) است. علایم فنوتیپی در این
بیماری بسیار متنوع و نتیجه طیف وسیع جهشها در ژن CFTR است. این
تحقیق به بررسی پلیمورفیسم تکرارهای پلی تیمین (T9 , T7 , T5) در اینترون هشت ژن CFTR در افراد سالم و مبتلا در استان
مازندران پرداخته است.
روش بررسی: 40
کودک مبتلا به فیبروز کیستی و 40 فرد سالم ساکن استان مازندران برای پلیمورفیسم
پلی تیمین در اینترون هشت ژن CFTR با استفاده از روش Reverse dot blot بررسی شدند.
یافتهها: تکرار T7 در افراد سالم و مبتلا شایعترین
و فراوانی آللی آن حدود 75% است. فراوانی آللی تکرارهای T9 و T5 بهترتیب حدود 20% و 5% میباشد.
ژنوتیپهای T7/T7 در هر دو گروه شایعترین و بهترتیب از فراوانی 5/72% و 60% در افراد سالم
و بیمار برخوردارند. ژنوتیپهای T5/T9 و T5/T5 در این مطالعه مشاهده نشدند. 5/22%
افراد سالم و 30% افراد بیمار ژنوتیپ هتروزیگوت داشتند.
نتیجهگیری: با
توجه به فراوانی آللهای T5، T7، T9 و وجود 5/22 الی 30 درصد ژنوتیپ
هتروزیگوت در افراد بررسی شده، پلیمورفیسم تکرارهای T در اینترون هشت میتواند بهعنوان
مارکر برای ردیابی آللهای سالم و جهشیافته در تشخیص پیش از تولد یا شناسایی ناقلین با سابقه بیماری
در خانواده استفاده شود.
محمدمهدی سلطاندلال، هدروشا ملاآقامیرزایی، جلیل فلاح مهرآبادی، عبدالعزیز رستگارلاری، آیلار صباغی، محمدرضا اشراقیان، عاطفه فرد صانعی، روناک بختیاری، مجتبی حنفی ابدر،
دوره 68، شماره 6 - ( 6-1389 )
چکیده
زمینه
و هدف: آنزیمهای
بتالاکتامازی، مهمترین عامل مقاومت به آنتیبیوتیکهای خانواده بتالاکتام در میان
باکتریهای گرم منفی میباشند. امروزه شاهد افزایش روز افزون عفونتهای ناشی از آنها
در جهان هستیم که این امر به عنوان یک موضوع مهم مورد توجّه محققین در آمده است.
آنزیمهای بتالاکتامازهای TEM به علت شیوع بالا و AmpC بهدلیل ایجاد اختلال در تستهای فنوتیپی از اهمیت زیادی
برخوردارند. از آنجا که ژنهای خانواده بتالاکتامازی دارای زیرگروههای فراوانی
بوده بر این اساس بهکارگیری روشهای مولکولی به ویژه استفاده از پرایمرهای
یونیورسال به منظور شناسایی کامل این زیرگروهها ضروری است، هدف از این تحقیق
شناسایی و بررسی شیوع ژنهای بتالاکتامازی TEM و AmpC (DHA, MOX) در ایزولههای بالینی Escherichia coli با استفاده از پرایمرهای
یونیورسال میباشد.
روش بررسی: تعداد
500 نمونه بالینی از بیمارستانهای شهر تهران جمعآوری گردید که با استفاده از تستهای
بیوشیمیایی، تعداد 200 ایزوله E.coli غربال شد و از طریق تستهای
فنوتیپی Disk diffusion method و Combined disk، از لحاظ تولید آنزیمهای
بتالاکتامازی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سویههای فنوتیپ مثبت، جهت جستجوی ژنهای
مذکور توسط پروسه PCR بررسی شدند.
یافتهها: از
200 ایزوله مورد بررسی (64%)، 128 سویه از طریق تستهای فنوتیپی برای PCR ژنهای TEM وAmpC انتخاب شد، (8/57%)74 و (9/3%)5 ایزوله به ترتیب
حاوی ژنهای TEM و DHAبود
و ژن MOX در هیچ ایزولهای شناسایی
نشد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج حاصله، به کارگیری روشهای
مولکولی در کنار روشهای فنوتیپی جهت تشخیص کامل این نوع مقاومتها امری ضروری
بوده و به علت شیوع بالای این مقاومت، بهتر است که نسبت به استفاده از پروتکلهای
درمانی رایج در کشور اقدامات مناسبتری به عمل آید.
مریم عدالتیفرد، سید محمدرضا خاتمی، سعید صادقیان، مجتبی سالاریفر،
دوره 68، شماره 6 - ( 6-1389 )
چکیده
زمینه
و هدف: رابطه
بین بیماری عروق کرونر و شیوع تنگی شریان کلیوی Renal Artery Stenosis (RAS) مورد تأیید قرار گرفته است. با وجود
شیوع بالای بیماریهای قلبی- عروقی و فراوانی قابل ملاحظه عوامل خطر این بیماریها
در ایران، مطالعه جامعی در زمینه رابطه بین این عوامل خطر و بروز RAS وجود ندارد. مطالعه حاضر، با هدف
بررسی این ارتباط در جامعه ایرانی انجام گرفت.
روش بررسی: در یک
مطالعه مقطعی، 146 بیمار که هنگام انجام آنژیوگرافی، وجود بیماری عروق کرونر در آنها
تأیید شده بود، به طور ترتیبی وارد مطالعه شدند و همزمان آنژیوگرافی کلیه شدند. ارتباط
تنگی شریان کلیه با شاخصهای دموگرافیک بیمار و عوامل خطر بیماری کرونری سنجیده شد
و بر اساس آن شاخصهای بررسی RAS در بیماران قلبی ارزیابی گردید.
یافتهها: شیوع تنگی
شریان کلیوی در کل بیماران تحت مطالعه 3/25% و در مردان و زنان
به ترتیب 7/13% و 1/47% بود (001/0p=). از
مجموعه کل بیماران دچار تنگی شریان کلیه، تنها 2/6% بیماران دچار تنگی دو طرفه آن بودند.
تنگی قابل ملاحظه شریان کلیوی (تنگی بیش از 50%) در 1/17% از بیماران گزارش شد. از
لحاظ تعداد عروق کرونر درگیر، به ترتیب 30% و 39% بیماران دارای درگیری دو و سه
کرونر بودند. بین تعداد عروق کرونر درگیر و دو شاخص شدتRAS و یک یا دو طرفه بودن آن، رابطه آماری معنیداری
یافت نشد (716/0p=). جنس مؤنث (001/0p=)، افزایش
سن (046/0p=)، مدت
ابتلا به فشارخون (032/0p=) و سطح کراتینین پایه
(018/0p=)، عوامل قوی پیشبینیکننده وقوع RAS بودند.
نتیجهگیری: ارزیابی آنژیوگرافیک عروق کلیوی در حین انجام آنژیوگرافی
کرونری در بیماران دچار ایسکمی قلبی به ویژه زنان، بیماران با سابقه فشار خون بالا
و بیماران دارای سطح سرمی افزایش یافته کراتینین توصیه میگردد.