12 نتیجه برای لطفی
محمود لطفی،
دوره 30، شماره 7 - ( 1-1352 )
چکیده
دیورتیکول مکل بر عکس آمارهای مندرج در نشریات فرانسوی و انگلیسی زبان که بین 4-1% ذکر شده است در تقریباً هزار لاپاراتومی که نگارنده بررسی کرده است بسیار نادر و به نسبت 1000/1 می باشد و بر طبق آمار مؤسسه تاج پهلوی بین بیماران عمل شده به نسبت 15000/1 می باشد . ارزش رادیولوژی و سنتیلوگرافی به استناد مقالات خارجی مورد توجه قرار گرفته است.عوارض دیورتیکول مکل بخصوص دیورتیکولیت مکل و اهمیت دیورتیکول مکل در خونریزیهای دستگاه گوارش بررسی شده است.
محمود صرام، علی لطفی، منوچهر سلیمانپور،
دوره 31، شماره 4 - ( 2-1352 )
چکیده
جمشید لطفی،
دوره 56، شماره 6 - ( 4-1377 )
چکیده
همی بالیسم نادرترین نوع حرکات غیرارادی است. در این مطالعه دو مورد آن گزارش گردیده است و سپس دلایل مختلف ایجاد بیماری و پاتولوژی و درمان آن از نظر دارویی یا جراحی مورد بحث قرار گرفته است.
جمشید لطفی، هومان سلیمی پور، شهریار نفیسی،
دوره 59، شماره 3 - ( 3-1380 )
چکیده
شکایت و علائم بیماران در ترومبوز سینوس مغزی نسبتا غیراختصاصی است و تشخیص این بیماری ممکن است از نظر کلینیکی مشکل باشد. این بیماری قبلا فقط در اتوپسی قابل کشف بود و بعدها نیز با آنژیوگرافی تشخیص گذاشته می شد، در حال حاضر روش انتخابی برای تشخیص این بیماری، MRI مغز است. اگرچه آنژیوگرافی عروق مغز روش انتخابی (Gold standard) تشخیص بیماری محسوب می شود. این مطالعه برای بررسی تابلوی بالینی و اتیولوژی ترومبوز سینوس مغزی در ایران انجام شده است. در یک مطالعه از نوع case series، تمام بیماران با تشخیص ترومبوز سینوس مغزی از سال 1372 تا 1378 در 3 بیمارستان بزرگ شهر تهران بررسی گردیدند. بیماران 50 نفر (39 زن، 11 مرد) از سن 14 تا 56 سال با میانگین 34 سال بوده اند. سردرد شایعترین و اغلب زودرس ترین شکایت (82 درصد موارد) و ادم پاپی شایعترین علامت (56 درصد) بدست آمده است. عفونت به عنوان علت 26 درصد از موارد ترومبوز سینوس در بیماران ما شناخته شد. دیگر علل شامل OCP معادل (32 درصد)، واسکولیتها (6 درصد)، بیماری بهجت (4 درصد)، عوامل پس از زایمان (4 درصد)، بیماریهای میلوپرولیفراتیو (2 درصد)، کولیت اولسروز (2 درصد)، کمبود آنتی ترومبین III (دو درصد) و کتواسیدوز دیابتی 2 درصد بوده است. OCP شایع ترین عامل اتیولوژیک و عفونت هنوز یکی از مهمترین علل ترومبوز سینوس محسوب می شود ولی اختلالات پیش انعقادی غیر شایع هستند.
ایرج لطفینیا، مسلم شاکری، محمد شیمیا، بابک محبوبی، امید مشربی،
دوره 66، شماره 5 - ( 5-1387 )
چکیده
زمینه و هدف: هماتوم ساب دورال مزمن یکی از شایعترین مشکلات جراحان مغز و اعصاب است و میتواند بهعوارض شدید و دائمی منجر شود. هدف از این مطالعه مشخص نمودن علائم و تظاهرات هماتوم ساب دورال مزمن و مقایسه نتایج و عوارض در بین دو گروه از بیماران که با دو روش مختلف درمان شدهاند، میباشد. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی که بر روی ۱٢۵ بیمار مبتلا به هماتوم ساب دورال مزمن طی سالهای 84- ١۳۷۹ انجام شد. ۸٢ نفر از بیماران تحت جراحی با یک سوراخ در جمجمه و درناژ بسته و ۴۳ نفر از بیماران با دو سوراخ و درناژ بسته قرار گرفته بودند. یافتهها: از ١٢۵ بیمار ۱۰۸ نفر مرد (4/86%) و ۱۷ نفر زن (6/13%) بودند. میانگین سنی بیماران 41/16±79/65 سال بود. شایعترین تظاهر بیماری ضعف اندامها 98 (4/78%) مورد بود. در زمان تشخیص 88 (4/70%) نفر از بیماران چند علامت و 37 (6/29%) نفر از بیماران فقط یک علامت داشتند. 85 (۶۸%) نفر از بیماران سابقه ضربه مغزی خفیف از جمله زمین خوردن را ذکر مینمودند. فاصله زمان بین ضربه وارده به مغز و شروع علائم ١۰ روز تا چهار ماه (میانگین ۴۶ روز) بود. عود هماتوم در گروه با یک سوراخ در جمجمه پنج مورد و در گروه با دو سوراخ در جمجمه دو مورد بود. هماتوم اپیدورال فقط در گروه دو سوراخه یک مورد بود و پنوموآنسفالوس فشارنده نیز فقط در گروه دو سوراخه یک مورد بود. نتیجهگیری: هماتوم ساب دورال مزمن ضایعه شایعی است و عمل جراحی آن همراه با نتایج خوبی میباشد. وضعیت عصبی نهایی بیماران عملشده با یک سوراخ بهصورت معنیداری بهتر از بیماران عملشده با دو سوراخ بود.
ایرج لطفینیا، اسماعیل خلاقی، مهران مسگری، حیدرعلی اسماعیلی،
دوره 66، شماره 11 - ( 11-1387 )
چکیده
800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4
زمینه و هدف: تشکیل فیبروز اپیدورال بخشیاز یک پاسخ فیزیولوژیک طبیعی پساز انجام عمل جراحی لامینکتومی میباشد همچنین این پروسه میتواند یکیاز علل مهم عدم موفقیت اعمال جراحی ستون فقرات بهحساب آید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ژل فوم در کاهش فیبروز اپیدورال پس از جراحی لامینکتومی در خرگوش میباشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر بهصورت آیندهنگر بر روی 45 خرگوش از نژاد نیوزلندی سفید انجام شد و تحت جراحی لامینکتومی با روش استاندارد و پذیرفته شده قرار گرفتند. پس از هشت هفته خرگوشها کشته شده و ستون فقرات از L3 تا L6 بهصورت یکپارچه خارج گردید. میزان فیبروز اپیدورال مشخص گردید. همچنین تعداد فیبروبلاستها و سلولهای التهابی در هر دو گروه با هم مقایسه شد.
یافتهها: در این بررسی از نظر میزان فیبروز اپیدورال پس از عمل 55% خرگوشهای گروه A در گرید صفر و یک و 45% در گرید دو قرار داشتند. این میزان در گروه B بهترتیب 7/73% و 3/26% بود که از نظر آماری تفاوت معنیدار وجود نداشت ( 189/0p=). از نظر تعداد سلولهای فیبروبلاستها بهترتیب 40% از خرگوشهای گروه A در گرید یک و 60% در گرید دو و 1/42% خرگوشهای گروه B در گرید یک و 9/57% در گرید دو قرار داشتند و تفاوت آماری بین دو گروه معنیدار نبود (576/0p=). از نظر تعداد سلولهای التهابی نیز بین دو گروه تفاوت آماری معنیداری وجود نداشت (465/0p=).
نتیجهگیری: استفاده از ژل فوم پس از جراحی لامینکتومی در خرگوش تاثیری در کاهش میزان فیبروز اپیدورال پس از هشت هفته ندارد.
ایرج لطفینیا، مصطفی قوامی، کاوه حدادی، پیمان واحدی،
دوره 68، شماره 2 - ( 2-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: در حال حاضر استاندارد طلایی برای فیکساسیون داخلی ستون فقرات استفاده از پیچ پدیکول م یباشد.
استفاده از پیچ پدیکول ممکن است همراه با عوارض بوده و اطلاع از مورفومتری پدیکول و آناتومی ساختما ن های
عصبی مجاور به کاهش خطرات و عوارض عمل جراحی کمک خواهد نمود . با توجه به اینکه طبق اطلاع ما تاکنون
در خصوص ابعاد پدیکول در مناطق مختلف ایران بررسی صورت نگرفته است، اقدام به مطالعه حاضر گردید . روش
بررسی: این بررسی در بیمارانی انجام شد که ب ه علل مختلف تحت انجام س ی تی اسکن ستون فقرات کمری قرار گرفته
بودند. تعداد 25 مهره سالم در افراد بالای 18 سال در جنس مذکر و به همین تعداد در جنس مونث جهت مطالعه
بر روی ابعاد مختلف مهره انجام شد و در مقایسه E-Film انتخاب شدند و انداز ه گیری با استفاده از برنامه کامپیوتری
به عنوان معن ی دار در نظر گرف ته شد . یافت هه:ا عرض پدیکول در ناحیه لومبر په ن ترین p≤0/ با سایر مطالعات 05
8 میلی متر بود . متوس ط / با متوسط 25 L 16 میلی متر و تن گ ترین پدیکول در مهره 1 / با متوسط 08 L پدیکول در مهره 5
12 میل یمتر بود. از ابعاد مهم دیگر عمق طولی پدیکول / 10 و 86 / 8 و 48 / به ترتیب 82 L و 4 L و 3 L آن برای مهر ههای 2
،50/42 ،48/68 ،47/ به ترتی ب 98 L و 5 L4 ،L3 ،L2 ،L یا طول مسیر پیچ پدیکول می باشد، این ابعاد در مهر ه ها ی 1
47 بود . تعدادی از ابعاد انداز ه گیری شده در این مطالعه، در مقایسه با بررس ی های گزارش شده / 48/32 و 8
تفاوت هایی را نشان داد که از نظر آماری قابل تو جه بود . نتیج هگیر : ی اندازه و شکل پدیکول در نژادهای مختلف
متفاوت بوده و در بررسی ما نیز تفاو تهای قابل توجه در برخی از ابعاد مهره مشاهده گردید.
ایرج لطفینیا، پیمان واحدی، مصطفی قوامی، امیر واحدی،
دوره 68، شماره 10 - ( 10-1389 )
چکیده
مقدمه: استئوکندرم تومور شایع استخوانهای اسکلتی میباشد، این
ضایعات 15%-10 از کل تومورها و 50%-20 از تومورهای خوشخیم استخوان را تشکیل میدهد.
استئوکندرم بهندرت استخوانهای جمجمه را گرفتار مینماید و موارد اندکی در
گزارشات ذکر شده است. طبق اطلاع ما تا به حال موردی از استئوکندرم با منشاء فورامن
ماکنوم شرح داده نشده است.
معرفیبیمار: بیمار 73 ساله با مشکل راه رفتن و ضعف در اندامها
را معرفی نمودهایم. بررسیهای تصویربرداری توده استخوانی را در ناحیه فورامن ماگنوم
مشخص نمود که موجب اثر فشارشی بر ساختارهای عصبی شده بود. بیمار تحت درمان جراحی
قرار گرفت و بررسیهای هیستوپاتولوژیک نشان داد ضایعه استئوکندرم میباشد.
نتیجهگیری: ضایعات متعددی ممکن است در ناحیه فورامن ماگنوم دیده شوند.
در تشخیص افتراقی ضایعات این ناحیه بایستی ضایعات استخوانی از جمله استئوکندرم را
در نظر داشت.
جبار لطفی، محمد تقیخانی، مرجان ظریف یگانه، سارا شیخالاسلامی، مهدی هدایتی،
دوره 72، شماره 1 - ( فروردین 1393 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان تیرویید شایعترین تومور بدخیم غدد اندوکرین بوده و مسئول حدود 1% سرطانها در انسان میباشد. استئوکلسین، مهمترین پروتیین غیرکلاژنی استخوان است. پروتیینهای اتصالی رتینول خانوادهای از پروتیینها هستند که بهطور عمده ناقل رتینول در بدن میباشند. بهمنظور بررسی اثر وجود کارسینوم مدولاری تیرویید بر متابولسیم استخوان و بافت چربی، میزان پلاسمایی دو ترکیب مذکور اندازهگیری شد.
روش بررسی: جمعیت مورد مطالعه شامل 46 فرد مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید و 44 فرد سالم بودند. افراد مبتلا پساز تشخیص از طریق نمونه بیوپسی در مراحل اولیه فراخوانده شده و پساز تکمیل فرم رضایتنامه وارد مطالعه شدند. میزان پلاسمایی هورمونها با روش الایزای ساندویچ اندازهگیری و نتایج بهدستآمده توسط نرمافزار SPSS ویراست 16 با روش t مستقل آنالیز گردیدند.
یافتهها: میانگین غلظت پلاسمایی استئوکلسین در افراد بیمار (Mean±SD) ng/ml ۵/٣±۱/٣٣ و در افراد سالم ng/ml ٢/۱±۵/۱٢ بود (04/1 OR=) (001/0P=) میانگین غلظت پلاسمایی پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در افراد بیمار و سالم بهترتیب g/μml ۷/٢±۵/۸٢ و g/μml ۶/۱±۸/٢٢ بود (1/2OR=) این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (001/0P=).
نتیجهگیری: با توجه به اختلاف غلظت پلاسمایی دو هورمون مذکور در افراد بیمار نسبت به افراد سالم، احتمال میرود وجود کارسینوم مدولاری در غده تیرویید بر متابولیسم بافت استخوان و بافت چربی تاثیرگذار بوده و لذا دو ترکیب یاد شده پتانسیل استفاده در تایید تشخیص یا پیگیری درمان را دارند.
سینا سلیمانی، شهلا شاهسوندی، امید مددگار، همایون مهروانی، محسن لطفی،
دوره 73، شماره 3 - ( خرداد 1394 )
چکیده
زمینه و هدف: بررسی توان تحریک و القا سامانه ایمنی توسط یاورهای زیستی، پایه پژوهشهای نوین در زمینه پیشگیری و کنترل بیماریهای عفونی است. در این پژوهش اثر توالی رمزگذار پروتیین سلولی Myxovirus resistance (Mx)، بهعنوان یاور زیستی بر القا پاسخ ایمنی هومورال علیه ویروس آنفلوانزا بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه تجربی در موسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی از خرداد تا آذر 1393و بر روی موشهای Balb/c انجام شد. پس از همردیفی توالیهای Mx سه موتیف با بیشترین همسانی بین گونههای انسان، موش و پرنده انتخاب شده و توانایی القای پاسخهای ایمنی آنها علیه ویروس آنفلوانزا در مطالعه in silico ارزیابی شد. بر اساس دادههای ایمونوانفورماتیکی توالی Mx1 در وکتور pcDNA3.1 قرار داده شده و بهعنوان یاور با آنتیژن غیرفعال آنفلوانزا به گروههای موش تزریق شد. آزمایشهای سرولوژی برای ارزیابی ایمنیزایی روی نمونههای سرم و آزمایش هیستوپاتولوژی برای ارزیابی بیضرری واکسن و یاور انجام شد.
یافتهها: میانگین وزن موشها در گروههای کنترل و تیمار تفاوتی نداشت (05/0P=) و در بازه زمانی آزمایش از g 21 به g 37 رسید. اختلاف افزایش عیار آنتیبادی علیه ویروس در موشهای ایمن شده با واکسن دارای یاور Mx1 بهویژه با یادآور دوم در مقایسه با گروهی که فقط واکسن را دریافت کرده بودند، معنادار بود (01/0P=). بیش از 78% موشهای دریافتکننده یادآور دوم از میانگین عیار آنتیبادی بیش از شش (Log2) برخوردار بودند که در مقایسه با موشهای دریافتکننده یک نوبت یادآور بیشتر بود (001/0P=).
نتیجهگیری: دادهها بیانگر این هستند که Mx1 بهعنوان یاور زیستی توان افزایش عیار آنتیبادی علیه ویروس و القای خاطره ایمنی قوی در ایمنسازی علیه آنفلوانزا بدون ایجاد اثرات جانبی را دارد.
محبوبه شیخ زاده، محسن منادی، یونس لطفی، عبداله موسوی، عنایتاله بخشی،
دوره 78، شماره 11 - ( بهمن 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: سرگیجه خوشخیم وضعیتی، شایعترین علت سرگیجه و نیستاگموس است . این بیماران از حملههای کـوتـاه سرگیجهای درحین تغییرات سریع وضعیت سر شکایت میکنند. سرگیجه بهطور چشمگیری سبب اختلال در کیفیت زندگی فرد میشود. این مطالعه جهت بررسی تاثیر کمبود ویتامین D بر نیستاگموس در بیماران سرگیجه خوشخیم وضعیتی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی از فروردین 1396تا اردیبهشت 1397 کلیه بیماران مراجعهکننده به بیمارستان روحانی بابل که واجد شرایط مطالعه بودند از لحاظ سرگیجه خوشخیم، نیستاگموس و ویتامین D بررسی شدند. بدین منظور از مانور تشخیصی دیکس-هالپایک و آزمون ویدیونیستاگموگرافی جهت بررسی نیستاگموس و سرگیجه و آزمون الایزا برای سنجش هیدروکسی 25 ویتامین D استفاده شد. در آنالیز آماری بیماران دارای ویتامین D نرمال بهعنوان گروه شاهد و بیماران مبتلا به کمبود ویتامین) کمتر از ng/ml 20) بهعنوان گروه کنترل تقسیم شدند.
یافتهها: در هرگروه ۲۷ بیمار مطالعه را کامل کردند. میانگین سنی بیماران در گروه شاهد و گروه کنترل بهترتیب 8/2±4/48 و 7/5±8/47 (9/0P=). میانگین سطح ویتامین D دو گروه شاهد و کنترل بهترتیب 81/33 و41/11 بود که اختلاف معنادار آماری وجود داشت و میانگین شدت نیستاگموس جزء افقی، مایل و عمودی تورشنال در گروه شاهد بهترتیب 32/40، 3/5، 86/8 و در گروه آزمون، میانگین شدت نیستاگموس جزء افقی، مایل و عمودی تورشنال بهترتیب 98/4 ،93/6 و60/9 بود. مقایسه هریک از این اجزای نیستاگموس در گروه کنترل با شاهد از نظر آماری اختلاف معنادار داشت ( 001/0P<).
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان داد که بین کمبود ویتامین D و شدت نیستاگموس تورشنال در بیماران سرگیجه خوشخیم وضعیتی مراجعه ارتباط وجود دارد.
هادی لطفی، مرتضی ایزدی، احسان لطفی، هادی اسمعیلی گورچین قلعه،
دوره 81، شماره 7 - ( مهر 1402 )
چکیده
استفاده تعمدی یا تهدیدآمیز از ویروسها، باکتریها، توکسینها و یا مواد سمی تهیه شده از ارگانیسمهای زنده برای ایجاد مرگومیر یا بیماریزایی در انسان، حیوانات و گیاهان، بیوتروریسم نام دارد. میتوان این عوامل را با پاشیدن آنها در هوا یا از طریق ایجاد عفونت در حیوانات و انتقال این عفونت به انسان یا از راه آلوده کردن منابع آب و غذا پخش کرد. اقدامات دفاعی، مانند واکنش اضطراری به این نوع تروریسم، ناآشنا و ناشناخته است. حالت کلی درماندگی ناشی از کمبود آمادگی کامل و راهبردهای ضدآلودگی، موضوع را پیچیدهتر میکند. توانایی و علاقه گسترده پرسنل غیرنظامی برای مشارکت در توسعه سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی مستقیما با دسترسی آسان به برتری دانشگاهی در سراسر جهان مرتبط است. عامل دیگر سواستفاده وسوسهانگیز از دادهها و دانش الکترونیکی رایگان در دسترس در مورد تولید آنتیبیوتیکها و واکسنها و سلاحهای متعارف با جزییات مختلف پیچیده آنهاست. استفاده از حیوانات در تحقیقات آزمایشگاهی برای درک بهتر مکانیسم بیماریها، درمان و غلبه بر محدودیت آزمایشهای بالینی سابقه طولانی دارد. پژوهشگران باید درک و شناخت درستی از انواع مدلهای حیوانی داشته باشند تا بتوانند با یک انتخاب صحیح و درست، درک بهتری از علایم بالینی بیماریهای ویروسی و برآیند و گزینههای احتمالی برای درمان و ابداع واکسن ارایهدهند. هدف از مطالعه پیش رو ارایه مدلهای حیوانی بیماریهای ویروسی انسانی برای بررسی کارایی داروها و واکسنهای ویروسی نوپدید و بازپدید است.