مجله دانشکده پزشکی

---

---

---

سرخجه یکی از بیماریهای ویروسی شایع در بین کودکان و نوجوانان بویژه در سنین دبستان میباشد ، اهمیت آن بیشتر در مورد زنان بهنگام حاملگی میباشد که سبب بروز بیماریهائی در جنین خواهد شد ، وسعت ضایعات با سن جنین ارتباط دارد هرقدر جنین جوانتر باشد احتمال صدمات بیشتر خواهد بود ، امروزه واکسیناسیون بعنوان موثرترین و مناسبترین راه جهت پیش گیری از سندرم سرخجه مادرزادی در اغلب کشورهای پیشرفته دنیا شناخته شده است . این کشورها ضمن ارائه برنامه ای تدوین شده مراکزی را ایجاد نموده اند که کلیه وقایع مربوط به این بیماری از سوی پزشکان به آن مرکز گزارش و ثبت میگردد . مطالعه ای که انجام گرفته به منظور بررسی و تعیین میزان شیوع سرواپیدمیولوژی سرخجه در جامعه زنان تهران برحسب آمار سرشماری مرکز آمار ایران صورت گرفته که ذکر آن رفته است . روش بررسی تیتر آنتی بادی عبارت از وقفه هماگلوتیناسیون یا (HI) بوده و علت انتخاب این روش را میتوان در متداول بودن آن بعنوان یک تست پایه در کشور خودمان دانست چه این آزمایش هم اکنون نیز در مراکز تحقیقاتی علمی کشور بعنوان تست تعیین ایمنی نسبت به سرخجه بکار برده میشود و علت دیگر اینکه نسبت به سایر آزمایشات سرولوژیک سرخجه از حساسیت بیشتری برخوردار است .پس از نمونه برداری و انجام آزمایشات نتایج بدست آمده در جامعه زنان تهران که قبلا در متن ارائه گردیده و با مقایسه آمار بدست آمده از مطالعه اخیر اینگونه میتوان نتیجه گرفت که با توجه به رشد فزاینده جمعیت میزان ایمنی نسبت به سرخجه کاهش بیشتری پیدا کرده و بطور کلی جامعه آمادگی پذیرش اپیدمیهای گسترده این بیماری را دارد . لذا با توجه به رشد سریع جمعیت و افزایش تعداد موالید پیش بینی افزایش تعداد سندرم سرخجه مادرزادی میرود و لازم است قبل از بروز حوادث ناگوار در این زمینه از سوی مسئولین امر توسط برنامه ریزی های دقیق و بدست آوردن آمار گسترده از سرواپیدمیولوژی سرخجه و تاسیس مرکزی بعنوان مرکز مرجع برای سرخجه و ثبت موارد بیماری و نحوه پیش گیری اقدامات لازم انجام گیرد .با توجه به نتایج گرفته شده بنظر میرسد که فعلا برنامه واکسیناسیون سرخجه را میتوان با توجه به رشد فزاینده اجتماع و در نظر گرفتن جوان بودن جامعه ایران و قرار گرفتن سن ازدواج و اولین زایمان ها در گروه سنی 29-20 سال میتوان باین صورت عنوان کرد که افراد اجتماع پس از تولد تا 13 سالگی و خانم ها قبل از سن ازدواج و یا حداقل قبل از حاملگی بشرط عدم حاملگی آنها تا سه ماه بوسیله واکسن های وارداتی سرخجه که بصورت MMR و یا 3/27 RA میباشد واکسینه شوند .

---

---

دارو درمانی و پیشگیری در بیماری های عفونی از نقطه نظر بهداشتی، درمانی و اقتصادی حائز اهمیت فراوان می باشد، و در این میان عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا بسیار شدید بوده درصد مرگ و میر بالایی را دارا می باشد. در سال های اخیر علیرغم معرفی انواع مختلف از آنتی بیوتیک های با فعالیت ضد سودوموناسی، این ارگانیسم بعلت کسب مقاومت داروئی، عفونت های شدیدی را در سوختگی ها به وجود آورده است. هدف از این بررسی تعیین مقاومت دارویی این باکتری برعلیه پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و آمینوگلیکوزیدها با روش دیسک آگار دیفیوژن است. درصد مقاومت حاصله نسبت به آنتی بیوتیک های استفاده شده در این بررسی عبارت است از مزلوسیلین 89 درصد، پیپراسیلین 55 درصد، کربنی سیلین 89 درصد، یکارسیلین+کلاولانیک اسید 89/5 درصد، سفتری آکسون 89 درصد و توبرومایسین 95 درصد می باشد. پنج درصد کل سودوموناس آئروژینوزای جدا شده به کلیه آنتی بیوتیک های فوق مقاومت نشان داده اند.

---

زمینه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری عامل گاستریت مزمن فعال، زخم‌های معده و اثنی‌عشر در انسان و یک عامل کمکی در ایجاد سرطان معده و تومورهای لنفوئیدی مخاط است. اولین و مهمترین قدم برای ایجاد عفونت و بیماریزایی, چسبیدن باکتری به مخاط معده می‌باشد. لذا استفاده از مواد مهار کننده فاکتور چسبندگی باکتری و ممانعت از اتصال روشهای جدید درمانی در بیماریهای عفونی را مطرح می‌سازد. در نتیجه ارائه روش مناسب برای چسبندگی از جایگاه خاصی برخوردار می‌شود.
روش بررسی: با مقایسه روشهای گزارش شده از نظر نوع سلول ,غلظت شیرابه سلولی و باکتری, مدت زمان تماس و دمای مجاورت با ادغام و یا تغییر آنها روش مناسب برای چسبیدن هلیکوباکتر به سلولها بدست آمد و چسبندگی 22سوش هلیکوباکتر‌پیلوری جدا شده از بیوپسی انتر معده یا دوازدهه 49 بیمار با علائم دیس پپسی، گاستریت، زخم معده، زخم اثنی‌عشر و ... که تحت اندوسکوپی قرار گرفته بودند به هفت رده سلول انسانی از طریق ELISA با استفاده از فعالیت اوره‌آزی هلیکوباکتر پیلوری (Urea Phenol Red)UPR بررسی شد.
یافته‌ها: استفاده از غلظت شیرابه میکروبی معادل لوله 1 مک فارلند برای هلیکوباکتر پیلوری و شیرابه سلولی حاوی 10×5 سلول در میلی‌لیتر, زمان 90 دقیقه مجاورت باکتری با سلول در37 درجه سانتیگراد منجر به حداکثر چسبندگی شد. بین 22 سوش هلیکوباکتر‌پیلوری از نظر چسبیدن به سلولها تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. هلیکوباکتر پیلوری به تمام هفت رده سلولی مورد استفاده در شرایط invitro می‌چسبد و درصد چسبندگی به سلولها به ترتیب از HT29, HT29/219, AGS, SW742, HeLa, HepII تا Caco-2 کاهش قابل ملاحظه‌ای را نشان داد و بهترین چسبندگی به سه رده سلول اول بود.
نتیجه‌گیری: برای بررسی‌های چسبندگی، ممانعت از چسبندگی و جداسازی استفاده از روش چسبندگی ارائه شده در این تحقیق توصیه می‌شود و از بین هفت رده سلول آزمایش شده سه رده سلولی Sw742, HeLa, HepII پیشنهاد می‌گردند و از بین این سه رده سلول HepII بعنوان سلول مناسب برای استفاده در این گونه تحقیقات معرفی می‌گردد.