جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای محبوبه حاج عبدالباقی

مهرناز رسولی نژاد، حدیثه هوسمی رودسری، میترا مهدوی مزده، محبوبه حاج عبدالباقی، فرخ لقا احمدی،
دوره 61، شماره 3 - ( 3-1382 )
چکیده

مقدمه: عفونت ادراری شایعترین بیماری عفونی بدنبال پیوند کلیه است. انسیدانس عفونت ادراری در بیماران پیوند کلیوی 35 تا 79 درصد می باشد. بدلیل اهمیت این موضوع، تصمیم گرفته شد که بیماران پیوند کلیوی از نظر علائم بالینی و نوع ارگانیسم های مسئول بررسی شوند تا در آینده به راه کارهایی جهت پیشگیری از این عفونت ها نائل شویم.

مواد و روش ها: در این مطالعه 164 بیمار پیوند کلیوی که بین تیرماه 81-1380 به بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: از میان بیماران 55 مورد (33.5%) عفونت ادراری داشتند، 50.9% مونث و 49.1% مذکر و بیشترین گروه سنی مبتلایان، بین 21 تا 30 سال بوده است. 60% موارد عفونت ادراری زیر یک سال بعد از پیوند بود که 43.6% زیر یک ماه، 10.9% یک تا شش ماه و 45.5% شش ماه پس از پیوند مشاهده گردید. شایعترین علامت بالینی تب و شایعترین جرم جداشده E-coli بوده است. در این مطالعه تمامی بیماران تحت ایمونوساپرسیوتراپی با Mycophenolate mofetil یا Azathioprine و Prednisolone cyclosporine بودند.

نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به شیوع بالای عفونت ادراری در این بیماران و درصد بالای بروز این عفونت طی یک ماه اول بعد از پیوند و همچنین باتوجه به اینکه عفونت در این پریود زمانی با شانس بالای دفع کلیه پیوندی همراه می باشد، آگاهی از علائم بالینی و نوع ارگانیسم های مسئول ضروری بوده تا درمان سریعتر شروع شده و نتایج بالینی بهتری حاصل شود.


حمید عمادی کوچک، علیرضا یلدا، محبوبه حاج عبدالباقی، عبدالرضا سودبخش،
دوره 61، شماره 5 - ( 5-1382 )
چکیده

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو که اولین بار در سال 1944 در کریمه و سپس در سال 1956 در کنگو شرح داده شد در اثر ویروسی از جنس نایرو ویروس از خانواده بونیا ویریده ها ایجاد می گردد. این ویروس غالبا بوسیله گزش کنه هیالوما به انسان منتقل می شود و مخزن اصلی ویروس در طبیعت کنه های هیالومائی هستند که بر روی بدن احشام زندگی می کنند ویروس از طریق تماس مستقیم با خون و ترشحات بدن بیمار و لاشه حیوانات آلوده سبب ایجاد همه گیری های متعدد شده است. این بیماری در اکثر مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه (خصوصا ایران و عراق) و پاکستان و هندوستان مشاهده می شود. این بیماری اخیرا در ایران شایع گردیده و طی سال های 1378 تا ابتدای سال 1381 حداقل 222 مورد مشکوک به بیماری گزارش شده است که از این تعداد 81 مورد با مثبت شدن تست IgM به روش الیزا، بیماری به اثبات رسیده است و از این 81 مورد 15 نفر فوت نموده اند همچنین در بررسی سرولوژیک انجام شده، تخمین زده می شود که حدود یک سوم دام های ایرانی به این ویروس آلوده شده اند. بیماری پس از طی دوره کمون کوتاه مدتی بصورت تب و لرز و میالژی و علائم گوارشی ظاهر می شود و پس از گذشت حدود 5 روز از شروع بیماری ناگهان وارد فاز خونریزی شده و خونریزی های شدید و علائم بروز DIC و شوک ایجاد می گردد و بیماران با همین تابلو فوت می نمایند و در صورت بهبودی وارد فاز نقاهت طولانی مدت حدود 2 تا 4 هفته می شوند. تشخیص بیماری براساس علائم بالینی و سرولوژی و یا کشت ویروس و PCR خون، جهت یافتن ویروس عامل بیماری میسر است و جهت درمان آن علاوه بر اقدامات حمایتی جهت اصلاح شوک و DIC می توان از داروی اختصاصی ریباویرین 10 روزه بهره جست. برای پیشگیری از ابتلا به بیماری، علاوه بر رعایت اقدامات حفاظتی در برابر گزش کنه و سمپاشی اصطبل ها (جهت کاهش جمعیت کنه ها) ایزولاسیون بیماران بستری و ضدعفونی نمودن وسایل شخصی بیمار و توالت ها و محیط آلوده به خون و ترشحات بیمار توصیه می گردد.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb