مجله دانشکده پزشکی

در شکستگی های ناپایدار لگن، یکی از روش های ثابت کردن قسمت خلفی لگن، استفاده از پیچ ایلیوساکرال است. این روش با وجودی که در بسیاری از مواقع روش انتخابی است ولی در ایران بعلت مشکلات تکنیکی در جاگذاری این پیچ، بطور شایعی مورد استفاده قرار نمی گیرد. ما روش معمولی پیچ گذاری ایلیوساکرال را با کمی تغییر برای افزایش کیفیت تصویرنگاری و کاهش خطر عوارض عصبی، به صورت پیچ گذاری با راهنمایی سی تی اسکن زیر بیحسی موضعی در دو بیمار انجام دادیم در هر دو مورد پیچ در جای مناسب قرار گرفته عوارض جانبی ناشی از آن بوجود نیامد.

آرتروفیبروز یکی از عوارض مشکل بدنبال تروما و اعمال جراحی اطراف زانو می باشد، این عارضه با محدودیت حرکات زانو خود را نشان داده و ناشی از تشکیل بافت فیبرو و چسبندگی ها در داخل زانو است. امروزه موارد آرتروفیبروز زانو، بعلت شروع سریع حرکات مفصل بدنبال جراحی، استفاده از CPM و اهمیت دادن به فیزیوتراپی و بازتوانی زودرس، کاهش یافته است. مقاله ای که در پیش رو دارید نتایج آرترولیز آرتروسکوپیک را در 8 بیمار که طی سال های 1376 تا 1380، بعلت بازسازی ACL یا شکستگی های داخل زانو دچار محدودیت حرکتی زانو و آرتروفیبروز شده بودند، ارائه می کند. در این روش، توسط آرتروسکوپ، ابتدا چسبندگی های ناحیه سوپراپاتلار پاچ و سپس ناودان های پاراپاتلار داخلی و خارجی و در صورت نیاز ناحیه Notch آزاد می شود. در این مطالعه متوسط میزان بهبود در دامنه حرکتی پس از 12.5 ماه پیگیری، 61 درجه بود که قابل مقایسه با مطالعات خارجی می باشد.