مقدمه: اولین قدم در ارزیابی کودکان مبتلا به بلوغ زودرس، این است که موارد خوش خیم را از موارد جدی جدا نمائیم. به نظر می رسد دو معیار "سن قدی" و "سن استخوانی" جهت این امر مفید باشند.
مواد و روشها: برای بررسی صحت این مطلب، مطالعه ای تحلیلی و گذشته نگر بر روی 74 کودک مبتلا به بلوغ زودرس (50 دختر و 24 پسر) که در فاصله سالهای 72 تا 79 به درمانگاه غدد اطفال بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده اند، انجام دادیم. بیماران بر اساس شرح حال و علائم بالینی، و در صورت لزوم برخی آزمایشات، در گروههای مختلف بلوغ زودرس تقسیم بندی می شدند. درتمام بیماران، سن قدی و سن استخوانی تعیین شد. بیمارانی که به هر شکل نیاز به درمان پیدا کردند، نیز مشخص شدند. با آنالیز آماری یافته ها این نتایج حاصل شد:
یافته ها: در بیماران مذکر: ارتباط واضحی بین سن قدی، سن استخوانی، نوع بلوغ زودرس و نیاز به درمان پیدا نشد و تمام بیماران (100 درصد) نیاز به درمان پیدا کردند. در بیماران مونث: گروهی که مبتلا به بلوغ زودرس کامل پیشرونده بودند (16 نفر) بطور مشخص سن قدی و سن استخوانی پیشرفته تری نسبت به سایر گروه ها داشتند. همچنین بین نیاز به درمان و سن قدی پیشرفته (11 بیمار) و سن استخوانی پیشرفته (10 بیمار) ارتباط مستقیمی وجود داشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: هر پسر دچار بلوغ زودرس را باید بطور کامل تحت بررسی قرار داد زیرا معمولا دچار یک بیماری جدی است ولی در دختران می توان با استفاده از «سن قدی» و «سن استخوانی» و علائم بالینی، موارد خوش خیم را شناسایی کرده و از انجام آزمایشات یا درمانهای بی مورد اجتناب نمود. .
