مجله دانشکده پزشکی

---

---

سرطان سر آلت بین مللی که شرایط بهداشتی مناسب ندارند و کودکان خود را ختنه نمی کنند بیماری نسبتاً شایعی است. بالعکس در اجتماعاتی که ختنه انجام می شود و بخصوص در روزهای اول تولد این عمل انجام می گیرد سرطان سر آلت دیده نشده است.
(Noncornified Granular Cells) Smegma مشتق از پوشش مالپیگی یک ماده سرطان زاست. در سنین اول زندگی تراکم این ماده از هر موقع دیگر زیادتر است.
بنابر این عمل ختنه نه تنها از جمله واجبات است بلکه می بایستی این عمل در روزهای اول تولد انجام گیرد.
ما در بررسی خود در طی 10 سال اخیر به 18 سرطان سر آلت تناسلی مرد برخورد نمودیم که از این عده 14 نفر مسلمان، 2 نفر زرتشتی و دو نفر عیسوی بوده اند. نزد کلیمیان این بیماری مشاهده نشد.
در کشور ما اکثریت جمعیت مسلمان هستند و بر حسب دستور دین مبین اسلام عمل ختنه می بایستی انجام گیرد و از جمله واجبات است اما متاسفانه ختنه دیر انجام می گیرد و گاه در سنین قبل از بلوغ (10-14 سالگی) مبادرت به این عمل می شود. به نظر می رسد که در این سنین ماده سرطانزای اسمگما (Smegma) از خود اثر گذاشته باشد. روی این اصل شیوع این بیماری ما بین جمعیت مسلمان از طرفی و اقلیت های مسیحی و زرتشتی از طرف دیگر که در بین آنها عمل ختنه رایج نیست و با در نظر گرفتن نسبت درصد جمعیت تقریباً یکسان است.
به نظر ما مؤسسات بهداشتی و اطباء بایستی کوشش نمایند و مردم را تشویق کنند که کودکان پسر را در همان روزهای اول تولد ختنه کنند.
از سوی دیگر پیدایش هر نوع توموری در سر آلت بایستی مشکوک به سرطان تلقی گردد و بیوپسی و آزمایش هیستولوژیکی انجام گیرد. در صورت سرطانی بودن امپوتاسیون کامل و در صورت خوش خیم بودن برداشتن ضایعه به طور کامل توصیه می شود.

---

---

---

---

ضمن معرفی دو بیمار، شرحی درباره آنواژیناسیون و انواع بالینی آن، مشکلات تشخیصی و متدهای مختلف درمانی این بیماری ذکر گردیده و در خاتمه بحث و نتیجه گیری بعمل می آید.

---

با اینکه سرشت جنسی رویان انسانی وسیله اسپرماتوزوئید حامل X یا Y تعیین می گردد ولی رشد دستگاه تناسلی بطور کلی در هر جنین اعم از نر یا ماده در جهت زنانه می باشد.گوناد نر (بیضه) علاوه بر اینکه موجب رشد مجرای ولف (تناسی داخلی نر) بوده و سینوس اورژنیتال را در جهت مردانه سوق می دهد مانع رشد مجرای مولر (دستگاه تناسلی داخلی زنانه ) می شود.اختلاط و اختلال در رشد گونادها و دستگاه تناسلی موجب حالات دو جنسی می گردد.پیدایش تومور در گوناددیس ژنیک مخصوصاً در بیمارانی که کرومزوم جنسی Y دارند قابل توجه و برداشتن گوناد دیس ژنیک در این دسته بیماران به منظور جلوگیری از بروز تومور توصیه می شود.

---

---

شرح یک مورد گزانتوماتوز تاندونی هیپرکلسترولمیک خانوادگی را که به تازگی در بخش طبی چهار مرکز پزشکی پهلوی مشاهده شد، در اینجا آورده ایم علائم مشخصه بیماری ، یعنی توزیع خانوادگی، وجود گزانتوم های تاندونی و پوستی و وضع خاص لیپوپروتئین های پلاسما تردیدی باقی نمی گذارد که یک مورد هیپرلیپوپروتئینمی تیپ lIa فردریکسون درکاست . یکی از کیفیات جالب در این بیمار تظاهرات روماتیسمی و دردهای مفصلی است که در مقاله دیگری به تفصیل خواهد آمد. در بحث این بیمار اشاراتی به لیپوپروتئین های پلاسما و موقعیت هیپرلیپوپروتئینمی تیپ دو شده است. از درمانهای مختلفی که برای این بیماری پیشنهاد شده در پایان این نوشته به اختصار ذکری به میان آمده است. دو مورد توکسوپلاسموز مادرزادی با عوارض دیررس به صورت آنسفالومیلیت و آنسفالیت همراه با عود سرولوژیک بیماری معرفی می شوند. از بحث مسائل تشخیص بالینی و آزمایشگاهی می توان نتیجه گرفت که:1- اغلب این نوزادان مبتلا به توکسوپلاسموز مادرزادی فاقد تظاهرات بالینی هستند و فقط تغییرات سرولوژیک ، بیمار بودن آنان را مشخص می کند. آینده این بیماران را عوارض دیررس توکسوپلاسموز تهدید می کند.2- اشکال خفیف و تک علامتی بیماری بر خلاف آنچه قبلاً تصور می شد نسبت به تظاهرات وخیم بودن دوران نوزادی شیوع بیشتری دارد.3- ضایعات چشمی و مغزی گاهی در شش ماهه دوم زندگی و به ندرت در سالهای بعد تشکیل می شوند.4- توکسوپلاسموز مادرزادی بیماری مزمنی است که تا سالها امکان عود و قدرت تولید ضایعات جدید را دارد.5- هیچ یک از ضوابط کلاسیک نظیر وقفه در پیشرفت ضایعات چشمی با علائم عصبی، از بین رفتن علائم التهابی، کاهش ائوزینوفیلی یا سیر نزولی آنتی کورها ضامن بهبودی قطعی و دائمی بیماری نیست و برنامه های درمانی چند ماهه و تکرار آن در صورت عود علائم بیماری ضروری به نظر می رسد.آزمایشهای اندازه گیری آنتی کور ضد توکسوپلاسما که در این مقاله ذکر شده تماماً در مرکز تحقیقات ایمونوفلوئرسانس بخش ایمونولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران انجام شده است.

---

---

---

اسکلروتراپی واریس مری درمان انتخابی و بمنظور پیشگیری از خونریزی واریس مری است. بهترین نتایج مربوط به اسکلروتراپی در فواصل خونریزی است. هدف از اسکلروتراپی از بین بردن واریس های قابل رویت است.در مرحله خونریزی حاد می توان از سوندبلک مورو یا اسکلروتراپی و یا هر دو استفاده کرد.ما روش تزریق ترکیبی (خارج و داخل رگ را توصیه و از محلول اتوکسی اسکلرول 1% استفاده می کنیم.

---

فیبریلاسیون دهلیزی (AF) شایعترین آریتمی بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر (CABG) می‌باشد که می‌تواند سبب طپش قلب، ناپایداری همودینامیک و حوادث ترومبوآمبولیک شود. به منظور بررسی اثرات آمیودارون با دوزهای مختلف در پیشگیری از AF بعد از CABG، این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی بر روی 300 بیمار کاندید CABG انجام شد.
روش کار: بیماران به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. قبل از آغاز عمل جراحــــی در گروه
اول فقط پروپرانولول mg 10 خوراکی هر 8 ساعت و در گروه دوم و سوم، علاوه بر پروپرانولول به ترتیب از
آمیودارون Low Dose و High Dose به میـزان mg 350 وmg 1000 به صـورت انفوزیـون داخـل وریـدی از 24 ساعت قبل از عمل جراحی استفاده شد.
یافته‌ها: میزان آریتمی AF بعد از عمل CABG در گروه اول 12 نفر و در گروه دوم چهــــار نفر در و گـــروه
سوم 10نفر بود که از این تعداد 23 مورد در گروه مردان (36/10%) و سه مورد در گروه زنان (84/3%) بود. 267 بیمار (89%) به روش On Pump (با استفاده از دستگاه پمپ قلبی-ریوی) و 33 بیمار (11%) به روش Off Pump (بدون استفاده از دستگاه پمپ قلبی- ریوی) عمل شدند. در بیمارانی که به روش On Pump عمل شدند AF در 26 مورد (73/9%) AF به وقوع پیوست در حالی که در گروه Off Pump هیچ آریتمی رخ نداد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده رژیم داروئی آمیودارون Low Dose همـــراه با پروپـــرانــولول به
عنوان پروفیلاکسی از AF در بیماران کاندید CABG توصیه میشود.

---

گروهی از بیماران اختلال شدید در درک گفتار دارند در حالی که میزان اختلال شنوائی برای تشخیص اصوات خالص و حتی موسیقی شدید نمی‌باشد. این مطالعه با هدف جمع‌آوری اطلاعات و بررسی‌های شنوایی این دسته از بیماران به جهت تعیین ویژگی‌های این بیماری انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه شرح حال، اطلاعات بالینی، یافته های شنوایی سنجی و تصویربرداری در 35 بیمار مورد ارزیابی قرارگرفت.
یافته‌ها: در تمامی بیمارانی اختلال درک کلام شدید (SDS≥70%) وجود داشته و آستانه شنوایی ایشان برای فرکانس‌های 500 1000و 2000 هرتز از 70 دسی‌بل بالاتر بود. تمامی بیماران Auditory Brain- stem Response(ABR) مختل داشتند.
نتیجه‌گیری: این مطالعه توانست تا حدودی ویژگی این دسته از بیماران که سابقاً به نوروپاتی شنوایی شناخته می‌شدند و در حال حاضر در گروه تازه‌ای دسته‌بندی می‌شود شناسایی کند

---

قریب به سه درصد از جمعیت ایران به نوعی مبتلا به اعتیاد می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی وابستگی به مواد مخدر بر اساس معیارهای DSM-IV و ارزیابی نگرش افراد معتاد مبنی بر تأثیر مصرف مواد مخدر بر بیماری قلبی آنان در بیماران کاندید عمل CABG می باشد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی بر روی 1329 بیمار کاندید عمل جراحی بای‌پس شریان کرونر (CABG ) در بخش جراحی قلب بیمارستان افشار یزد از تیرماه 80 تا تیرماه 83 انجام گرفته است. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته اخذ و با نرم افراز رایـانه‌ای 5/11SPSS و آزمونـهای Chi Square و ANOVA/ MCNema'r تحلیل و مقادیر 05/0p< معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: از 1329 بیمار مورد مطالعه، 131 بیمار (9/9%)، 127 مرد (9/98%)، و چهار زن (1/1%) مطابق با ملاک DSM-IV وابستگی به مواد مخدر داشتند. میانگین سنی معتادین به طور معنی‌داری بالاتر از گروه غیرمعتاد بود (8 0/10±5/58 سال در برابر 15/10 ± 7/50 سال) (000/0= P). تریاک (9/96%) بیشترین ماده مصرفی و تدخین (7/52%) شایعترین راه استعمال مواد مخدر بود. 82 نفر (5/62%) از معتادان بر بهبود عملکرد قلبی عروقی و درد سینه خود پس از شروع مصرف مواد مخدر باور داشتند که از این تعداد 58 نفر قبل از شروع مصرف مواد مخدر نیز معتقد به اثر مثبت ذکر شده فوق بودند (012/0p=).
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع 9/9% اعتیاد در بیماران کاندید CABG و باور به اثرات مفید قلبی عروقی مواد مخدر و با توجه به اثر صرفا˝ تسکینی و علامتی مواد مخدر بر درد سینه ، پیشنهاد می شود آموزش صحیح در این زمینه مورد توجه قرار گیرد.

---

شکستگی استخوانهای ران و ساق از شکستگی‌های شایع می‌باشند که ممکن است با آسیب همزمان زانو همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع آسیب‌های لیگامانی در شکستگی‌های ران و ساق و نیز تاکید بر اهمیت معاینه زانو بعد از عمل جراحی ثابت کردن شکستگی در تشخیص زود‌رس این آسیب‌ها است.
روش بررسی: این مطالعه به‌صورت آینده‌نگر بر روی 470 بیمار مبتلا به شکستگی ران و ساق که در سالهای 84-1383 در بخش ارتوپدی بیمارستان امام عمل شده‌اند انجام شده است.
یافته‌ها: 470 بیمار مطالعه شده‌اند که 266 نفر شکستگی ساق و 204 نفر شکستگی ران داشتند، 409 بیمار مرد و 61 بیمار، زن بودند. میانگین سنی در بیماران مبتلا به شکستگی ساق 5/34 سال و در شکستگی ران 3/44 سال بوده است. 66% شکستگی‌ها ناشی از تصادف، 18% به‌علت ضربه‌های شغلی و 8% ناشی از سقوط از ارتفاع بوده است. به‌طور کلی در شکستگی ساق میزان پارگی ACL 85/6%، PCL 56/2%، MCL 95/21% و پارگی LCL 63/14% و در شکستگی ران پارگی ACL6%، PCL3%، MCL 14% و LCL 8% بوده است.
نتیجه‌گیری: آسیبهای لیگامانی به‌دنبال شکستگیهای ران و ساق شایع هستند. تشخیص زودرس و پیگیری این آسیب‌ها با معاینه بالینی پس از ثابت کردن شکستگی در کاهش عوارض ناشی از آن مثل ناپایداری، کاهش دامنه حرکتی و تخریب مفصل بسیار موثر خواهد بود.

---

همراهی موتاسیون ژن کد‌کننده الاستاز نوتروفیل (ELA2) با اختلالات نوتروپنی مزمن شدید نشان داده شده است و تنوع زیادی در موتاسیون این ژن گزارش شده است. این مطالعه به بررسی آنالیز ژن ELA2، تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی بیماران می‌پردازد.

روش بررسی: طی سالهای 84-1382، 21 بیمار با اختلالCyclic Neutropenia (CN) یا (SCN) Severe Congenital Neutropenia انتخاب و آنالیز ژن ELA2 با دو روش RT-PCR و Automated Capillary Sequencing انجام شد.

یافته‌ها: سندرم کاستمن و نوتروپنی دوره‌ای به‌ترتیب برای سه و 18 بیمار مطرح شد. یک یا دو موتاسیون در 18 مورد (7/85%) از کل بیماران مشاهده شد. همه بیماران SCN موتاسیون در ژن ELA2 داشتند، ‌که سه بیمار (7/16%) مبتلا به نوتروپنی CN فاقد موتاسیون این ژن بودند. فراوان‌ترین موتاسیون به‌ترتیب در اگزونهای چهار و دو بود. هفت بیمار در دو اگزون ژن موتاسیون داشتند. 16 مورد متفاوت از 18 موتاسیون شناسایی شد. متوسط سن بیماران 6/17±4/13 ماه بود. 9/61% از بیماران با هم نسبت فامیلی داشتند. در 21 بیمار، متوسط میزان مطلق نوتروفیل خون محیطی (ANC) 4/491±5/830 در هر mm3 بود. به‌طور متوسط هر بیمار 6/1±2/2 بار بستری شده است. بیماران CN به‌طور معنی‌داری میزان مطلق نوتروفیل بیشتری نسبت به گروه SCN داشتند، میزان ANC بین بیماران با و بدون موتاسیون اختلاف معنی‌داری نداشت. همه بیماران گروه SCN دارای دو یا بیش از دو عارضه عفونی بودند. عوارض عفونی بین دو گروه با و بدون موتاسیون و همچنین CN یا SCN اختلاف معنی‌دار نداشت.

نتیجه‌گیری: موتاسیون ژن ELA2 نقش قابل توجه در پاتوژنز اختلالات CN و SCN دارد. اختلال CN بیش از آنچه قبلا تصور می‌شد تنوع ژنوتیپی دارد. ارتباط معنی‌داری بین وجود موتاسیون و شیوع تظاهرات بالینی بیماران نوتروپنی CN و یا SCN وجود ندارد.

---

Postero lateral Rotatory Instability (PLRI) زانو یکی از مشکلات پیچیده تشخیصی درمانی در آسیب‌های لیگامانی این ناحیه است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان آسیب‌های مزمن پوسترولترال زانو با روش تنودز بای سپس بود.

روش بررسی: این پژوهش به شیوه سری موارد انجام شد. بیمارانی با ترومای زانو که بیشتر از سه هفته از آسیب آنها گذشته بود ابتدا تحت تست‌های Reverse pivot shift test و rotation test Prone externalقرار گرفتند و در صورت مثبت شدن این دو تست، وارد مطالعه شدند. سپس 13 بیمار با سن متوسط 30 سال و سه ماه مورد عمل جراحی تنودز بای سپس به روش Clancy قرار گرفتند.

یافته‌ها: بیماران به‌طور متوسط 31 ماه تحت پی‌گیری قرارگرفتند و به‌طور متوسط 2/10 ماه از آسیب تا عمل جراحی فاصله داشتند. بعد از عمل جراحی، Reverse pivot shift test در 85% بیماران منفی شد و prone external rotation test در فلکسیون º30 زانو در 92% بیماران بعد از عمل منفی شد. 92% بیماران از خالی کردن زانو شکایت نداشتند و در 77% بیماران درد کاهش یافت. 31% بیماران آسیب PLRI ایزوله و 69% آنها آسیب PLRI همراه با پارگی PCL داشتند.

نتیجه‌گیری: موارد مزمن PLRI زانو به علت تأخیر در تشخیص و یا عدم مراجعه بیماران بیشتر از موارد حاد آن دیده می‌شود. تاکنون هیچکدام از عمل‌های جراحی توصیف شده، موفقیت کاملی نداشته‌اند. تنودزبای سپس می‌تواند یک روش مناسب و مؤثر در آسیب‌های مزمن PLRIزانو باشد.

---

800x600 زمینه و هدف: با توجه به خواص تنظیم‌کنندگی سیستم ایمنی پروبیوتیک‌ها و اثر تنظیمی آنها بر عملکردهای سیستم ایمنی هدف این مطالعه بررسی این خواص در موش‌های مبتلا به سرطان پستان است که روزانه به‌صورت خوراکی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دریافت می‌کنند.

روش بررسی: تعداد 30 سر موش ماده شش تا هشت هفته‌ای با وزن تقریبی 30-25 گرم در شرایط یکسان به‌طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند که هر گروه شامل 15 عدد موش بود. یکی از گروه‌ها به‌عنوان کنترل در نظر گرفته شد. موش‌های گروه اول به‌مدت دو هفته قبل از توموری شدن روزانه به‌میزان نیم میلی‌لیتر سوسپانسیون لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (CFU/ml10⁸´7/2) را دریافت کردند و بعد از توموری‌شدن هم با وقفه‌های سه‌روزه به‌صورت دوره‌های هفت‌روزه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس را دریافت نمودند. گروه دوم (کنترل) در طول مطالعه با حجم یکسان و شرایط مساوی بافر فسفات نمکی (PBS) دریافت کردند. 

یافته‌ها: موش‌های دریافت‌کننده پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دارای میزان IFnγ بیشتری در کشت سلول‌های طحالی خود در مقایسه با موش‌های کنترل بوده (005/0p<) و همچنین میزان IL4 نیز که به‌عنوان سایتوکایین ایمنی هومورال و مربوط به سلول‌های Th2 می‌باشد، در موش‌های گیرنده پروبیوتیک کمتر می‌باشد (347/0p=). "بقا" در موش‌های گیرنده پروبیوتیک به‌طور معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت (001/0p<). نتیجه‌گیری: مصرف روزانه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به‌عنوان یک عامل تنظیم‌کننده و محرک سیستم ایمنی در کمک به درمان افراد مبتلا به سرطان که دچار ضعف سیستم ایمنی می‌شوند می‌تواند مفید باشد.

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

---

زمینه و هدف: در حال حاضر یکی از شایع‌ترین مراجعات درمانگاهی ارتوپدی، تروماهای مستقیم و غیرمستقیم به زانو بوده که به پارگی لیگامان صلیبی قدامی منجر می‌شوند. بازسازی لیگامان صلیبی قدامی پاره شده زانو در یک بیمار فعال به شدت توصیه می‌گردد. تا به حال جهت بازسازی آرتروسکوپیک لیگامان صلیبی قدامی روش‌های متعددی پیشنهاد گردیده است که در آن‌ها گرافت لیگامانی با روش‌های مختلفی فیکس گردیده‌اند. در این مطالعه پایداری زانو به دنبال فیکساسیون گرافت هامسترینگ در بخش فمورال به‌وسیله دو روش پین‌گذاری ترانس فمورال و اندوباتون در بازسازی آرتروسکوپیک لیگامان صلیبی قدامی با هم مقایسه می‌گردد.
روش بررسی: بیمارانی که در طی سال‌های 1388 -1387 در بیمارستان شریعتی تهران تحت جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی قرار گرفته‌اند پس از حداقل 15 ماه با آرترومتر ساخت دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی شریف و معاینه بالینی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: بر اساس نتایج آرترومتر از بین هفت بیمار فیکس شده با اندوباتون، دو بیمار و از بین هفت بیمار فیکس شده با پین ترانس فمورال نیز یک بیمار، میزان تفاوت جابه‌جایی تیبیا نسبت به فمور در بین دو اندام سالم و مبتلا در تست لاچمن 25 درجه بیش از mm5 گزارش شده است و هیچ‌کدام از بیماران از خالی کردن زیر زانو پس از جراحی شاکی نبودند.
نتیجه‌گیری: از نظر کلینیکی نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در فیکساسیون گرافت هامسترینگ در بخش فمورال به روش ترانس فمورال بهتر از اندوباتون است.